We kunnen er niet langer omheen. De Young Ones beleven hun minste seizoen sedert jaren. Statistieken zeggen niet alles maar uit de onze was er alvast het een en ’t ander op te maken. Met reeds 9 nederlagen, twee speeldagen voor het einde, waren we ondertussen in de buik van het klassement terechtgekomen. Een nog pijnlijkere vaststelling de laatste weken was het gebrek aan offensieve kracht en precisie. Als je er de tabellen bij haalt dan valt op dat wij slechts 4 teams achter ons laten qua gescoorde punten. De reden dat we algemeen nog gemiddeld scoren hebben we zonder twijfel te danken aan de sterke verdediging. Slechts 1 team kreeg tot op heden minder doelpunten tegen dan de Young Ones (nvdr De Plankshotters). Al was dat slechts een pleister op de wonde. Voor het duel tegen BC Vlaamse Ardennen konden we geen beroep doen op de gebroeders Van Vooren. Beiden waren op hoogtestage waarvan we allen weten dat het maximale rendement pas na 4 weken zal optreden, te laat maw. Enfin, met 11 spelers had coach Chris meer dan zijn handen vol en was het een uitdaging om de ideale combinaties te vormen.

De bezoekers schoten het best uit de startblokken, wij daarentegen bleven er eerder in steken. Na 3’ (2-6) waren we al op achtervolgen aangewezen en dat zou helaas niet meer veranderen. Niet veel later begon coach Chris zich al af te vragen of hij of zijn volledige team de Ronde van Vlaanderen had gereden. BC Vlaamse Ardennen, zonder basisspeler Veldeman, had geen kind aan onze verdediging. Steeds weer werd de vrije man gevonden en in de helft van de gevallen was dit Van Den Heede (3-10). Het verhaal werd steeds schrijnender. Er waren nog 2 minuten te spelen en het scorebord wees 5-17 aan. ‘Game over’ na amper 1 quarter? Eens te meer was de inbreng van ‘supersub’ Matthias een gouden zet. Met 6 punten op rij krikte hij het doelsaldo op van ‘belachelijk weinig’ naar ‘aanvaardbaar weinig’. Van cohesie was er in defense vooralsnog geen sprake. Als onze verdediging een zeef was dan waren de bezoekers de zandkorrels (11-24).

Aanvallend hadden we de grootste moeite om aan een verantwoord shot te geraken en dat liet zich ook in het volgende quarter duidelijk voelen. Het begrip ‘team’ was ver te zoeken en een aanvallend patroon was al even onherkenbaar. Gelukkig voor de thuisploeg werd ‘killer’ Van Den Heede een pauze gegund waardoor er geen verdere averij werd opgelopen. Matthias, Luc, Matty en Aiko zorgden voor de schamele 10 punten. Rust: 21-34

Was dit nu wat ze noemen een collectieve offday? Een déclic zou snel moeten volgen in de tweede helft of we konden het wel schudden. Wie kon de kar trekken? Niemand stond op. Ondanks verwoede pogingen bleven we aanvallend te vaak in hetzelfde bedje ziek. Het hing allemaal als los zand aan elkaar. Enkel via een paar individuele acties konden Matty en Matthias af en toe tegenprikken maar dat bracht ons geen centimer dichter. Aan de overkant liep een trefzekere Van Den Heede terug tussen de lijnen waar niemand echt vat leek op te krijgen. Praktisch in zijn eentje hield hij de Young Ones onder de knoet. Veel arbeid hoefde hij daarvoor echt niet aan de dag te leggen. De stand evolueerde nauwelijks. Van 27-39 (3min) naar 33-47 (7min) en 34-49 (einde quarter).

Alle hoop rustte op een ommekeer in het laatste quarter en niet zonder reden. Uit het niks zag coach Chris plots de eerste tekenen van samenhorigheid ontspruiten. De lome en lustloze uitstraling maakte plaats voor een gezonde agressiviteit in verdediging. BC Vlaamse Ardennen liep stelselmatig op een hecht blok en kwam meermaals in tijdnood voor een fatsoenlijk shot. Toen Gert en Aiko ook aanvallend hun neus aan het venster staken (39-51) en Matthias mee in de bres sprong (43-51) leek er toch nog een mirakel mogelijk met slechts 2’15” op de klok. Even snel als de storm was opgekomen ging hij ook weer liggen. Een droge 0-6 vanop de vrijworplijn plaatste ons met beide voetjes terug op de grond. Ere wie ere toekomt. Na het belabberde spel konden we eigelijk nooit aanspraak maken op de overwinning. Het feit dat teveel spelers onder hun niveau bleven en we er niet in slaagden om één enkele driepunter te scoren zal daar niet vreemd aan zijn. Eindstand: 43 – 57 (C.T.)

Speelden: Matty 8, Vollie, Stanny, Sid, Matthias 16, Gert 2, Bart 1, Dimi 2, Luc 3, Andy 2 en Aiko 9.