Vanuit Dueme neem ik 3 bussen om in het dorpje Mafil aan te komen. Het ligt tussen de panamericana snelweg en Valdivia. We mochten logeren in het huis van de cultuur. Heel erg oud en helemaal van hout, mijn medemonitoren hadden dan ook kei veel schrik van spoken :). Chilenen zijn zo! bijgelovig. En der was dan zo nen donkere zolder en op een dag stond de deur daarvan open en dan waren die zo gefreakt bezig De eerste dagen heel rustig, wachten tot iedereen aangekomen was (sommigen kwamen met autostop van Santiago). en de omgeving wat verkennen. Toen we eindelijk volledig waren, met 7 dus, zijn we onze talleres beginnen voorbereiden enzo. Ik zal mssn ff de mensen voorstellen... Phillip was de coördinator, hem kende ik daarvoor al, want hij was ook mijn coördinator in Cucuini. Hij deed samen met Karla de taller van Artes. Dan waren er Gonzalo (28) en Daiana (20) die de taller van Artes y Literatura deden. En dan nog ik, Nato en Mauro (ook van het centro familiar in la florida, de talleres op zaterdag) deden de taller van Teatro y Música. Maandag was dan de eerste taller. Ge komt daar dan aan in die school en zit er zo een hele zaal kinderen te ontbijten, beetje beangstigend ook wel :). Dan werden ze opgedeeld in groepjes, en in mijn taller van theater en muziek kwamen zo ongeveer 20 kinderen terecht. Ik deed dat voor alle duidelijkheid niet alleen, maar samen met Nato en Mauro. Dan hebben we heel de week superleuke theater- en muziekoefeningen gedaan en spelletjes gespeeld. In het begin een beetje moeilijk, kenismaking enzo, de kinderen nog heel verlegen. Wij kwamen ook echt op een totaal andere manier werken dan zij gewoon waren. Wij kwamen daar van die gekke dingen doen die volgens hen echt niets met theater te maken hadden. Er zaten uiteraard een paar moeilijkere kindjes bij, maar stuk voor stuk echte schatjes! Donderdag zijn we dan op uitstap gegaan in de namiddag, naar een camping, waar we in een rivier konden zwemmen. Die kinderen genoten daar echt van om zo eens uit hun dorp te gaan. Zaterdag was het dan de voorstelling van wat we gedaan hadden in de week, voor de andere kinderen, de ouders, ... En de kinderen hebben muziek gespeeld op hun zelfgemaakte instrumenten! Dat was echt een groot succes. Om te zien wat ze in de andere talleres gedaan hadden was dat ook heel erg fijn. 's avonds was het dan ook in het dorp altijd markt, met optredens, volkspelen, lekker eten, ... Wij hebben dan met de monitoren ook een paar keer opgetreden en aan danswedstrijden enzo meegedaan :) Echt heel erg leuk. Heel het dorp kende ons daar, wij waren bijna de plaatselijke beroemdheden. Het was heel de week enorm mooi weer, al een geluk konden we af en toe een duikje gaan nemen in de rivier om aan de warmte te ontsnappen. Zaterdagavond na de laatste taller zijn we uitgegaan in Valdivia, om 9 uur 's ochtends waren we thuis, want er waren geen bussen vroeger en dan hebben we geslapen. Zondag een kampvuurtje bij de rivier gehouden, met hot-dogs en wijn in meloen. Da was echt super gezellig! En maandag was het uitstapdag en zijn we Valdivia gaan verkennen (deze keer toen het dag was) en daarna naar de zee geweest (Niebla). Valdivia is echt een mooie stad en deed mij zo'n beetje aan Antwerpen denken, ik weet niet echt waarom. En het strand in Niebla wass super mooi, daar heb ik me Daiana lekker gezwomen in de zee (eigenlijk meer gillend weglopen van de grote golven ). Daarna zijn wij typische chileense lekkerheden gaan eten. Mijn medemonitoren waren echt super leuke mensen en in de toekomst gaan we zeker nog dingen samen doen. De kinderen waren ook echt superlief en toen we maandagavond de bus pakten naar Santiago, werden we overstelpt met cadeautjes en tekeningen. En stonden er een paar arme schatjes ons wenend uit te wuiven.
