Gisteren trok ik een dagje op met iemand die de moeite nam helemaal uit Brabant te komen ... Een geblokkeerd spoor zorgde voor een uur extra omreizing. Dus bij aankomst was het lunchtijd. We lunchten in mijn huisje met heerlijk vers brood ... onder mijn motto: in mijn eigen huis ben IK in ieder geval op mijn gemak.
Zwolle is mooi om door heen te wandelen. We bezochten het museum, deden een terrasje, pikten een staartje mee van een concert in de kerk op de Grote Markt, bezochten Waanders in de Broerekerk. We belandden op een terrasje vlak bij mij huis en genoten in het zonnetje van een Italiaans biertje.
Ik vind koken leuk als er iemand met me mee eet. Dus we aten bij mij thuis. Na een ontspannen maaltijd pakte ik mijn tas op om mee te lopen naar het station. Mijn tas was te licht ... mijn portemonnee én telefoon misten. Mijn date was er meer van ontdaan dan ik ...:-). Ik kon me niet voorstellen gerold te zijn dus we liepen samen terug naar het terras. Achter de bar, onder de tap, lagen ze netjes naast elkaar, te wachten ... Ze waren uit mijn Afrikaanse tas zonder rits op de grond terecht gekomen! En gelukkig zijn er eerlijke vinders! Het scheelt een boel sores ... Mijn telefoon is mijn toegang tot werk én mijn geheugen. Zonder pasjes voor de afvalcontainer, de bieb en geld uit de muur is het lastig leven.
Ik vond het leuk weer eens te daten ... allebei in de kleren ... :-)! Hoe het verder gaat? Time will tell.
Als je van elke dag de beste maakt ... heb je een mooi leven!
