Voor we tot het verslag van de echte finale komen toch ook nog een verslag van de achtste proef.

Spanning alom. Niet enkel stonden de team4funners op een kluitje van elkaar in het algemene klassement.

De laatste proef levert ook de laatste punten. Derek heeft wijselijk besloten om de gezondheid boven het klassement te stellen, en daar hebben we dan uiteraard begrip voor. Temeer hij zich zeer verdienstelijk heeft ingezet als all-round vice-coach.

Zes van de zeven team4funners op een kluitje

Het zevende teamlid een boogscheut verder

De wedstrijd zelf. De start was hectisch, maar we hadden al 7 proeven de tijd gehad om ons tactisch te laten afzakken in het klassement. En dat loonde. Door onze strategische plaatsen op de laatste en voorlaatste rij konden we het gedrum en de bijhorende valpartijen in de kop van het peloton vermijden. Hierdoor konden we allemaal heelhuids de eerste bocht nemen om vervolgens het bos in te duiken (meestal figuurlijk, maar sommigen deden dat tijdens de wedstrijd ook letterlijk).

In het begin nog allemaal vrij proper: Jan, Michiel, Cisse, Arno, Tom en Sam

De race zelf kan worden samengevat in drie woorden: dabben, dabben en dabben. Het was een modderpoel van begin tot einde met slippen, uitschuiven, glibberen enz tot gevolg. Wie recht kon blijven deed zijn voordeel. Een enkel teamlid dook al eens de bosjes in bij het ruim nemen van een bocht (zie vorige paragraaf) of moest van de fiets om door de gracht te geraken, maar we bereikten allemaal heelhuids de meet! De Feniks verrijst immers uit zijn as!

Voor Cisse kon de wedstrijd als volgt samengevat worden:  drie valpartijen en eenmaal ketting eraf.

Voor Arno was het een superprestatie. Bij de twee verkenningsrondes om 8u30 (’s morgens vroeg, u leest het goed) deed hij 22 minuten over één ronde, terwijl de betere deelnemers er tijdens de wedstrijd 12 minuten over doen. Hij verwachte niet echt nog aan een derde ronde te mogen beginnen in de wedstrijd, maar met de hete adem van de winnaar in zijn nek gaf hij nog een spurtje ten beste zodat hij ronde drie nog mocht afmaken. De brug voor een derde maal beklimmen was er bijna teveel aan, maar met ongelofelijke inzet en een niet te schatten doorzettingsvermogen lukte het hem toch boven te geraken. Bij de balkjes was het wel even wandelen geblazen om te bekomen van de voorgaande inspanning. Zelfs op het einde deed hij de naam van het team eer aan: Team4Fun.

Jan vond even de tijd om in de tweede(?) ronde een slokje Coca-Cola te nemen, en het halfvolle blikje dan aan de fotograaf van dienst te overhandigen (zie foto). Het publiek proestte het uit toen de fotograaf aan Jan vroeg om even te poseren.

Lees verder in deel 2