Met nog 4 speeldagen voor de boeg waren er in de middenmoot van de rangschikking nog veel verschuivingen mogelijk. De plaatsen 3 tem 8 lagen op een zakdoek bij elkaar. In een onderling duel op dinsdagavond konden we alvast met één van die teams (Beautox, n.v.d.r.) afrekenen. De vooruitzichten waren allesbehalve hoopgevend. Het regende namelijk afzeggingen die avond. Onze WhatsApp beheerder Andy had de drukste avond sedert ons bestaan. Zet u schrap voor het lijstje afvallers: Kenneth, Fred, Matthias, Andy, Bart, Matty, Vollie en last but not least coach Chris. Veel ploegen zouden meteen de handdoek (moeten) werpen. Niks is minder waar bij de Young Ones. Na een beetje puzzelwerk werd alsnog een 7-koppige selectie geassembleerd. Dat Stanny in extremis zijn baskets nog eens aanbond is een speciale vermelding waard. Sid, Gert, Dimi, Luc, Steven en Aiko waren de andere gegadigden.

Hoge verwachtingen stellen was onrealistisch maar ons zomaar gewonnen geven was ‘not done’. Om het tempo enerzijds te breken en ons fysiek heel wat leed te besparen anderzijds werd er, geheel tegenstrijdig, gekozen om de shotters van Beautox op te vangen in een zoneverdediging. Aanvankelijk leek de strategie enigszins te mislukken maar na het herschudden van de kaarten stond er een defensief blok die het Beautox knap lastig maakte. De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat de thuisploeg hun vizier allesbehalve op scherp stond. Veel erger nog was het gesteld met onze afwerking. Door de trage balwisseling, indien ze er al was, en de kort opzittende tegenstander werd er zelden of nooit een vrijstaande man gevonden, laat staan een fatsoenlijk shot genomen. Echt ver weglopen deed Beautox niet maar met een 10-2 naar 7 minuten spelen zag het er echt niet rooskleurig uit. De resterende 3 minuten waren daarentegen wel weer hoopgevend. Aanvallend schenen we dan toch de weg naar de korf te hebben gevonden. Steven nette 3 punten op rij en de driepunter van Dimi verraste Jan en alleman. Plots zag het er toch een stuk beter uit. Verdedigend hielden we de deur op slot en in de zone van de waarheid lukten nog 2 vrijworpen. Een 10-10 tussenstand na quarter 1 sprak voor zich.

Copy paste in het tweede quarter. Beautox vond niet direct een barstje in de Young Ones verdediging waardoor het genoodzaakt was om steeds weer beroep te moeten doen op hun afstandsshot. Outstanding van die afstand was men zeker niet maar 2 driepunters volstonden wel om een kloofje te slaan (16-10). Bij de bezoekers ging het van kwaad naar erger. Scoren leek stilaan het achtste wereldwonder te gaan worden. De inkt in Antoine’s schrijfstok was al versteend toen Aiko een driepunter scoorde. We bleven ook niet van tegenslag gespaard. Een verrekking noopte Luc er onmiddellijk de brui aan te geven. Een zoveelste aderlating net op het moment dat de thuisploeg dreigde de partij voor de rust al te gaan beslissen (20-13). Ook al gaven we verdedigend weinig of niks weg toch konden we daar aanvallend weinig tegenoverstellen. Dimi en Aiko waren, elk met 5 punten, de ‘betere’ afwerkers van dienst. Rust: 20-16 (jawel, u leest het goed!)

Doorgaans zijn de derde quarters al niet onze productiefste 10 minuten van de partij maar dit keer was het geluk aan onze kant. Niet geheel vreemd was de betere balcirculatie de bron van de betere doelpogingen. De betere momenten van de wedstrijd waren duidelijk in dit quarter terug te vinden. Gert en Dimi kwamen steeds vaker in het stuk voor en lieten zich ook aanvallend niet onbetuigd. Een betere afwerking vanop de vrijworplijn had ons waarschijnlijk al iets vroeger terug in het spoor van Beautox gebracht maar uiteindelijk kwamen we zelfs via scores van Sid, Dimi en Steven op en over de thuisploeg (29-31). Een onbestrafte en overduidelijke vrijwillige fout op de doorgebroken Sid weerhield ons van een betere uitgangspositie. Waar het 4^de quarter aanvankelijk nog de hoop deed oplaaien met 2 knappe inside bewegingen van Gert bleek het vat halfweg al snel leeg te lopen. Aanvallend hervielen we terug in ons stereotiep aanvalsspel van in de aanvangsminuten met weinig of geen balwisselingen en geforceerde doelpogingen. Het bracht allemaal geen zoden aan de dijk, integendeel de cohesie op verdedigend vlak smolt als sneeuw voor de zon. De 6 overgebleven strijders lieten gaandeweg hun armen zakken. De laatste 5 minuten waren er duidelijk teveel aan. In geen tijd trakeerde Beautox ons nog op een 24-8 waardoor het allemaal nog wat pijnlijker werd. De 53-39 eindstand moet zowat het dieptepunt van de afgelopen jaren zijn. De beelden hiervan laten we om begrijpelijke redenen achterwege. (C.T.)

Speelden: Sid 5, Gert 7, Stanny, Dimi 11, Luc 2, Steven 9 en Aiko 5.

2 driepunters