Meet Stafke ... heeft wel iets van een punkerke ... Hij ging vlotjes in de trailer en is gans de weg rustig gebleven. Flinke pony !!!
Deurke open, dikke knuffel van zijn baasje, en klaar om er uit te komen !
Valdeur open, Stafke draaien ....
Ons straat staat vol auto's, jammer, want nu kunnen we niet voor onze deur parkeren. Maar gelukkig is het een rustige straat hé, want als Stafke op straat komt, dan ...
MOET Stafke rollen. Dat heb ik wel nog nooit gezien, in 't gras ja, maar op straat ??? N geluk dat Vlokske dat niet doet, Robbe zou nooit op stap kunnen gaan !
Na zijn rolleke, klaar voor zijn eerste piske in zijn nieuwe thuis ...
Gras gras gras gras ... yammie !!!! Na weken op stal te staan is dit een luxe !
Robbe keek toe, en zag dat het goed was ....
En Stafke ? Zijt ge hier graag ???? Zie hoe hij kan antwoorden !
Geef toe ... n schattig snoetje hé ...
En maar grazen ....
Na een fikse regenbui zijn ze beiden kletsnat ! Maar Robbe wil niet naar binnen.
Weer een mondje bij ...
28-07-2012
Op bezoek bij Stafke
Een week geleden kreeg ik de vraag of iemand een thuis had voor een Shetlanderke dat dringend weg moest.
De 1e eigenaars waren uit hun huis gezet, en zo kwam het terecht bij familie Deman in Roesbrugge. Stafke huppelde net IETS te enthousiast achter de koeien, met zijn "staf" tot op de grond, en beet in de uiers ...
Dit veroordeelde Stafke tot de stal, in plaats van de weide ... en zo gingen wij op zoek naar weide. Robbe heeft alle boeren in ons straat afgelopen, maar tot vandaag geen lapje grond te huur, of te koop. De tijd begon te dringen, Stafke moest weg.
Na lang bellen met Jan, de persoon die Stafke daar plaatste, hebben we beslist om Stafke, al dan niet tijdelijk, een plaatsje in onze tuin te geven. Onze tuin is niet zo groot als een weide, maar toch groter dan een stal.
Een verbetering. Het ideale plekje voor Stafke ? Verre van. Daartegenover staat dan weer veel aandacht van Robbe. Wat dan weer een pluspunt is. Dus ... we proberen het, onder voorwaarden. Als Stafke niet gelukkig is zoeken we een betere thuis. Ondertussen zoeken we verder naar weide, dicht bij huis. Anders boet hij in aan aandacht.
Dan bleef maar 1 vraag open : is Stafke handelbaar, kan Robbe hem aanraken, stampt of bijt de pony ? Er is maar 1 antwoord op deze vraag : een bezoekje aan Stafke.
Zo gezegd, zo gedaan, en om 9u waren we al op weg naar de Westhoek. Robbe met een smile tot achter zijn oren, ik bleef herhalen en herhalen dat er nog niets beslist is, dat het tijdelijk kan zijn, dat het een rotpony kan zijn, dat ....
En dan kwamen we aan op de boerderij ! In de voortuin stond hij ... Stafke.
Hahaha ... we verwachtten een ponyke van 70cm schoft, maar dit leek toch net iets groter. Na meten bleek hij 85 à 90 cm groot te zijn. En leuk ... Robbe was direct verkocht.
Heel erg vriendelijke mensen, we werden warm onthaald. Robbe kreeg de kans om Stafke wat beter te leren kennen, we gingen een stapje wandelen.
Zodra Stafke op de straat kwam, begon hij met zijn neus te wrijven, met zijn voorbeen te stampen. Nadine zei "Geef hem wat meer touw, hij gaat zich rollen". En inderdaad, Stafke ging aan het rollen en rollen en rollen ... Grappig beestje.
We werden voorgesteld aan "Zwartje" en "Mina". Een ongelooflijk mooi verhaal .... Mina is het veulen dat vrij vroeg weg was bij de mama, en zodoende een pleegmama zag in de koe "zwartje" .... Mooi. Ze lagen samen in de weide en Mina kwam niet naar ons zonder Zwartje.
Zwartje kreeg wat maïs en Mina volgde. De zoon van de boerderij haalde het halster van Zwartje voor een wandelingetje. Ja, de koe op wandel, met het veulen als volgeling. Zo schattig !
We zijn dan maar teruggekeerd naar de boerderij, want Stafke zijn stafke was werkklaar door het weerzien met zwartje.
Even samengevat : de kleine pony Stafke, denkt dat hij de man is van de koe Zwartje, terwijl het veulen Mina, denkt dat zwartje haar mama is ...
Dus ... Stafke was goedgekeurd ! Op naar de legerstock om palen en zo. Gelukkig is Michel ons komen hepen, of ik denk dat ik er nog op aan het kloppen was ... merci Michel !!!!
Swinnen heb ik niet meer gehaald ... snik ... maar ik denk niet dat hij mij gemist heeft ;-) Maar de tuin was wel klaar voor onze nieuwe bewoner.
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat Stafke aardt in onze tuin, of dat de boer van mening verandert en ons toch een stukje land verhuurt. Het grenst aan onze tuin, en zou IDEAAL zijn ! Amper 20 op 65 meter vragen we, elke stuk land rond ons is van hem ... We blijven toch nog even proberen.
Stafke, we doen ons best, doe jij nu je best om in je weideke te blijven ...
21-07-2012
Tornooi - Odelem-Beernem
Tornooi Oedelem-Beernem. Door de onophoudelijke regen werd het verplaatst naar Eeklo. Het eerste tornooi dat trouwens doorgaat !!
Zoals altijd blijft het toch stressy tot we geparkeerd zijn. Ja, ik zeg "we", want Heidi en ik rijden samen.
Moesten we elkaar niet hebben, zou het toch minder leuk zijn. Nu stressen we samen, kalmeren elkaar, relativeren elkaar.
Ook ter plaatse is het "zorgen voor elkaar". En voor de kids is het natuurlijk ook super, ze zijn al 7 jaar vrienden.
Dus .... we zijn er geraakt !! En stonden netjes geparkeerd. Hindernis 1 voor de mama's foutloos genomen !! Yihaa !!
De voormiddag was voor ons vrij rustig : Vlokje installeren, startcoupon voor springen inleveren, drankkaart kopen, terrein verkennen. Om 10u58 individuele dressuur. Dat is altijd leuk ! Beetje stress dat ik me niet mis van pagina, of dat ze niet vallen en dooreen raken, of dat ik te laat ben met instructies, of of of .... hahaha. Maar toch heel leuk. Op het laatste moment nog aan de witte handschoenen gedacht !
Robbe zijn benen waren vrij stil, zijn BEB bleef hij doorzitten ! Goed gedaan schatjes !!!
Na de individuele dressuur, op naar het 8-tal. Het terrein lag heel drassig. Zo erg dat Estebanneke tot ver aan zijn buik in de modder zakte. Kaat had het heel lastig, want iedereen reed zonder zweep. Probeer zo maar met je A-pony die D's bij te houden ... Uiteindelijk werden ze 10 van de 15, wat echt niet slecht is voor hun 1e aantreden. Het is voor 6 van de 8 ruiters kompleet nieuw.
En dan mag ons prinseske in haar trailerke wortels en hooi gaan eten. Ons miss staat liever in haar trailer dan er naast. Ze wil misschien gewoon zo snel mogelijk naar de weide ? Is ze niet ongelooflijk mooi ....
Terwijl Vlokje haar wortelkes eet, eet mijn Robbeke zijn sandwichkes met kaas & ketch ;-) Ja, nog steeds kaas & ketch ... Heidi had een picknick gemaakt voor haar kids, goed idee voor het volgende tornooi !
Even tijd om naar de anderen te gaan kijken, natuurlijk samen met Milan.
Ondertussen wordt het tijd om ons Vlokje opnieuw op te tuigen voor het springen.
Robbe is er al klaar voor en komt eens kijken hoe ver zijn groom ermee staat.
Zie hoe trots en liefdevol ... deze vind ik gewoon prachtig ! Mengeling tussen trots en liefde ... daar doen we het toch voor hé ! Mijn maatje is gelukkig ;-)
En moeder is ook in haar nopjes ! Heidi zegt dat mijn mond niet goed is ... aiaiai ...
Halsterke toe, en geen riemkes vergeten hé moeder ! Sperriem moet er niet aan, dat doet ons meiske niet.
En nu inrijden. Er is 20 minuten vertraging, dat is minder. Eerst een beetje in het terrein opwarmen, het is heel druk in de piste met de sprongen. Maar Vlok moet niet veel springen, ze moet vooral opwarmen, en niet té veel springen.
En dan ineens, is OMA ER ! Ongelooflijk ! Voor het eerst ! Leuk ! Robbe blinkt, en kijkt constant uit zijn ooghoek of oma aan het kijken is.
Kom Robbetje, opwarmen, niet komen kletsen bij oma !
FOUTLOOS PARCOURS !!! PROFICIAT !!!!
Na het springen installeren we ons meisje in haar "stalleke", en gaan op zoek naar de uitslag van dressuur : 8e plaats. Op de 19 ruiters. Helemaal niet slecht !!! Ben fier op mijn combinatie !!!!
Dan nog frietjes eten met oma, en op weg naar de manege. Het is toch nog een uur rijden, dan moeten we ons meiske nog naar de verre weide doen, en de trailer uitkuisen.
