Dinsdag 2 augustus 2011. De eerste zonnestralen in ‘het groot verlof’ zorgden al even snel voor een nieuwe TDLM-bijeenkomst. Naar jaarlijkse gewoonte stond een tocht richting ‘Flobecq’ – of voor de Vlaamsgezinden – ‘Vloesberg’ op het programma. Zeven renners tekenden present wat dus meteen ook wil zeggen dat er zes niet bij konden zijn. Ja, voor de rekenwonders onder is zeven plus zes dertien. Dertien en dus geen twaalf zoals in het verleden. ‘How come?’ zult U zich misschien afvragen? Het antwoord kan U wellicht zelf al bedenken. Een nieuw TDLM-lid is geschied in de persoon van Willem De Clercq aka Willie. Dit gezegd zijnde waren Bockie, Bolle, Donjen, Juan, Lorie, Plenkie en Vos aanwezig. Pieter vertoeft ergens in het Zuiden van Frankrijk, ge kent da wel den bon vivant aan het uithangen. Manu moest zijn diensten gaan ter beschikking stellen van een zekere 'Francine', als dat maar goed afgelopen is. Louis reed – al dan niet veilig – rond met de bloedstalen van talloze mensen in blijde of slechte verwachting van hun resultaat. Onder ons gezegd, als men zou weten dat Louis hun bloedstaal veilig naar het analysecentrum moet brengen, zou hun verwachting allicht meteen 10 procent lager liggen. Maar goed, we wijken af. Ook Tom Lagaert, Fredje en nieuwkomer Willie gaven om een - voor mij althans - nog onbekende reden verstek. Zowel Team Filemonte als Davitamon-Fujitsu waren met drie renners aanwezig. Juan de la Peña moest dus - op zijnen allenen - de schade beperken voor het tot dusver fenomenale Team Pirrazio.

In gestaag tempo ging het van Zottegem naar Erwetegem richting de eerste scherprechter van de dag; ‘de Brug van Lierde’. Bij Filemonte zette men alles op Maximo Planko, terwijl Bolle het tempo erin hield. Bockie echter ging als eerste van ver de sprint aan. Drie renners probeerden te reageren: Plenkie, Donjen en Lorie. Even leek Bockie stil te vallen maar neen hoor. Hij haalde het boven op de brug voor Maxim en Lorie. In een kort gesprek achteraf deelde Bockie nog mee ‘ik wist dat ik ging winnen’. En meer moet dat niet zijn.

Na ‘de Brug van Lierde’ viel het even stil. Dit was voor Juan de la Peña het uitgelezen moment om er op kousenvoeten vandoor te gaan. Op weg naar de tweede beklimming, meer bepaald ‘de McEwen’, sloten ook Stefaan en Jochim vooraan aan. Vooraan werd het tempo goed hoog gehouden tijdens de eerste meters van ‘de McEwen’. Het eerste slachtoffer van dit hoge tempo was de aanstoker van de vlucht zelve, Juan de la Peña. Enkel Stefaan en Jochim bleven vooraan dus nog over. Stefaan aka Donjen had echter nog wat in de tank zitten en ging in de laatste bocht stevig op de trappers lopen. Jochim had niet meteen een antwoord klaar en zette zich neer. In de achtergrond was een andere Davitamon-Fujitsu renner op zoek gegaan naar de kopgroep. Juan werd al snel bijgehaald en ook Lorie moest er in laatste instantie aan geloven. Maar aan Donjen was niets te doen. De uitslag boven op ‘de McEwen’: 1. Donjen, 2. Vos, 3. Lorie

Boven werd er niet meteen doorgereden en alles kwam opnieuw samen. Na de afdaling van ‘de Nieuwpoort’ stond er alweer een 3^e helling op het programma, waar ons de naam niet meteen van te binnen schiet. Al van in de eerste bocht gaf Bockie er ‘een ferme lap op’. Op het buitenblad trok hij alle registers open. Enkel Donjen en Lorie konden deze aanval beantwoorden. Opnieuw hadden we een drietal vooraan. Wat verder ging Bockie nog eens op de trappers lopen. Wegens onvoldoende parcourskennis gaf hij zichzelf hiermee de doodsteek. Donjen kwam er alweer op magistrale wijze over en boekte zo zijn 2^e zege van de dag. Bockie werd tweede, Lorie derde.

Boven werd er niet geaarzeld en het drietal zette zijn tocht verder. In de achtervolging maakte men eveneens tempo waardoor aan de voet van ‘La Potterée’ – 1,7 km, gemiddeld 4%, max 10% – alles opnieuw samenkwam. Bij team Davitamon-Fujitsu werd er even gepraat. Alles werd op berggeit Jordy De Vos gezet. David aka Bockie verzorgde het tempo. Na nog geen 300meter wierp Jordy De Vos al de knuppel in het hoenderhok. Dit was het teken voor Sam Billemon om in naam van Filemonte alle zeilen bij te zetten. Enkel Jochim reageerde op deze tegenaanval. De twee naderden onder aanvoer van Bolle gestaag op koploper Vos. Wanneer ze het gaatje bijna wisten te dichten ging Bolle op en over Vos. ‘The Fox’ die blijkbaar zijn krachten niet evenredig had ingedeeld kreeg zo te zien een ferme klop van de hamer. Ook ploegmaat Lorie liet hem nog achter. Op ‘la Potterée’ was het Bolle die de handen in de lucht mocht gooien, voor Lorie en Vos.

Op weg naar ‘La Houpe’ en de verdiende bevoorrading gooide Lorie nog eens een bommetje. Ook Donjen ging vlot mee. Het was Donjen – hoe kan het ook anders – die het eerst – ‘van puren dorst’ – de bevoorrading wist te bereiken.

Na de welverdiende tussenstop werd er in een stevig tempo richting Brakel gevlast. Hoewel er nergens echt werd gesprint voor de overwinning werd er in een mooi treintje gezapig rondgedraaid.

