Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Het begon met een weekje met de huifkar door Ierland en ging verder met Vlokje, en Stafke, ...
22-07-2011
From Rathdrum to The Meetings
Het is al 10 uur als we wakker worden ... Morgen toch maar de wekker zetten, het is zonde om zo lang te slapen !
Ons eerste werk is natuurlijk eens gaan kijken hoe het met Henry is, en met Toby, en met Eileen. Ze staan er nog ... wat zijn ze mooi ... elke keer ik ze zie voel ik een warmte door mijn lijf. Ik ben er zo gek op ...
We beginnen al een beetje routine te krijgen in de caravan. Alles heeft ondertussen zijn plekje. Ons ontbijt bestaat uit boterhammekes met kaas, choco, confituur en zaaaaaaalige melk ! Gelukkig is het niet TE warm in de caravan, want we hebben geen frigo. Maar zelfs dat missen we niet. Je moet gewoon zorgen dat je voorraad net groot genoeg is, zodat er niets slecht kan worden. Mijn dagelijkse tas koffie, en dan beginnen we er aan !!!
Het weer is, opnieuw, prachtig ! Zonnig, maar niet te zonnig, af en toe wat wolken zijn erg welkom, mijn neus is al rood. Gek hoe je zo snel bruint met zo weinig zon. Maar de zon is wel constant aanwezig, en we zitten hoog ...
We halen Henry op in de weide, en beginnen hem te borstelen, hoeven te kuisen, terwijl hij zijn haver eet. Robbe helpt me, zoals altijd erg goed. Ik zou het niet aanraden om deze trektocht alleen te doen. Zonder Robbe zou het me niet lukken.
Het optuigen gaat vrij vlot, leuk. Tegen half 12 zijn we terug op weg. Naar The Meetings !
Daar vloeien 2 stromen samen : the meeting of the waters ...
Aan Avondale House is een stop, maar ik vind hem niet direct. Voor ik met de kar het wegje inrij, ga ik op verkenning. Ik kom op een werf terecht, waar een man of 6 aan het werk is met hout. Opnieuw, heel vriendelijke mensen. Na mijn uitleg nodigen ze ons uit om daar onze Henry te laten rusten.
Zo gezegd, zo gedaan. Liam, 1 van de mannen, loopt mee, en neemt galant Henry mee. Als vanzelf begint hij Henry af te tuigen. Dit is duidelijk niet de eerste keer dat hij dit doet ! Leuk om zo spontaan hulp te krijgen. Hij waarschuwt me dat er weldra een oudere man zal komen mopperen, maar dat ik me daar niets van moet aantrekken. En inderdaad, daar komt iemand mopperen... maar Liam zegt dat we wel zullen weg zijn voor zij de werf verlaten.
Ik neem Henry aan zijn touw mee naar een grasveld ernaast, zodat hij kan grazen. Man man, wat eet die graag !
Na een klein uurtje komt Liam me halen, om samen Henry op te tuigen, hun werk zit er op, en ze gaan vertrekken.
Tegen 15u zijn we reeds aan Ashton House. Whow. Heel mooi is het daar. We spannen Henry uit, en geven hem zijn worteltjes en appeltjes. Zo leuk dat dat is. Hij weet het gewoon al ... Nog even knuffelen, en dan gaat Henry op de weide.
Ik neem de spullen van Henry, om ze achteraan aan de caravan te hangen, ik loop terug, om de rest te nemen en ....
HENRY IS WEG !!!! PANIEK !!!
Een lege weide .... Robbe en ik beginnen te zoeken. Na de uitbraak van gisteren weet ik dat Henry "bold" is ... En dan zien we het .... er is een tweede weide ... langs het water ... Henry kent duidelijk het wegje door het bosje !! Wij nu ook ... hahaha.
Ik maak me een tas koffie, en zet me bij Robbe aan het water. Hij is op verkenning langs de oever ...
Het is daar zooooooo mooi .... dit is toch uniek, zittend in de weide, op een grote kei, langs een stroompje water, met je tas koffie in je hand, Henry naast me, Robbe aan het spelen aan het water. Ik voel me zo voldaan ...
Het is nog te vroeg om te blijven zitten ! Volgens Alan was "Avoca" best de moeite waard om te bezoeken. Er is een handweverij met resto en winkel. Maar ... het is wel 4 kilometer stappen. Nu ja, we hebben nog tijd. Mijn benen protesteren, maar de wil is sterker.