Ze had wat diaree en ze had goed tegen de wanden gezeten ... nice ... Maar met veel water en een borstel (en nogal wat spatjes op mezelf) is de trailer klaar voor het volgend tornooi !
Het is toch wel half 8 tegen dat we in Deurle zijn, om ons Tommieke op te halen. En ... hij staat netjes geparkeerd ! Het begint me al deftig te lukken. Ben wel wat fier op mezelf ;-)
Het was een heel geslaagde leuke dag !!!!!
27-07-2011
From Cronybyrne to Astene
De dag van het vertrek. Vandaag laten we als dit moois achter ons, en gaan terug naar huis. Eigenlijk hou ik echt wel van dat communegevoel, en de caravan is groot genoeg, het leven buiten is zalig ...
Deze nacht leerden we ook één van de nadelen kennen van het communeleven ... hahaha Gisteren was, in de caravan naast ons, een nieuwe compagnie aangekomen : 2 koppels, van rond de 60 jaar gok ik zo. 's nachts leek het alsof er een everzwijn gevangen zat in de c'van naast ons .... man man ... wat n gesnurk ! Rond 5 uur moet er iemand uit zijn bed gevallen zijn, want er was hilariteit alom .... Tegen 7 uur waren ze dan ook alle 4 klaarwakker .. Pff ... dat is vroeg. Nu, Robbe leek er niet al te veel last van te hebben, en sliep rustig door tot rond 10 uur.
Bij mijn tas koffie bestudeer ik mijn voet. Op de foto is het niet zo goed te zien, maar tussen Phelan's and Glenmalure heb ik Henry's voet op mijn voet gekregen ... en ik zweer je, de zijne wint ... Mijn schoen was zelfs gaan vliegen, en aangezien het een warme dag was, bleef mijn kous plakken aan de baan ... Mister Henry zag het niet zitten om de c'van van de buren voor te laten ! Hij wou gewoon niet stoppen. Moest weer eens indruk op Eileen maken zeker ? Ons lief schattig alpha-mannetje ...
Ons beestjes komen tot bij ons. Ik geniet ervan dat ze nog eens tot bij ons komen. Of het nu bewust of niet is, het maakt me niet uit, ze staan er. En wij gaan er gretig naartoe !
Zie je dit ongelooflijk knappe paard ? Wel, moest je het ondertussen nog niet weten, dit is HENRY !
We zijn allemaal wat stil van het afscheid, ook de kinderen van de buren hebben tijdens deze onbeschrijfelijke week een sterke band opgebouwd met ons paarden.
Henry's oren liggen plat, het is zijn plekje ....
Het afscheid is echt hard ... we weten niet of we Henry nog ooit terug zien. We hopen van wel, we hopen dat we deze reis nog eens kunnen meemaken, dat we Henry terug zien, ...
Lieve John brengt ons als afscheidscado een hoefijzer van Henry. Ik smelt, iets tastbaars van ons ventje. Dat krijgt een mooi plekje. Wat zijn het toch lieve mensen. Ik krijg een brok in de keel, en nee, ik ben geen janker, maar ik heb het echt wel moeilijk om afscheid te nemen van deze magische plek.
Het is me opgevallen, tijdens het inpakken kwam ik de apotheekdoos tegen, dat ik deze week niet 1 keer hoofdpijn heb gehad, niet 1 keer maagpijn heb gehad. Ik, die anders toch een 3 van de 7 dagen per week hoofdpijn heb, heb hier niet 1 minuut last gehad ... ik schrok wel even toen ik tot dat besef kwam. Zeg me wel veel over mijn leven in België, en neem me voor de stress niet meer de baas te laten zijn ...
Toen ik de foto's van Henry aan Isa toonde, zei ze dat het geen mooie paarden waren ... Maar als ik ze zie, krijg ik er niet genoeg van ... zo zie je maar dat elk de wereld op zijn manier ziet. Ik smel van Henry, ik krijg een krop in mijn keel van het gemis.
Toen ik thuis kwam leek Thomas zo enooooorm klein !!!
Vriendjes ....
En dan vertrekken ze .... into the field ... ik heb Robbe overtuigd dat ze nergens gelukkiger kunnen zijn dan hier. We willen niets liever dan hem meenemen, maar dit heeft België niet te bieden !
Snel inpakken, voor het laatst de afwas, de afval naar de vuilbakken doen, ... en dan staat de taxi er, om kwart voor 1, een kwartier te vroeg, een kwartier dat ik nog wou genieten, na het inpakken. Maar ja, het is tijd ....
Hij brengt ons tot in Ashford. Dat kost ons 20 euro. Gek genoeg kostte het ons 25 euro toen we van Ashford naar The Farm werden gebracht ... tiens ... zou de weg langer zijn in het gaan dan in het keren ????
Robbe geniet van zijn laatste cornetto king, terwijl ik een sigaretje rook. We rijden mee met de bus van 13:15, de 133, naar Dublin. Eigenlijk een uur te vroeg, maar de bus van 13:15 was er om 13:30, een aangezien de taxi te vroeg was, hebben we hem dan maar genomen.
Het is wel een eindje rijden met de bus, toch 1 uur en 40 minuten ...
Op weg naar Dublin bedenk ik dat we misschien beter een dagje Dublin meegenomen hadden, het is toch een interessante stad ? Maar als we er door rijden, en ik zie de mierenhoop van mensen, dan ben ik blij dat we het niet gedaan hebben. Na de eindeloze rust van de voorbije week, komt die drukte als muren op je af .... gek, dat heb ik nog nooit zo ervaren.
We geven de bagage af aan de drop-off. Dat gaat vlot ! Het leuke aan Air Lingus is dat je zelfs een week vooraf kan inchecken. Waardoor we ook voor de terugweg al de tickets hebben, en enkel nog de bagage moeten afgeven. Volgens mij zal dat tij ook nog keren : de rij aan de drop-off is langer dan de rij aan de incheck-balie. Weldra zal het niet meer interessant zijn om vooraf in te checken, want er zal bijna niemand meer aan de incheck-balie staan.
Eens we verlost zijn van de valiezen, is de gate van ons vliegtuig nog niet gekend. We zien een internet-access-point, en Robbe wil het heel graag eens verkennen. Gezien de tijd die we nog moeten doden, vind ik het een goed idee. Een 7 euro voor een uur ... ik vis al mijn enkel geld op, en kom tot een half uur. Juist gepast.
We gaan nog iets eten, en na het eten lezen we het laatste hoofdstuk, en het epiloog van "De Grijze Jager". Het verlof zit er op, en het boek is uit !!! Als we thuis zijn, kopen we het vervolg.
De gate is gekend, we gaan er op ons gemak naar toe. In feite hebben we geen pasport-controle gehad ... vreemd. Robbe was al zenuwachtig voor het moment dat ze zijn pas zouden controleren, maar dat is dus niet gebeurd. De enige plaats waar ze naar onze pas keken, was bij de controle van de tickets, aan de gate, en volgens mij controleerden ze daar enkel de naam. Zo veel te beter hé !
Om 10 voor 6 vertrekken we. Het gaat vlot.
Het is een korte vlucht, maar door het tijdsverschil is het natuurlijk snel al wat later als we aankomen. We hebben wel het geluk dat we om 20u15 aankomen in plaats van 20u25. Dat maakt het haalbaar om de trein van 20u52, richting De Pinte, te halen. Tenminste als de bagage meewerkt ! Het is niet te geloven, maar als snel rollen ons valiezen op de band, en snellen we naar de trein. We halen vlot de trein van 20u52, richting De Panne !
Dat was het dan .... ons ongevergetelijk verlof.
De vriendelijkheid van de Ierse bevolking is me erg bijgebleven, indrukwekkend.
26-07-2011
From Ballinaclash to Cronybyrne
We staan op rond half 10 en ontbijten op ons gemak, buiten op de bok, genietend van het uitzicht. De laatste stop ... de laatste keer optuigen ... pfff ...
Henry komt me goedemorgen wensen, tenminste, zo voelt het, zo voel ik het. Wat ga ik hem missen. Onbeschrijflijk hoe je op amper één week tijd, zo gehecht kan zijn aan een paard. Henry is meer dan een paard ... ik zie hem echt heel graag ... ik ga hem zo missen ...
En dan moet Henry ons wat wiegen ... heel interessant als je juist water op het vuur hebt staan. Hahaha ...
Ook bij de buren wordt een goedemorgen gewenst. Van links naar rechts : Henry - Dirk - Robbe - Toby
Jos komt ook naar buiten. Het is zo vakantie dat 's morgens iedereen in zijn pyjama rond loopt. Voor Robbe iets minder, aangezien hij in zijn boxershort slaapt ....
Het is tijd voor Henry zijn ochtendverzorging. Robbe begint er alvast aan. Ik ben fier op zijn hulp. Elke dag opnieuw staat hij klaar voor Henry. Ik moet het niet vragen, hij doet het vanzelf.
Ook Toby komt eens loeren of er iets te verdienen valt ....
We gaan nog om melk en brood, en dan zijn we weer op weg ... voor de laatste keer ... terug naar de Farm. Gemengde gevoelens ... pijn dat het voorbij is, dat we Henry moeten achter laten, maar ik heb Jelle, Isa, Thomas en de poesjes toch ook wel gemist.