Via het mijnwerkerspad en de Strijpense binnenwegen stond er nog één echte sprint op het programma ‘Casa Juan’. Nog voor het mijnwerkerspad bereikt te hebben vormde er zich een viertal vooraan. Twee mannetjes van Filemonte met Plenkie en Bolle en eveens een tweetal van Davitamon-Fujitsu met Bockie en Lorie. Vooraan werden de tussensprintjes respectievelijk door Lorie en Bolle gewonnen, maar deze zijn niet echt het vernoemen waard. Nog voor de ‘Strade Bianche’ te Strijpen te hebben bereikt liet Bolle het vooraan lopen. De voorbije 5 dagen was deze topper namelijk aanwezig in ‘de Ronde van Brabant’ en reed daar een mooie 15^e plaats in het algemeen klassement. Wegens het hele TDLM-team, een welgemeende proficiat! Na de ‘Strade Bianche’ volgde er een prik van Plenkie die werd gecounterd door Lorie. Bockie zag dat het goed was en liet deze twee sprinten voor de zege aan ‘Casa Juan’. In deze sprint – die uitloopt op de garagepoort van Juan – was het Lorie die de meeste risico’s durfde te nemen en er Maxim oplegde. Lories teamgenoot Bockie maakte het feestje voor Davitamon-Fujitsu compleet met zijn derde plaats.

Het moet gezegd dat Davitamon-Fujitsu en Filemonte vandaag een grote stap voorwaarts hebben gezet om hun seizoen nieuw leven in te blazen. Van het tot op heden oppermachtig Pirrazio was er vandaag niet veel meer te bespeuren. Ondanks het feit dat Juan zijn strijdershart alle eer aan deed, botste hij op de Vlaamse Ardennen die hem duidelijk minder goed liggen dan de Vlaamse Scheldeboorden. Desondanks kan Juan niets verweten worden maar zijn het duidelijk zijn afwezige teamgenoten die verantwoordelijk zijn voor het falen van Pirrazio. Het mag ook gezegd dat zowel de aanwezige Filemonte als Davitamon-Fujitsu renners over een sterk stel benen beschikten. 

In het aantal medailles wint Davatimon-Fujitsu met 10, voor Filemonte met 5 en Pirrazio met 0. In het aantal overwinningen wint Filemonte met 3 voor Davitamon-Fujitsu met 2 en Pirrazio met 0.

Pirrazio: 0
Volgende keer beter!

Filemonte: 5
3x 1e: 2x Stefaan, 1x Sam
2x 2e: 2x Maxim

Davitamon-Fujitsu: 10
2x 1e: 1x David, 1x Jochim
3x 2e: 1x David, 1x Jochim, 1x Jordy
5x 3e: 3x Jochim, 1x David, 1x Jordy

03-08-2011 om 15:18 geschreven door TDLM  

15-04-2011 om 20:10 geschreven door TDLM  

Onder een stralend zonnetje mocht de TDLM-crew deze vooravond 6 leden verwelkomen. Om diverse redenen hadden we dus een bezetting van amper 50%. Tom, Jordy en Maxim hadden te kampen met oververmoeidheid. Louis ging nog een stapje verder en miste deze meeting door een uit de hand gelopen siësta. Bolle was van plan alles in frieten te rijden in zijn wedstrijd te Strijpen maar had te kampen met materiaalpech. Zoals Karl Vannieuwkerke het zou verwoorden: “Als de duivel kinderen baart, dan zijn het er veel ineens.” Manu vertoefde in betere oorden, namelijk aan het Italiaanse Comomeer en zal daar achteraf gezien zeker niet rouwig om geweest zijn.

Startlijst:

Team Pirrazio:

Jan, CORNIL
Pieter, VAN SCHOORS
Frederik, VAN TITTELBOOM

Team Filemonte:

Stefaan, DHONDT

Team Davitamon - Gold:

Jochim, LORIE
David, VAN BOXSTAEL

Klokslag 6uur zetten we naar goede gewoonte onze koers in richting hoofdsponsor Mac Pudding te Nazareth. In totaal stonden er vandaag weer 4 manches op het programma. Zottegem-Zingem, Zingem-Nazareth, Nazareth-Zingem en Zingem-Zottegem. In onze groen-witte kleuren werden we alweer door menig toeschouwer opgemerkt. Enkel Juan de la Pena startte deze rit met een valse noot. De TDLM-outfit hing nog te blinken aan de wasdraad, of beter, lag nog te stinken in de wasmand.

Het centrum van Zottegem verlaten bleef alles lang bij elkaar. In tegenstelling tot andere dagen konden we vandaag geen vroege vlucht optekenen. Op de eerste knik van de dag te Velzeke testte Fred Raket wel nog even de benen maar voor een echte afscheiding was het wachten tot Munkzwalm. Fred plaatste ditmaal een welgemeende demarrage en enkel Jochim kon nog volgen. Filemonte was niet in de vlucht vertegenwoordigd dus moest enkeling Stefaan Dhondt meteen aan de bak. Met de rest in het wiel knalde Donjen in een mum van tijd het gaatje dicht. Even meegeven dat Juan de la Pena zijn wedstrijd op deze helling er al opzat; onze Spaanse Van Petegem verkeert lang nog niet in topvorm. Weer bleef alles gedurende een lange tijdspanne samen. Net voor de laatste helling van de manche Zottegem-Zingem, gooide Jochim nog eens zijn troeven op tafel. Zijn aanval werd echter onmiddellijk gecounterd door Fred en Bockie. Alweer moest Stefaan Dhondt aan de bak, met Lorie en Pierre in het wiel. Donjen nam alle risico’s en kon ei zo na een aanrijding vermijden. Pieter nam iets minder risico’s en moest door dit voorval de anderen laten rijden. Donjen was goed op dreef. Na eerst het gat – alweer – dicht te rijden, zette hij zich resoluut op kop. Zonder omkijken reed hij als enige van Team Filemonte met zijn 3 concurrenten in het wiel naar de meet. We stevenden dus af op een sprint met vier: Bockie en Lorie (Davitamon-Gold), Donjen (Filemonte), Fred (Pirazzio). Bockie zette verschroeiend aan en Lorie liet even het gaatje vallen. Fred twijfelde even en dit leek genoeg om Bockie naar zijn eerste overwinning van de dag op de brug van Zingem zien te snellen. Toch was het nog Fred Raket die zijn wiel het eerste over de meet gooide en zo de sprinter van Davitamon-Gold in diepe rouw dompelde. Lorie werd nog 3^e voor brommer Stefaan Dhondt. Ondanks het feit dat alles lang samen bleef werd er gesproken over ‘de snelste keer dat we Zingem bereikt hebben’.

