Ik heb vroeger nogal wat vriendjes gehad en ben ondertussen al gehuwd en gescheiden geweest. En ik denk dat ik geen unicum meer ben in deze tijd van vandaag. Een huwelijk die nog geen 2 jaar geduurd heeft maar mijn leven serieus veranderd heeft. Die man had zowat al mijn zelfvertrouwen weggenomen. Hij was heel goed in psychische spelletjes. Nog een geluk dat ik van karakter me niet gauw laat doen en emotioneel ben ik sterk mag ik zeggen maar het heeft me toch enkele jaren gekost om me over dat huwelijk en die vernederingen te zetten. Achter dit huwelijk heb ik nog enkele mannen gehad maar ik viel telkens op de verkeerde mannen. Alsof ik een voeler had om er de slechtste uit te halen. Ben zo es bij iemand geweest die verslaafd was aan drugs. Toen ik hem leerde kennen ging je hem totaal niet associëren met een drugverslaafde. Hij had een mooie auto, een mooi huis en zag er zelf ook wel goed uit. Een grote man, sportief gebouwd. Ik dacht dat is het. Maar na enkele weken was al duidelijk dat die auto en dat huis en die mooie kleren van mama en papa kwamen. Werken was voor hem een totaal onbekend woord zelfs zijn eigen huis kuisen daar had hij nog nooit van gehoord. Als hij geen geld meer had ging hij gewoon naar zijn ouders en tergde die mensen zodanig tot ze zoveel geld gaven dat hij hen eiste. Hij heeft zelfs nog met een mes aan zijn ouders bed gestaan om geld. Die ouders waren veel te braaf. Toen hij 14 was had hij een ongeluk gehad waarbij hij een hersenletsel en een serieus beenletsel had opgelopen. Maar zijn ouders hebben onmiddellijk ervoor gezorgd dat hij de beste dokters en chirurgen had en eigenlijk is hij volledig herstelt van zijn ongeluk. Alleen zijn karakter zou veranderd zijn door dit ongeluk zouden de dokters de ouders gezegd hebben. Die ouders hebben alles gedaan om hun zoon gelukkig te maken dat ze hem zodanig verwend hebben dat dat uit de hand gelopen is. Ik hoorde dan dat de auto waar hij toen mee reed dat dat als zijn 4e of 5e was. Zijn ouders hadden een autogarage en ook hij had in school automechaniek gevolgd en ze gingen hem werk geven in de garage en hem zo beetje in de gaten houden maar dat is die mensen niet gelukt. Integendeel hij moest telkens de mooiste en de rapste auto van hun garage hebben en als ik bedoel hebben bedoel ik als cadeau en telkens reed hij die dan in de prak. Na een paar maanden heb ik die kerel vaarwel gezegd en niet meer teruggezien. Heb nog gehoord dat hij nog steeds niet weet wat werken is en nog altijd aan de drugs zit. Jammer want die jongen heeft ouders die alles zouden doen voor hem. Ik heb daar achter lang alleen gebleven en ik amuseerde me wel alleen. Ik werkte ondertussen al een paar jaar in een winkel en deed het onthaal, facturatie, gaf opleiding voor kassa en onthaal en was verantwoordelijke voor de communicatie van de winkel. Ik had ondertussen mijn wilde periode achter me gelaten en ik concentreerde me op mijn dochter en mijn werk. Ik had in mijn wilde periode wat schulden opgelopen en ook deze waren bijna afbetaald dus alles ging me voor de wind. Ik was wel alleen maar was ook niet op zoek naar iemand. En was ook nog niemand tegengekomen die de moeite was om iets mee te beginnen. En mijn collega toen was ook nog alleen waardoor we met ons tweetjes een goed vrijgezellenleven hadden. Tot ik es naar mijn zusje ging en daar een man zie toekomen op een moto. Mooi kereltje met donker haar en ferme billen maar niet dik. Kweet nog dat ik zei aan men zus dat ik die nog wil zou zien zitten. Mijn zus zei me dat hij alleen was en een goede werker, een brave jongen. Het klonk me te mooi om waar te zijn. Maar de volgende keren dat ik naar men zus ging was