Nog iets grappigs, tenminste achteraf hé .... Aangezien ik alleen de weg moet vinden, en Henry leiden, bestudeer ik vooraf de weg, en loop dan zonder plan, met Henry. Op de weg is het moeilijk om EN Henry te sturen EN het plan te lezen. Tot vanmorgen lulkte dat perfect ... geen enkele keer zijn we fout gestapt.
Tot vanmorgen, zeg ik wel ..... Ik zag op het plan dat ik aan Phelan's naar links moest, het brugje over, en dan rechtdoor. Makkelijk. We lopen de brug over, en wat zie ik ? Een weg naar links, en een weg tussen rechtdoor en naar rechts. Maar je bent dus in beweging, tussen de auto's, en niet echt veel tijd om na te denken. Wat doe ik ... ik kies voor de weg het meest rechtdoor. Terwijl ik die weg inrijd, zie ik "The Meetings", en in de linkse weg zie ik "Rathdrum". Shit ! We waren verkeerd !!!
Daar stond ik dan. Paard en kar al in de weg, vlak achter de kar een kruispunt van 3 wegen, met direct daarachter een smalle brug, waarover het verkeer maar met 1 auto tegelijkertijd kan. Veel gestop en vertrek dus.
Ik durfde Robbe niet dat kruispunt op te sturen om het verkeer tegen te houden .... wat nu wat nu ???
Ok, rustig blijven ... Robbe naar de stopplaats gestuurd om hulp aan de buren te vragen. Gelukkig kunnen we op hen rekenen. De papa en de kids houden de kar tegen, terwijl ik Henry uitspan, ze draaien de kar de juiste weg in, en ik span Henry terug in. De snelste en veiligste manier.
En dan zijn we weer op weg, de juiste dit maal ...
De foto toont het niet zo goed (maar stappen met Henry + tegelijkertijd foto's maken is niet altijd even handig) maar dit is een weide vol schapen.
Robbe zit op zijn vaste plek op de bok. Toen de buren een paar dagen geleden achter ons reden, en Jos en Robbe binnen een gezelschapsspel gingen spelen, werd Robbe wagenziek. Grappig, maar het was echt zo. Na even buiten op de bok te zitten, in de frisse lucht, naar het landschap kijkend, was het zo weer over. Robbe had zijn mondharmonica bij, en speelde vaak muziek voor ons. Heel leuk !
Gelukkig heb ik een goede co-piloot die me helpt met het verkeer "een rode auto op 12 uur", "een traktor op 6 uur", "2 auto's op 6 uur en ze vliegen", ... Dat helpt echt wel. Soms denk je er maar 1 te horen, blijf je netjes goed op kant, en eens die voorbij is, neig je wat meer naar het midden van de weg, maar dan bleken het er 2 te zijn. Bij kamions, zoals hieronder, moet je echt even opzij gaan staan. Aan de linker kant wel te verstaan ....
Bij een korte stop van 10 à 15 minuten, moeten we Henry niet aftuigen, we leggen wel blokken achter de wielen, want het is nergens echt plat. En zo ontlast je hem toch even. Als we langer stoppen, na anderhalf uur à 2 uur, dan tuigen we hem wel af. Dan kan hij wat grazen.
Op deze stopplaats beleefden we iets vreemds : Henry kreeg zijn water, maar wou er geen. Dat is niet vreemd, want hij drinkt niet veel. Robbe ging naar binnen, en ik nam Henry over, toen ik ineens boven hem een vreemd insect zag : het was 3 cm lang, een cm breed, bruin met donkergele strepen, niet wollig zoals een bij, maar glad, mat van kleur. Ik jaagde het weg, maar daardoor kwam het in feite naar de achterkant van Henry. Ineens slaat die in paniek en bokt hij, angstig. Ik kalmeer hem, en ging naar de overkant van de inham, maar ook daar schrok hij en steigerde. Totaal tegen Henry zijn gewoont, hij is de kalmte zelve.
Geen goede plek, we hebben hem snel ingespannen, maar ook tijdens het inspannen was hij onrustig. Nog nooit meegemaakt in gans de week. Ik kan je zeggen dat het snel kan gaan ! Nog steeds vraag ik me af wat dat beest was ... ik heb met google gekeken of het een horzel was, maar dat lijkt me niet. Dat beest dat ik zag, had geen taille zoals een bij of een wesp. En het is moeilijk zoeken als je niet weet hoe het noemt.
Terug op weg dan maar ! Het laatste stukje naar de Farm. Robbe is druk in de weer met het verzamelen van hout. Je ziet dat hij al een week op de kar leeft, want hij is ondertussen heel gedreven in het afstappen aan de juiste kant, het verkeer in de gaten houden, al rijdend terug op de kar met takken hout, voetsteuntjes terug omhoog, weer naar beneden, weer eraf, nog wat hout erbij ... tegen dat we aankomen ligt het voorop zo vol hout, dat het deurtje niet meer open kan ....
We zijn aangekomen op de Farm. John verwelkomt ons en stapt mee de weide in, zodat de caravan op z'n plaats staat. Henry wordt uitgespannen, en we stappen samen met John naar het gebouw waar het tuig opgehangen moet worden. Ook de wondes aan zijn voeten worden verzorgd. Die zijn beter, maar nog niet genezen. Eens Henry alles kwijt is, neem ik hem mee tot aan de caravan. In de weide waar de karren staan, staat veel klaver.
Nog tijd genoeg om hem te laten grazen. Ik kan hem trouwens nog niet loslaten .... Als ik hem in the field laat, dan is het voorbij ... wie weet zie ik hem nog terug ... man man wat heb ik het lastig. Ik blijf maar wandelen met Henry, hij blijft maar grazen. Robbe werkt aan het kampvuur. Nog even knuffelen Henry ...
Maar na meer dan een uur moet ik hem toch laten gaan, naar zijn kudde. Hij krijgt de laatste kilo wortels en appels ...
Ook Robbe heeft het moeilijk ...
Vandaag was het zilver dat Henry kreeg ... van ons krijgt hij GOUD !
Nog een foto van onze schat ...
Daar gaat Henry ... terug naar zijn kudde ... hij kijkt nog eens om ....
En dan volgt een ongelooflijk prachtig tafereel : Henry gaat in galop de heuvel op, stop op de kam van de heuvel, en begint te hinniken ... en dan komt de kudde ineens uit het bos. Ze blijft op afstand staan, 3 paarden komen tot bij Henry. Ze snuffelen even ... en dan komt de kudde.
Het was te ver om te filmen, te ver voor foto's, totaal onverwachts ook, maar zoooooo mooi ....
Hier komen de verkenners van de kudde snuffelen bij Henry.
De kudde wacht aan het bos.
Robbe wacht op de komst van de buren om zijn vuurtje te tonen. Hij heeft veel geleerd van hen deze week. Dit is het eerste vuurtje dat hij helemaal alleen maakt. Hij is er gek op ! Voor hem kan het niet snel genoeg donker worden.
Hier zie je het veld met de caravand, voorbij de caravans heb je the field, waar de paarden lopen. De bovenste foto toont het linkse deel, de onderste foto toont het rechtse deel. Aan de caravan recht, op de onderste foto, heb je de kampvuurplek.
Tijd om een douche te nemen ... ik moet de "tristesse" even wegspoelen, en genieten van de rest van de dag !
Voor het laatst gewoon zitten kijken naar de paarden, genieten van de stilte ... Henry is met de kudde tot bij ons gekomen. Toby en Eileen zijn er ook al bij gekomen. Ook zij blijven nog even hangen.
"Onze" Henry ...
Ook Anne is niet weg te slaan bij de paarden ....
Henry moet nog even duidelijk maken dat hij toch wel de baas is, en beslist wie waar mag komen.
Henry, Toby en Eileen ... je ziet dat ze toch bij elkaar blijven. Je verwacht dat niet, ze zijn terug in de kudde, en toch zie je dat ze keer op keer terug samen staan met hun 3.
Dit paard heeft moooooie blauwe ogen. Toch een beetje vreemd voor een paard.
En nog een keertje ons triootje ...
Dit is het gebouw waar het buro is, de valiezen bewaard worden, het gerei van de paarden hangt, ......
De jongens doen verder waar ze gestopt waren ... Dirk - Stijn - Jos - Robbe
Er lopen ook 2 ezels in de weide. Ik kan je verzekeren dat die luid kunnen balken ! Vooral 's nachts ... hahaha
Ik geef je even een rondleiding in ons huisje .... hier kom je in de keuken. Het fornuis is voorzien van een oven ! Grappig dat je een grill hebt onder de kookplaten.
Dit is het keteltje dat me elke ochtend, middag en avond voorzag van warm water voor koffie of thee. En : het is immuun voor het wiegen door Henry.
We lopen door naar de living, waar ons dagelijkse gebruiksvoorwerpen uitgespreid liggen. Opgelet, het toiletpapier hebben we niet nodig gehad ! Elk toilet dat we gebruikt hebben wat heel proper, en voorzien van papier, geen schuurpapier, maar zacht papier. De rol wc-papier werd gebruikt als keukenrol.
Wat verder in de lviving vinden we de zetel, waar de jassen bleven liggen, om toch vooral de zon niet weg te jagen ! Nee, ik ben niet bijgelovig, maar voor de zekerheid hé, je moet het lot niet tarten ....
Ook de kaarten bleven liggen, en elke dag gebeurde daarmee de voorbereiding voor de volgende rit.
