Matchpoint kampioen!

De heren V met vier spelers mochten na een foutloze poule en eerdere nipte winst tegen Oedelem en Ichtegem richting Waregem voor de finale.  Daar waren ze er redelijk gerust in.  Getuige hun boodschap op de website.  Het zou een eenvoudige taak worden matchpoint opzij te schuiven.  Hoogmoed komt voor de val. 

Leuke club daar wel aan de Gaverbeek.  Qua bieraanbod ongetwijfeld een topper.  Je kon er zowaar alle trappisten krijgen.  Inclusief West-Vleteren.  We hebben ze niet allemaal gedegusteerd.  Er lopen daar trouwens ook een hond rond die tegen tenniszakken pist. 

Bon, naar de ontmoeting dan.  Eerste man Olivier mocht zijn talenten als eerste tonen.  Hij stond tegenover een hoger geklasseerde speler.  Het begin van de wedstrijd was voor Olivier.  De toeschouwers zagen een hoogstaande partij.  Olivier liep uit, maar kon de voorsprong niet vasthouden.  Hij verloor de eerste set en ook de tweede set was voor de thuisspeler.  Ollie had zich verweerd als een duivel in een wijwatervat, maar dat mocht niet baten. 

Tegelijk met Olivier was Cedric eraan begonnen.  In zeer winderige omstandigheden moest Cedric ‘la petite machine’ Dhaene de eerste set toestaan aan de tegenstander.  Hij ging het best met de omstandigheden om.  In set twee zagen we een zeer spannend duel met lange rally’s.  De toeschouwers zagen veel baselinetennis.  Cedric piekte op het juiste moment en kon de set pakken met 7-5.  Ook in de derde set hetzelfde spelbeeld.  Cedric kon gelijke tred houden met zijn hoger geklasseerde tegenstander.  Meer nog dan dat, hij pakte ook de derde set met dezelfde 7-5 cijfers. 

Ondertussen was Christophe ‘la machine’ Dhaene aan zijn match begonnen.  Christophe begon goed, maar keek met meer dan een half oog naar het ander veld waar zijn zoon het beste van zichzelf gaf.  Er kwam vervolgens een dipje in set 1.  De match van Cedric was net op tijd gedaan, want een herboren Christophe pakte de eerste set.  In set twee leek het vlot te gaan.  Matchpoint liep snel uit, maar toen liep het mis.  Christophe miste twee matchpunten en de wedstrijd kantelde helemaal.  In de derde set maakte de thuisspeler het af. 

Ondertussen was Kris gearriveerd om de vierde match te spelen.  De opdracht van de voorzitter was duidelijk.  Twee keer winnen met 6-1.  Kris begon als een sneltrein en liet zijn tegenstander in de eerste set geen kans.  Het werd – jawel! – 6-1.  In set twee leek Kris op weg om de vraag van de voorzitter in te willigen.  Hij kreeg een matchpunt bij 5-1, maar hij miste.  Daardoor kwam de tegenstander terug in de match.  Het werd 5-4 (met een bal op 5-5) maar Kris pakte de set en de wedstrijd. 

Halverwege stond het dus gelijk in wedstrijden en sets.  De thuisploeg leidde met enkele games.  De opdracht voor de dubbels was simpel.  Eén dubbel winnen met 2-0 en in de andere een set pakken.  De familie Dhaene speelde de tweede dubbel.  Ollie en Kris de eerste. 

In de eerste set speelden Ollie en Kris wereldtennis.  Ze liepen makkelijk uit en wonnen die eerste set ook.  In een spannende tweede set trokken ze nipt aan het kortste eind.  Ook in de supertiebreak verloren ze nipt.  Maar toen hadden ze al gezien dat de andere partij binnen was met 2-0.  Christophe en Cedric kenden geen problemen met hun tegenstander en wonnen in twee sets. 

Zo is matchpoint kampioen van West-Vlaanderen en mag het zich opmaken voor de intergewestelijke eindstrijd in september.  Bedankt aan spelers, supporters en bestuur!