Langs de schelde ging het in gestrekte draf richting Nazareth. Alweer bleef alles lang samen tot Jochim zijn demarrage inzette. Enkel Fred kon nog antwoorden. Het werd al snel duidelijk dat de twee vooraan het onder elkaar gingen uitmaken. Stefaan Dhondt moest immers voor de derde keer vandaag al aan de bak maar zou het in tegenstelling tot de andere 2 keer nu niet voor elkaar krijgen. Jochim zette de spurt van ver in. Fredje bleef goed in het wiel en dook langs de koord in het kleinste gaatje om zo zijn 2^e zege van de dag te boeken. Daarachter werd er gesprint voor plaats 3 tussen de 2 ploegmaats Juan de la Pena en Pieter Van Schoors. Pierreke maakte het feest van Pirazzio met zijn bronzen plak helemaal compleet.

Na onze sanitaire stop, en een traktatie rijker – ons aangeboden door Ronny Mac Pudding – zetten we alweer koers terug richting Zingem. Na de 2 overwinningen van Fredje ging men het bij Pirazzio over een andere boeg gooien: alles werd dit keer op Pater gezet. Achtereenvolgens waren het Juan en Fred die al het werk opknapten voor hun gelegenheidskopman. In de voorbereiding naar de sprint werd er nog een aantal keer stevig ‘gekwakt’ maar iedereen kon toch op de fiets blijven. Stefaan wou echter Filemonte ditmaal de zege schenken en zette een verrassingsaanval in. Op Juan na kwam alles opnieuw samen en zou Donjen ook ditmaal de zege op zijn buik mogen schrijven. Om een nog onverklaarbare reden besloot hij dan maar op kop te gaan rijden en zo alweer zijn concurrenten in een zetel naar de eindstreep te brengen. Bij Davitamon-Gold werd alles op sprinter David Van Boxstael gezet die zijn kater van eerder in de wedstrijd wou doorspoelen. Lorie zette de sprint in maar werd perfect opgevangen door Fredje – zoals eerder vermeld in dienst van Pierre. Fredje ging erop en erover en nam zo de 2 sprinters van dienst: Pierre en Bockie mee. Langs de koord kwam er een kleine opening en daar maakte Bockie gretig gebruik van. Nu kon het niet meer mislopen, Bockie zou hier zijn eerste overwinning van de dag gaan boeken.. maar alweer was het Fredje die Bockie het zwijgen oplegde. Pierre zat vol in de wind en moest – ondanks het werk van zijn teammaats – genoegen nemen met een 3^e stek.

Met nog één wedstrijdje te rijden wou Lorie er korte metten mee maken en zo Davitamon-Gold hun eerste zege van de dag schenken. Lorie trok fors door en enkel Donjen en Juan konden/wilden deze versnelling beantwoorden. Na een 3 op 3 voor Pirazzio werd nu alle hoop gesteld op hun Spaanse dekhengst – 87 kilogram droog aan de haak. Deze kilo’s werden deze volbloed echter teveel en zo lag de wedstrijd alweer snel in een plooi. Jochim en Stefaan gingen het op het heuvelachtig parcours van Zingem-Zottegem onder elkaar uitmaken. In de laatste kilometers zette Donjen zijn brommer – zonder omkijken – nog eens aan. Voor de derde keer reed hij vandaag simpelweg met de tegenstander naar de eindstreep. Jochim had dus geen enkele moeite met de moegestreden renner van Filemonte en bezorgde daarmee Davitamon-Gold hun eerste dagzege. Donjen werd dus 2^e. Enige lichtpuntje was zijn eerste medaille van de dag. Ook Juan de la Pena sprokkelde hier zijn eerste dagpunten.

Pieter rook de geur al van de mossels die hem thuis stonden op te wachten en staakte daarmee de strijd op een aantal kilometers van de meet. De andere 5 TDLM’ers breidden nog een vervolgje aan hun sportavond en fietsten nog een lus van een goede 10 kilometer met op het parcours o.a. “De Vlamme”. De zege ging op deze “Vlamme” – hoe kan het ook anders – alweer naar Fred Raket. Ondanks een splijtende demarrage moest Bockie – ook alweer – genoegen nemen met een 2^e plaats. Donjen werd 3^e.

Het dagoverzicht der medailles:

Pirrazio: 7
4x 1e: 4x Fred
3x 3e: 2x Pieter, 1x Juan

Filemonte: 2
1x 2e: 1x Stefaan
1x 3e: 1x Stefaan

Davitamon-Gold: 6
1x 1e: 1x Jochim
4x 2e: 3x David, 1x Jochim
1x 3e: 1x Jochim

20-07-2010 om 00:42 geschreven door TDLM  

Het einde van de examens staat elk jaar terug opnieuw gelijk aan het begin van een nieuwe TDLM zomer. De goesting was zelfs zo groot dat er op een ontiegelijk vroeg uur werd afgesproken, 10h30. En dat na een lange avond waarop de TDLM’ers verplichtingen hadden op een sponsoravond van de plaatselijke topploeg EG en een BBQ ten huize Jana waar Tom La Bomba met zijn vuvuzela de buren wakker hield tot ruim na 3’en. U ziet dat TDLM zowel mannen zijn van de late als van de vroege uren. “Tears of joy are made of beer and sweat” is dan ook een leuze die het gedachtegoed van TDLM perfect beschrijft.

10h30 werd er dus afgesproken en tot ieders verbazing was het Louis De Both, de man die in een andere tijdsdimensie vertoeft, die als eerste op de afspraak was. David van Boxstael, Maxim Verplanken, Jordy De Vos, Juan De La Pena en Tom Lagaert (mits enige vertraging) waren ook present. Ook dit keer werden we vergezeld door 2 gastrijders: Willem De Clercq - die pas aan zijn 2de TDLM-tocht toe was - en routinier Nicolas De Vos. Slechts 6 TDLM’ers aanwezig, dus een lange lijst afwezigen met niet altijd even goede excuses, we zetten ze op een rijtje: Pieter Van Schoors (nachtwerk), Jochim Lorie (solotraining), Frederik van Tittelboom (geen goesting), Manu (familiefeest), Sam Billemon (koers), Stefaan Dhondt (trainingsstage Kreta).