De buren komen aan. De kinderen spelen nog even samen, maar dan moeten we vertrekken, of het wordt te laat. We vertrekken dan toch naar Avoca.
Tegen half 6 zijn we in de weverij. De weverij sluit om 17u, de resto om 17u30, en de winkel om 18u. Ai, nog net op tijd om 2 sjaaltjes en een muts te kopen.
Dan maar terug ... we stoppen aan de kruidenier om ... wortels, melk en cheddar te kopen. Onze vaste produkten. De terugweg is toch wel vrij lang, maar met Robbe is het nooit saai, en we kletsen de hele terugweg, waardoor we eigenlijk vrij snel terug zijn. We besluiten om die avond niet te koken, en eten "Fish and Chips" in de pub, vlak bij Ashton House. Whow ... zooooooo lekker !!!! Glaasje wijn erbij, en alle spierpijn is weg !!!
Moe maar voldaan keren we terug naar Ashton House, om nog wat na te genieten van de paardjes en de rust. Gewoon er naar zitten kijken is genoeg .... voor mij toch. Robbe loopt er liever bij, knuffelt ze, praat er tegen. Henry ondergaat het allemaal in volle rust, Toby daarintegen komt echt knuffels zoeken. Eileen flirt liever met Henry of Toby. Ja, "of", het is afwisselend ... hahaha ..... Henry heeft niet graag concurentie, en duwt Toby weg.
Is hij niet prachtig .... onze Henry ..... zo een schat .... ik ben er echt verliefd op .....
Robbe wil nog even op Eileen rijden. Anne is een schat van een meisje, altijd opgewekt, en bereid om de kinderen op Eileen te laten rijden. Geduldig zet ze er de ene na de andere op, spoort Eileen aan tot een draf, en loopt voor de zoveelste keer een rondje. Ze is 17, maar is zeker geen puberende puber. Ze is een pracht van een meid, die heel gericht weet wat ze wel en niet wil. Het verwondert me keer op keer hoe ze met de andere kinderen omgaat, heel geduldig, grappig, speels, ... ik wou dat ik haar geduld had ....
Ashton House is een heel erg mooie B&B, maar er worden wel geen vuurtjes gestookt in de tuin ... De kinderen spelen nog wat gezelschapsspelen, vooral Carcassonne en Jungle speed, en dan is het al snel tijd voor bed.
Ja, ik zeg wel "bed" en niet "slapen", want we moeten nog verder met "De Grijze Jager" ! Het gaslampje gaat aan, bedje opmaken, en we nestelen ons met ons boek. We kijken er al naar uit ....
21-07-2011
From Cronybyrne to Rathdrum
Het was al 9 uur toen we wakker werden. Raampjes open, en dan zie je dit ....
Is dat niet prachtig ? De stilte is zo rustgevend. Nu ja, stilte ... bij het ochtendgloren hoorden we de Ierse haan, ofte de "balkende ezel". Hahaha. Robbe vroeg me waarom de buren trompet speelden zo vroeg in de ochtend.
Tijd voor ontbijt ! Het is nog een beetje zoeken waar alles ligt, maar ver kan het ook niet liggen.
En dan is het tijd voor ... HORSE INSTRUCTION ! We keken er naar uit, want dan weten we ook welk paard bij ons zal horen. Om 10 uur komt John ons halen, en gaan we samen met de nieuwe buren naar de horse instruction.
Ik ben echt heel benieuwd !
Voor ons staat Henry, een prachtig dier, en hij wordt "de onze" .... whow ... indrukwekkend groot ...
Het begint bij het voeren en borstelen. Ook de hoeven moeten grondig gepoetst worden.
Bij Henri is het alvast makkelijk, 1 keer "lift", en zijn voet gaat omhoog. Ik mag het al direct proberen.
Stap voor stap wordt ons getoond hoe we het paard optuigen. Man man ... wat zijn er veel riemen ! En vanzelfsprekend is er maar 1 juiste manier ... Toch een klein beetje stress, maar ja, het moet gewoon lukken hé ... Eens Henry volledig klaar is ... wordt hij afgetuigd en wordt alles netjes terug op zijn plaats gehangen.
