Ons vertrek vanuit Amsterdam verliep vlot, al heb ik bij het afscheid toch wat traantjes gelaten... Ons vliegtuig naar Doha was echt prachtig, en bijna leeg, echt luxe dus. Maar eenmaal aangekomen in Doha begon het wachten, om 1u s'nachts lokale tijd zijn we hier aangekomen en het vliegtuig naar Kathmandu vertrok pas om 8u. Na wat proberen te slapen (maar vooral mislukte pogingen en dus lang wachten), was het eindelijk zover en mochten we het vliegtuig op. Dit was kleiner en voller, maar het slapen ging een stuk beter dan in de luchthaven en al snel kwamen we aan op de kleine luchthaven van Kathmandu. Ook hier hebben we lang gewacht, deze keer op onze bagage... Na een uur zagen we eindelijk onze zakken verschijnen en konden we opgelucht ons naar buiten begeven. Buiten stonden wel 100 Nepalezen toeristen op te wachten met een taxi, zeer blij dat dit al geregeld was! Eenmaal de bagage in de koffer zat kregen we een welkomssjaal rond onze nek en vertrokken we naar het hotel. Er waren ogen te kort onderweg! Zo veel te zien, van apen die over de elektriciteitsdraad over de weg liepen tot spelende kinderen en de vele toeterende scooters. Het hotel was klein maar meer hadden we niet nodig voor ons verblijf van 4 dagen in Kathmandu.

Voor onze volgende dag zijn we met een gids de tempels van Kathmandu gaan bezoeken, te beginnen met de Boudhanath Stupa. Een boedhistische tempel,waar het aangezien het zaterdag was (de zondag van Nepal), heel rustig was. Deze tempel wordt elke maand opnieuw wit geverfd, wat ook wel nodig is vanwege de vele bezoekers. De koepel zelf mag niet op gelopen worden of met de borstel aangeraakt, dus wordt de verf hierop gegooid. Hierna zijn we naar de hindoeïstische tempel gaan kijken, de Pashupatinath. Dit waren eerder allemaal kleine tempels in rijen, maar ook heel mooi. Al snel zagen we hier ook apen. Beneden lag de heilige rivier, hier gebeurt de crematie van de doden, de assen worden in de rivier gegooid samen met offers voor de goden (de rivier is dus zeer vervuild). Een triestige dag voor de familie, al geloven ze niet dat de dood het einde is, maar het begin van een nieuw leven. Wanneer je goed geleefd heb, is het volgende leven beter dan het huidige en omgekeerd. Durbar Square was het volgende op het lijstje. Hier bevond zich onder andere The Royal Palace en het huis van Kumari. The Royal Palace is momenteel een museum (dat niet open was), want het land is nu een republiek. Hun laatste koning leeft wel nog steeds, maar niet meer hier. Kumari is de levende godin van Nepal, zij werd als peuter gekozen uit een groepje meisjes die aan strikte eisen moeten voldoen. Een laatste test bepaalt wie Kumari is, als dit gekozen is moet het meisje intrede doen in het huis en mogen haar voeten de grond niet meer raken. Ze leeft haar leven in het huis en enkel bij speciale gelegenheden mag ze naar buiten, hierbij moet ze worden gedragen. Vanaf dat ze menstrueert is ze Kumari af, en wordt de volgende gekozen. Als laatste hebben we de monkey temple bezocht, deze ligt hoog op een berg en is via trappen of met de auto te bereiken (wij met de auto ). Dit was een mix van de hindoe tempel en de boedistische, namelijk een grote koepel met de ogen van Bouddha met daar rond de kleinere hindoeïstische tempels. Persoonlijk vond ik de eerste 2 tempels mooier maar vanaf hier was er wel een prachtig zicht op Kathmandu.

Dag 3 en 4 hebben we zelf gevuld door rond te wandelen in Kathmandu, eerst naar The Garden of Dreams wat nog geen 500 meter van ons hotel lag. Dit was redelijk teleurstellend met zo'n veelbelovende naam. Kleiner dan verwacht en minder te zien dan verwacht, wel nog steeds heel mooi, minder mooi was de Rani Pokhari. Die zag er mooi uit op de foto's die we hadden opgezocht maar daar aangekomen, bleek er niets van over te zijn... Bij het vele rondwandelen zagen we wel de typische straten van Nepal; kleurrijk, stoffig, druk, traditioneel en zoo mooi. Al sprong Thamel er toch uit, hier waren de beste en gezelligste restaurantjes te vinden (OR2K!!). Verder zijn we als studenten O&O natuurlijk een paar optiekzaken binnengestapt, de eerste was heel klein en traditioneel. Hij sleep alles met de hand en de oogtest gebeurde rechtstaand met een pasbril. Verder had hij nog een handmatige topograaf (O&O-vaktaal sorry, basicly om het glas op te meten). De tweede zaak was al mooier, hier werkte ze ook met meer. Zij hadden een aparte ruimte om de ogen op te meten (wel nog steeds met pasbril) én een slijpmachine (hier werd dus minder met de hand gewerkt). Op onze laatste dag zijn we is naar de mall gaan kijken, en ja er zijn dus ook échte winkels te vinden (zoals Vans, apple, the north face...). Daarna maakte we ons klaar om vroeg op te staan de volgende dag en naar Pokhara te vetrekken, een busrit van ongeveer 7u.