Anything is better than anonymity. I'm in a New York state of mind.
30-08-2013
YOLO? YOLO my ass (ik heb niet zo'n grote mond, ik citeer gewoon Chicago)
*vulcan salute* Ja, het is na drie uur 's nachts. Ja, ik zit hier nog volop afleveringen Doctor Who, Danisnotonfire youtube-video's en Tony Awards filmpjes te kijken... En ja, toen kreeg ik ineens de ingeving om jullie nog maar eens een stukje van mijn nu al gefaalde leven mee te delen. Een hele vakantie heb ik de tijd gehad om iets nuttigs te doen met mijn leven. Twee maanden lang om ergens mijn naam op te drukken. En... Wat doe ik? Ja, uiteraard: hele dagen en nachten op youtube, twitter, tumblr, megashare en een nieuwe website voor doctor who spenderen. Meestal ben ik zelfs te lui om die ene taak te doen die ik opgelegd krijg van mijn momenteel werkende ouders: de afwasmachine uittasten. Ja, zelfs daar blijk ik te lui voor. In de hoop dat u, als lezer, u wat beter gaat voelen na het blootgesteld worden aan mijn huidige levensstijl, zal ik, met weinig plezier weliswaar, maar voor uw goed, mijn algemene dagplanning overlopen. Rond tien uur 's morgens (waarop ik zeer trots ben, meestal slaap ik langer): mijn ogen die stilaan opengaan, maar beslissen dat ze nog niet klaar zijn voor het licht van de dag, dus nog een tijdje terug dichtvallen. Rond elf uur: uit mijn bed komen, laptop langs mijn bed opnemen, naar onder gaan en op jacht gaan naar een potentieel ontbijt en de laptop weer opstarten terwijl ik mijn twitter al check op mijn iPod en met de iPad op youtube zit. Rond één uur komt mijn geliefde moeder meestal even terug van haar werk, voornamelijk om mij te verplichten kleren aan te doen voordat er onverwacht bezoek voor de deur zou staan. (als dat al zou voorvallen, zou ik uiteraard doen alsof ik niet thuis was en mij gewoon een tijdje opsluiten op mijn kamer.) Tegen die tijd van de dag ben ik meestal te vinden in mijn bed, opnieuw ja. Of op goede dagen in de zetel. Met mijn laptop, iPod, iPad, gsm en een voorraad eten waarmee ik de dag kan doorkomen. Uiteraard word ik dan met hand en tand uit de zetel/het bed gesleurd door mijn moeder om (opnieuw) te eten. Ik probeer een half uurtje productief te wezen door op een stoel te zitten met alleen mijn iPod, daarna vertrek mama weer naar haar werk, wat mij de kans geeft om weer de nietsnut uit te hangen door het internet te verkennen. Rond drie uur denk ik ooit "Hmmm... Amber, jij speelt saxofoon. Je leerkracht gaat er vanuit dat je toch tenminste een paar keer per week oefent..." waarna ik zo'n 5 minuten overweeg om mijn saxofoon te nemen en iets te spelen, maar na die 5 minuten denk ik achja, ik speel over een uurtje wel. En de rest kan u wel raden: ik speel hele weken niet, waardoor ik mij vreselijk slecht voel omdat ik weet dat ik compleet niks ga kunnen als ik maandag les heb... Om toch iets muzikaal te doen zet ik de muziek heel luid en zing een paar Broadway classics terwijl ik hoop dat mijn buren veilig binnen zitten. Tegen vijf uur, meestal midden onder een lange belt in Defying Gravity, komt papa thuis en moet ik mijn zangsessie op een gênante manier afbreken door snel de originele versie te zoeken en die op te zetten, zodat het lijkt of Idina al de hele tijd aan het zingen was (epic fail...). Ik sprint dan meestal zo snel mogelijk naar de computer en voel mij verplicht om toch ook even op facebook te kijken. Tegen half zes ben ik opeens weer Dan & Phil video's aan het kijken, zonder dat ik wist dat ik daarmee was begonnen. Dan komt mama thuis en krijg ik te horen dat ik weer "oh zo nutteloos" bezig ben. Onder het avondeten lees ik meestal een boek/fanfiction of ik kijk nog naar wat youtubers die een even levenloos bestaan leiden als ik, maar er wel een leuk verhaal van kunnen knutselen. Meestal word ik tijdens dat half uur gedwongen tot een vreselijke en eindeloze conversatie - waarvan ik het liefst zou weglopen - over mijn dag, waardoor ik puur begin te improviseren over al de vrienden en vriendinnen waarmee ik heb afgesproken (hoewel ik moet toegeven dat ik vandaag een ijsje ben gaan eten met mijn oma die daar al de hele zomer over heeft gezaagd). Na het eten word ik gedwongen om de twee of op een pechdag drie pannen die niet in de afwasmachine pasten alleen af te wassen en drogen, waarna ik weer in het zwarte