Wat je niet kapot krijgt, maakt je sterker! Misschien kreeg het me bijna kapot vandaag. De strakke zuidenwind was alweer op de afspraak. In de open vlaktes van Les Landes moet je dan op de laagste versnelling nog best hard trappen om verder te komen. Het is een fysiek en psychologisch spelletje dat na de voorbije 2 dagen nog steeds niet over is. De weersvoorspelling voor morgen ziet er echt erbarmelijk uit. Voor de middag bakken regen en wind op kop. Na de middag valt de regen weg, maar trekt de wind verder aan. En in die omstandigheden moet ik een ganse dag bergop rijden ...?!

Ik hoop om morgen in Spanje te zijn. Ik heb vandaag in ieder geval mijn  best gedaan om dat morgen mogelijk te maken. Na een tochtje van bijna tien uur was ik niet slecht gezind wanneer de fiets op stal kon. Deze morgen gaf ik dit helemaal geen schijn van kans. Maar wanneer ik na 100 km op zoek ging naar een slaapplaats die niet te ver van de route was en waarvoor ik niet moest terug fietsen, bleek dit de beste keuze. Op het moment dat ik aan het bellen was om een kamer te reserveren, kwam er net een Nederlander omhoog gefietst. Hij was in februari thuis vertrokken, fietste naar Saint Jean-pied-de-Port, liet daar zijn fiets staan om te voet heen en terug naar Santiago de Compostela te stappen en fietst nu via Parijs terug naar huis. Daar doe ik graag mijn hoedje voor af.