Het is nu voor ons 9 uur. We staan klaar om voor de laatste maal naar onze zoon Diaz te gaan. Zijn lunchpakket is klaar maar deze keer hebben we onze frigo leeg gemaakt. Het resterende fruit, yoghurt en koekjes gaan allemaal mee naar het weeshuis. Het is niet zo dat ze er iets te kort hebben maar het is een leuke extra voor de andere kindjes.
Onze koffers staan klaar om deze nacht te vertrekken naar België. Jammer genoeg keren we nu nog maar met 2 naar huis en niet met 3.
Na ons bezoek van deze middag zullen we nog wat foto's op de blog plaatsen.
Vandaag was het ons voorlaatste bezoek. Hopelijk kunnen we er morgen een 5 op 5 van maken. Dit zal niet zo eenvoudig zijn. Nu begint het door te wegen dat we morgen onze zoon moeten achterlaten in het weeshuis voor min. 4 weken. We vragen ons dan ook af hoe hij zal zijn in de periode dat hij ons niet meer ziet en hoe hij zal reageren als hij ons terug ziet.
Het is voor ons een grote troost om te zien dat de nanny's heel goed voor de kindjes zorgen. Alle kinderen zien dan ook graag hun nanny.
Je zal ons dan ook niet horen klagen over ons weeshuis. Ik denk dat we het slechter konden getroffen hebben.
hieronder kan je dan ook terug 2 foto's zien van deze morgen.
Vandaag was er terug een bezoek voorzien. Net toen we diaz uit zijn leefgroep hadden gehaald kregen we het bericht dat hij terug naar zijn leefgroep moest. Het was ook voor zijn nannys een komplete verrassing. Het bezoek werd door een journalist die blijkbaar geen westerlingen mocht zien, verstoord. Voor Diaz was dit zeker geen goed nieuws dat hij niet met ons mee mocht. Dit werd duidelijk gemaakt door traantjes en geschreeuw.
finaal mochten we hem toch 45 min zien. Zijn leefgroep was buiten aan het spelen toen we hem voor de tweede keer mochten meenemen die dag.
Uiteindelijk waren we alle drie blij met dit korte bezoek. Hopelijk wordt het morgen een volle 4 op 4.
Vandaag waren er wat problemen met de blog en we kunnen nu pas ons verhaal verder zetten.
Eindelijk kunnen we onze zoon eens 2 dagen na elkaar zien. Dit deed deugd voor Diaz en voor ons. Het bezoek werd afgesloten met 2 dikke knuffels. één voor ma en één voor pa. Op de video kan je ook zien dat hij het graag doet. Dit zal wel het nakende afscheid zwaarder maken.
Hieronder kan je alvast diverse nieuwe foto's zien.
onder een reeds drukkende zon, zijn we deze morgen omstreeks 9.30u vertrokken richting weeshuis. We hadden geluk : we waren heel vroeg, dus dat betekent lang bezoek, wat dus ook zo bleek te zijn. Voor het eerst hebben we ons volle 2u kunnen doorbrengen bij onze zoon.
Ondertussen kennen we het nummer van z'n leefgroepje en kunnen we gewoon aan de deur gaan kloppen. En, wat bleek, met een stralende glimlach kwam hij on tegemoet, nam gewillig een handje om samen naar de speelruimte te gaan. Ook daar was het reeds enorm warm, en blijkbaar had Diaz er ook mee te kampen, want de druppeltjes parelden aan zijn voorhoofd, maar dit kon vandaag toch de pret niet bederven.
Hopelijk wordt het een week waar we de 5 geplande bezoekjes allemaal kunnen afwerken. En natuurlijk, nog enkele foto's
Vandaag zondag hebben we onze wandelschoenen aangetrokken. Dit was echter iets zwaarder dan verwacht. Gisteren zijn we gaan eten naar een russisch restaurant en ik heb terug iets nieuw moeten proberen. Het nationale gerecht Beshparmak moest en zou ik proberen. Terug heb ik mijn bord moeten laten staan. Het is namelijk pasta met verschillende soorten vlees. (paard , koe en schaap)
De wandeling naar de watervallen van Butakovka is dan wel de moeite waard. Deze zijn op een hoogte van 1800 meter. De waterval zelf is 20M hoog. Langs de weg zie je vele families kamperen en hun eigen shashlyk klaarmaken. Brochetten op de BBQ. Dit kan zowel van kip of rund zijn. Wij hadden enkel de keuze uit brochetten met kip. Het is wel lekker door de kruiden maar alweer was het dus met beentjes. Over het uitzicht kan je zelf oordelen of het de moeite was.
Wat ons erg deed opkijken is het grote contrast. De enen leeft in een "caravan" of een yurt of een kot. Zijn buurman woont in een kasteel inclusief omheining en bewakers. Het meisje voor de Yurt verkoopt de melk van hun dieren aan voorbijgangers. De Yurt is dan ook hun woning.