gat, genaamd internet, val en er niet meer uitkom totdat één van mijn ouders mij naar onder roept. (volgens mij is de enige verklaarbare reden hiervoor dat ze willen controleren of ik wel nog leef en niet door ruimtewezens ben meegenomen). Na deze dagelijkse controle zet ik mij weer in mijn kamer en evalueer ik mijn vruchteloze dag. Als ik concludeer dat deze dezelfde was als die de dag ervoor. En de dag daarvoor. En de dag daarvoor voel ik mij doorgaans slecht en vraag ik mij af waarom ik eigenlijk leef en wie de idiote uitdrukking YOLO heeft uitgevonden. Ik ween wat om het feit dat ik opnieuw geen saxofoon heb gespeeld. Ik ween veel om het feit dat al mijn idolen zo perfect zijn en ik hier zit te wenen. Ik kijk nog wat danisnotonfire-video's om mezelf op te vrolijken. Meestal blijkt het daarna al na twee uur 's nachts te zijn. Ik besluit om toch nog een paar afleveringen Doctor Who te kijken, zodat ik zeker alles gezien heb voor de 50ste verjaardag in november. En dan beland ik hier. Op mijn silly blog. Aan het schrijven over mijn failed and meaningless existence. Terwijl ik eigenlijk zou moeten slapen, zoals de rest van België (behalve misschien die marginale pedofielen die alle datingsites afgaan, hopend op succes, iew.) Ik neem aan dat uw leven nu oké lijkt qua dagelijkse levensgebeurtenissen. Anders: ik zou zeer graag al uw dagelijkse falen horen in de commentaren! Ga uw gang! Dan kunnen we allemaal samen zagen en zeveren over ons bestaan. Ach, we hebben elkaar toch nog! *zucht*
Nu ga ik nog twee uurtjes internetten totdat papa opstaat en ik wel moet gaan slapen! MAAR! Eerst nog: Lea Michele, nog gelukkige verjaardag! U, mijn liefste Lea, zal altijd mijn grootste idool blijven. Altijd!
Ik weet het, ik heb lang niks meer geschreven. Niet dat er niets in me op kwam om te schrijven, ik kon schrijven over de Tony Awards, maar het probleem was dat ik niet wou. Jullie weten ongetwijfeld allemaal over het overlijden van Cory Monteith. Wat jullie ook ongetwijfeld weten is dat ik een grote Gleek ben. Wat jullie dan kunnen afleiden is dat ik een maand lang elke dag een kaarsje heb gebrand en heb liggen wenen bij zijn foto's en posters. In al die weken is er geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan mijn grote broer Cory dacht. Hij is een van mijn 5 oorspronkelijke helden. Mijn redders in nood, hoe cheesy het ook mag klinken, het is waar... Cory is gevangen in mijn hart sinds de dag dat Glee voor het eerst op de Belgische tv kwam en hij raakt er ook nooit, NOOIT, meer uit. "He saved us, but we weren't able to save him." Dat spookt door alle hoofden van het fandom. Samen met "So... Cory will never be able to read Lea's book?" Ja, we maken onszelf verdrietig. Hoewel, het fandom is nog nooit zo sterk geweest, denk ik. Iedereen troost elkaar, iedereen steunt de cast en Lea. Iets wat een ander fandom nooit gekund zou hebben, behalve misschien het reusachtige Harry Potter fandom. Oh, en het geweldige Starkid fandom zonder enige twijfel. Waarschijnlijk zijn er nog zo'n fandoms, maar geen enkel is zo sterk als het onze. Wij zijn familie. "Family's not about blood, it's about love." We zijn en blijven een familie en, zoals Lea het speechte toen ze haar Teen Choice Award kreeg, "We will get through this together". Trouwens Lea, queen, proficiat met de award, je verdiende het (en je speech was prachtig), net zoals Glee het verdiende en het fandom het verdiende. We hebben allemaal "samen" gekeken. Ik ben tot vijf uur 's morgens opgebleven om de Teen Choice Awards ceremonie live te kijken. En ik heb er geen spijt van! Dit hadden we als fandom, als family, nodig. Glee is het begin van alles en Glee zal het einde zijn van alles, want Glee is mijn leven. Rock In Paradise, Cory. I will miss you eternally.
Het is zover. Na Broadway, de hoofdrol in één van de populairste comedyreeksen, gezicht van Candy's en L'oréal, een eigen album nu ook: EEN BOEK!
Lea Michele brengt een boek uit!
Dit boek, getiteld "Brunette Ambition", zal in de lente van 2014 verschijnen (wat zoveel wil zeggen als: de uitgeverij wil alle fangirls nog een jaar lang folteren).
Ik vind het persoonlijk een prachtige titel. Het beschrijft Lea:
Brunette: Lea heeft al heel haar leven bruine haren (af en toe met een gouden tintje erin weliswaar) waarop ze zeer trots is.