hij daar ook of kwam hij daar toe en zo raakten we wel eens aan de praat. We hebben dan enkele maanden een paar keer afgesproken om weg te gaan of om een film te kijken maar toen hadden we nog niks gedaan. Zelfs geen zoen. Kweet nog dat ik zei aan mijn collega dat hij waarschijnlijk een spel speelde of alleen sex wilde. Tot op die vrijdagavond. Hij kwam opnieuw bij mij een film kijken en toen die film gedaan was heb ik gewoon gevraagd of dat hij bleef slapen of niet want het was al laat en ik moest de dag erop werken. Hij was zowat van zijn melk maar we hadden ondertussen al zolang contact dat ik iets had van tis nu of nooit. Hij stemde in om te blijven slapen tot mijn verbazing. Hij nam me vast en vroeg me of ik zeker was dat ik iets wilde beginnen met hem. Omdat hij met mij wilde beginnen maar dan om te blijven. Ik dacht dat ik niet goed hoorde maar zei direct dat ik ook zeker was. We hebben dan de hele nacht gepraat en gekust. Eerlijk waar, we hebben geen sex gehad die nacht. Ik was al zolang alleen dat ik geen voorbehoedsmiddel nam en we wilden wachten tot alles veilig was en eigenlijk vonden we dat niet zo erg want we leerden elkaar ondertussen kennen. Maar ik moet eerlijk toegeven dat we op den duur bijna niet meer konden wachten tot mijn voorbehoedsmiddel werkte. Maar zelfs nu heb ik daar nog geen spijt van. Van al die nachten dat we hebben liggen praten en lachen en elkaar leren kennen. Na enkele weken woonde hij al bij me maar nog niet officieel en mijn dochter had hem al goedgekeurd. Een klein jaar later hebben ons droomhuisje gekocht en wonen er nog altijd. We hebben er al veel in verbouwd en hebben nog vele plannen. In 2008 ben ik de 1ste keer geopereerd aan mijn rug en hij zorgde voor me en voor het huishouden en mijn dochter. In 2010 ben ik opnieuw geopereerd en is er van alles misgelopen waardoor ik een jaar bijna ononderbroken in het ziekenhuis heb gelegen. Hij heeft dat hele jaar voor ons hele huishouden gezorgd, voor mijn dochter gezorgd als ware het zijn dochter en ze was juist in haar puberteit aan het komen dus je kan je voorstellen dat hij het niet altijd makkelijk had ermee. Maar toch kwam hij iedere dag op bezoek. Hij heeft geen enkele dag gemist. Ik heb dan nog 5 tot 7 maanden thuis gelegen in een ziekenhuis bed met een wc-stoel naast mijn bed want ik mocht zelfs niet wandelen tot aan het toilet. Waardoor ik dus alles in die stoel moest doen en elke avond als hij gedaan had met werken was zijn eerste werk mijn stoel legen en uitkuisen dan beginnen aan het eten en ervoor zorgen dat het een beetje proper bleef zoals stofzuigen enz Welke man zou dat doen en zolang? En hij heeft nooit geklaagd of dat doorgestoken. Integendeel nu nog helpt hij veel met mij en hij zal dat nooit doorsteken. Toen alles begon verkeerd te gaan met mijn dochter hebben zijn we door een hel gegaan. Mijn dochter was zo mentaal gestoord dat we volgens de dokters in haar zwarte zone zaten waardoor we telkens bedreigd waren, of die huisdieren waren bedreigd of mijn vaders graf was beklad. Maar hij heeft nooit gezegd dat ik ze niet meer mocht helpen of dat ze hier niet meer binnen mocht. Ik ben in die situatie eronder door gegaan en in het ziekenhuis beland. Ook in die periode heeft hij me telkens gesteund en me opnieuw leren eten en me erboven op helpen. Toen de politie aan onze deur stond om te zeggen dat mijn dochter gestorven was was hij er opnieuw. Hij heeft me opnieuw die hele helle periode door geholpen door van alles te regelen en er zijn voor mij. Tot op de dag van vandaag steunt hij me in alles wat ik wil doen. Ook al is hij er niet altijd mee akkoord. Al onze tegenslagen hebben ons alleen sterker