De ploegindeling was zoals gewoonlijk:

Pirazzio: Juan en Louis

Filemonte: Tom en Maxim

Davitamon-Gold: Vos en Bockie

Gastrijders: Nicolas en Willem

We zouden natuurlijk TDLM niet zijn moesten we niet onvoorbereid vertrekken en dus werd er vrijwel onmiddellijk een stop ingelast ten huize Willem om brandstof te tanken in de vorm van koffiekoeken. Wie dacht dat het een ontspannend ritje op zondagmorgen zou worden kwam al snel bedrogen uit. Op de eerste lastige strook van de dag, Traveins, werd er al meteen voor vuurwerk gezorgd. Regional de l’étappe Maxim trok het op een lint en wou iedereen de benen afsnijden, Vos wou er echter korte metten mee maken en snelde iedereen van achteruit voorbij. Ploegmaat Bockie had er evenwel geen vertrouwen in: „hij moest nog aanzetten en hij hing al tussen zijn kader“ luidde zijn oordeel. Niemand kon echter zijn totaal stijlloze maar krachtige demarrage beantwoorden. De eerste bloemen van de dag gingen naar Jordy De Vos, die zo zijn eerste TDLM-winst kon vieren. Willem werd 2^de, eveneens goed voor een primeur, het was namelijk zijn eerste podiumplaats.

Vervolgens ging het richting Zegelsem waar een Oudenaards trio ons tegemoet zou rijden. Over de te volgen route ontstond er onenigheid en Juan De La Pena verliet het gezelschap en ging zijn eigen weg, meeting point was de kerk van Zegelsem. De rest reed via het lange en lastige Vissegem (parallel met de Lepelstraat) richting Elst. Bij Davitamon-Gold was de rolverdeling na de mooie overwinning op Traveins duidelijk, David legde zich dan ook zonder problemen neer bij zijn rol als wegkapitein/meesterknecht en zette zich op kop bij het begin van de ‘klim‘. Maxim vond al snel dat het niet snel genoeg ging en verhoogde het tempo, de rest volgde in zijn zog. Louis was de eerste die afhaakte, hij ondervond duidelijk nog de naweeën van zijn stage in het maffiosische Sicilië. Hij kreeg het gezelschap van Tom La Bomba, wiens kanon duidelijk nog niet scherp staat. Halverwege vond Vos opnieuw dat zijn moment gekomen was, met een splijtende uitval maakte hij het verschil. Enkel Willem kon min of meer in zijn spoor blijven, maar hij kon het gat nooit volledig dichten en bleef op een tiental meter hangen alvorens definitief te breken. Maxim leek zich vergaloppeerd te hebben met zijn tempoversnelling (die achteraf schromelijk toe gaf dat hij de lengte kwalijk had onderschat) en ook Nicolas had niet de kracht om te counteren. David wreef zich ondertussen in de handen met een nieuwe overwinning voor Davitamon-Gold, 2 op een rij.

Gezamenlijk werd de tocht richting de kerk van Zegelsem voortgezet waar Juan ons reeds geruime tijd aan het opwachten was op het terras van „In den Vrijhaard“. Het moge duidelijk zijn dat zijn zin voor oriëntatie een stuk sterker is in de Vlaamse Ardennen dan in het centrum van Gent... Na een verfrissende Almdudler en Pamplina werden we vergezeld door de gebroeders Beel en een mysterieus figuur die we Floyd doopten. Op hun verzoek trokken we richting de Muur van Geraardsbergen, die ze nog nooit van dichtbij hadden gezien. Natuurlijk geen muur zonder eerst over Ten Bosse te gaan. In de afdaling van de Valkenberg trok onze Spanjaard zonder vrees alles open, hij gooide zich werkelijk naar beneden. De enige die durfde volgen was Bockie, de rest zat met dichtgeknepen billen en remmen. Davitamon en Pirazzio hadden hun mannetje mee waardoor het werk op de schouders van Team Filemonte terecht kwam, deze aarzelden echter te lang waardoor de vogel gaan vliegen was. Juan De La Pena plooide zich dubbel in de aanloop maar achtte zichzelf kansloos toen net voor de klim Daivd de aansluiting vond. Juan drong niet aan en Bockie won vrij makkelijk en haalde de 3de overwinning op rij binnen voor Davitamon-Gold. In de achtergrond ging de strijd voor de resterende podiumplaats tussen de 2 Voskes, die onbewust perfect gelanceerd werden door Tom en het was Jordy die de 3de plaats wist binnen te rijven dankzij een sterk eindschot. Hiermee werd nog maar eens het pijnpunt van Nicolas blootgelegd, namelijk het ontbreken van een echte versnelling.

Na Ten Bosse volgt traditie getrouw Parikeberg als aanloop richting Geraardsbergen. In werkelijkheid veel lastiger dan op papier, de wind speelt altijd zijn rol waardoor het aartsmoeilijk wordt om een gat te dichten. Louis was degene die aan de boom schudde, hij had zich duidelijk gespaard voor het orgelpunt, geslepen als hij is wou hij het verschil reeds voor de Muur maken. Iedereen liet hem begaan met de gedachte dat het nog veel te ver was. En op zo’n momenten komt de ervaring en wijsheid van wegkapitein David naar boven, hij fluisterde zijn kopman Vos in het oor dat hij er absoluut moest naartoe springen: “Wie op de muur wil winnen moet mee zijn op Parikeberg“. Zo geschiedde, Jordy begon het grote mes rond te draaien en beukte kilometers lang tegen de wind in. Enkel Nicolas probeerde mee te glippen maar hij bleef hangen op enkele meters en gaf het dan op, een domme beslissing zo zal achteraf blijken. Even leek het een chasse patate te gaan worden, maar net voor de lichten in Geraardsbergen vond hij dan toch aansluiting bij koploper Louis. In de achtergrond ontstond er aarzeling en getreuzel, uiteindelijk was het Juan die de motor probeerde aan te zwengelen totdat David hem in het oor ging fluisteren dat zijn ploegmaat en kopman Louis voorin zat, waarop Juan de gevleugelde woorden uitsprak: “dan gaan we het opt gemak doen“.

