De tijd dat Vlaamse Ardennen de KBOV competitie domineerde lag nu al een paar jaren achter de rug. Na een teleurstellend resultaat vorig seizoen zag het er voor de Ronsenaars bijna halfweg de competitie nog minder rooskleuriger uit. Met al 5 competitienederlagen achter hun naam was men reeds verzeild geraakt in de onderste regionen van de rangschikking. Een groot deel was natuurlijk te verklaren door de enorme blessuregolf die de ploeg had geteisterd tot dusver. De match van donderdag bracht alvast geen beterschap. Het was zelfs zo erg gesteld dat mannen op pensioen Van Hulle en De Mulder senior hun ploeg in nood moesten bijspringen. Aan bezoekerszijde was het al niet veel beter. Met de afwezigheid van Kenneth, Bart, Matthias, Gert, Fred en ook Chris was naast de spelerskern ook de coaching staff voor het grootste gedeelte onthoofd. Als dat maar goed kwam…

Het ruime speelveld zorgde voor veel kunst- en vliegwerk, maar al te vaak liep het mis in de zone van de waarheid. In beide teams was het de nr 4 die voor de eerste opwinding kon zorgen. De 6 punten op rij van Looverie werden deels gecounterd door de eerste driepunter van de wedstrijd via Matty. De Vlaamse Ardennen hielden de court vrij compact en inside was er al zeker geen doorkomen aan. Luc was de enige centerspeler die 2 keer aan hun aandacht kon ontsnappen. De tegenstander miste duidelijk de slagkracht van Veldeman om hun gevreesde driepunterwapen te hanteren. Pas in het slot van het eerste quarter kon Van Den Heede de eerste bom verzilveren. Lang kon hij echter niet genieten want Steven neutraliseerde die meteen. Even later bracht diezelfde Steven met 2 feilloos omgezette vrijworpen de bezoekers nipt aan de leiding. (16-17)

Steven had klaarblijkelijk zelfvertrouwen getankt en dropte, met een ietsie pietsie geluk, 2 opeenvolgende driepunters in het mandje. De boost was meer dan welkom want Furnière en De Mulder junior hadden ondertussen de fakkel van Looverie en Van Den Heede overgenomen. Een alerte en hardwerkende Dimi kwam de al even hardwerkende Luc bij regelmaat vervangen om ons luchtruim met succes te verdedigen.  Slechts zelden kwamen de terugkaatsers in de verkeerde handen terecht, iets wat ons in het verleden hier al vaak de overwinning had gekost. Dat er aan beide kanten meermaals gefaald werd in de afwerking had niet altijd met de slordigheid van de spelers te maken. Het gebeurde frequent dat men een los handje van beide ploegen onbestraft liep. Objectief gezien konden we zeker niet klagen van de thuis fluitende refs. De thuisploeg kon zich daar absoluut niet in schikken en probeerde met de nodige argumenten en bewijslast het leidende duo van kant te doen veranderen. Rust: 29-30

Pech bleef de Vlaamse Ardennen achtervolgen. De zoveelste gekwetste in het rijtje was De Mulder junior (8 pnt). Nadat hij onzacht in aanraking kwam met de elleboog van Steven moest hij met een gekloven lip de wedstrijd verlaten. Steven was niet meteen onder de indruk en likte zijn lichtjes geschonden elleboog. Met een fieldgoal en 2 omgezette vrijworpen hield hij ons in het spoor van de thuisploeg. Echt overtuigend en sprankelend basket was het aan beide kanten echter niet. De talrijke balverliezen en unforced errors bleven zich opstapelen en naarmate de fysieke inspanningen begonnen door te wegen werd dit alleen maar erger. De fysiek sterkste ploeg kon hier wel eens het laken naar zich toe trekken aan het einde van de partij. Vooralsnog hielden beide ploegen elkaar op allerlei vlakken in evenwicht. Een beter moment van de Vlaamse Ardennen via Spileers, Van Den Heede en Looverie beantwoordde Aiko net op tijd met 7 punten op rij, waaronder 1 driepunter. (46-43)

Het 4^de en laatste quarter moest de beslissing brengen over winst en verlies. Wie kon zijn hoofd boven water houden in deze fysieke veldslag? Veel scores vielen er niet meer te noteren. De inspanningen eisten duidelijk hun tol. Geen van beide teams kon een degelijk tempo ontwikkelen om de tegenstander uit verband te spelen waardoor de shot clock maar al te vaak een geforceerde poging inluidde. De pionnetjes bleven alsmaar langer op het schaakbord stilstaan. De frisheid verdween zienderogen uit de ploeg en het wedstrijdbeeld leek steeds meer op die van een stervende zwaan. De luttele punten van Vollie, Luc, Matty en Aiko waren dan ook van primordiaal belang. Na een knappe driepunter van Vollie leek de thuisploeg bij 50-54 op 3’34” van het einde uiteindelijk toch te zullen gaan kraken. Met de laatste verenigde krachten werd in defense ieder gaatje dichtgelopen. Op 1’45” van het eindsignaal zag alles er nog veelbelovend uit toen plots de chrono verdacht veel stil bleef staan. De 6^de man van de Vlaamse Ardennen zorgde voor wat extra speeltijd en daar werd dankbaar gebruik van gemaakt. Van Den Heede had zijn 2^de adem gevonden en knokte in zijn eentje zijn team terug in de wedstrijd. Met een fieldgoal en een driepunter bracht hij de stand op 55-54… en gingen de seconden plots vlugger lopen. Met balbezit en nog zo’n 30” te spelen hadden de Young Ones hun lot nog in eigen handen. De laatste doelpoging strandde echter op de ring waarna Van Den Heede met een buzzer beater en zijn 21st punt de partij beslechtte. Eindstand: 58-54 (C.T.)

Speelden: Matty 5, Vollie 6, Stanny, Sid 2, Dimi 2, Luc 9, Steven 17 en Aiko 13.

6 driepunters