|
Rond 13u30 plaatselijke tijd land ik in Bangkok. In België is het nu 8u30. Eerst aanschuiven aan de paspoortcontrole en bagage oppikken, en dan op zoek naar mijn gastvrouw, Mrs. Jintana. Zij is hoofd van het English Department van de school waar ik terecht zal komen.
De ontvangst valt enorm mee: niet alleen Mrs. Jintana maar een heel ontvangstcomité hebben ze gestuurd! Mrs. Surin en haar man Mr. Winai met 2 van hun 3 kinderen, Mrs.Sumana (lerares Thaïs, spreekt geen Engels), Mr. Suna (de chauffeur van de school) en zijn nichtje van een jaar of 8. De kinderen van Mr. Winai en Mrs. Surin zijn een tweeling van 11 jaar en ze worden voor t gemak B1 en B2 genoemd J. Ik krijg er ook een tip bij om ze van elkaar te onderscheiden: B2 heeft een klein litteken boven zijn oog. Iedereen heeft hier een nickname en dat is ook vaak de naam die gebruikt wordt in de dagelijkse omgang. Zo wordt bijvoorbeeld Ms. Wanpen Kankrasang kortweg Ms. Jay of Ms. J genoemd.
Een van de eerste vragen die ik krijg is of ik graag spicy food eet en ze zijn heel blij dat dit een volmondig ja is. Wanneer ik zeg dat ik getrouwd ben en 3 kinderen heb zegt Mrs. Jintana al lachend dat een paar leraressen ietwat ontgoocheld zullen zijn. Hilariteit in het busje! We rijden met het bestelwagentje van de school Bangkok uit. Ik krijg meteen een banaan toegestopt om de eerste honger te stillen, maar al na zon halfuur stoppen we bij een kennis van Mr. Winai. Ze hebben elkaar allang niet meer gezien en de ontvangst is hartelijk. Ook voor mij, want ik mag aanschuiven aan tafel om al meteen van de lokale keuken te genieten: rijst met gewokte groenten, gebakken ei, heel pikante reepjes varkensvlees met een soort zoete ui en als dessert mango en rambutan. Super lekker!
Daarna terug het busje in want we hebben nog een heel lange rit voor de boeg. Onderweg belt Rony van Fund Isaan om te horen of alles OK is. We stoppen nog een paar keer om te tanken en om drank en snoep in te slaan. Ik ben stomweg vergeten mn dollars te wisselen op de luchthaven, dus haal ik snel wat Bahts uit de muur. Ik moet echter niks betalen, ze staan erop dat zij dat doen. k Hoop dat ik er geen spijt van krijg maar ik eet alles wat ze me geven en k vind het nog lekker ook. Bijvoorbeeld een snack van gedroogde inktvis, niet echt aantrekkelijk qua geur maar I love it!
s Avonds stoppen we nog aan een restaurant langs de weg en we eten op het terras. Er komt een lokaal koppel met hun zoontje bij zitten, ook weer kennissen die van de gelegenheid gebruik maken. Mijn keuze valt op gegrilde catfish, opnieuw heel pikant maar lekker.
Uiteindelijk komen we rond 23u aan in Buached Wittaya, de middelbare school van Buached. Buached is een onooglijk dorpje ongeveer 70km ten zuiden van de stad Surin. We zitten maar op een 30-tal kilometer van de grens met Cambodja. k Zou heel graag de bekende Khmer-tempel Angkor Wat zien, die minder dan 200 km hier vandaan ligt, maar gezien de huidige politieke situatie ligt dat blijkbaar wat gevoelig (Thailand en Cambodja hebben al een tijdje ruzie over een tempel). Het zal er waarschijnlijk niet van komen.
Ze hebben me een kamertje toegewezen in een bungalow waar ook nog twee Thaïse leraars verblijven, Chuay en Lek. t is heel erg basic maar wel proper. Matras op de grond, een grote ventilator (geen airco) en wat kleine meubeltjes. Maar ze zijn niet klaar geraakt met de renovatie van de toiletten in de bungalow ze zijn de gebruikelijke Franse WCs aan het vervangen door normale en daarom moet ik mee naar het huis van Mrs. Surin. Daar krijg ik de kamer met airco (ze staan erop). Eerst nog een douche, dan een halfuurtje kijken naar de Thaïse TV en daarna slapen. Door de jetlag duurt het wel een hele tijd voor dat lukt.
02-05-2010, 00:00
Geschreven door Thomas Haerynck 
|