Met ruime voorsprong begonnen de 2 leiders aan de Vesten. Tot hun grote verrassing moesten ze wel eerst nog doorheen een vlooienmarkt tussen de mensen en rommel door laveren, geen enkel probleem natuurlijk voor volbloed TDLM’ers. Al snel werd duidelijk dat Vos ook hier op de Muur zou triomferen, reeds op de Vesten moest Louis enkele meters laten en hij zou het gat nooit meer dichten. Jordy wint zijn 3de bergprijs en onderstreept hier nog maar eens wie de sterkste man in koers is en rechtvaardigt zo zijn bollentrui die hij zichzelf bij het begin van zijn wielercarrière toeëigende.

In de achtervolgende groep was het dan toch Juan die zijn temperament niet langer onder controle kon houden, eens hij zag dat de kloof met de leiders groot genoeg was, ontbond hij zijn duivels en reed weg van de rest op zoek naar die 3de plaats. Willem kwam - bij zijn eerste ontmoeting met één der Vlaanderens grootste mythes - boven op een knappe 4de plaats, Nicolas volgde op 5. Grootste ontgoocheling was Tom La Bomba, die zijn overwinning in de Ronde van Vlaanderen bovenop de Muur-Kapelmuur hoegenaamd niet kon bevestigen, maxim volgde in zijn zog. David had alle vertrouwen in zijn kopman en liet zich zorgeloos uitzakken om de gebroeders Beel de weg naar boven te wijzen. Floyd was de laatste die bovenstrompelde, hij had dit keer duidelijk géén whisky gedronken de avond voordien.

Vervolgens ging het in gestrekte draf via Deftinge en Lierde richting laatste obstakel van de dag: Klemhoutstraat. We zouden natuurlijk  TDLM niet zijn indien we onderweg niet nog iets meemaakten. We raakten verzeild in een wielerwedstrijd. Louis had duidelijk uitstekend gedoseerd en schoot zich achter de staart van het voorbijzoevende peloton. Hij voelde zich oersterk toen hij zag dat hij zonder problemen kon aansluiten. Zijn tevredenheid ebde echter snel weg toen hij merkte dat het om meisjes van 13jaar ging, hij werd dan ook niet veel later geheel terecht uit koers genomen. Net als de rust leek teruggekeerd, volgde er een valpartij achterin het peloton. TDLM snelde uiteraard ter hulp. Juan liet de mecanicien in zich naar boven komen en herstelde in een handomdraai het kettingprobleem van een van de pechvogels die overmand was door emoties. Team Filemonte ontfermde zich over het andere slachtoffer. Zij bleek de Sam Billemon te zijn van het vrouwenwielrennen: 5koersen gereden waarvan er 2 niet kunnen uitrijden wegens valpartijen, met als enige nuance dat ze die 3 andere koersen met de vingers in de neus had gewonnen. Een absoluut toptalent, speciaal uit Lommel overgekomen om een koers op een gesloten parcours van 2km in Lierde te rijden, dit wijst duidelijk op passie en gedrevenheid. Laat dat nu net 2 waarden zijn die bij TDLM hoog aangeschreven staan. We stelden dan ook alles in het werk om haar te transfereren. Ze houdt ons voorstel momenteel in beraad. Zal ronny zijn geldbeugel nog eens opentrekken voor een vrouwenploeg, TDLM Feminin? Één ding is zeker, zij zal het maken, onthoudt de naam: Celine De Koninck.

In de aanloop naar de Klemhoutstraat hield Filemonte het al voor bekeken, ze hadden er geen zin meer in, extra trainingskilometers malen luidt de boodschap voor hen. Dit in tegenstelling tot Spaanse furie Juan – van alle markten thuis - die nog even een plaatselijke waterbron opzocht om volledig fris een laatste keer te kunnen sterven. Met 6 man begonnen we aan de klim. Het was opnieuw Davitamon-Gold die zijn dominantie ten toon spreidde. Het ploegenspel werd wederom uitstekend gespeeld. David reed weg met Willem waardoor Louis gedwongen werd het gat te dichten met Vos in een zetel in zijn zog. De gevonden verfrissing bracht Juan helaas geen soelaas, bergop blijft toch zijn achilleshiel en ook Nicolas bewees nog maar eens dat hij weliswaar een strak tempo kan rijden maar die echte demarrage zit er niet in. Alle druk kwam dus op de schouders van Louis terecht, die tot ieders verbazing een enorme krachttoer uithaalde, hij vloog op de grote plateau op en over de 2 leiders. Vos zijn zetel bleek duidelijk niet zo comfortabel als gedacht, hij moest alles uit de kast halen en begon te kraken, er viel een gat. David schudde al het hoofd uit ontgoocheling. Maar Jordy vond net op tijd zijn 2de adem, Louis viel stil en Vos ging er op en over in de laatste 200meter en boekte zijn 3^de zege van de dag.

Vandaag was Davitamon-Gold gewoonweg incontournable, de ploeg haalde alle prijzen binnen dankzij het verstand van David en de benen van Jordy, die eindelijk bewees dat hij zijn 200€ ruimschoots waard is en snoert zo alle criticasters de mond. Dit vraagt natuurlijk om bevestiging of was het slechts een one-hit-wonder? Het antwoord volgt binnenkort op de volgende TDLM rit! Verder onthouden we ook dat Pirazzio mits enkele extra kilometers in de benen en de terugkeer van Fred en Pieter ongetwijfeld hard zal terugslaan. Louis lijkt overigens volledig hersteld te zijn van zijn blessure, de kracht en snelheid is niet verdwenen. Team Filemonte lijkt het meeste werk voor de boeg te hebben, het wordt wachten op de terugkeer van hun absolute kopmannen Sam Billemon en Stefaan Dhondt. Deze laatste is net terug van trainingsstage uit Kreta en heeft – naar eigen zeggen – ongelooflijk hard getraind. Hij ziet er echter uit als een neger en we weten al lang dat negers en fietsen geen geslaagd huwelijk is... afwachten dus wat dat gaat geven. Ook Davitamon-Gold heeft na een geslaagde trip natuurlijk mooie vooruitzichten, ook Jochim Lorie was tevreden met de ploegprestatie en maakt zich sterk dat hij uitstekend heeft bijgetraind en sterk voor de dag zal komen. Enkel omtrent Manu rest er een vraagteken. Door zijn vele kleine blessures blijft het gissen naar zijn fysieke toestand. Heel wat dus om naar uit te kijken op de volgende TDLM, spektakel verzekerd!