Nu gaan we ons eten klaarmaken voor deze avond en kruipen we vroeg onder de wol want morgen is het terug bezoekdag.
Het is zo dat we op Zaterdag en Zondag nooit bij Diaz kunnen zijn. In het begin was dit een gunst dat we hem 30 min konden zien. Dit zal normaal niet meer toegestaan worden.
Vandaag zijn we gaan wandelen met een ander koppel naar een lokale markt. Deze avond gaan we naar alle waarschijnlijkheid iets gaan eten van het eten van deze middag was niet voor mij ( jurgen) bestemd. De kip had volgens mijn teveel beentjes.
Voor de mensen van Brandweer Zwevegem. Ik krijg op mijn GSM meldingen van Brand gisteren rond 19 uur. Klopt dit. Hieronder kan je ook een foto zien van de lokale brandweer.
Naast het drukke verkeer kan je overal de bergen met de eeuwige sneeuw bewonderen.
Diaz was buiten aan het spelen met groep 6 toen we aan kwamen. Van achter de hoek met de Nanny kwam hij aangewandeld. Toen hij ons zag en we zijn naam riepen kwam hij naar ons aangehold en kreeg ik een grote knuffel. Door het verkeer waren we vandaag iets later in het weeshuis en daardoor heeft ons bezoek maar een groot uur geduurd. Het was nu in de kleine zaal maar daar was een ballenbad.
Onze Diaz had blijkbaar meer intresse in golf dan in andere dingen. Tot hij door het raam ging gangen om de autos te kunnen zien.
We brengen iedere dag wat speelgoed mee om na te gaan waar zijn intresses liggen. Na de ballon, puzzel was het vandaag de beurt aan een kleurboek met wasco's. Hij blijkt er toch interesse voor te hebben. .
Vandaag was hij wel niet zo rustig en wilde hij vooral rondlopen. Toen de Nanny hem kwam oppikken voor zijn middagmaal waren we juist een yohurt aan het eten en hij was nog niet op. Hij had dan ook niet veel zin om te vertrekken maar nadat hij het potje terug in handen had en mee mocht nemen was dit geen probleem. Bij het afscheid kon Tesse er niet bij zijn. Onze tolk liet haar juist papieren tekenen. Ik daarintegen heb terug een grote knuffel en kus gekregen. De volgende keren moet het lukken dat Tessa dat ook kan krijgen van onze zoon Diaz.
In de bijgevoegde fotos kan je zien met welke autos ze hier rondrijden. Dit is een wagen die volgens mijn specialist niet verkrijgbaar is in België. Voor de auto fanaten van ALD automotive, die kunnen beginnen gissen welke wagen dit is. PS. Vandaag maar 4 hummers gezien waaronder 1 H3. De lexus tellen we niet meer mee.
Vandaag konden we niet naar Diaz gaan en dus hebben we onze wandelschoenen aangetrokken. Op onze wandeling kwamen we een kabellift tegen naar het hoogste punt van Almaty. Dit blijkt Kok-Tobi te zijn. Het was wel zo dat de kabellift in panne bleek te staan en Tessa was daar niet boos om. We hebben dan maar het busje genomen naar Boven. Het park ligt op 1100 meter hoogte en de kabellift moet daarvoor een kleine 300 meter overbruggen.
hieronder kan je een foto zien die uitkijkt naar de steppen %%% FOTO 1%%%. De volgende foto is de kant van de bergen. Ja je kan hier ook aan wintersport doen maar daar zijn we nog niet geraakt en we moeten nog navragen hoe we daar kunnen geraken. Of we dit gaan doen weten we nog niet. We zijn natuurlijk veel liever in het weeshuis dan op vakantie.
Als alles goed gaat gaan we morgen naar Diaz maar tot nu toe weten we dat nog niet zeker, maar je zal dit zeker morgen kunnen lezen.
We hebben vandaag te horen gekregen dat het morgen de dag van de medici is en dat er dus geen bezoek kan zijn. We zullen dus moeten wachten tot Vrijdag om Diaz terug te bezoeken. Het is wel jammer want we hebben hem nog geen 2 dagen na elkaar kunnen bezoeken.
Morgen wordt het dus terug een dag stappen naar ......
Deze avond zijn we met 5 koppels gaan eten en dit is een klein beetje tegengevallen. Niet het gezelschap maar de porties en de temperatuur van het eten was niet echt wat we verwacht hadden. ( Het was blijkbaar niet mogelijk om voor 9 mensen op hetzelfde moment eten op te dienen)
Het kader was wel mooi maar daardoor was onze maag niet gevuld.
