Het is al 10 uur als we wakker worden ... Morgen toch maar de wekker zetten, het is zonde om zo lang te slapen !
Ons eerste werk is natuurlijk eens gaan kijken hoe het met Henry is, en met Toby, en met Eileen.
Ze staan er nog ... wat zijn ze mooi ... elke keer ik ze zie voel ik een warmte door mijn lijf. Ik ben er zo gek op ...
We beginnen al een beetje routine te krijgen in de caravan. Alles heeft ondertussen zijn plekje.
Ons ontbijt bestaat uit boterhammekes met kaas, choco, confituur en zaaaaaaalige melk !
Gelukkig is het niet TE warm in de caravan, want we hebben geen frigo. Maar zelfs dat missen we niet.
Je moet gewoon zorgen dat je voorraad net groot genoeg is, zodat er niets slecht kan worden.
Mijn dagelijkse tas koffie, en dan beginnen we er aan !!!
Het weer is, opnieuw, prachtig ! Zonnig, maar niet te zonnig, af en toe wat wolken zijn erg welkom, mijn neus is al rood.
Gek hoe je zo snel bruint met zo weinig zon. Maar de zon is wel constant aanwezig, en we zitten hoog ...
We halen Henry op in de weide, en beginnen hem te borstelen, hoeven te kuisen, terwijl hij zijn haver eet.
Robbe helpt me, zoals altijd erg goed. Ik zou het niet aanraden om deze trektocht alleen te doen. Zonder Robbe zou het me niet lukken.
Het optuigen gaat vrij vlot, leuk. Tegen half 12 zijn we terug op weg. Naar The Meetings !
Daar vloeien 2 stromen samen : the meeting of the waters ...
Aan Avondale House is een stop, maar ik vind hem niet direct. Voor ik met de kar het wegje inrij, ga ik op verkenning.
Ik kom op een werf terecht, waar een man of 6 aan het werk is met hout. Opnieuw, heel vriendelijke mensen.
Na mijn uitleg nodigen ze ons uit om daar onze Henry te laten rusten.
Zo gezegd, zo gedaan. Liam, 1 van de mannen, loopt mee, en neemt galant Henry mee. Als vanzelf begint hij Henry
af te tuigen. Dit is duidelijk niet de eerste keer dat hij dit doet ! Leuk om zo spontaan hulp te krijgen.
Hij waarschuwt me dat er weldra een oudere man zal komen mopperen, maar dat ik me daar niets van moet aantrekken.
En inderdaad, daar komt iemand mopperen... maar Liam zegt dat we wel zullen weg zijn voor zij de werf verlaten.
Ik neem Henry aan zijn touw mee naar een grasveld ernaast, zodat hij kan grazen. Man man, wat eet die graag !
Na een klein uurtje komt Liam me halen, om samen Henry op te tuigen, hun werk zit er op, en ze gaan vertrekken.
Tegen 15u zijn we reeds aan Ashton House. Whow. Heel mooi is het daar.
We spannen Henry uit, en geven hem zijn worteltjes en appeltjes. Zo leuk dat dat is. Hij weet het gewoon al ...
Nog even knuffelen, en dan gaat Henry op de weide.
Ik neem de spullen van Henry, om ze achteraan aan de caravan te hangen,
ik loop terug, om de rest te nemen en ....
HENRY IS WEG !!!! PANIEK !!!
Een lege weide .... Robbe en ik beginnen te zoeken. Na de uitbraak van gisteren weet ik dat Henry "bold" is ...
En dan zien we het .... er is een tweede weide ... langs het water ... Henry kent duidelijk het wegje door het bosje !!
Wij nu ook ... hahaha.
Ik maak me een tas koffie, en zet me bij Robbe aan het water. Hij is op verkenning langs de oever ...
Het is daar zooooooo mooi .... dit is toch uniek, zittend in de weide, op een grote kei, langs een stroompje water, met je tas koffie
in je hand, Henry naast me, Robbe aan het spelen aan het water. Ik voel me zo voldaan ...
Het is nog te vroeg om te blijven zitten ! Volgens Alan was "Avoca" best de moeite waard om te bezoeken.
Er is een handweverij met resto en winkel. Maar ... het is wel 4 kilometer stappen. Nu ja, we hebben nog tijd.
Mijn benen protesteren, maar de wil is sterker.
De buren komen aan. De kinderen spelen nog even samen, maar dan moeten we vertrekken, of het wordt te laat.
We vertrekken dan toch naar Avoca.
Tegen half 6 zijn we in de weverij. De weverij sluit om 17u, de resto om 17u30,
en de winkel om 18u. Ai, nog net op tijd om 2 sjaaltjes en een muts te kopen.
Dan maar terug ... we stoppen aan de kruidenier om ... wortels, melk en cheddar te kopen. Onze vaste produkten.
De terugweg is toch wel vrij lang, maar met Robbe is het nooit saai, en we kletsen de hele terugweg, waardoor we
eigenlijk vrij snel terug zijn. We besluiten om die avond niet te koken, en eten "Fish and Chips" in de pub, vlak bij
Ashton House. Whow ... zooooooo lekker !!!! Glaasje wijn erbij, en alle spierpijn is weg !!!
Moe maar voldaan keren we terug naar Ashton House, om nog wat na te genieten van de paardjes en de rust.
Gewoon er naar zitten kijken is genoeg .... voor mij toch. Robbe loopt er liever bij, knuffelt ze, praat er tegen.
Henry ondergaat het allemaal in volle rust, Toby daarintegen komt echt knuffels zoeken. Eileen flirt liever met Henry of Toby.
Ja, "of", het is afwisselend ... hahaha ..... Henry heeft niet graag concurentie, en duwt Toby weg.
Is hij niet prachtig .... onze Henry ..... zo een schat .... ik ben er echt verliefd op .....
Robbe wil nog even op Eileen rijden. Anne is een schat van een meisje, altijd opgewekt,
en bereid om de kinderen op Eileen te laten rijden. Geduldig zet ze er de ene na de andere op, spoort Eileen aan tot een draf,
en loopt voor de zoveelste keer een rondje. Ze is 17, maar is zeker geen puberende puber. Ze is een pracht van een meid,
die heel gericht weet wat ze wel en niet wil. Het verwondert me keer op keer hoe ze met de andere kinderen omgaat,
heel geduldig, grappig, speels, ... ik wou dat ik haar geduld had ....
Ashton House is een heel erg mooie B&B, maar er worden wel geen vuurtjes gestookt in de tuin ...
De kinderen spelen nog wat gezelschapsspelen, vooral Carcassonne en Jungle speed, en dan is het al snel tijd voor bed.
Ja, ik zeg wel "bed" en niet "slapen", want we moeten nog verder met "De Grijze Jager" !
Het gaslampje gaat aan, bedje opmaken, en we nestelen ons met ons boek. We kijken er al naar uit ....
|