Geschreven door Jordy De Vos.

11-07-2010 om 00:00 geschreven door TDLM  

Woensdag 14 april

Dit verslag wordt u aangeboden door David Van Boxstael, aka Bockie.

TDLM heeft de smaak duidelijk te pakken en dus stond er afgelopen woensdag alweer een trainingsrit op het programma. Na het vlakke werk aan de boorden van de Schelde stond ons nu een heuvelachtig parcours te wachten. De tocht leidde naar Flobecq waar enkele kuitenbijters op ons lagen te wachten. Om uiteenlopende redenen waren enkele trouwe TDLM-leden afwezig maar enkele waardige vervangers tekenden wel present. Een overzicht van de aanwezigen:

Pirazzio: Fred, Juan en Louis

Filemonte: Bolle en Maxim

Davitamon-Gold: Vos en Bockie

Gastrijders: Tim Van Brantegem, Jens en Niels De Sutter, Nicolas De Vos

Nog maar net uit het centrum van Zottegem leek er al een doemscenario in de maak. Na een plaspauze van Louis en Fred wou Fred zich terug op gang trekken, maar schoot hierbij uit zijn klikpedaal en de kopman van Pirazzio ging ten gronde. Al snel schoot een fan,  volgens Fred zelf echt “een méken”, te hulp zodat Fred zijn weg tocht toch kon verderzetten. Voorin was er geen weet van de valpartij en Maxim testte de benen al eens. Hij kwam dan ook als eerste aan bovenop “de brug van Lierde”  na een sterk staaltje van krachtpatserij. Uit solidariteit wachtte daarboven de voltallige groep op de achtergeblevenen.

Op weg naar de eerste scherprechter van de dag, de “McEwen” ontstond er een kleine kopgroep met daarin Fred, Tim, Bolle en Vos. Zij zouden uitmaken wie de eerste prijs van de dag binnenhaalde. Fred bleek de sterkste voor Bolle. Tim klopte Vos in de strijd om de derde plaats. Daarna ging het in een rotvaart naar de lastigste beklimming van de dag de “Potteree”. Pirazzio maakte de koers hard en er ontstond een kopgroep van drie met daarbij Fred, Louis en Bockie. Daarachter werd echter niet getreuzeld en net voor de “Potteree” kwam er een gehele hergroepering. Toch was al snel duidelijk dat al het beukwerk van Pirazzio niet voor niets was geweest want al na enkele meters bergop bleven er nog slechts 6 renners over. De namen: Louis en Fred voor Pirazzio; Bolle voor Filemonte; Bockie en Vos voor Davitamon-Gold en Tim als enige gastrijder. Tim bepaalde zelfs het tempo en daarachter werd wat naar elkaar gekeken. Vos wou het tactisch spelen en liet een gaatje op Tim om de anderen uit hun kot te lokken. Helaas voor Vos was er maar één slachtoffer van dit manoeuvre en dat was hijzelf. Toch mooi geprobeerd. Iets later demarreerde Fred en de anderen konden er alleen maar naar kijken. Bolle probeerde nog maar liet zich dan terug inlopen om naar eigen zeggen zijn knie te sparen. Fred kwam alleen boven en in de spurt voor de tweede plaats won Louis makkelijk voor Bockie. Bolle was vierde en Tim die de hele klim voor zijn rekening had genomen, eindigde vijfde.

Veel tijd voor recuperatie was er niet want iets verder stond de “Hurdumont” reeds op het programma. Een vrij korte maar zeer steile klim waar in het verleden al velen “hun peren hadden gezien”.  Juan wou anticiperen en demarreerde weg uit de groep. Drie renners - Maxim, Bockie en Niels - probeerden naar hem toe te rijden maar dit bleek lastiger dan gedacht. Net voor de afdaling van “La Houppe” kwamen ze toch aansluiten maar Juan toonde zich een echte “Jan zonder vrees”. Hij nam alle risico’s in de afdaling en reed terug weg van zijn kompanen. Jammer genoeg voor hem liet zijn parcourskennis hem in de steek waardoor hij net voor de voet van de “Hurdumont” werd ingehaald door Maxim en Bockie. Niels had moeten afhaken wegens problemen met het voorwiel. Toch kwam er nog één iemand aansluiten na een waanzinnige achtervolging, namelijk Fred, de kopman van Pirazzio. Op de flanken van de “Hurdumont” nam Maxim het eerste deel van de klim voor zijn rekening. Bockie counterde hem echter en demarreerde, met Fred volgend in het wiel. Fred had nog iets over en reed alweer solo over de top. Bockie eindigde tweede en Maxim derde.

De pech van Niels bleek erger dan gedacht: zijn velg was opengesprongen en verderrijden aan een hoge snelheid was niet meer aan te raden. Bolle, Vos, Jens en Bockie besloten bij hem te blijven. De anderen besloten er nog eens stevig de pees op te leggen en na een stukje hardrijden bleven er vooraan nog slechts drie over: Louis, Fred en Tim. Pirazzio was er vooraan alweer bij met twee en zij speelden het dan ook tactisch. Tim was dan ook compleet kansloos. Ter hoogte van de tussensprint te Elst kwam Fred als eerste voorbij voor Louis en Tim. Hier eindigde ook de lijdensweg van Niels, die tot overmaat van ramp nog te kampen kreeg met een lekke band. Hierdoor moesten we met tien verder op weg naar de laatste klim van de dag “de Kasteeldreef”. Juan kon alweer zijn benen niet stilhouden en raakte alleen voorop, iets voor de klim. We zouden hem niet meer terugzien en hij won dan ook voor een aanstormend groepje van drie met daarin Tim, Fred en Bolle.