Heel belangrijk ! De zakken. Worden zowel gebruikt om boodschappen te doen, als om toiletgrief en verse kleren in te transporteren ... als je in een sjieke lodge gaat douchen staat het beter dan een plastic zakje van maxi-zoo.
De sleutel. Ook belangrijk voor als je er niet bent ... euh ... ik denk dat we hem 2 keer gebruikt hebben. Toen we naar Rathdrum gingen vanuit Hidden Valley, en toen we naar Glendalough gingen. Ah nee, ook toen we naar Avoca stapten.
Als je doorloopt naar de eetkamer, zie je het prachtige zicht dat je hebt van aan de tafel.
Zo komen we verder op het terras, waar de was hangt te drogen ! Handdoeken waren voorzien in de caravan.
Als je nog even verder doorloopt kom je aan de voorraadkamer. Die is bijna leeg, aangezien het de laatste avond voor ons vertrek is.
1 schuif hoger kom je in de buffetkast met het servies .... alles is aanwezig, ook een blikopener !
Juist voor de slaapkamer vind je een heel belangrijk element terug : De Grijze Jager ! De rode draad doorheen ons verhaal ....
Met dank aan Erna, mijn lieve vriendin, die ons voorzag van tijd ... Zonder haar waren we waarschijnlijk heel vaak te laat opgestaan. Want een gsm is eindig ... de batterij althans ... en zonder electriciteit is het moeilijk om deze weer op te laden. Het kan wel onderweg, maar als ik moet kiezen tussen de batterij van mijn fototoestel en gsm, dan is de keuze wel HEEEEEL snel gemaakt. Je kan laden terwijl je doucht, zo lang is dat niet hé ....
Ons trouwe lampjes die 's avonds zo gezellige verlichting gaven, waardoor we elke avond tot na middernacht bleven lezen ...
Ons huisnummer : 21
Niet te vergeten ... het prachtige uitzicht. Waar we ook stonden, elke dag konden we rekenen op een onvergetelijk decor. De natuur is er zo mooi. En wie kan zeggen dat ze elke dag een nieuw uitzicht kregen ?
Oh ja, niet te vergeten : de gas ! Deze maakt het mogelijk dat we kunnen koken en verlichten. Hoeveel keer we dit schakelaartje niet aan een uit hebben geklikt ... hahaha
Mmmmm .... gewoon deze foto doet me al likkebaarden ... zo lekkere melk dat ze daar hebben .... Zonder probleem dronken we er elke dag 2 liter van .... ze deed me denken aan de melk doe we hier bij de boer halen, lekker romig, vol smaak.
En nog steeds is het niet donker .... er zijn zelfs bankjes .....
En dan is het EINDELIJK zo ver ! Iedereen is klaar met eten, het kampvuur wordt aangestoken.
Mooi hé ... Stijn, Robbe en Jos. Maar beetje bij beetje schuift iedereen bij ...
Het was weer een gezellige avond. De laatste van ons verlof. En nu naar bed, voor de laatste hoofdstukken van .... De grijze wolf ...
25-07-2011
From Drumgoff to Ballinaclash
Vandaag trekken we terug verder, naar de volgende stop, Phelan's in Ballinaclash. We zetten de wekker staan om 9 uur op.
Na het ontbijt gaan we naar de Lodge voor onze douche, en om de batterij van de camera op te laden.
Robbe is fier op zijn zwaard, dat hij gemaakt heeft met het zakmes van Dirk. Henry's spullen liggen klaar, we kunnen er aan beginnen.
Net als ik me voorneem Henry uit de verste weide te gaan halen, zie ik de kinderen met de paarden afkomen.
En net als ik wil beginnen optuigen komt Alan aan ! Ik had hem gebeld voor de wonde aan Henry's poot.
Na de verzorging van de wonde, stelt hij voor om me te helpen optuigen. Altijd leuk om een handje te krijgen ...
Zeker van Alan, bij hem is Henry als was in zijn handen. Bij mij wil hij blijven grazen, wat het optuigen niet altijd even makkelijk maakt,
maar bij Alan staat hij als een standbeeld voor zich uit te staren ... hahaha .... en ik die dacht dat ik hem in de hand had ....
Terwijl we Henry beginnen op te tuigen, toon Jos wat kunstjes op Eileen. Eileen ondergaat het gewillig, en Jos is zooooo op zijn gemak bij de paarden.
Samen met Alan is Henry klaar in no-time.
Let op de prachtige lange paarse kousen onder mijn "short" ... de enige manier om er voor te zorgen dat je enkels niet vol beten staan van die ergerlijke vliegjes. Mooi hé ?
Toby komt eens kijken wat er allemaal gebeurt.
Alan doet me altijd aan Kurt Rogiers denken ... hihihi ...
Henry is er klaar voor. Nog even checken of er niets los ligt ...
De tafel is leeg ....
De kaarten en jassen liggen klaar ... klok even checken .... 11 uur ... dan heeft Henry om 10u30 gegeten, en mag hij vanaf 12u30 drinken. Ten laatste om 13 uur stoppen voor een langere stop. Ok, alles is in orde.
De halster en de blok, voor achter het wiel, liggen binnen handbereik, we zijn klaar !
We vertrekken !
Op naar Phelan's in Ballinaclash ...
Op weg naar Ballinaclash hebben we een botsingske ... Wij lopen berop, op een smal stuk weg. Bovenaan de weg zien we een andere caravan afkomen, in onze richting. Maar er is een breed stuk tussen ons, dus ga ik er van uit dat de andere kar daar even wacht, zodat we elkaar kunnen kruisen. Tot mijn verbazing zie ik dat die niet stoppen ... ik snap het niet goed, want het lijkt me onmogelijk om elkaar hier te kruisen. Ik zet onze caravan helemaal opzij, tot ongeveer tegen de muur. De andere kar komt af, niemand stapt af. Ze groeten ons, het lijkt me niet goed ... en ... KNAL !
De caravans botsen vrij hard, de paarden steigeren, want ze worden achterwaarts getrokken ! Wat ben ik blij dat ik naast Henry sta, zodat ik hem snel kan bedaren ... man wat n idioten zijn dat !!!!
We staan dus stil ... wat nu ... de andere mensen doen hun kar achteruit komen, maar hierdoor staat hun caravan dwars voor Henry. Ja, veel beter ... ze stappen dan toch maar af en leiden hun paard meer opzij. Ik doe Henry zacht vooruit gaan, en we bewegen. Ineens hoor ik iets vallen : de zijkant van hun kar is er af gevallen .... ze roepen in het Italiaans naar ons of we het niet gezien hebben. Hoe kan ik opzij zien als ik van voor sta ... zij zijn met 3, ik niet.
Ik ga verder, want wat voor zin heeft het om met die mensen in discussie te gaan ... Maar ik hoor ze zeggen dat ze het afgevallen stuk niet meenemen.
Aan het brede stuk stop ik. Er staat een rij auto's die het allemaal gezien hebben. Er komt een man naar mij, en vraagt waarom die andere kar niet gewacht heeft ... ondertussen zie ik dat ze toch beslist hebben dat afgevallen stuk mee te nemen. Gelukkig, anders moest ik dat nog meezeulen. Mijn benen trillen nog een beetje, maar we gaan verder.
We stoppen nog eens aan het grasveldje, om Henry te laten grazen, en gaan dan verder naar Phelan's.
Henry wordt uitgespannen en gaat vrolijk de weide in ... wat is hij mooi ... hahaha
Ik meld ons aan, en geef de stekker terug. Opnieuw overvalt me hun vriendelijkheid !
We krijgen een rondleiding zodat we het sanitair weten te vinden.
Voor amper 10 euro mogen we daar overnachten.
Het is terug een superleuke stop, want de paarden staan bij ons in de weide !!! Joepie !!!
Daar genieten we enorm van ... en er is plaats voor een kampvuur ! Het wordt weer een gezellige dag.
Ik bestel me nog een Guinness en neem hem mee naar de caravan.
De batterij van het toestel wordt in de pub geladen ... steeds die vriendelijkheid ...
Na de verkenning komt Henry terug bij ons, op zoek naar zijn dagelijkse portie wortels en appels.
Liefde is ... samen worteltjes eten ...
Ondertussen is de Nederlandse familie ook aangekomen, en staan de emmers van Henry, Toby en Eileen vol met water.
Dit is het veld waar we verblijven. We zijn blijkbaar verlost van de lastige steekvliegjes. YEZZZZZZZZ !!!
De kinderen beginnen aan het houtzoeken en rookbommen maken. Dirk maakt een boog en het lukt heel goed om er pijlen mee af te schieten !
Aan de overkant van de weg is nog een weide vol paarden ....
Maar ons 3 schatten zijn natuurlijk niet te evenaren !
Het vuur wordt aangestoken !
Onze kleine kudde blijft steeds samen. Heel gezellig als ze langskomen, of als jij naar het toilet bij Phelan's gaat, en ze tot bij je komen.
Eileen aan het flirten met Toby deze keer ... ze geniet van al de mannelijke aandacht !
Het blauw aan Henry's voeten is GEEN
beginnende transformatie naar smurf, maar het product om de wonde te
ontsmetten en de vliegen te verjagen.
Ik kan het niet laten om foto's van Henry te maken, hij is zooooo mooi ....
Het vuurtje wil vanavond niet echt mee, en dreigt uit te doven. Maar ze geven niet op !