We krijgen ook nog uitleg over het aantal stops, de duurtijd ervan, wanneer te eten en te drinken geven, nachtstops, dagstops, het leiden van de kar, ..... heel belangrijk : aan de linkse kant van de weg rijden ;-)
Heel veel informatie, maar eigenlijk wijst veel zichzelf uit ... no panic .... Als je weet dat je "Go" gebruikt om vooruit te komen, "Back" om achteruit te gaan, "Lift" om een voet omhoog te krijgen, en dan is er nog "Ho ... Hike" om hem te doen stoppen. Valt wel mee. Enkel de "Hike" is zo wat raar.
We gaan terug naar de caravan en zorgen ervoor dat alles opgeruimd is, dat er niets los ligt. Tijdens het rijden schommelt de caravan erg, en dan valt alles wat maar kan, op de grond. We checken alles, gaan nog even plassen, en zijn er klaar voor !
De haver voor onderweg wordt in een zak geleverd, en moet achteraan, in een bak. Verder krijgen we ook een emmer, 2 borstels en een hoevenkrabber. Oh ja, en heel belangrijk : een blok om voor of achter een wiel te leggen, zodat we Henry ontlasten tijdens een stop.
We gaan Henry halen, en spannen hem in voor de kar. En .... het lukt ! Go Henry-boy ....
Ons eerste stop is "Hidden Valley" in Rathdrum.
Alan begeleidt ons nog een kilometer, en dan staan we er alleen voor.
YEZZZZZ .... we are doing it !!!
Best wel spannend om zo langs de, vrij smalle, Ierse wegen met je enorme kar te wandelen. Maar Henry is een schat, en luistert heel goed !
Na een uurtje stappen, verdient Henry een beetje rust, want het was vrij veel bergop.
We spannen hem uit, en binden hem aan een paal, zoals ons gezegd werd. Henry stort zich op het beetje gras.
En dan gaan we verder, op weg naar "Hidden Valley", we genieten ervan dat we er eindelijk zijn !
6 maanden vooraf boeken is laaaaaaang om af te tellen !
Het verkeer is rustig. Opnieuw valt het me op hoe vriendelijk de mensen hier zijn.
Elke auto die we kruisen, die ons inhaalt, zwaait uitbundig met een brede lach.
Ik grap tegen Robbe dat ik die mensen ken, en zijn verstomming maakt me duidelijk dat hij inderdaad niet gewoon is dat iedereen
zo vriendelijk is.
Ineens ziet Robbe in de verte de kamping. Yes, we zijn (bijna) geslaagd in trip 1 !
We volgen het plannetje en staan fier aan de receptie van de kamping. Een vriendelijke man komt naar buiten en zegt "Hello" tegen ons en dan "Hi Henry" tegen ons paard. Grappig dat de paarden bij naam gekend zijn. Hij roept zijn zoontje, en die begeleidt ons tot aan ons standplaats. Ik haal Henry uit zijn tuig, en Robbe houdt hem bij, terwijl ik samen met de jongen, ons caravan op zijn plaats duw.
Henry wordt afgetuigd, en dan gaan we met hem naar de weide. Bwa, weide ... er staat niet echt gras, maar er is hooi en water.
Het is duidelijk dat Henry niet graag alleen is, want hij hinnikt in de hoop antwoord te krijgen. Gelukkig is de Nederlandse familie niet ver achterop, en krijgt Henry weldra het gezelschap van Toby en Eileen. Toby trekt hun caravan, en Eileen is hun rijpaard.
Ons werk zit er op, we gaan nog eens tot het centrum van Rathdrum. Gezellig dorpje. We kopen vooral veel wortels en appels voor Henry ....
Bij de terugkeer naar de kamping, zien we dat de buren ook aangekomen zijn. Henry is blij dat hij niet meer alleen was.
Vandaag is Jos 9 jaar !!! Proficiat Jos, en bedankt voor de taartjes !!!!
We brengen een emmer wortels en appels naar de paarden, en wat zien we ????? Henry loopt op een richel buiten de afsluiting ! Een stukje van een meter breed, maar boven aan een muur van toch een kleine 2 meter hoog ! Ik haast me naar de receptie en daar hoor ik hetvolgende "Is it Henry ?" "Yes" "Well, Henry is bold. He breaks the fence every time to get more grass". Ok dus ... terug bij de paarden gekomen, zien we dat Eileen ondertussen ook op de richel loopt ...
Iedereen geniet ervan om gewoon bij de paarden te zijn, te kijken, ze te knuffelen. Heel erg ontspannend.
We gaan avondeten, en daarna heeft Anne een heel leuk voorstel :
"Laten we eens gaan wandelen met de paarden, zodat ze wat kunnen grazen".