Omstreeks 9u15 zijn ze ons met het witte busje komen oppikken. Ze hebben ook niet gebeld om te zeggen dat het niet doorging. Eenmaal aangekomen in het weeshuis zijn we Diaz zelf gaan zoeken. Hij zat in zijn leefgroep. Dit is nuttige informatie voor later, we dienen nu niet meer te wachten en we kunnen hem zelf gaan halen. Hij ging zonder protest met ons mee. Vandaag hebben we ook een boze Diaz gezien. Iemand wou fotos voor zijn pas nemen en dat was niet naar zijn gedacht.
Zijn woede aanval was echter van korte duur. Hij kon snel daarna weer lachen maar hij bleef beetje nukkig en zenuwachtig. Hij zal wel een goede hulp zijn voor Tessa want als hij boos was begon hij de stoelen mooi op een rijtje te zetten. Ook na het spelen met de blokjes begint hij spontaan op te ruimen. ( nu moet tessa mij dat nog leren)
Vandaag geen bezoekdag. 10 minuten voor dat ze ons kwamen oppikken lieten ze ons weten dat het niet kon doorgaan. Er was een interview gepland?
Misschien mochten we in de namiddag gaan maar dit is ook niet kunnen doorgaan. Onze blokken (met brandweerauto)die we gisteren gekocht hebben zullen dus voor de volgende keer zijn.
Normaal kunnen we morgen op bezoek gaan. Omstreeks 9u10 lokale tijd komen ze ons oppikken.(5U10 in België)
Dus zullen er vandaag geen fotos zijn. Trouwens ik ben een beetje misselijk (jurgen) Het is niet van de vodka maar naar alle waarschijnlijkheid heb ik iets verkeerd gegeten.
Hopelijk morgen een betere dag!!!!!!! PS gisteren was het hier 43°C en voor volgende maand kan het nog 10°C warmer worden. Veel lange broeks hebben we hier niet nodig.
Vandaag om 10 uur werden we verwacht in het weeshuis. Na 10 minuten kwam onze kapoen binnen. Dit was niet met zijn volle gedacht. Na 30 seconden was het ijs gebroken met een ballon. Hij blijkt nu reeds graag tegen een bal te sjotten. Hopelijk wordt het geen voetballer.
Ook vandaag blijkt zijn liefde voor zijn buikje groot. Na wat ravotten werd het tijd voor wat fruit ( banaan natuurlijk). Opnieuw had hij daar de minste moeite mee. We dachten iets gevonden te hebben dat hij niet zou lusten maar ook de yoghurt met framboos viel serieus in de smaak.
het eerste bezoek werd dan ook op schitterende wijze voor Jurgen afgesloten met een welgemeende dikke knuffel en een echte zoen (ja, heidi, een zoen :) )
hopelijk worden alle komende bezoeken op dezelfde manier afgesloten, maar dan liefst afwisselend of beide
Vandaag zijn we voor het eerst bij onze zoon op bezoek geweest. Dit eerste bezoek juist voor vaderdag is dan ook het mooiste geschenk. In onze rugzak hadden we kleurpotloden bij, een banaan, appelspaje en een koekje. Alles viel in de smaak en met de banaan had hij geen probleem en niemand moest hem helpen.
Er kon reeds een lachej af maar veel vertelde hij niet. Wie zou er niet verlegen zijn als er daar plots 2 onbekende rare mensen voor u staan.
De nanny liet wel weten dat hij verzot is op petjes en dat hij nu reeds weet wat hij op zijn hoofd wil plaatsen.
Ik probeer er nog een foto bij te krijgen maar ik kan niets garanderen.
Na de middag zijn we naar een mer geweest met de andere ouders en het was er erg gezellig met zijn 30°C en een blauwe hemel.
We hebben juist telefoon gekregen terwijl we aan het shoppen waren in de silk way city. ( 24 op 24 open). Omstreeks 9u45 komen ze ons oppikken om naar het weeshuis te gaan. We dienen een banaan of fruitsapje en speelgoed mee te nemen. Het zal een verfdoos worden en een appelsapje van spiderman.
hopelijk kunnen we morgen meer fotos laten zien van onze rakker.
vandaag hebben we voor het eerst Amlaty bij daglicht gezien. Deze morgen heeft Jurgen de eerste broodje gehaald bij de locale markt, de zogenaamde "silk market" (Amlaty ligt op de zijderoute). Daar hebben we Sigrid en Youri ontmoet met de kleine Jasper, die reeds 3 dagen bij hen is. Tot op heden is het voorstel van een kindje nog steeds niet gebeurd, normaal vanavond om 17u. Hopelijk is het dan nog niet te laat om het voorstel door te sturen naar Kind en Gezin anders is de kans grote dat we ons kindje pas maandag zien :(
Het was ook voor zijn nannys een komplete verrassing. Het bezoek werd door een journalist die blijkbaar geen westerlingen mocht zien, verstoord. Voor Diaz was dit zeker geen goed nieuws dat hij niet met ons mee mocht. Dit werd duidelijk gemaakt door traantjes en geschreeuw.
. 