Ambition: ambitie is het fundament van Lea Micheles carrière. Sinds haar 9de staat de New Yorkse al op Broadway, daar kom je niet alleen met een beetje talent. Je moet het wíllen. Ambitie hebben.
(Het is me trouwens opgevallen dat het begin van Ambitie hetzelfde is als mijn naam: Amber. Toeval? Ik dacht het niet!)
Het boek bestaat uit 3 delen:
1) een biografie van Lea Michele: haar leven in de showbusiness.
2) een how-to deel: ze geeft uitleg over bekend worden, zelfvertrouwen...
3) een style-guide: ik bedoel, wie wil er nu geen stijladvies van de queen herself?!
Ik kan echt niet wachten tot volgende lente.
Ik heb geen geduld.
Nu kan ik heel het komende jaar fangirlen over een boek!
Ps.: ik moet voor school een recensie maken, zou ik de Audience Choice Awards nemen?
Zondag 5 mei 2013 was het weer feest in het Lincoln Centre in New York City: The Audience Choice Awards! (Throws glitter at everyone) de ACA's staan bekend als een avond vol lachen, gieren, brullen, zingen, zichzelf compleet bezatten om dan een award in ontvangst te gaan nemen. (wizard god, i love Broadway!) Ik moet Mrs. Wendy Williams niet zo, dus ga ik maar meteen over naar mijn 2 lievelingspresentatoren: Stephanie J. Block & Aaron Tveit! Ge-wel-dig. Ik heb me waarachtig ziek gelachen (ja, misschien kwam dat gewoon door Aarons betoverende lach). LET'S PLAY A DRINKING GAME! yep, that's ma Broadway! Ik ga niet te uitgebreid op alle categorieën ingaan (vooral omdat ik nu zou moeten slapen) dus ik houd het kort: Kinky Boots: de grote winnaar van deze editie (thank you Cindy Lauper, voor de prachtige muziek! - ik wil ook even melden dat ik al sinds mijn negende je grootste Belgische fan ben :p) Wicked: de eeuwige winnaar (exclaims "yes!" Like mr. Tveit in the show) Annaleigh Ashford: Miss perfect Ik kan echt niet wachten totdat ik zo'n prachtige award in ontvangst mag nemen! Alsjeblieft?!
"I knew that Enjolras-guy!" Was de eerste gedachtekronkel die door mijn hoofd zoefde bij het zien van Aaron Tveits blonde krullen in Les Miserables. Na even vruchteloos tobben over zijn naam gaf ik op en werd weer volledig in de film meegezogen. Enjolras is "de heldhaftige" a.k.a. het personage waarop je verliefd wordt. Zeker als die "heldhaftige" geportretteerd wordt door een blauwogige, blonde schone... :) En als die blauwogige, blonde schone dan ook nog eens een hemelse stem blijkt te hebben kan ik je verzekeren van nachtenlang sobben! Helemaal "In De Ban Van Aaron" besloot ik op te zoeken of hij misschien toch te oud zou zijn om mee te trouwen. ik typte in op Google "Aaron Tveit a..." En het eerste wat ik te zien kreeg was "Aaron Tveit as Fiyero". Als een compleet door het lint gaande wildeman begon ik op de grond te stampen. "Ik wist het! Ik wist het! Ik wist dat ik hem kende! AARON TVEIT HEEFT FIYERO GESPEELD OP BROADWAY!!!" Als groot Wicked-fan kon ik mezelf wel voor het hoofd slaan omdat ik zo'n essentieel figuur was vergeten. Langs de andere kant was ik ook wel blij: "ik wist dat ik hem al voor Les Mis kende... Voor die grote, bekende film." (wat mij als BroadwayBabe wel trots maakte) ;) Is het niet te mooi om waard te zijn? Fiyero, de enige persoon die verliefd is op Elphaba. Elphaba, ik over een paar jaar (let's hope). Hij mijn Fiyero. En beter: Ik zijn Elphaba. Alsjeblieft?!