Hierna besloot de meesten dat het mooi was geweest, maar Louis had nog zin in wat extra kilometers en besloot de Grotenberg nog even af te werken. Fred, Tim en Bockie gingen nog even  mee alwaar ze getuige waren van een ongelofelijke explosie van de stier van de Bosporus die op zijn 53-11 de hele Grotenberg naar boven vlamde en iedereen uit het wiel kletste. Dit was dan ook het orgelpunt van zijn rit en zo werd duidelijk dat er nog mooie tijden aankomen voor Pirazzio dat vandaag alles won wat er te winnen viel.

Overzicht van de medailles

Pirazzio: 8
5x 1e: 4x Fred, 1x Juan
3x 2e: 2x Louis, 1x Juan

Filemonte: 3
2x 2e: 2x Bolle
1x 3e: 1x Maxim (+ eervolle vermelding over z'n krachtexplosie op "de brug van Lierde")

15-04-2010 om 12:21 geschreven door TDLM  

2x Jochim, 1x Jordy

10-04-2010 om 00:00 geschreven door TDLM  

Het Tour de la Mer - Cycling Team start zijn seizoen in Vlaanderens mooiste.

Inderdaad, jullie hebben er een tijdje moeten op wachten maar we zijn nu toch eindelijk van start kunnen gaan. De oorzaak van deze late afstrap kunnen jullie zelf wel al raden. Door het aanhoudende winterweer werden wij genoodzaakt om ons stalen ros, een aantal weken langer dan verwacht, aan de haak te laten hangen. Dit was voor ons meteen ook de uitgelezen kans om iets te gaan doen aan onze 'public relations'. In de winterstop konden wij namelijk twéé sponsors op de kop tikken. Vanaf heden kunnen wij, door dit vrijgekomen budget, zowaar onze eigen outfit aan jullie voorstellen!



Zaterdag 3 april.

Regen, regen, regen en nog eens regen.. althans zo meldde Frank Deboosere ons dagen van tevoren. Helaas konden wij niet met onze voltallige ploeg de weg op. Maxim moest noodgedwongen de strijd staken wegens een gebroken beentje in de linkerpols, ook Sam zat met een barstje in de pols maar die zou in de namiddag nog aansluiten. Fredje wou de conditie wat bijschaven in een regionale wedstrijd, en Louis was naar goede gewoonte te laat. Omdat we een halfuur later nog steeds geen teken van leven kregen van onze stier van de Bosporus besloten we onze tocht aan te vatten met acht TDLM-leden & zowaar één 'freerider' Niels De Sutter . Zoals eerder al aangegeven was het weer vrij druilerig, tot gewoon slecht. Maar gewapend met regenjasjes, gingen we als ware Flandriens het gure regenweer tegemoet. 

Van Zottegem ging het in gezapig tempo richting Horebeke, om vervolgens in Etikhove op zoek te gaan naar de Taaienberg. Jammer genoeg kwamen we na een pittig stikje bergop, dat ons samen met een hagelbui werd getrakteerd, net achter deze Taaienberg op het parcours van de Ronde van Vlaanderen terecht. De eerste krachtmeting bergop was meteen gezet. De groep brak in twee. Vooraan zaten Stefaan, Jochim, Jordy, Tom en David. Halverwege het klimmetje volgde een kleine tempoversnelling van Jochim die meteen gecounterd werd door Stefaan. Stefaan, of kortweg, 'Donjen' kwam een aantal meter voor Jochim als eerste boven op 'het klimmetje zonder naam'.

Wat later stond de eerste kasseiklim op het menu: de Eikenberg. Stefaan, Jordy en David legden er van begin af aan stevig de pees op. Halverwege de Eikenberg was er van de drie al geen spoor meer te bekennen. Stefaan en Jordy gingen zwaar door, en David zette zich met het oog op wat nog komen moest, wijselijk aan de kant. Stefaan boekte meteen zijn tweede bergprijs van de dag.

De kasseien van de Holleweg kwam Louis eindelijk aansluiten bij de groep, samen met Juan trouwens die trouw als hij is, zijn neefje opwachtte. Op Kerkgate wou Louis meteen de puntjes op de i zetten. Louis en Pieter keken elkaar recht in de ogen bij aanvang van deze lastige kasseistrook. Blijkbaar keek Pieter iets te diep, of lag het aan de laconieke blik van Louis, maar Pierre schoot uit zijn klikpedaal. Louis zette meteen zijn versnelling in. Pieter vond dit niet meteen de meest sympathieke daad die onze blonde God ooit uithaalde, en gedreven op wraak beende hij iedereen terug bij. Alsof dit nog niet genoeg was plaatste Pierre op een wel zeer slinkse manier, aan de andere kant van de weg, zijn beslissende demarrage die meteen ook de goede bleek te zijn. Overwinning op Kerkgate: Pieter Van Schoors.

De neefjes Juan en Louis zetten samen met Jordy door op het knikje na Kerkgate. De kasseien van de Jagerij werden een kolfje naar de hand van Jordy aka 'Vosken'. Deze drie keken niet meer achterom en verdeelden op de Molenberg de prijzen onder elkaar. Daarachter troepte alles weer samen. De Molenberg werd in het achtervolgende groepje een maat voor niets. Op het eerste zicht verliep alles vlekkeloos, tot wanneer één of andere wielerterrorist er niets beter op had gevonden om er zich letterlijk bij neer te leggen. Resultaat: iedereen te voet naar boven.

Volgende helling op het menu: Haaghoek gevolgd door Leberg. De strijd die normaal op de Haaghoek zou worden gespeeld, speelde zich echter af op de zware strook die deze Haaghoek voorafging. Jochim stak het vuur aan de lond. Louis en Stefaan kwamen als enigen nog aansluiten. Nu was het voor Louis welletjes geweest, wat volgde was een verschroeiende prik waarbij de andere twee moesten passen. 'Donjen' trok het grote mes nog maar eens van tussen zijn tanden en reed meter per meter het gaatje dicht op de Pipo Pozzato van Bevegem. Op de Haaghoek blijven deze twee buiten schot. Op de kasseien snelt Vos Jochim nog voorbij, op weg naar plaats drie zowel op Haaghoek als op Leberg.
Het behoeft geen betoog dat ook op de bult van Elst Stefaan Dhondt met de bloemen gaat lopen. Louis moet zichzelf tevreden stellen met een zilveren plak.