gemaakt en ons dichter bij elkaar gebracht. In 2012 zijn we getrouwd en het was een onvergetelijke dag. Ik weet zelfs achter die 11 jaar dat ik oud wil worden met hem. Hij is men alles, mijn vriend, mijn minnaar, mijn steunpilaar. En na die 11 jaar is dat gevoel alleen maar sterker geworden. Ik denk dat ik niet wist wat echte liefde was tot ik hem leerde kennen en nu na al die jaren denk ik dat ik weet wat het inhoud. Ik kan met men hand op men hart zeggen dat ik gelukkig getrouwd ben. Er zeggen er dat veel maar van veel is het geen waar. Ik ga niet zeggen dat er nooit es iets is maar echte zware ruzies hebben we niet want onze verwachtingen lopen gelijk op. Onze meningen over de meeste dingen lopen ook gelijk op waardoor we bijna altijd over een onderwerp niet moeten discussiëren want we hebben altijd hetzelde gedacht en dat vind ik belangrijk. Vooral als het gaat over belangrijke dingen in het leven gaat. We hebben dezelfde doelen en principes. Toen we 6 jaar samen waren hebben we beslist om te trouwen. Voor mij nog altijd de mooiste dag van mijn leven buiten de geboorte van men dochter dan. Ook onze vrijgezellenavond was memorabel. Ondertussen zijn wel al 5 jaar getrouwd en het leven heeft ons nog niet gespaard. We hebben onze dochter verloren, ik heb al meer in het ziekenhuis gelegen dan dat ik thuis ben geweest. Ik kan niet alles doen hier in huis door mijn gezondheid maar mijn man maakt het me zo makkelijk mogelijk. Ons huisje dat we gekocht hebben is ondertussen al volledig gerenoveerd en deze zomer zijn we van plan nog wat aanpassingen te doen en alles mooi af te werken. Sommige kamers waren nog niet mooi afgewerkt en bij deze zal dit dan allemaal ook gedaan zijn. Ook op dat gebied komen we goed overeen. We hebben bijna 5 jaar geleden onze benedenverdieping helemaal gerenoveerd en voor de keuze van de vloer, keuken en badkamer hebben we dezelfde smaak. Alleen van muziek verschillen we heel veel maar je moet in iets verschillen é. Nu gaan we deze zomer alles afwerken en schilderen en ook daarin komen we perfect overeen qua smaak. Hij werkt 2 jobs omdat we een mooi, makkelijk leven zouden hebben. En ik ben hem daar dankbaar voor maar ik voel me daar nog altijd schuldig over. Ik ben hele dagen thuis dingen aan het zoeken om men dag te vullen terwijl men ventje zweet en bloed werkt. En elke dag is er wel iets. Is het mijn rug niet dan is het wel iets anders maar na al die jaren is hij nog altijd even begripvol en heeft hij compassie en zou alles doen voor mijn pijn weg te nemen. Ik voel ook gewoon dat hij respect heeft voor wat ik heb meegemaakt en dat hij ergens wel naar me opkijkt omdat ik dat allemaal doorsta. We hebben ook al afgesproken als we te oud worden om voor elkaar te zorgen dat we dan samen vertrekken. We willen niet alleen achterblijven en we hebben geen kinderen meer die eventueel beetje voor ons zouden kunnen zorgen dus is dat voor ons de beste beslissing. Onze twee huisdieren dat zijn nu beetje onze kinderen. Maar ik kan nu nog zeggen dat ik als soms naar hem kijk ik nog altijd vlindertjes voel in mijn buik en denk dan dat ik toch een schoon ventje heb. Ik weet natuurlijk dat een huwelijk een levenswerk is waarin je moet geven en nemen maar met hem zie ik dat volledig zitten. Met hem wil ik stokoud worden. Ik heb al heel wat meegemaakt in men leven en als het me soms es teveel is als er weer es iets gebeurd kan hij me altijd kalmeren en troosten en me terug rustig krijgen zodat ik weer verder kan. Ik kan me geen betere man voorstellen. Hij is nu het enige in mijn leven die me rechthoud en die me moed en een reden geeft om te leven. Daarmee is dit stuk opgedragen aan mijn lieve man.