Aaron, as long as you're mine... :)
Ps.: een leedftijdsverschil van 14 jaar is niet te veel, toch? :p
Doem Doem-Doem Doem. UGH! Doem Doem-Doem Doem. UGH! Wat een begin. Zo mooi. Zo zielig. Zo perfect. En in die lijn werd de volledige musicalfilm doorgetrokken. Ik heb misschien de volledige 158 minuten zitten sniffen, maar vooral omdat Les Miserables zo mooi was, zo aangrijpend. Arme Gavroche, arme Eponine, arme Jean Valjean, arme Fantine, arme baricade-boys, ja, zelfs arme Javert. Russel Crowe is misschien de grootste klootzak ooit (mijn oprechte excuses voor de woordkeuze), maar de rol van Javert was hem op het lijf geschreven! En ik ben ervan overtuigd dat iedereen een traantje wegpinkte bij zijn zelfmoord. Hugh Jackman was, zoals verwacht uiteraard, ge-weldig. Hij IS 24601 (~My name is Jean Valjean!) Les Mis heeft mij ook een nieuw idool gegeven: Samantha Barks. De Britse actrice was eerst Eponine op West End, en nu ook in de film. Eponine is misschien wel de mooiste rol in de musical... Samen met Gavroche. Gravroche. Oh, Gavroche! Nog nooit in mijn leven heb ik zo hard geweend. Dan Javert. De badge. Nee!! Ik kan dit niet aan, kijk de film zelf maar! Hahaa! En: Monsieur et Madame Thénardier. Prachtige rollen toch! En maar stelen en zakkenrollen! Blijven geven, die twee! Sacha Baron Cohen heeft mij positief doen verschieten (door Borat had ik iets tegen hem gekregen). En Helena Bonham Carter, ja, Helena. Helena is gewoon de perfectie. Die vrouw kan alles! Echt alles! ALLES! Ik was blij dat deze twee lollige zakkenrollers erin voorkwamen, want zonder hen zou het een echte weenfilm zijn. Nu kon je af en toe nog eens lachen! Geweldig! Echt leuk!"Bye Courgette!" "It's Cosette!" Marius en Cosette. Een heerlijk koppel. En, geef toe, iedereen droomt nu van Eddie Redmayne die A Heart Full Of Love zingt. Samen met jou. OOOOHHH!!! (ik heb gelijk, ontken het maar niet!) Hoewel ik zowel Eddie Redmayne als Amanda Seyfried de minst goede zangers in de film vond, portretteerden zij hun rollen vrijwel perfect. Ook de barricade-jongens waren zo geweldig! Aaron Tveit was toch gewoon om te knuffelen?! En toen hij daar stond. Met zijn rode vlag (Red, the blood of angry men) in de lucht. Offerde zijn leven op voor de revolutie. "NEE, ENJOLRAS! SPRING WEG! SPRING WEG!" De meest idealistische dood in de film. Na Gavroche. Of Eponine. Maar toch. "Oh..." En als laatste: Anne. EVERYTHING IS ANNE HATHAWAY AND NOTHING HURTS! Ik vond Lea Salonga een goede Fantine, maar Anne Hathaway is beter dan iedereen en alles. Die inleving. Die passie. Het krachtige en zwakke tegelijkertijd. Anne portretteerde een perfecte Fantine. Ik vond het vreselijk dat ze doodging, alleen al omdat ze zo'n heerlijke actrice/zangeres is. Les Miserables >>>>>>>>>>>>. Echt waar, Les Mis overtrefte al mijn verwachtingen, zelfs mijn hoogste verwachtingen. keep calm and watch Les Mis!
ONE DAY MORE! And les mis is coming here, But i must wait until the weekend And i love Cosette, my dear, and Jean Valjean is my best friend!
JAAA!!!! One Day More, waant... MORGEN IS LES MISÉRABLES EINDELIJK IN DE BIOSCOOP HIER IN BELGIË!!!!! Ein-de-lijk! Hier wacht ik dus al op sinds vorige zomer, toen ik iets hoorde over opnames, Les Mis en nieuwe film. In 1 zin. Dat was zonder twijfel een opper-fangirl moment. En Nu Is Het Zo Ver!!! Zaterdag ga ik met een vriendin verkleed als Les Misérables-personages naar de film kijken en vooral wénen! Real fangirl-tears :'( Ik kan echt niet meer wachten! Een film die voor 8 oscars genomineerd is, kan alleen maar prachtig zijn. Au revoir!
Dag ploppertjes! Kennen jullie die nieuwe reeks op Vier al? Die reeks met Jelle De Beule, Otto-Jan Ham en Elise Crombez. Een van de betere reeksen op Vier naar mijn mening. Echt leuk. Heel leuk! Vlaanderen Vakantieland in 't komisch eigenlijk. Een voorbeeldje: "handdoekleggers". Inderdaad, die zotten op vakantie die om zes uur 's morgens opstaan om hun plaatsje te bemachtigen door handdoeken op de ligstoelen te gaan leggen en een paar uur later komen opdagen. Of soms niet. Echt een geweldige reeks! Gewoon een uurtje lachen én zelfs bijleren. (op dat kwartiertje reclame na, maar dan had ik tenminste tijd om mijn schoolboeken weg te leggen) Danku Jelle, Otto-Jan en Elise! Ik hou van jullie! xxx
Een volgepropte, goudbruin gebakken kalkoen op tafel, een pompoen als versiering en liters veenbessensaus. De corpulente nonkel die trots uitroept: "I'm thankful for my family, all the opportunities I got... And this delicious turkey, of course! (Winkend naar de gastvrouw) Happy Thanksgiving, everyone!" En iedereen eet smakelijk de kalkoen op tot het laatste beetje vulling van de schotel verdwenen is.
