Kijk naar buiten! Het zonnetje schijnt, dus kunnen we deze namiddag eens buitenspelen! Wat denk je daarvan? Meh... Als dat echt moet... Maar ik wil gaan fietsen, én ik wil gaan rolschaatsen! 7000 vragen beantwoorden, 2500 keer zeggen: nee, nu geen snoep, we gaan straks eten. Het nieuws samen kijken en ZL die vraagt: wat doen hamsters in een winkel? Wat is een pandemie? Gaan we straks een lichtje doen branden? Gaan we eens klappen? Mag ik skypen?
Wauw dikke chapeau aan thuiswerk mama's en papa's. ook voor hun grenzeloos respect! Ik heb meer en meer nood aan een volwassen babbel, no offence, maar discussies over waar 'hedgehog' uit Summer Camp Island - Cartoon Network een meisje is of een jongen behoort niet tot die categorie :) Maar over naar de leuke dingen, gisteren namiddag dagje verlof genomen, ervan geprofiteerd om het terras te kuisen en nadien te voetballen met de kids, vitamine D, gratis en voor niets!
Veel vragen de laatste dagen, wat normaal is. Breng muziek binnen, laat de kinderen via You Tube of Spotify een lijstje maken van hun muziek, laat ze dansen, laat ze springen, laat ze vooral moe worden :) maar vooral, probeer je geduld te bewaren, boos worden is voor niets nodig. Zij kunnen er niet aan doen dat dit virus in het land is... "aan alle mama's en papa's, Daar sta je dan als ouder. In een bizarre tijd, in een bizarre wereld. Daar sta je dan met je eigen zorgen om het virus, met je eigen zorgen om je geliefden, met je eigen zorgen om hoe je dit in vredesnaam allemaal gaat regelen. En daar komen dan ook nog de zorgen om en van je kind bij. Normaal gesproken vraagt het al veel van je om voor je bijzondere kind te zorgen. Lukt het je misschien net om alles te regelen, om alles voor jezelf op een rij te hebben, om je eigen energie te bewaken.
En dan staat ineens je gestructureerde wereld volledig op zijn kop en ook die van je kind. Het is een woelige tijd, in een bijzondere en verwarrende wereld. En dat vraagt veel van jou als ouder. Van de ene op de andere dag is je kind ineens volledig thuis, wordt er van je verwacht dat je ook nog onderwijs geeft aan je kind, moet je misschien zelf ook werken, kun je niet zomaar opvang regelen (zeker niet voor jouw bijzondere kind), heb je zorgen over jullie gezondheid (misschien wel extra over jouw kwetsbare kind), en.... En dan jouw kind, voor wie alle structuur, duidelijkheid, voorspelbaarheid en vooral veiligheid is weggevallen. Dit kan zich uiten in moeilijk verstaanbaar gedrag, boosheid, huilen, star en rigide gedrag, opstandigheid, niet van jouw zijde willen wijken, constant vragen stellen, en nog veel meer.
Wanneer de wereld van je kind op zijn kop staat, valt het terug naar de enige veiligheid die er nog is en dat ben jij als ouder. Dit vraagt veel, heel veel van jou als ouder. Dit vraagt om verheldering, verduidelijking, veiligheid bieden, en vooral heel erg veel geduld. Geduld in een tijd waarin jij zelf weinig kans krijgt om adem te halen, om op te laden, om afstand te nemen. Probeer toch, waar het lukt, om even momenten voor jezelf in te plannen. Ga even een paar minuten buiten staan, adem een paar keer diep in en uit. Doe even oordoppen in, zet een muziekje op waar jij rustig van wordt of van geniet, ga even wandelen. Kijk voor jezelf waar jij op een dag tijd voor jezelf in kan plannen. Want je hebt het nodig als ouder, als mens. Gun het jezelf en daarmee ook je kind. Je hebt het nodig om rust te nemen, zodat je ook rust kunt geven."
