Op speeldag 26 waren we alweer toe aan de laatste wedstrijden in de KBOV-competitie seizoen 2016-2017. Veel spanning viel er op deze laatste speeldag, in vergelijking met de voorbije seizoenen, niet meer te beleven. De kampioen, De Maeght van Ghent, was reeds gekend en de plaatsen 2 en 3 waren al langer in de archieven opgenomen. Enkele ploegen konden nog een plaatsje opschuiven maar veel meer dan de eer stond er niet meer op het spel. Voor de Young Ones was het veel eerder een seizoen in mineur. Na de voorbije 2 seizoenen telkens als vice-kampioen te hebben afgesloten leefde ergens wel de hoop om ooit eens op het hoogste schavotje te eindigen. Die ambitie kon al vrij snel worden opgeborgen en halfweg de competitie brak de veer pas helemaal. Met reeds 10 nederlagen achter onze naam was er zelfs bij winst op en tegen Sivi amper van eerherstel te spreken. Naast een minder sportief jaar dreigde ook nog eens een leegloop bij de lichtblauwen te ontstaan. Luc, Gert, Stanny en Andy spuwden eerder al wat mist rond het feit dat men wel eens hun shoes aan de haak zouden willen hangen. Voor deze laatste match lieten, op Dimi na, zowel Kenneth, Sid, Matthias en Bart verstek optekenen wegens rugproblemen. Niet geheel onverwacht werd er argwanend richting Matty gekeken.

Coach Chris wou absoluut het seizoen eindigen met een positieve noot en herinnerde zijn ploeg eraan dat de vorige confrontatie bijna verkeerd afliep na een zwakke opener (15-2). Een gewaarschuwd man is er 2 waard en laat dat nu net de score zijn na 3’: 11-2. Geen minuut later was dat zelfs 15-4 en leek het alsof we niks uit het verleden hadden opgestoken. Een ezel stoot zich geen 2 keer … Drie van de 4 scores van de thuisploeg kwamen vanachter de driepunterlijn en geloof me, dit kwam hard aan. Even hard waarschijnlijk als Aiko zijn kop die onzacht in aanraking kwam met zijn ploeggenoot Luc. Exit Luc met een gekloven wenkbrauw en een waardig afscheid aan diggelen. Een krijger van het eerste uur die we, niet alleen vanavond, serieus zullen missen. Een bommetje van Andy leek voor een kentering te gaan zorgen maar daar stak Kochuyt wederom een stokje voor. Bij 21-7 na 5’ was het kalf al bijna verdronken. Sivi overklaste ons niet alleen qua afwerking maar eveneens op inzet en op het tonen van een  strijdershart. De eerste puntjes van Aiko, Fred en Matty brachten ons geen micrometer dichterbij (27-13).

Met een bliksemstart (0-7) gaven Gert en Matty al in de allereerste minuut van het tweede quarter de partij haar geringe waardigheid terug. Sivi was even aangedaan maar herstelde na 31-26 vrij snel de situatie via die dekselse Kochuyt en Vandriessche (38-28). De bezoekers lieten niet begaan en vuurden een tweede kartouche af. Via enkele splijtende drives van Fred werd het verschil andermaal teruggebracht tot 5 punten maar Vandriessche had zijn antwoord al klaar. Zijn vierde driepunter riep onze remonte terug een halt toe. Het laatste woord in de eerste helft was echter voor Fred. Ruststand: 41-37.

Ook al hadden we de lijn graag doorgetrokken toch zorgt de pauze zelden voor de juiste kadans. Sivi kon niet direct munt slaan uit het dipje bij de bezoekers en dat kwam hen duur te staan halfweg het derde quarter. Fred, Gert en Steven brachten ons voor het eerst langszij 47-48. Lang duurde ons geluk niet. Amper één minuut later nam Sivi terug de leiding. Beide teams losten elkaar van geen vin en dat begon zich langzaam te weerspiegelen in de duels. Vandriessche geraakte alsmaar gefrustreerder dat zijn teller op 4 driepunters bleef steken en Kochuyt zat een tiental minuten in de zak van Aiko en Steven. Het aantal ploegfouten steeg bij beide teams en hierdoor kwam men al wat vaker aan de vrijworplijn. Een 6 op 6 via Steven, Fred en Vollie hield ons op koers (60-58).

In een spannend laatste quarter, waarin beide ploegen elkaar geen duimbreed toegaven, kookten de potjes stilaan over. Steeds vaker werd de confrontatie aangegaan met tegenstrever en scheidrechters waardoor coach Chris de handen vol had om de focus bij zijn spelers op de wedstrijd te houden. Wie zou het langst standhouden in deze psychologische oorlogsvoering? Halfweg het quarter was nog niks beslist (65-64). Vast stond wel dat Dellaert reeds de 8^ste driepunter door onze korf joeg en dat Kochuyt zich aardig uit de omklemming had gewurmd. Met 11 punten in dit quarter, 25 in totaal, was hij de hoofdaandeelhouder van zijn team. Dat dit niet altijd zonder slag of stoot verliep mocht Aiko aan de lijve ondervinden. Een rake elleboogstoot verbouwde de bovenkaak van onze dubbele meter. Het leidende duo verloor steeds meer de grip op de partij waarin beide ploegen er duchtig op loshakten. Tussen alle herrie en schermutselingen door had Sivi zich ondertussen ook verzekerd van een felbevochten maar verdiende overwinning. Eindstand: 78 – 74

Rest mij nog de spelers, trainer, staff en diehard supporters te bedanken voor hun onvoorwaardelijke inzet en engagement voor hun ploeg dit seizoen. Mits een beperkte vernieuwing via enkele gerichte versterkingen hopen we volgende seizoen terug een aardig seizoen te mogen beleven samen met jullie allen! (C.T.)

Speelden: Matty 14, Vollie 8, Stanny, Fred 22, Gert 6, Luc 2, Steven 8, Andy 6 en Aiko 8.

3 driepunters