Vermits ik mij meer Amerikaan dan Belg voel, vier ik (in stilte weliswaar) Thanksgiving mee. Het is een mooie feestdag, niet? Een dag lang blij zijn voor de dingen die je hebt, een dag lang niet aan ongeluk denken. Waarom hebben wij dat niet? ik zou het wel leuk vinden! Dus, ik ben dankbaar voor de mensen die ik het voorbije jaar heb leren kennen. En dan heb ik het over mensen zoals Darren Criss, Idina Menzel, Joe Walker, Lea Michele, Chris Colfer en Kristin Chenoweth. Zij laten mij dromen en dromen is belangrijk in mijn geval, want wat is iemand zonder dromen? Als je kan dromen, heb je een toekomst, een soort zekerheid in je hoofd. Ambitie. Ik ben dankbaar dat ik kan en (niet luidop uiteraard, ik toch niet) durf dromen. Ik ben dankbaar omdat ik geen problemen heb: mijn punten zijn goed, mijn familie is gezond en ik word niet gepest of zoiets. ik ben dankbaar voor de muziek, zonder muziek zou ik niet kunnen, niet willen leven. En ten slotte ben ik dankbaar voor alle keren dat iemand iets zegt wat me goed doet, een simpel complimentje. Bijvoorbeeld zoals vorige week, toen het lief van een mede-volleybalster van mij zei (tegen mijn medevolleybalster) dat ik er zou komen, dat ik talent had, en mijn medevolleybalster zei dat juist op het goede moment tegen mij, toen ik vond dat ik slecht gespeeld had, toen ik zo een compliment nodig had. Zoiets kan goed doen. Happy Thanksgiving, y'all!
PS.: vergeet niet te stemmen voor de People's Choice Award! (Uitreiking op 9 januari 2013) - favorite network TV comedy: Glee - favorite comedic TV actor: Chris Colfer - favorite comedic TV actress: Lea Michele - favorite TV fan following: Gleeks - favorite movie fan following: Harry Potter Thanks! :)
THE Walker, THE Joe Walker. THE hottest guy on earth! Joe Walker is So Cool and Totally Awesome (voor de Starkids onder jullie). Voor de gewone mens: Joe Walker is perfectie! Die jongen kan daadwerkelijk alles: -zingen -dansen -acteren -imiteren -verschillende stemmen gebruiken -hij is bevriend met my Darren Criss -hij is de dag na Darren jarig (6 februari dus) -hij schaamt zich niet voor zijn rollen (de meesten zouden dat wel doen in dit geval) -hij is vriendelijk (blijkbaar vriendelijker dan Joey Ritcher - die andere Starkid) -hij is gewoonweg supermegafoxyaxwesomehot (weer voor de Starkids; 'veel te mooi' voor de gewone mensen) maar: hij is momenteel werkloos. En buiten die geweldige youtube hit van Starkid-musicals heeft hij nog helemaal niets gedaan.... Arme jongen. Hij is goed hoor, echt waar! Iedereen zou A Very Potter Musical gezien moeten hebben, dan zie je hoe simpelheid en genialiteit zo goed samengaan. (en hoe getalenteerd Joe is) Dus iedereen die dit leest: 1) ga naar youtube 2) typ in: avpm 3)geniet 4) wil meteen avps, hmb, starship en me and my dick kijken. Gisteren leek mijn stem op de zijne wanneer hij Voldemort speelt in avpm. Dat tweette ik naar hem, maar hij antwoordde niet. Spijtig. :( Ik hoop zo voor Joe dat hij er komt, dat iemand hem -liefst zo snel mogelijk- ontdekt en dat hij in alle films, musicals en series de hoofdrol krijgt. Want hij verdient het. En omdat de youtube filmpjes die hij nu maakt wel heel zielig zijn. Maar ik hou van je, Joe! xxx
Oh, zoek ook zeker een live-versie van 'Stutter' op and hear the crowd losing it!
Iedereen kent ze, van die jongens die nooit, maar dan ook nooit aan een lief zullen geraken gewoon omdat ze te lelijk zijn! Het beste voorbeeld dat ik kan geven: de verlegen Neville Longbottom (a.k.a. Marcel Lubbermans) uit Harry Potter. Een veel te lieve jongen die zich altijd laat doen door Draco & co. die er dan ook nog eens zo sullig bijloopt en bij wie er niet een tand recht staat. Arme jongen. Geef toe, iedereen was ervan overtuigd dat Matthew Lewis zijn hele leven met Neville vergeleken zou worden. NIET DUS! Ik weet niet wat er precies is gebeurd, volgens mij heeft hij echt toverkracht gebruikt, (of toch met Hermione's hulp) maar die jongen is HOT! Ik werd helemaal betoverd door die lach, toen ik vorige week opeens een foto van hem tegenkwam. Harry Potter gedaan = Neville Longbottom gedaan. En, hoewel ik Harry Potter al ferm mis, dat laatste vind ik precies niet erg!
...En opnieuw veranderde het lelijke eendje in een prachtige zwaan... Wanneer is het mijn beurt?!