Er worden heel wat boeken gelezen deze week. Eindelijk eens tijd en rust om op het gemak te lezen ... geen tv, geen pc, .... nooit gedacht dat ik het niet zou missen.
Henry stond weer gefixeerd aan de caravan van de buren. We vragen ons nog steeds af waarom. Om te testen of het de geur van Eileens zadel is, hangen we het zadel aan onze caravan. Maar ... hij komt er niet op af.
Henry is aan de beurt om geknuffeld te worden door Henry .. lief hé ... ik vind dat zo mooi. Ze knibbelen dan zachtjes aan elkaars rug. Ik kan mijn ogen er niet van af houden ....
Het einde van de avond nadert en we gaan nog eens naar het toilt, tandjes poetsen. Op weg naar het hekje zien we Henry liggen slapen. Hij maakt zo schattige slaapgeluidjes ... nog nooit gehoord ! We praten zachtjes om hem niet wakker te maken. Anne en Robbe aaien hem, en hij slaapt rustig door.
Eileen staat recht, alsof ze op de wacht staat. Maar volgens mij staat ze te slapen .... Ssssst .....
Ook Toby ligt in het gras te slapen ....
En dan ligt Henry op zijn zijde ... zoooooo schattig .... het is de eerste keer dat ik een paard zo diep zie slapen, op zijn zijde, met mensen zo dicht bij. Je zou je er zo bij leggen ...
Ik vind zijn buikje zoooooo mooi gevlekt .... het is ook heel zacht. Als hij 's middags staat te grazen, jaag ik de dazen bij hem weg, en die zitten ook vaak op zijn buik. Die streel ik dan veel, dan komen er minder ambetante beesten.
Tijd voor bed .... en voor het vervolg van "De Grijze Jager" !! Echt een heel spannend boek. Ik kijk elke avond uit naar het vervolg ....
24-07-2011
Visit to the Monastic City in Glendalough
Vandaag geen wekker. We trekken niet rond, we blijven rustig in Glenmalure. Er zou hier veel moois te zien zijn, en daar gaan we eens naar op zoek. Het is 10 uur al we wakker worden.
Goedemorgen Henry ! Jeukt je kontje ? En je pootjes ? Wrijf maar eens goed ...
Knuffelen met Eileen ...
Toby heeft nood aan een knuffel ... hij wordt soms wat uitgesloten door Henry die Eileen voor zichzelf opeist.
Op naar de Lodge om te douchen. Voor Robbe wordt het een badje.
Terug naar onze weide ... bij onze beestjes ... de Zwitsers zijn vertrokken, Nederland en België zijn nog vertegenwoordigd. Het is zondag, en volgens mij wordt er een wandeling geörganiseerd, want er zijn veel watchers ... ik voel me in de dierentuin : mensen bekijken je alsof je een rariteit bent. Ik moet aan de zigeuners denken, ook zij trekken rond en worden overal bekeken. Zo voelt het dus. Vanaf nu zal ik er toch anders tegenaan kijken. Toen ik me vanmorgen kleedde, zag ik mensen aan het hekken staan loeren, door de openstaande raampjes ....
Juist uit bad, netjes gewassen, klaar voor de oevers ... hahaha ... hij is toch een kwartier proper geweest !
En daar ging zijn schoen .... maar Dirk stond al klaar ...
We gaan naar de Lodge om de taxi naar Glendalough te nemen. Whow ... mooie moto's staan daar ....
Zoals het een echte toerist betaamt, moeten we toch iets van het locale aanbod bekijken. We zien hier veel Aziatische mensen, horen Spaans praten, iets wat op Pools lijkt, kortom, er komen duidelijk mensen van overal naar hier. De "Monastic City" is kleiner dan ik verwacht had, maar wel mooi.
We vervolgen onze weg naarThe Lower Lake. Een heel leuk pad dat we volgen : een houten wegje, boven een vrij moerassige ondergrond, dwars door de natuur. Mooie planten en vogels onderweg.
Na de houten weg, na The Lower Lake, komen we terug op de vaste weg, op weg naar The Upper Lake. De andere weg was leuker !
We komen voorbij de watervallen, maar zijn niet tot boven geweest ....
En dan staan we aan The Upper Lake. Prachtig.
We zijn een beetje uitgewandeld, en zetten ons op een groot plein, waar mensen aan het picknicken zijn, er wordt ook gevoetbald, ... De kids kruipen in een prachtige boom ...
Op weg naar de uitgang komen we nog een Labyrinth tegen. Jeanneke legt uit wat het verschil is met een doolhof, en waarvoor het eigenlijk dient ... leuk die verhalen erbij ! We lopen allemaal het labyrinth in, en terug, maar zonder de gebruikelijke vragen ....
Terug op de weide besef ik hoe ik ondertussen gehecht ben aan de rust, en de paarden. Glendalough was wel mooi, maar ik ben blij terug te zijn. Dit is het buikje van Henry, zijn mooie witte vlekjes ....
Ik zie dat de wonde aan zijn voet groter geworden is, en beslis om toch maar de Clissmanns te bellen.
Het mysterie ..... waarom staat Henry uren met zijn neus tegen de caravan van de Nederlanders ? Is het omdat Eileen haar zadel daar hangt ? Is het omdat de zak eten in hun kar 2x zo veel haver bevat en daardoor ook 2x sterker ruikt ? Is er een valse bodem in de caravan met smokkelwaar ? Is Henry een speurpaard die iets gevonden heeft ?
We weten het niet, en we zullen het nooit weten ... het enige dat we weten, is dat Henry er stond toen we vertrokken om 13u45, en dat hij er staat bij onze terugkeer om 18u20. Heeft hij er al die tijd gestaan ?
De kinderen beginnen aan de voorbereidingen van het kampvuur. We hebben gehoord dat rook de bijtende vliegjes zou wegjagen. Daarom plannen we een groot rook-vuur !! Er worden papieren zakken met gras gevuld : rookbommen.
En Henry blijft dapper staan ... Toby en Eileen komen eens kijken wat er te zoeken valt ... gekke Henry ....
Kan iemand me zeggen waarom een paard uuuuuuuurenlang met zijn neus tegen de Nederlandse caravan staat ???
YEZZZZZZ !!! Tijd om de vliegen te verjagen !!!
Anne stuurt de natuur-goden nog wat rooksignalen, zodat ze hun vliegjes alsjeblieeeeeeft ergens anders heen sturen !! Jos en Robbe staan vol beten, Jos zijn rug, en in Robbe zijn haar, staat het vol jeukende puntjes.
Er wordt veel gelachen aan het vuur. Er worden fakkels gemaakt, en er wordt rond het vuur gedanst, zo veel mogelijk rook makend.
Als we in bed kruipen, stinken we echt erg, maar het helpt maar even tegen de bijtende lastpakken ! We lezen nog wat verder in "De Grijze Jager", om dan in een zalige slaap te verzinken. Af en toe komt Henry ons wiegen .... we genieten enorm van dit verlof.
Mede door de Nederlandse familie. Zij zijn met 7 en hebben geen nood aan ons, maar voor Robbe is het natuurlijk schitterend om niet alleen te zijn. De kinderen van de buren zijn echt de fantastische buren. Ze nemen Robbe op in hun groepje en laten hem genieten. Alleen is toch maar alleen. Alleen een kampvuur maken of met 4 andere kinderen ... zeg nu zelf .... We hebben enorm geluk om met zo een fantastisch gezin te mogen rondtrekken. Ook voor mij is het natuurlijk aangenaam om een klapke aan het vuur te kunnen doen. Om na het optuigen iemand te kunnen vragen of alles goed zit. Ik heb me geen seconde alleen gevoeld, mede door onze goede buren.
23-07-2011
From The Meetings to Drumgoff
Vandaag zijn we op tijd opgestaan ! Eerst een douchke nemen, en dan lekker ontbijten. Om 10 uur halen we Henry uit de weide, en laten we hem wat grazen.
Dan is het tijd voor zijn haver, terwijl hij eet is het makkelijker om hem te verzorgen.
Om 10u30 zijn we al op weg ! We verlaten deze prachtige B&B en gaan op weg naar Glenmalure. Watch out ... here we come !
Het zonnetje schijnt, de sfeer zit er in, we genieten van ons ongelooflijk lief paard HENRY !!!!!!
Even voorbij Phelan's zien we een grasplein waar we onmogelijk "nee" kunnen tegen zeggen ... een brede straat, parking en een grasplein : PERFECT ! Blokken achter de wielen, Henry aftuigen en we laten ons beestje grazen. Zo ontspannend ... Om de beurt eten we een snackje, want we willen Henry niet vastbinden aan een paal. Het mag, maar wij doen dat niet graag. En eerlijk gezegd vinden we het gewoon leuk om met hem te wandelen, een aai te geven, een kopje te krijgen.
Alle voorbijgangers zwaaien en lachen breed. Ze zouden het hier gewoon moeten zijn, maar toch krijgen we altijd heel vriendelijke reacties. Veel toeristen stoppen voor een foto, grappig.
Zoals altijd eten we afwisselend en wandelen we met Henry ... de honden uit de buurt komen eens kijken, maar houden afstand. Waarschijnlijk vinden ze die hond op het pleintje toch wel wat vreemd ....
We vervolgen onze weg naar Glenmalure ! De foto's spreken voor zich, de natuur is mooi ... mooi ... mooi .... Ierland hé.
