Een slechte dag gaat ook voorbij. En dus zet ik even alles op een rijtje. Deze morgen wordt ik veel te vroeg wakker door een vreselijke nachtmerrie. Puur horror. Het beeld waar ik van wakker werd blijft gans de dag hangen. Vandaag smaakt het eten dan ook niet. Ongeacht hoe het is gemaakt.

Na 4 km kom ik op de spitsing. Hier moet ik kiezen tussen de camino del norte naar Gijon of de camino primitievo naar Oviedo. die keuze lag natuurlijk al lang vast. 

De eerste 10 km gaan nog best goed. Aan het klooster van San Salvador de Valdediós zet ik me neer om te eten. Een vrouw leidt een groepje van 4 mensen rond. Ze is op het einde van haar rondleiding en stuurt iedereen naar huis. Daarna doet ze de ramen van de pelgrimsopvang dicht, doet het toilet op slot en verzoekt mij om op te vertrekken.

Het daaropvolgende stuk Gaat behoorlijk stijl omhoog. Eenmaal boven zie ik de oceaan nog een laatste keer in de verte liggen. Er staat een sterke bries en die is ijskoud. Het uitzicht verandert en de zichten op de oceaan maken plaats voor besneeuwde bergtoppen. 

Nadat ik alweer een stukje ben afgedaald neem ik mijn tweede pauze. Maar wanneer ik daar terug vertrek doen mijn benen pijn. Pas na 6 km komt daar wat beterschap in. Wanneer ik eindelijk eens niet meer over asfalt of beton moet.

Om 19h00 kom ik aan in Pola de Siero en ben ik blij dat mijn voetjes kunnen rusten.