Hello there! Long time ago, right? Mijn lichaam heeft eindelijk besloten om ziek te worden (jeeeej!), dus maak ik maar gebruik van die extra tijd door nog eens een tekstje te schrijven! Mijn gewone leventje is terug begonnen, jammergenoeg: elke morgen hoop ik dacht mijn alarm maar een enge nachtmerrie is! elke avond verplicht ik mezelf vroeger te gaan slapen, maar blijkbaar heb ik totaal geen karakter, het blijft laat... elke keer dat er post is hoop ik op een scholarship-brief van The New York Tisch School of Performing Arts. Rarara... Zonder resultaat... Ik heb op school laten we zeggen 1 vriendin-achtig iets. Ze is NOG ergen dan ik! Ze kent echt alle acteurs! Ik ben er zeker van dat ze haar droom gaat waarmaken: ze wordt regisseur, wacht nog maar eens 10 jaar! Over het algemeen ken ik wel nog altijd meer musicalacteurs. Ik heb haar bijvoorbeeld moeten helpen met het uitspreken van Idina Menzel. Oei... Ik hoor jullie al struikelen over de eerste I, dus ik zal jullie ook meteen helpen: niet "EYE-dina mEnzel", maar "iedIEna menzEl" (hoofdletter = klemtoon) Zo, weer een wereldprobleem opgelost! tot ziens, lezers, tot in de Stadsschouwburg in Antwerpen!
The sun'll come out Tomorrow Bet your bottom dollar that tomorrow There'll be sun I try, Annie, I try! Maar het is zo moeilijk. Tomorrow wordt het niet beter. Tomorrow is zelfs erger. Tomorrow moet ik om twintig over acht op school zijn in plaats van om een uur. Om mezelf een beetje op te vrolijken denk ik: ik zet Tomorrow van Annie op! maar het helpt niet. Meezingen en huilen, vooral huilen. Weg vrijheid, weg leuk leven! Ik ben zeker niet zo'n kind dat elke vrijdag op stap wilt, zeker niet. Maar ik ben wel gesteld op die vrijheid, doen wat ik zelf wil. Ik heb geen zin in al die overbodige wiskunde en fysica. Ik HAAT school! Ik heb terug M.O. dit jaar en DAAR heb ik in tegenstelling wel zin in! Tijdens die ellenlange preken zat ik eens wat in mijn boek te grasduinen en het grootste deel van het boek gaat over filmmuziek en musical! Geweldig toch?! (Ik moest me inhouden om niet meteen alles in te vullen) Ik betwijfel wel of we het musical-deel gaan doen, want dat was het laatste hoofdstuk uit het boek en meestal geraken we daar niet... So, let's pray!!! En: let's pray voor een beetje een draagzaam jaar. (draagzaam is een fout woord: mijn rug is zowat doorgezakt onder het gewicht van de boeken) Dus, laten we bidden dat ik het jaar simpelweg kan uithouden. Ik zal Tomorrow nog maar eens gaan luisteren voor een beetje troost. Allen die gaan sterven, groeten u!
Happy birthday to her
Happy birthday to her
Happy birthday dear Lea Michele
Happy birthday to her!!!
Inderdaad, vandaag is Lea Michele jarig!
Op 29 augustus 1986 geboren in The Bronx in New York City en nu, 26 jaar later een groot actrice!
Als achtjarig meisje raakte ze door de auditie voor de Broadway-productie van Les Miserables. Op haar negende stond ze dan ook daadwerkelijk helemaal alleen 'Castle On A Cloud' te zingen op een reusachtig Broadway-stage. Er zijn echt mensen met een teveel aan geluk. En nu heeft ze -laten we wel zijn- de hoofdrol in Glee. En we gaan nog van haar horen. Persoonlijk hoop ik dat ze Elphaba in Wicked zal spelen. En Funny Girl.
Ze is geweldig, dus:
Gelukkige verjaardag, Lea Michele!
Van je GROTE fan, Amber.
Oh, trouwens, Lea, ik hou van je tattoeages!!!
Nee, grapje. De band is inderdaad abnormaal cool, maar school zelf, dat gebouw met dikke muren en hoge hekken? Nee, dat niet, DAT, beste lezers, is het stelen van vrijheid. Ik zal zeker niet zeggen dat school compleet nutteloos is. Het nut van talen kennen en kunnen optellen en aftrekken zie ik zeker. Maar het nut van analytische meetkunde of de tabel van Mendelejev dringt niet door binnen mijn hersenpan. Juist of ik als gerrenomeerd actrice ooit moet zeggen dat helium H is en 1 als massagetal heeft.
En ik weet ook wel dat er ergens mensen zijn die dat nodig hebben, maar het is toch genoeg als ZIJ dat weten?! Dan zit ik er tenminste niet meer mee opgescheept!
"Denk dan aan de LEUKE dingen op school!"
Euhm... Welke leuke dingen? Ik heb geen vrienden, dus is er helemaal niks te beleven!
