al reeds een maand ben ik samen met mijn liefje.
dat is best wel lang en ik moet toegeven dat, hoe moet ik dit netjes verwoorden, zijn kop beugezien ben.
altijd als hij naar het dorp komt waar ik woon gaat hij eerst naar zijn vrienden. soms vergeet hij zelfs helemaal om nog eens naar mij te komen. sorry dit gaat te ver.
zelfs bellen of sms'en doet hij niet meer. natuurlijk heeft hij altijd een excuus zoals bijvoorbeeld: Oww sorry schatje, mijn gsm was plat...
YEAH RIGHT ??!!!
als iemand de perfecte 'break-up' methode heeft, alsjeblieft laat het mij weten.
ik ben dus op zoek naar een nieuw slachtoffer (bied er zich iemand aan?? komaan niet teveel!)
nee, we zien wel wat er komt.
ik heb ondertussen een gedichtje gemaakt:
de wind giert boven ons hoofd
langzaam maar zeker heeft het iets in mij uitgedoofd
even ben ik onzeker en weet ik niet wat te doen
misschien was dit wel onze allerlaatste zoen
emoties vermengen met de regen die valt
druppels van liefde vloeien langzaam weg op het asvalt
dan volgt er een winter van sneeuw zo wit als wat
hij bedekt alles wat je weet en wat je al lang vergat
maar wanneer de zon zijn stralen toont
en de lucht opnieuw verkleurt in blauw
weet ik terug dat ik zielsveel van je houxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|