En dan staan we ineens voor een mooi terras ... ik bekijk de parking, of we een plekje kunnen vinden, terrasje doen, en dan zie ik tot mijn grote verwondering dat we aangekomen zijn aan "The Glenmalure Lodge". Super ! Het stappen is heel leuk, maar toch ook inspannend, je moet het verkeer in de gaten houden, Henry leiden. Let wel, het is leuk-inspannend hé, maar als je op je eindpunt komt, ben je klaar voor de weide ... net als Henry ....
Zodra Henry zijn tuig kwijt is, rolt hij zich in de weide. Dit is wel een enoooooorme weide ! Opnieuw zijn er 2 weides, tussen de weides loopt een klein stroompje, waar de kinderen in spelen. De paarden nemen ofwel het brugje, ofwel gaan ze door het water. Ons caravan staat in de weide, tussen de paarden. Dit is echt zaaaaaalig. Je kan het gevoel niet beschrijven, het is overweldigend.
De Zwitserse familie staat er ook. Niet lang na ons komt ook de Nederlandse familie aan. Je krijgt zo een commune-gevoel, je leeft samen met een groepje mensen, je hoopt dat ze een leuke rit hebben gehad, veilig aankomen, je bent benieuwd naar hun verhaal-van-de-dag.
Het is prachtig dat deze grote dieren zo rustig en lief zijn. De kinderen lopen er tussen alsof ze al gans hun leven niets anders doen. Als ze er nood aan hebben, en Robbe heeft dat zo af en toe, dan vinden ze rust door ze te aaien, er tegen te staan, hun verhaal te vertellen. Mooi om te zien. Je weet wel dat ze paarden gebruiken met therapeutische doeleinden, maar hier wordt nog eens bevestigd waarom. Nogmaals, het is heel moeilijk om het gevoel te beschrijven dat je hebt als je daar zit.
Vandaag zijn ze met 4, het paard van de Zwitsers loopt nu ook in onze kleine kudde. En ja, Eileen flirt vandaag met hem ...
De kinderen hebben het water ontdekt, en bouwen dammen. Gelukkig is het een prachtige week qua weer, want het water is IJSKOUD. Maar het lijkt de kids niet te deren.
Ik ga ons aanmelden in de Lodge, en zoals altijd zijn de mensen zooooo vriendelijk .... ik word wegwijs gemaakt zodat we de toiletten en drinkwater vinden. Voor de douches moeten we ons aanmelden aan de receptie, en dan krijgen we een kamer ter beschikking. Ongelooflijk, voor amper 15 euro per nacht, krijgen we een enorme weide, met stroompje, mogen we de caravan plaatsen, de paarden grazen, vuurtje maken, sanitair gebruiken, drinkwater nemen zoveel als we willen, en dan krijgen we nog een kamer ter beschikking om ons te douchen !
En de vriendelijkheid krijg je er gratis en voor niets bovenop !
Wat we ondertussen ook geleerd hebben, is dat we op de nachtstops de batterij van het fototoestel kunnen laden. Aangenomen natuurlijk dat je de juiste stekker mee hebt ... wij niet dus ... hahaha. Maar bij Phelan's grocery waren ze zo vriendelijk om er ons één mee te geven, aangezien we daar een paar dagen later zouden logeren. Ik wou er daar één kopen, maar ze verkopen dat niet, dus krijgen we er zomaar één mee ....
Henry komt even goededag zeggen ... prachtig toch .....
Dit is ook 1 van Henry's grappige gewoontes : zich wrijven tegen ons caravan. Op een foto stelt het niets voor, maar als je in de caravan bent, dan voel je pas hoe erg die wiegt ! Tijdens de nacht vroeg ik me meer dan 1 keer af of dit wel goed zou gaan !!
Als hij dan zijn kontje wrijft, en je ligt daar net onder het raampje in je bed, dan bedenk je toch even hoe de helling van het terrein is, of alle blokken voor de wielen liggen, of die blokken groot genoeg zijn om Henry aan te kunnen, hahaha .... het is grappig, maar voor een denker als ik toch ook soms een beetje beangstigend, vooral als het midden in de nacht is, en je half slaapt. Maar in slaap gewiegd worden is vooral heel leuk, wie wordt nu niet graag in slaap gewiegd ????
We gaan toch nog even een terrasje doen, het weer is zalig, zon zon zon .... laat ze maar schijnen ! Robbe eet zijn dagelijks ijsje, en ik geniet van mijn koffie. Eigenlijk had ik beter een Guinness genomen, maar die gewoonte zit er nog niet in.
Aan het tafeltje naast ons zit een koppel dat vlakbij de Lodge/Pub woont. We raken al snel in gesprek met hem, via Duke. Duke is een schattig hondje. Zo grappig klein. Robbe wordt er naartoe gezogen en zo begint ons gesprek. Ze vertellen dat Duke vandaag of morgen voor de 2e keer papa wordt, hij is bijna 3. Grappig hoe fier ze er over zijn. Well done Duke !
"Maar nee mama, ik ben niet in de beek geweest met mijn short !" ... maar de broek spreekt hem tegen ....
Ze hebben weer een richeltje gevonden om op te lopen ....
Er was 1 ding in Glenmalure wat we minder leuk vonden : de vliegjes ... ze zien er vrij onschuldig in, en we halen onze schouders op, het hoort erbij, we zitten bij paarden en water, wat verwacht je dan.
Ze zien er uit als fruitvliegjes, iets groter, maar ze steken ! Ongelooflijk hoeveel er daar zitten ! Jeuk jeuk jeuk ! Echt, niet te schatten ! Bij het voorlezen uit "De Grijze Jager" kruipt Robbe onder zijn deken om er voor te vluchten.
Na het voorlezen wordt het zo stilaan tijd om eten klaar te maken. Gelukkig leerde ik van Dimi hoe je ook patatjes in de pan kan klaarmaken, zonder ze vooraf te koken. Snij daar dan een tomaatje bij, eitje in de pan, en je hebt een makkelijke lekkere maaltijd.
Bij het vallen van de avond maken Robbe en Dirk papieren vliegers en blaaspijpjes. Ik lig in het gras met mijn boek, te genieten van het zonnetje. Ik hoor nog stemmen bij de beek, en Anne is bij de paarden.
De avond valt, en na alweer een onvergetelijke dag, kruipen we in ons nestje, klaar voor het vervolg van "De Grijze Jager".
22-07-2011
From Rathdrum to The Meetings
Het is al 10 uur als we wakker worden ... Morgen toch maar de wekker zetten, het is zonde om zo lang te slapen !
Ons eerste werk is natuurlijk eens gaan kijken hoe het met Henry is, en met Toby, en met Eileen. Ze staan er nog ... wat zijn ze mooi ... elke keer ik ze zie voel ik een warmte door mijn lijf. Ik ben er zo gek op ...
We beginnen al een beetje routine te krijgen in de caravan. Alles heeft ondertussen zijn plekje. Ons ontbijt bestaat uit boterhammekes met kaas, choco, confituur en zaaaaaaalige melk ! Gelukkig is het niet TE warm in de caravan, want we hebben geen frigo. Maar zelfs dat missen we niet. Je moet gewoon zorgen dat je voorraad net groot genoeg is, zodat er niets slecht kan worden. Mijn dagelijkse tas koffie, en dan beginnen we er aan !!!
Het weer is, opnieuw, prachtig ! Zonnig, maar niet te zonnig, af en toe wat wolken zijn erg welkom, mijn neus is al rood. Gek hoe je zo snel bruint met zo weinig zon. Maar de zon is wel constant aanwezig, en we zitten hoog ...
We halen Henry op in de weide, en beginnen hem te borstelen, hoeven te kuisen, terwijl hij zijn haver eet. Robbe helpt me, zoals altijd erg goed. Ik zou het niet aanraden om deze trektocht alleen te doen. Zonder Robbe zou het me niet lukken.
Het optuigen gaat vrij vlot, leuk. Tegen half 12 zijn we terug op weg. Naar The Meetings !
Daar vloeien 2 stromen samen : the meeting of the waters ...
Aan Avondale House is een stop, maar ik vind hem niet direct. Voor ik met de kar het wegje inrij, ga ik op verkenning. Ik kom op een werf terecht, waar een man of 6 aan het werk is met hout. Opnieuw, heel vriendelijke mensen. Na mijn uitleg nodigen ze ons uit om daar onze Henry te laten rusten.
Zo gezegd, zo gedaan. Liam, 1 van de mannen, loopt mee, en neemt galant Henry mee. Als vanzelf begint hij Henry af te tuigen. Dit is duidelijk niet de eerste keer dat hij dit doet ! Leuk om zo spontaan hulp te krijgen. Hij waarschuwt me dat er weldra een oudere man zal komen mopperen, maar dat ik me daar niets van moet aantrekken. En inderdaad, daar komt iemand mopperen... maar Liam zegt dat we wel zullen weg zijn voor zij de werf verlaten.
Ik neem Henry aan zijn touw mee naar een grasveld ernaast, zodat hij kan grazen. Man man, wat eet die graag !
Na een klein uurtje komt Liam me halen, om samen Henry op te tuigen, hun werk zit er op, en ze gaan vertrekken.
Tegen 15u zijn we reeds aan Ashton House. Whow. Heel mooi is het daar. We spannen Henry uit, en geven hem zijn worteltjes en appeltjes. Zo leuk dat dat is. Hij weet het gewoon al ... Nog even knuffelen, en dan gaat Henry op de weide.