Na de Leberg volgt onze eerste sanitaire stop. Graag willen wij hier een woordje toewijden aan twee personen. Ten eerste hebben wij het nog niet gehad over onze stoere bonk, Emmanuel of kortweg Manu! Manu knokte met een groot strijdershart en toonde zich een schitterend TDLM-lid. Allemaal waren wij fier toen 'de tank' thuis afklokte met maar liefst 70kilometer in de benen! Maar juist ja, ik zei dat we twee personen even in de bloemetjes moesten zetten. Als ik het woord Nissan Micra laat vallen, zal niemand er nog van opkijken dat wij daarmee niemand minder dan Maxim Verplanken, of kortweg 'Plenkie', mee bedoelen. Ook hij toonde zich een schitterend TDLM-lid. Ondanks de gebroken pols, en het gure weertje, was Plenkie in complete outfit aanwezig met als enige doel: deze tocht te vereeuwigen op grafisch beeldmateriaal. De Nissan Micra deed zijn werk en Maxim was overal tijdig aanwezig om prachtige foto's te maken. Waarvoor dank!
Na drank en taart te benuttigd hebben ten huize 'Van Schoors' zetten wij onze tocht terug verder, zonder Manu, met Sam Billemon en met het duo Nissan Micra - Maxim Verplanken (& met nog een gastrijder Pieter Buyl).

De echte finale kan van start gaan. Berendries - Ten Bosse - Muur - Bosberg. In de afdaling van de Lepelstraat rijden Pieter, freerider Niels De Sutter en uiteraard alweer Stefaan Dhondt weg van derest. Op de Berendries gaat Donjen resoluut voor zijn 4e gouden plak van de dag. Pieter en Niels parkeren in zijn wiel. Tegen Stefaan lijkt vandaag niets te beginnen. Maar de vraag is, zal hij er ook staan op het luik Muur-Bosberg? Achtereenvolgens gaan ook Vos en Lorie, respectievelijk voor plaats 2 en 3, nog over Pieter en Niels.

Op het tussenstuk naar Ten Bosse gaan Sam Billemon en Jochim Lorie er als een speer vandoor. Omdat Sam Billemon 'koerst' zoals ze dat in de volksmond zeggen, wordt Bolle aanzien als de pilootwagen van onze ingebeelde wedstrijd. Op Ten Bosse is de overwinning voor Jochim, op de voet gevolgd door Vos, die de tweede-plaatsen blijft aan elkaar rijgen.

Jochim lijkt de smaak goed te pakken te hebben en gaat er nu ook vandoor op Parikeberg. Boven maant hij de achtervolgers aan om terug te keren. Sam Billemon, Louis De Both en Jordy De Vos komen aansluiten bij 'Lorie'. Met de wind lekker in de rug gaat het er lekker hard aan toe. Tot wanneer ze vooraan de handdoek gooien, er wordt duidelijk gewacht op derest.

Windstilte zo blijkt. Maar iedereen weet dat dit gewoon 'Stilte voor de storm' is. Het monument van de Ronde van Vlaanderen komt er namelijk aan. DE Muur van Geraardsbergen. Iedereen lijkt wat naar elkaar te kijken, maar dat is buiten Tomba La Bomba Lagaert gerekend. Op kousenvoeten gaat 'de Rosse van Bevegem' er vandoor. Achteraan wordt er teveel gerekend, en vooraan wordt er te hard gereden. Legarté heeft duidelijk alles opgespaard voor dit historische moment. Op de Kloosterstraat is Tom al niet meer te zien. Ondanks de verwoede pogingen van Sam Billemon, blijft Tom gewoon buitenschot en plukt zo de mooiste appel uit de overwinningsboom. Het monument 'De Muur van Geraardsbergen' komt - enigszins onverwacht - op naam te staan van niemand minder dan Tom Lagaert. Sam Billemon strandt op plaats twee, maar zoals gezegd wordt die objectief gezien niet op ons podium verwacht. Vos krijgt zo het alweer het zilver, Lorie het brons.

Twee leuke anekdotes wil ik jullie toch niet achterhouden. Juan de la Peña, of ook Jan Cornil, zag het eventjes niet meer zitten op de steile Kloosterstraat. Totaal uitgeput zocht hij 'het trottoir' op. Ja, dit mogen jullie best letterlijk nemen. Juan had zelfs niet meer de kracht om even te leunen en pletste zich hoffelijk op het Geraardsbergse tarmac.

Even letterlijk waren de woorden van David , Bockie, Van Boxstael. Op de vraag: 'Bockie, waar ben je?' antwoordde hij ietwat laconiek, maar zo eerlijk als wat; 'Ik zit op de Muur, maar dan werkelijk ook zititen'. Bockie was zo hard het zwart voor de ogen gereden, dat hij vergeten was te schakelen.

Stefaan Dhondt is vanop Ten Bosse niet meer te bespeuren. Achteraf geeft Donjen ook toe zijn beste kruid vroeg in de wedstrijd al verschoten te hebben. Met 4 overwinningen achter zijn naam, mag hij daar natuurlijk niet om malen. Maar men zegt wel eens: de prijzen worden aan de meet uitgedeeld en jammer genoeg ligt de meet op de Bosberg.

Amper drie kilometer scheiden de Muur van de Bosberg. Billemon zette Jochim perfect af aan de kasseien. Even leek het er heel mooi uit te zien voor Loridon, maar jammer genoeg werd hij 10m voor de eindstreep nog geremonteerd door, jullie geloven het nooit, Jordy De Vos. Héél de dag goed zijn, en winnen op de Bosberg. Een prachtige overwinning voor de sterkhouder van Nederename. Toch leek deze even mentaal in elkaar te zakken toen Louis Del Botsque, met zijn lach uit de duizend, iedereen tot verstomming sloeg door als eerste op de Bosberg aan te komen. Blijkbaar was Louis er als enige vanonder gemuisd, tijdens de kleine plaspauze op de Muur van Geraardsbergen. Jammer voor hem, maar we waren het er unaniem over eens: valsspelen = declassering.

You have been reading.


copyright Jochim Lorie

07-04-2010 om 00:00 geschreven door TDLM