Met een groep vrienden van Jonas zijn middelbare school ben ik naar Dueme geweest. Een dorpje (ofja een paar huisjes) bij lago Budi. Het is een mapuche gemeenschap. Die mensen gaan daar al een paar jaar vrijwilligerswerk doen in het schooltje van het dorp. Dit keer was de missie het dak vernieuwen van de keuken, de refter, een klaslokaal en het museum. (kleiner dan dat je het nu voorstelt). Ik heb getimmerd, gehamerd, gezaagd (met een electrische zaag zelfs!), geboord enzoverder. Een heel erg leuke groep en zeer sympathieke mensen. Elke avond gingen we ook op bezoek bij de mapuche families en telkens krijg je iets te eten en een maté. Mate is zo een soort thee (ja goh hoe moet ik dat uitleggen -> http://en.wikipedia.org/wiki/Mate_(beverage) héhé, kijk maar op wikipeda) Ze zijn daar echt super gastvrij! Ook in de school kwamen er een paar mensen van het dorp helpen, bijvoorbeeld Patty kwam koken, Christobal mee helpen bouwen. Dan was er nog een man die de bijennesten kwam verwijderen. Zo groot en mooi om te zien, hoe die bijen dat zo helemaal bouwen! Na veel schrik van de rondzoemende bijen en een paar mensen die gestoken werden, konden we lekker van de honing snoepen. Soms kwamen er dan inneens een hele hoop dorpsbewoners af, omdat ze een voetbalmatch wilden spelen tegen ons, dat was ook wel plezier verzekerd :) Ik heb dan ook nog wat vlooien opgedaan, die blijkbaar nog steeds niet weg zijn. Omdat we op martrasjes van de school en de dorpsbewoners sliepen. Onze vele desinfecteeracties mochten niet baatten. Ik heb geholpen met de pilaren terug recht te zetten met behulp van cement, het museum leeg te halen, het plafond te verstevigen, enzovoort. Er was heel veel werk en we werkten dan ook elke dag vanaf 9 uur tot 18 uur. En 's avonds altijd doodmoe! Het dak was nog niet af en ik moets al vertrekken naar mijn volgende goede daad. (ondertussen is het wel af!) Het was een enorm leuke week en de foto's volgen later.
Nieuwjaar aan de zee! Ik kon echt niet in Santiago blijven en wilde persé naar het grootste vuurwerk van Zuid Amerika gaan kijken, dus heb ik samen met Nicole en nog wat vrienden van Nicole (die ik niet kende, maar wel leuke mensen!) nog snel bustickets gekocht. Een grote chaos in de terminal, want half Santiago wil naar Viña of Valpo. Anderhalf uur in een bus zonder airconditioning, maar het verkeer viel nog mee. Mensen hadden mij verteld da ge soms 4 uur in de file moest staan en ik was al bang dat het een monsterfile werd van Santiago tot aan de kust, maar dat was dus echt niet het geval. In Valpo erg veel volk, probeerde we nog aan bustickets terug te geraken, maar dat lukte niet... Dan waren we uitgenodigd bij de familie van de kotgenote van Nicole, super vriendelijke mensen die ons met open armen in hun veel te kleine huisje ontvingen! Kregen we ook nog lekkere pastel de choclo (typisch chileens gerecht met mais) En zijn we met z'n allen een berg opgegaan om vandaar het vuurwerk te zien. Om twaalf uur stipt gaan alle lichten uit en begint iedereen te kussen en champagne te spuiten. Feliz Año Nuevo! En dan iets na 12 begint het vuurwerk. Waauw! Echt wel indrukwekkend, op bijna 12 verschillende plaatsen in heel de baai schieten ze op elkaar afgestemd vuurwerk af en het duurt eindeloos (een half uur!). Alle auto's hun alarmen begonnen kei hard af te gaan, maar dat hoorde er precies bij. Daarna zijn we naar de plaza Sotomayor (hoofdplein van Valpo) geweest. En daar was een gratis openluchtfeestje aan de gang met ongeloofelijk veel volk. Heel de nacht werd er gewoon in alle straten gedanst, gefeest, gedronken en gelachen. En het werd zelfs niet koud. Iets na zonsopgang liep het feestje zo wat af, en zijn we nog naar een cafétje gegaan. Rond 8 uur werden we wel moe en gingen ook de loketten van de bus open, dus zijn we naar de statie gegaan en hebben we heel snel tickets kunnen kopen. 's ochtends waren er echt nog veel mensen wakker en andere mensen waren gewoon overal op straat een beetje aan het slapen Na een slapend busritje en nog wat metro's eindelijk rond 12u de volgende dag thuis gekomen. Vermoeiend, maar echt wel een leuk feestje. De foto's staan online.
Nog een paar Chileense nieuwjaarstradities: - Als je in het nieuwe jaar een liefje wilt moet je op oudejaarsavond geel ondergoed dragen. - Als je in het nieuwe jaar op vakantie wilt, moet je om iets na 12uur met valiezen blokje rond gaan. - Ze eten altijd linzen (lentejas) op oudejaarsavond. - Bij het aftellen moet je de 12 laatste seconden iedere seconde een druif eten, eentje per maand, dat brengt geluk.
Het zal weer even duren voor ik terug schrijven zal, want donderdag vertrek ik weer naar het zuiden voor bijna 3 weken vrijwilligerswerk te doen. Een is aan het lago Budi, in een mapuche gemeenschap een dak van hun dorpszaal/ museum/ ... herstellen. En het andere is dicht bij Valdivia met Crearte ateliers met kinderen doen (een beetje speelpleinen). Verslag hierover komt later.
Vanuit Dueme neem ik 3 bussen om in het dorpje Mafil aan te komen. Het ligt tussen de panamericana snelweg en Valdivia.
De eerste dagen heel rustig, wachten tot iedereen aangekomen was (sommigen kwamen met autostop van Santiago). en de omgeving wat verkennen. Toen we eindelijk volledig waren, met 7 dus, zijn we onze talleres beginnen voorbereiden enzo.
Nieuwjaar aan de zee!