Ik neem de spullen van Henry, om ze achteraan aan de caravan te hangen, ik loop terug, om de rest te nemen en ....
HENRY IS WEG !!!! PANIEK !!!
Een lege weide .... Robbe en ik beginnen te zoeken. Na de uitbraak van gisteren weet ik dat Henry "bold" is ... En dan zien we het .... er is een tweede weide ... langs het water ... Henry kent duidelijk het wegje door het bosje !! Wij nu ook ... hahaha.
Ik maak me een tas koffie, en zet me bij Robbe aan het water. Hij is op verkenning langs de oever ...
Het is daar zooooooo mooi .... dit is toch uniek, zittend in de weide, op een grote kei, langs een stroompje water, met je tas koffie in je hand, Henry naast me, Robbe aan het spelen aan het water. Ik voel me zo voldaan ...
Het is nog te vroeg om te blijven zitten ! Volgens Alan was "Avoca" best de moeite waard om te bezoeken. Er is een handweverij met resto en winkel. Maar ... het is wel 4 kilometer stappen. Nu ja, we hebben nog tijd. Mijn benen protesteren, maar de wil is sterker.
De buren komen aan. De kinderen spelen nog even samen, maar dan moeten we vertrekken, of het wordt te laat. We vertrekken dan toch naar Avoca.
Tegen half 6 zijn we in de weverij. De weverij sluit om 17u, de resto om 17u30, en de winkel om 18u. Ai, nog net op tijd om 2 sjaaltjes en een muts te kopen.
Dan maar terug ... we stoppen aan de kruidenier om ... wortels, melk en cheddar te kopen. Onze vaste produkten. De terugweg is toch wel vrij lang, maar met Robbe is het nooit saai, en we kletsen de hele terugweg, waardoor we eigenlijk vrij snel terug zijn. We besluiten om die avond niet te koken, en eten "Fish and Chips" in de pub, vlak bij Ashton House. Whow ... zooooooo lekker !!!! Glaasje wijn erbij, en alle spierpijn is weg !!!
Moe maar voldaan keren we terug naar Ashton House, om nog wat na te genieten van de paardjes en de rust. Gewoon er naar zitten kijken is genoeg .... voor mij toch. Robbe loopt er liever bij, knuffelt ze, praat er tegen. Henry ondergaat het allemaal in volle rust, Toby daarintegen komt echt knuffels zoeken. Eileen flirt liever met Henry of Toby. Ja, "of", het is afwisselend ... hahaha ..... Henry heeft niet graag concurentie, en duwt Toby weg.
Is hij niet prachtig .... onze Henry ..... zo een schat .... ik ben er echt verliefd op .....
Robbe wil nog even op Eileen rijden. Anne is een schat van een meisje, altijd opgewekt, en bereid om de kinderen op Eileen te laten rijden. Geduldig zet ze er de ene na de andere op, spoort Eileen aan tot een draf, en loopt voor de zoveelste keer een rondje. Ze is 17, maar is zeker geen puberende puber. Ze is een pracht van een meid, die heel gericht weet wat ze wel en niet wil. Het verwondert me keer op keer hoe ze met de andere kinderen omgaat, heel geduldig, grappig, speels, ... ik wou dat ik haar geduld had ....
Ashton House is een heel erg mooie B&B, maar er worden wel geen vuurtjes gestookt in de tuin ... De kinderen spelen nog wat gezelschapsspelen, vooral Carcassonne en Jungle speed, en dan is het al snel tijd voor bed.
Ja, ik zeg wel "bed" en niet "slapen", want we moeten nog verder met "De Grijze Jager" ! Het gaslampje gaat aan, bedje opmaken, en we nestelen ons met ons boek. We kijken er al naar uit ....
21-07-2011
From Cronybyrne to Rathdrum
Het was al 9 uur toen we wakker werden. Raampjes open, en dan zie je dit ....
Is dat niet prachtig ? De stilte is zo rustgevend. Nu ja, stilte ... bij het ochtendgloren hoorden we de Ierse haan, ofte de "balkende ezel". Hahaha. Robbe vroeg me waarom de buren trompet speelden zo vroeg in de ochtend.
Tijd voor ontbijt ! Het is nog een beetje zoeken waar alles ligt, maar ver kan het ook niet liggen.
En dan is het tijd voor ... HORSE INSTRUCTION ! We keken er naar uit, want dan weten we ook welk paard bij ons zal horen. Om 10 uur komt John ons halen, en gaan we samen met de nieuwe buren naar de horse instruction.
Ik ben echt heel benieuwd !
Voor ons staat Henry, een prachtig dier, en hij wordt "de onze" .... whow ... indrukwekkend groot ...
Het begint bij het voeren en borstelen. Ook de hoeven moeten grondig gepoetst worden.
Bij Henri is het alvast makkelijk, 1 keer "lift", en zijn voet gaat omhoog. Ik mag het al direct proberen.
Stap voor stap wordt ons getoond hoe we het paard optuigen. Man man ... wat zijn er veel riemen ! En vanzelfsprekend is er maar 1 juiste manier ... Toch een klein beetje stress, maar ja, het moet gewoon lukken hé ... Eens Henry volledig klaar is ... wordt hij afgetuigd en wordt alles netjes terug op zijn plaats gehangen.
We krijgen ook nog uitleg over het aantal stops, de duurtijd ervan, wanneer te eten en te drinken geven, nachtstops, dagstops, het leiden van de kar, ..... heel belangrijk : aan de linkse kant van de weg rijden ;-)
Heel veel informatie, maar eigenlijk wijst veel zichzelf uit ... no panic .... Als je weet dat je "Go" gebruikt om vooruit te komen, "Back" om achteruit te gaan, "Lift" om een voet omhoog te krijgen, en dan is er nog "Ho ... Hike" om hem te doen stoppen. Valt wel mee. Enkel de "Hike" is zo wat raar.
We gaan terug naar de caravan en zorgen ervoor dat alles opgeruimd is, dat er niets los ligt. Tijdens het rijden schommelt de caravan erg, en dan valt alles wat maar kan, op de grond. We checken alles, gaan nog even plassen, en zijn er klaar voor !
De haver voor onderweg wordt in een zak geleverd, en moet achteraan, in een bak. Verder krijgen we ook een emmer, 2 borstels en een hoevenkrabber. Oh ja, en heel belangrijk : een blok om voor of achter een wiel te leggen, zodat we Henry ontlasten tijdens een stop.
We gaan Henry halen, en spannen hem in voor de kar. En .... het lukt ! Go Henry-boy ....
Ons eerste stop is "Hidden Valley" in Rathdrum.
Alan begeleidt ons nog een kilometer, en dan staan we er alleen voor.
YEZZZZZ .... we are doing it !!!
Best wel spannend om zo langs de, vrij smalle, Ierse wegen met je enorme kar te wandelen. Maar Henry is een schat, en luistert heel goed !
Na een uurtje stappen, verdient Henry een beetje rust, want het was vrij veel bergop.
We spannen hem uit, en binden hem aan een paal, zoals ons gezegd werd. Henry stort zich op het beetje gras.
En dan gaan we verder, op weg naar "Hidden Valley", we genieten ervan dat we er eindelijk zijn !
6 maanden vooraf boeken is laaaaaaang om af te tellen !
Het verkeer is rustig. Opnieuw valt het me op hoe vriendelijk de mensen hier zijn.
Elke auto die we kruisen, die ons inhaalt, zwaait uitbundig met een brede lach.
Ik grap tegen Robbe dat ik die mensen ken, en zijn verstomming maakt me duidelijk dat hij inderdaad niet gewoon is dat iedereen
zo vriendelijk is.
Ineens ziet Robbe in de verte de kamping. Yes, we zijn (bijna) geslaagd in trip 1 !
We volgen het plannetje en staan fier aan de receptie van de kamping. Een vriendelijke man komt naar buiten en zegt "Hello" tegen ons en dan "Hi Henry" tegen ons paard. Grappig dat de paarden bij naam gekend zijn. Hij roept zijn zoontje, en die begeleidt ons tot aan ons standplaats. Ik haal Henry uit zijn tuig, en Robbe houdt hem bij, terwijl ik samen met de jongen, ons caravan op zijn plaats duw.
Henry wordt afgetuigd, en dan gaan we met hem naar de weide. Bwa, weide ... er staat niet echt gras, maar er is hooi en water.
Het is duidelijk dat Henry niet graag alleen is, want hij hinnikt in de hoop antwoord te krijgen. Gelukkig is de Nederlandse familie niet ver achterop, en krijgt Henry weldra het gezelschap van Toby en Eileen. Toby trekt hun caravan, en Eileen is hun rijpaard.
Ons werk zit er op, we gaan nog eens tot het centrum van Rathdrum. Gezellig dorpje. We kopen vooral veel wortels en appels voor Henry ....
Bij de terugkeer naar de kamping, zien we dat de buren ook aangekomen zijn. Henry is blij dat hij niet meer alleen was.
Vandaag is Jos 9 jaar !!! Proficiat Jos, en bedankt voor de taartjes !!!!