Opnieuw een heel geslaagde dag ... we kruipen in ons bedje en de volgende hoofdstukken van "De Grijze Jager" worden voorgelezen. Ik neem me voor om dit thuis ook te onderhouden, maar weet dat eens de portable, ipod, TV, .... weer beschikbaar zijn, zij het weer gaan overnemen. Eigenlijk heel jammer .... hier hebben we niet, en het is veel leuker, meer ontspannen, gewoon veel beter ....
20-07-2011
From Astene to Cronybyrne
Het is zover ! Het wordt een lange dag, want we moeten MIDDEN IN DE NACHT, om 6 uur, opstaan.
De valiezen staan klaar, kaarten en tickets in de handbagage, we zijn vertrokken !
Om 7u vertrekt de trein in De Pinte, rechtstreeks naar Zaventem. Wel handig dat de trein vlak onder de luchthaven stopt. Minder handig met elk een valies in de hand en nog een rugzakje als handbagage. Om 8u15 stonden we in Zaventem.
Op weg naar boven zien we een dame wiens lange rok vast zit tussen de roltrap ! Da's minder. Dat zal ik alvast niet tegenkomen, een lange rok bedoel ik dan hé.
Even problemen aan de pas-controle : Robbe's
haar is maar liefst 58 cm korter dan op zijn pasfoto ... de vrouw laat
ons met moeite door, en voorspelt dat we er niet zullen geraken ! Ik
hoop voor haar dat ze zich niet specialiseert in voorspellingen, want we
zijn probleemloos door alle controles geraakt.Om 10u15 vertrekt ons vliegtuig en keren we een uur terug in de tijd, zodat we om 10u50 aankomen te Dublin.
Dan
moeten we wel tot 12u15 wachten op de bus, maar de tijd raakt snel
voorbij eens we aan de klap raken met een jonge man die van Belize, op
weg naar Ohio, een tussenstop maakt in Dublin, voor een trouwfeest.
Leuke verhalen zijn het toch, van een knappe vreemdeling ... Na een
busrit van 1 uur en 40 minuten, waaronder een sight-seeing through
Dublin, komen we aan te Ashford.
In Ashford gaan we shoppen !
Food ! Ik sta enigszins verdwaasd in de Centra. Wat moet ik in
hemelsnaam kopen ? Eten, ja, maar wat ? Wat is snel klaar ? Ik koop
patatjes en tomatjes, eitjes, tonijn, kaas, water, melk en brood.
Terwijl ik terug buiten sta, bedenkt ik dat ik choco en confituur
vergeten ben ! en natuurlijk : KOFFIE ! Ok, 2 extra zakken aan mijn
armen, en de taxi komt er aan ...
Wat me ondertussen opgevallen
is, is dat de mensen zo enorm vriendelijk zijn ! Hierdoor valt het me
extra op hoe onvriendelijk of nors de mensen in België vaak zijn. En
echt iedereen hoor ...
Al snel zijn we op "The Farm" in
Cronybyrne, waar we verwelkomd worden door Liz. Ze neemt ons mee naar
"onze caravan" en de taxi volgt ons de weide op, tot aan de deur van
caravan 21. De valiezen worden aan de deur afgeleverd.
We krijgen uitleg over de indeling van de caravan, de werking van het kookfornuis, de gaslampjes, de bedden, ... De dekens en lakens liggen klaar voor ons. Heel leuk dat dat allemaal aanwezig is, zeker als je met het vliegtuig reist ! Ze neemt ons ook nog mee naar de sanitaire blok, de vuilbakken, het drinkwater, ... het is allemaal heel mooi georganiseerd.
We pakken
uit en genieten van het uitzicht : voor ons ligt "the field" vol
prachtige paarden. Wat een zicht, wat een enorme ruimte voor de paarden.
Er stopt een auto, John zwaait naar ons en rijdt the field in. Hij laat
de draad open. Hij rijdt de berg op, de heuvel over. Ineens komt een
kudde paarden afgelopen... indrukwekkend ... en ... ze lopen de field uit, en ineens zijn we omringd door een ganse kudde Irish Cobs.
Hahaha... dat was niet de bedoeling denk ik ! Zonder dat we het al beseffen, staan we oog in oog met "onze" Henry. Op de foto hierboven, het linkse paard.
Maar John en Alan zijn nooit ver weg en
sluiten de afsluiting. De paarden zijn maar wat blij met extra klaver en
mogen een half uurtje genieten van hun ontsnapping.