De meeste mensen zeggen na een vakantie "Oh my goood, ik heb je gemist!!"
Ik denk dan "ik u nie, nu heb ik mij eindelijk kunnen bezig houden met het kijken van Glee en musicals en het lezen van de biografie van mijn grote idolen!"
De meesten: "Weet ge wa ik heb gedaan in de vak..."
Ik: "Nee, en het kan me geen zier schelen wa ge doet in de vakantie, want ik vind het toch alleen ma saai en onorigineel!"
De meesten: "ik heb een vakantielief gehad!!! Aah!!!!!!!"
Ik: "so? Ik ook, 2 zelfs: de foto van Darren Criss en musical-cd's!"
De meesten: "Amber ge zijt zo stil" (de 'zoals altijd' denken ze erbij)
Ik: "Shut up, ik ben een liedje aan het zingen in mijn hoofd! Maar als ge echt wilt weten waarom ik niks zeg: het kan met juist nogabollen schelen wat jullie allemaal doen, over 3 jaar praat ik nog niet meer met jullie! En laat mij nu verder denken over mijn musical-carriere en mijn wereldberoemd lief!"
Ik haat alles aan school:
De vakken, de leerkrachten, de leerlingen, de deuren, alles.
De meeste van mijn kennissen op school (ik noem ze met reden geen 'vrienden') houden ook van musical of Glee of muziek of tv of whatever, maar toch voel ik niks voor hen. Soms een beetje gevoel van eenheid, maar zeker niet sterk genoeg.
Ik overweeg thuisles, maar ik ga volgend jaar de jaarlijkse musical schrijven met twee kennissen. Toch nog iets positief dit jaar, maar schoolmusicals zijn allemaal flutmusicals!
Ja, mijn liefste blog-lezers, ja. Ik ben verliefd.
Verliefd op Darren Criss. Of laten we zeggen op zijn talent.
Darren Criss is het geweldigste organisme dat ronddartelt op deze aarde. Hij is perfect. Extreem getalenteerd!
Schattige krullen, een prachtige stem, origineel, 'SuperMegaFoxyAwesomeHot' zoals ze zeggen, grappig, hij speelt piano, viool en gitaar, goede acteur, gewoonweg hot, een rij perfecte tanden, maanvormige, fonkelende ogen, die cute, felroze zonnebril...
Hij heeft zelfs een geweldig lief (de gelukzak). Mia Swier, een regiseuze/muzikante.
Mijn Darren heeft trouwens musicals (parodieën) geschreven: A Very Potter Musical, A Very Potter Sequel, Starship... Stuk voor stuk geweldig!
(check ze zeker op youtube!)
Die musicals schreef hij voor Starkid, de musicalgroep waarvan hij deel uit maakt.
Na zijn Starkid-tijdperk ging hij over naar Glee, waar hij nu een van de hoofdpersonages is: het lief van Kurt. Nu heeft hij pas zijn Broadway-debuut gemaakt in "How To Succeed In Business Without Really Trying", waarin hij Daniel Redcliffe vervangt als het hoofdpersonage. Ik hoop vurig dat hij over drie jaar, wanneer ik in New York zal zijn, diezelfde rol nog speelt! (of een andere; is ook goed).
Ooh, Darren!
Als ik 10 jaar ouder was zou ik zoooo het lief van Darren zijn! (en ook bekend, wacht nog maar eens 10 jaar!)
Nu zeiden de cultuurbarbaren onder jullie waarschijnlijk: "Darren wie??"
Maar, cultuurbarbaren, heb nog even geduld en ook jullie kennen mijn Darren!
Echt, hij wordt de nieuwe Gene Kelly, maar dan mooier, en nóg beter, en Darren rookt niet (meer).
Ik kreeg juist een vreselijke ingeving:
Ik heb hier nog met geen woord gerept over mijn Glee-verslaving...
Wow
Wow
How
Drama
Echt drama, want normaalgezien kan ik (en dat meen ik) geen uur zwijgen daarover (behalve op school, dan denk ik er alleen aan), dat zij mijn vriendin gisteren nog.
We waren gisteren gaan shoppen in Antwerpen. Ik heb een Blaine-broek, Rachel-rok, veel, heel veel Rachel-sokken, Kurt-blazer en Emma-kleedje gekocht. Even later zag ik een slushee-machine staan en begon de schreeuwen dat ik er eentje in mijn gezicht wou. In de trein las ik een Glee-boek en bekeek ik foto's van de cast. Van de Glee poster uit de Bozzy ben ik nu de trotse moeder. Ik vond dat de jongen op de River-Islandzak op Kurt leek. Enzovoort, op 1 dag.
Jullie: "Slushee? Wat is er met zo'n ijsdranje?"
Ik: "Wel, zo'n 'ijsdrankje' wordt op William McKinley High School in de gezicht van de losers (aka glee clubbers) gegooid.
Jullie: "Blaine? Rachel? Kurt? Emma?"
