Doem Doem-Doem Doem. UGH! Doem Doem-Doem Doem. UGH! Wat een begin. Zo mooi. Zo zielig. Zo perfect. En in die lijn werd de volledige musicalfilm doorgetrokken. Ik heb misschien de volledige 158 minuten zitten sniffen, maar vooral omdat Les Miserables zo mooi was, zo aangrijpend. Arme Gavroche, arme Eponine, arme Jean Valjean, arme Fantine, arme baricade-boys, ja, zelfs arme Javert. Russel Crowe is misschien de grootste klootzak ooit (mijn oprechte excuses voor de woordkeuze), maar de rol van Javert was hem op het lijf geschreven! En ik ben ervan overtuigd dat iedereen een traantje wegpinkte bij zijn zelfmoord. Hugh Jackman was, zoals verwacht uiteraard, ge-weldig. Hij IS 24601 (~My name is Jean Valjean!) Les Mis heeft mij ook een nieuw idool gegeven: Samantha Barks. De Britse actrice was eerst Eponine op West End, en nu ook in de film. Eponine is misschien wel de mooiste rol in de musical... Samen met Gavroche. Gravroche. Oh, Gavroche! Nog nooit in mijn leven heb ik zo hard geweend. Dan Javert. De badge. Nee!! Ik kan dit niet aan, kijk de film zelf maar! Hahaa! En: Monsieur et Madame Thénardier. Prachtige rollen toch! En maar stelen en zakkenrollen! Blijven geven, die twee! Sacha Baron Cohen heeft mij positief doen verschieten (door Borat had ik iets tegen hem gekregen). En Helena Bonham Carter, ja, Helena. Helena is gewoon de perfectie. Die vrouw kan alles! Echt alles! ALLES! Ik was blij dat deze twee lollige zakkenrollers erin voorkwamen, want zonder hen zou het een echte weenfilm zijn. Nu kon je af en toe nog eens lachen! Geweldig! Echt leuk!"Bye Courgette!" "It's Cosette!" Marius en Cosette. Een heerlijk koppel. En, geef toe, iedereen droomt nu van Eddie Redmayne die A Heart Full Of Love zingt. Samen met jou. OOOOHHH!!! (ik heb gelijk, ontken het maar niet!) Hoewel ik zowel Eddie Redmayne als Amanda Seyfried de minst goede zangers in de film vond, portretteerden zij hun rollen vrijwel perfect. Ook de barricade-jongens waren zo geweldig! Aaron Tveit was toch gewoon om te knuffelen?! En toen hij daar stond. Met zijn rode vlag (Red, the blood of angry men) in de lucht. Offerde zijn leven op voor de revolutie. "NEE, ENJOLRAS! SPRING WEG! SPRING WEG!" De meest idealistische dood in de film. Na Gavroche. Of Eponine. Maar toch. "Oh..." En als laatste: Anne. EVERYTHING IS ANNE HATHAWAY AND NOTHING HURTS! Ik vond Lea Salonga een goede Fantine, maar Anne Hathaway is beter dan iedereen en alles. Die inleving. Die passie. Het krachtige en zwakke tegelijkertijd. Anne portretteerde een perfecte Fantine. Ik vond het vreselijk dat ze doodging, alleen al omdat ze zo'n heerlijke actrice/zangeres is. Les Miserables >>>>>>>>>>>>. Echt waar, Les Mis overtrefte al mijn verwachtingen, zelfs mijn hoogste verwachtingen. keep calm and watch Les Mis!