Wij genieten even er, van hun aanwezigheid ! Robbe gaat gretig naar de prachtige dieren om ze te aaien. Ze laten zich gewillig doen.
De avond valt en de honger knaagt. Tijd om te eten. We zien een tafeltje verder een familie zitten, die na ons aangekomen is.
Deze familie zal samen met ons rondtrekken.
Wie Robbe en eten zegt, zegt "Ketchup !" ... oh ja, en natuurlijk ook nog chocolaadjes ...
Na het avondeten krijgen we bezoek van Alan. Hij doet "routes" met ons.
Whow ... wat een keuze ! Ik word overrompeld door alle mogelijke routes. Gelukkig helpt Alan met het uitstippelen van de planning ... hij kent als geen ander de omgeving, en vraagt wat we willen, ... Aangezien ik alleen met Robbe op stap ben, is het niet mogelijk om langs de weg even een winkel binnen te springen, en de kar bij hem te laten, aangezien zijn Engels niet zo uitgebreid is, kan ik hem ook niet alleen de winkel in sturen.
Dus ... gaan we de eerste stop houden in Rathdrum, kamping "Hidden Valley". Deze kamping ligt vlak bij het centrum van Rathdrum, zodat we een weekvoorraad kunnen aanleggen.
We krijgen een plan van Wicklow en verder nog een dagplan, van stop naar stop. Verder krijgen we van elke stop nog een extra blad met interessante info : de naam en contactgegevens van de eigenaar, wat de faciliteiten zijn qua douche en zo, de bezienswaardigheden, winkels in de buurt, lekkere restaurantjes, ... Allemaal heel erg uitgebreid. Leuk dat alles zo verzorgd is !
Dit wordt de route :
- Dag 1 : Hidden Valley in Rathdrum
- Dag 2 : Ashton House in The Meetings
- Dag 3, 4 : Glenmalure Lodge in Drumgoff
- Dag 5 : Phealan's in Ballinaclash
- Dag 6 : The Farm in Cronybyrne
Uiteindelijk wordt me nog gevraagd hoe we terugkeren, zodat ze kunnen zorgen dat er vervoer kan geregeld worden indien nodig. Het verste van mijn gedachten is "terugkeren" ! Maar toch dringt Alan aan om alles af te werken, zodat we ons geen zorgen hoeven te maken. Ofwel willen ze zeker zijn dat we terug vertrekken ;-)
Na een dik uur uitleg neemt Alan ons lege koffers mee en alles is geregeld. Mijn hoofd tolt van alle plannetjes en uitleg. Wat me ook duidelijk is, is dat het tijd is om eens Guinness te proeven !
Opnieuw ben ik onder de indruk van de vriendelijkheid van de Ierse bevolking.
Ondertussen maakt Robbe kennis met de Nederlands familie. Vader Marin, moeder Heidi, tante Jeanneke en kids Anne (17), Dirk (14), Stijn (11) en Jos (8). Ze maken een kampvuur en al snel verbroederen ze met zoeken naar hout en papier. Robbe glundert ! Eindelijk eens een vuurtje stoken !
Met een warm gevoel maak ik ons nestje klaar. We zijn echt wel moe.
Het lampje gaat aan en de eerste hoofdstukken van "De Grijze Jager" worden gelezen. Het is een spannend boek ! Robbe valt in slaap tijdens hoofdstuk 2, maar ik ben zo nieuwschierig naar het vervolg dat ik nog 2 hoofdstukken verder lees ... een nieuwe gewoonte is gestart : dagelijks voorlezen uit "het boek". Eén van de voordelen van geen electriciteit, je valt terug op de gezelligheid van voorlezen, veel gezelliger dan een portable op je schoot.
Dag 1 was alvast een heel goed begin !
14-02-2011
De vlucht
Het vliegtuig is geboekt !!! We vliegen met Aer Lingus vanuit Zaventem naar Dublin en terug.
13-01-2011
Hoe het begon ...
When I was a child ... I had a dream ... Door Ierland trekken met een huifkar ... dat was mijn kinderdroom.
Ik ging op zoek en vond. Via Google kwam ik terecht op www.clissmann.com/wicklow/ Mijn aandacht was gewekt ! Het kon dus echt ...
Toen ik er thuis over begon, proestten de oudste 2 het uit van het lachen. Blijkbaar was ik grappig. Maar het was geen grap. Robbe was eerder benieuwd naar wat het inhield. En zo begon het verhaal.