We brengen een emmer wortels en appels naar de paarden, en wat zien we ????? Henry loopt op een richel buiten de afsluiting ! Een stukje van een meter breed, maar boven aan een muur van toch een kleine 2 meter hoog ! Ik haast me naar de receptie en daar hoor ik hetvolgende "Is it Henry ?" "Yes" "Well, Henry is bold. He breaks the fence every time to get more grass". Ok dus ... terug bij de paarden gekomen, zien we dat Eileen ondertussen ook op de richel loopt ...
Iedereen geniet ervan om gewoon bij de paarden te zijn, te kijken, ze te knuffelen. Heel erg ontspannend.
We gaan avondeten, en daarna heeft Anne een heel leuk voorstel :
"Laten we eens gaan wandelen met de paarden, zodat ze wat kunnen grazen".
Opnieuw een heel geslaagde dag ... we kruipen in ons bedje en de volgende hoofdstukken van "De Grijze Jager" worden voorgelezen. Ik neem me voor om dit thuis ook te onderhouden, maar weet dat eens de portable, ipod, TV, .... weer beschikbaar zijn, zij het weer gaan overnemen. Eigenlijk heel jammer .... hier hebben we niet, en het is veel leuker, meer ontspannen, gewoon veel beter ....
20-07-2011
From Astene to Cronybyrne
Het is zover ! Het wordt een lange dag, want we moeten MIDDEN IN DE NACHT, om 6 uur, opstaan.
De valiezen staan klaar, kaarten en tickets in de handbagage, we zijn vertrokken !
Om 7u vertrekt de trein in De Pinte, rechtstreeks naar Zaventem. Wel handig dat de trein vlak onder de luchthaven stopt. Minder handig met elk een valies in de hand en nog een rugzakje als handbagage. Om 8u15 stonden we in Zaventem.
Op weg naar boven zien we een dame wiens lange rok vast zit tussen de roltrap ! Da's minder. Dat zal ik alvast niet tegenkomen, een lange rok bedoel ik dan hé.
Even problemen aan de pas-controle : Robbe's
haar is maar liefst 58 cm korter dan op zijn pasfoto ... de vrouw laat
ons met moeite door, en voorspelt dat we er niet zullen geraken ! Ik
hoop voor haar dat ze zich niet specialiseert in voorspellingen, want we
zijn probleemloos door alle controles geraakt.Om 10u15 vertrekt ons vliegtuig en keren we een uur terug in de tijd, zodat we om 10u50 aankomen te Dublin.
Dan
moeten we wel tot 12u15 wachten op de bus, maar de tijd raakt snel
voorbij eens we aan de klap raken met een jonge man die van Belize, op
weg naar Ohio, een tussenstop maakt in Dublin, voor een trouwfeest.
Leuke verhalen zijn het toch, van een knappe vreemdeling ... Na een
busrit van 1 uur en 40 minuten, waaronder een sight-seeing through
Dublin, komen we aan te Ashford.
In Ashford gaan we shoppen !
Food ! Ik sta enigszins verdwaasd in de Centra. Wat moet ik in
hemelsnaam kopen ? Eten, ja, maar wat ? Wat is snel klaar ? Ik koop
patatjes en tomatjes, eitjes, tonijn, kaas, water, melk en brood.
Terwijl ik terug buiten sta, bedenkt ik dat ik choco en confituur
vergeten ben ! en natuurlijk : KOFFIE ! Ok, 2 extra zakken aan mijn
armen, en de taxi komt er aan ...
Wat me ondertussen opgevallen
is, is dat de mensen zo enorm vriendelijk zijn ! Hierdoor valt het me
extra op hoe onvriendelijk of nors de mensen in België vaak zijn. En
echt iedereen hoor ...
Al snel zijn we op "The Farm" in
Cronybyrne, waar we verwelkomd worden door Liz. Ze neemt ons mee naar
"onze caravan" en de taxi volgt ons de weide op, tot aan de deur van
caravan 21. De valiezen worden aan de deur afgeleverd.
We krijgen uitleg over de indeling van de caravan, de werking van het kookfornuis, de gaslampjes, de bedden, ... De dekens en lakens liggen klaar voor ons. Heel leuk dat dat allemaal aanwezig is, zeker als je met het vliegtuig reist ! Ze neemt ons ook nog mee naar de sanitaire blok, de vuilbakken, het drinkwater, ... het is allemaal heel mooi georganiseerd.
We pakken
uit en genieten van het uitzicht : voor ons ligt "the field" vol
prachtige paarden. Wat een zicht, wat een enorme ruimte voor de paarden.
Er stopt een auto, John zwaait naar ons en rijdt the field in. Hij laat
de draad open. Hij rijdt de berg op, de heuvel over. Ineens komt een
kudde paarden afgelopen... indrukwekkend ... en ... ze lopen de field uit, en ineens zijn we omringd door een ganse kudde Irish Cobs.
Hahaha... dat was niet de bedoeling denk ik ! Zonder dat we het al beseffen, staan we oog in oog met "onze" Henry. Op de foto hierboven, het linkse paard.
Maar John en Alan zijn nooit ver weg en
sluiten de afsluiting. De paarden zijn maar wat blij met extra klaver en
mogen een half uurtje genieten van hun ontsnapping.
Wij genieten even er, van hun aanwezigheid ! Robbe gaat gretig naar de prachtige dieren om ze te aaien. Ze laten zich gewillig doen.
De avond valt en de honger knaagt. Tijd om te eten. We zien een tafeltje verder een familie zitten, die na ons aangekomen is.
Deze familie zal samen met ons rondtrekken.
Wie Robbe en eten zegt, zegt "Ketchup !" ... oh ja, en natuurlijk ook nog chocolaadjes ...
Na het avondeten krijgen we bezoek van Alan. Hij doet "routes" met ons.
Whow ... wat een keuze ! Ik word overrompeld door alle mogelijke routes. Gelukkig helpt Alan met het uitstippelen van de planning ... hij kent als geen ander de omgeving, en vraagt wat we willen, ... Aangezien ik alleen met Robbe op stap ben, is het niet mogelijk om langs de weg even een winkel binnen te springen, en de kar bij hem te laten, aangezien zijn Engels niet zo uitgebreid is, kan ik hem ook niet alleen de winkel in sturen.
Dus ... gaan we de eerste stop houden in Rathdrum, kamping "Hidden Valley". Deze kamping ligt vlak bij het centrum van Rathdrum, zodat we een weekvoorraad kunnen aanleggen.
We krijgen een plan van Wicklow en verder nog een dagplan, van stop naar stop. Verder krijgen we van elke stop nog een extra blad met interessante info : de naam en contactgegevens van de eigenaar, wat de faciliteiten zijn qua douche en zo, de bezienswaardigheden, winkels in de buurt, lekkere restaurantjes, ... Allemaal heel erg uitgebreid. Leuk dat alles zo verzorgd is !
Dit wordt de route :
- Dag 1 : Hidden Valley in Rathdrum
- Dag 2 : Ashton House in The Meetings
- Dag 3, 4 : Glenmalure Lodge in Drumgoff
- Dag 5 : Phealan's in Ballinaclash
- Dag 6 : The Farm in Cronybyrne
Uiteindelijk wordt me nog gevraagd hoe we terugkeren, zodat ze kunnen zorgen dat er vervoer kan geregeld worden indien nodig. Het verste van mijn gedachten is "terugkeren" ! Maar toch dringt Alan aan om alles af te werken, zodat we ons geen zorgen hoeven te maken. Ofwel willen ze zeker zijn dat we terug vertrekken ;-)
Na een dik uur uitleg neemt Alan ons lege koffers mee en alles is geregeld. Mijn hoofd tolt van alle plannetjes en uitleg. Wat me ook duidelijk is, is dat het tijd is om eens Guinness te proeven !
Opnieuw ben ik onder de indruk van de vriendelijkheid van de Ierse bevolking.
Ondertussen maakt Robbe kennis met de Nederlands familie. Vader Marin, moeder Heidi, tante Jeanneke en kids Anne (17), Dirk (14), Stijn (11) en Jos (8). Ze maken een kampvuur en al snel verbroederen ze met zoeken naar hout en papier. Robbe glundert ! Eindelijk eens een vuurtje stoken !
Met een warm gevoel maak ik ons nestje klaar. We zijn echt wel moe.
Het lampje gaat aan en de eerste hoofdstukken van "De Grijze Jager" worden gelezen. Het is een spannend boek ! Robbe valt in slaap tijdens hoofdstuk 2, maar ik ben zo nieuwschierig naar het vervolg dat ik nog 2 hoofdstukken verder lees ... een nieuwe gewoonte is gestart : dagelijks voorlezen uit "het boek". Eén van de voordelen van geen electriciteit, je valt terug op de gezelligheid van voorlezen, veel gezelliger dan een portable op je schoot.
Dag 1 was alvast een heel goed begin !
14-02-2011
De vlucht
Het vliegtuig is geboekt !!! We vliegen met Aer Lingus vanuit Zaventem naar Dublin en terug.
13-01-2011
Hoe het begon ...
When I was a child ... I had a dream ... Door Ierland trekken met een huifkar ... dat was mijn kinderdroom.
Ik ging op zoek en vond. Via Google kwam ik terecht op www.clissmann.com/wicklow/ Mijn aandacht was gewekt ! Het kon dus echt ...
Toen ik er thuis over begon, proestten de oudste 2 het uit van het lachen. Blijkbaar was ik grappig. Maar het was geen grap. Robbe was eerder benieuwd naar wat het inhield. En zo begon het verhaal.
 "Wink"){kind=icon}