Ik: "de cast:
Blaine: Darren Criss
Rachel: Lea Michele
Kurt: Chris Colfer
Emma: Jayma Mays
Finn: Cory Monteith
Quinn: Dianna Agron
Mercedes: Amber Riley
Tina: Jenna Ushkowitz
Artie: Kevin McHale
Mike: Harry Shum Jr.
Santana: Naya Rivera
Brittany: Heater Morris
Puck: Mark Salling
Sam: Chord Overstreet
Jesse: Jonathan Groff
Mr. Schuester: Matthew Morrison
Sue: Jane Lynch
(dat zijn ze niet allemaal, maar anders worden het er te veel)
Schrijvers: Ryan Murphy, Brad Falchuck en Ian Brennan."
Ik zal eens uitleggen wat Glee is:
Glee is een tv-serie over een showkoor, The New Directions. Ze zijn stuk voor stuk fantastisch, maar op school worden ze beschouwd als de underdogs, echte losers. Zelfs de populaire koorleden zoals Quinn, Finn, Santana, Brittany en Puck worden geslusheed.
Maar degene die het meest geslusheed worden zijn Rachel, een vervelende, maar extreem getalenteerde leerlinge die er alles voor zou doen om bekend te worden (klinkt een beetje als mezelf...), Kurt, de enige openlijke homo op school, Mercedes, een.. Rondere(?) zwarte diva met een dijk van een stem en Tina, een Aziatische, verlegen gothic. Artie wordt meestal gespaard omdat hij in een rolstoel zit.
Glee beschrijft het leven van jongeren die op school compleet onderaan de sociale ladder staan, maar allemaal een ding willen: zich uitdrukken zoals ze zijn door te zingen.
Klinkt een beetje zoals mij, niet? :)
Glee is misschien technisch niet de meest hoogstaande serie, maar het heeft zoveel levens veranderd: levens van outcasts, zoals ik. Glee leert hoe je ertegenin kan gaan en toch jezelf kan zijn. En DAT is belangrijk!
Vooral Rachel: ik herken mezelf helemaal in haar, alleen heeft zij meer zelfvertrouwen en stijl dan ik heb...
Rachel, Blaine (hij is vanaf seizoen twee het lief van Kurt, zo schattig!) en Kurt zijn absoluut mijn favoriete rollen, ze zijn de meest musical-achtige personages, vandaar... :)
Ik ben echt verslaafd aan die reeks, ik heb al honderden keren geweend omdat 13 september het vierde en laatste seizoen begint.
"Huh? Wenen omdat het nieuwe seizoen begint??"
Ja, het LAATSTE seizoen en ik weet hoe hard ik dat ga missen, maar ik zal een Gleek blijven tot mijn dagen geteld zijn!
'Cause Glee is my life!!!
You wanna be a loser like me!
Xo
Oh trouwens, voor ik het jullie vergeet te melden: IK MAG NAAR CATS!!! Partyyy Moeder: "Amai, ja, da zal wel de moeite zijn! Dan kunnen we da misschien eens koppelen aan een weekendje zee?" Vader: "-_-" Ik: "Ja, goed idee! Da doen we! Wanneer bestellen we kaarten?" 'Oh, gij krijgt ook alles!' -> Nee mensen, just yolo! :) Oh, zo blij, mensen zagen over 'vlinders in de buik' door verliefdheid, ik zaag over 'vlinders in de buik' door musicals te gaan kijken.
Touch me! It's so easy to leave me, all alone with the memory of my days in the sun... Kannie wachteeeen! Woew :D Xoxo
Maar kinderen brengen toch alleen maar problemen met zich mee?!
Eerst weten ze zo'n kakofonie te maken dat praktisch alle ouders met slaapproblemen kampen, daarna breken ze alles af, daarna schelden ze je alleen maar uit en zeggen dat ze je niet nodig hebben, daarna zijn ze altijd aan het leren (of aan het feesten in sommige gevallen) en daarna zijn ze weg.
Maar bon, hoe ik mijn gedacht over kinderen nog wat hebt versterkt:
Vandaag moest ik op het dochtertje van een vriendin van Moeder passen.
Ik. Amber Zonder Verstand Van Enig Kindergebeuren.
Disaster.
Na 3 uur was ik het meer dan moe.
En toen was het nóg 6 uur.
Ik uiteindelijk De 3 Biggetjes opgezet.
Ik was degene die keek. Zij zat Moeder's lippenstift te testen.
Maar laten we dit alles positief opvatten:
Geen kinderen -> Niks dat mij van mijn musical-carriëre kan weerhouden! :)
Greetz,
Oh, en hier is de joke: morgen moet ik AGAIN gaan babysitten. |:(
THE Walker, THE Joe Walker.
Iedereen kent ze, van die jongens die nooit, maar dan ook nooit aan een lief zullen geraken gewoon omdat ze te lelijk zijn!
Ja, mijn liefste blog-lezers, ja. Ik ben verliefd.
Wow