Olivier Soenen – Jonathan Vanneste: 4-6, 2-6
Cedric Dhaene – Nicolas Dedecker: 2-6, 7-5, 7-5
Christophe Dhaene – Maxim Vandenabeele: 7-5, 6-7, 1-6
Kris Ingelbrecht – Maarten Chanterie: 6-1, 6-4

Olivier Soenen/Kris Ingelbrecht – Jonathan Vanneste/Maxim Vandenabeele: 6-4, 3-6, 7-10
Cedric Dhaene/Christophe Dhaene – Nicolas Dedecker/Maarten Chanterie: 6-2, 6-3

Met dank aan: Stijn Sinnaeve

Op naar de finale

De ploeg van Dieter ‘de meur’ Verplancke speelde vorige zondag zijn halve finale.  Tegenstander waren de mannen van TC Ichtegem.  In een niet zover verleden hadden we het geluk om in Ichtegem te mogen spelen.  Olivier Soenen liet er bewust zijn kaas liggen en na een nipte ontmoeting en enkele verplaatsingen met de plasfiets (met lekke banden) trok matchpoint toen aan het langste eind.  Dit keer speelde matchpoint  thuis. 

Cedric ‘petite machine’ Dhaene mocht als eerste man aan de bak.  Hij stond tegen een Ichtegemse bonk en liet zich niet intimideren.   In de eerste set won Cedric vrij vlot.  De tweede set was een ander verhaal.  De tegenstander groeide in de match, terwijl Cedric een dipje kende.  Hij kwam zelfs op achterstand.  Hij forceerde gelukkig nog een tiebreak, waarin hij aan het langste eind trok.  Matchpoint op voorsprong. 

Kris is een echte prof.  Communie of niet, hij moest en zou zijn enkelspel spelen.  Een speler waar je een huis op kan bouwen.  Minstens met drie etages.  Hij kreeg een zware tegenstander tegenover zich.  Hij speelde voor wat hij waard was.  Hij verloor nipt de eerste set en in de tweede set brak de veer geleidelijk aan.  Het was 1-1 na twee wedstrijden. 

Christophe ‘la machine’ Dhaene wilde het kort houden.  Het eerste game bestond uit een serie wel gemikte kanonskogels.  De tegenstander was in de eerste set duidelijk een maatje te klein.  In de tweede set eenzelfde scenario als bij de zoon.  De tegenstander kwam in de match en het ging lange tijd gelijk op.  Uiteindelijk trok Christophe het laken naar zich toe.  Matchpoint leidde met 2-1. 

Kapitein Dieter Verplancke had last van een enkelblessure.  In de eerste set werd hij overlopen en maakte hij teveel fouten.  Zijn tegenstander profiteerde optimaal.  Het werd 6-1.  In de tweede set zagen we opnieuw de echte Dieter.  Bijten en blijven bijten.  Hij won een zeer belangrijke set om finaal te buigen in de beslissende derde set.  Het was 2-2 na de enkels, maar matchpoint leidde met de sets. 

In de dubbels kon matchpoint beroep doen op een oude bekende.  Kris moest de troepen verlaten, maar in zijn plaats kwam Olivier ‘eerste man’ Soenen de rangen versterken.  Hij zou aantreden met Dieter.  De andere dubbel was voor de familie Dhaene. 

De opdracht was simpel.  Eén dubbel winnen met 2 sets tegen 0 en de finale was binnen.  Die opdracht werd vervuld door Olivier en Dieter.  De andere dubbel werd verloren in de supertiebreak, maar dat kon de pret niet drukken.  In de finale wacht Waregem. 

Cedric Dhaene – Wim Witdoek: 6-4, 7-6
Kris Ingelbrecht – Tommy Plaetevoet: 4-6, 2-6
Christophe Dhaene – Michel Claeys: 6-4, 6-4
Dieter Verplancke – Kevin Plovie: 1-6, 7-5, 2-6

Olivier Soenen/Dieter Verplancke – Marc Vandenberghe/Michel Claeys: 6-3, 6-3
Cedric Dhaene/Christophe Dhaene – Tommy Plaetevoet/Kevin Plovie: 6-4, 4-6, 7-10

Met dank aan: Stijn Sinnaeve

De dames 6B mochten aantreden tegen de Polderblomme uit De Haan. 

Velden 1 en 2 waren het decor voor de enkelwedstrijden in deze ontmoeting.  Els en Marie Jeanne mochten beginnen. Tegenover hen stond jong geweld.  Trouwens, opvallend, alle speelsters van de Polderblomme waren erg jong. 

Els stond als eerst op de lijst.  Ze stond tegenover een speelster van hetzelfde klassement.  Els vocht voor wat ze waard was, maar ze werd op haar waarde geklopt.  Het werd 6-2, 6-3.  In de laatste set leek het er nog even op Els zou terugkomen, maar de bezoekster uit De Haan maakte de klus af. 

Ondertussen was Marie-Jeanne op veld twee bezig aan een marathonpartij.  De wedstrijd zou in totaal meer dan drie uur duren.  Een ware uitputtingsslag dus.  Ze stond tegenover een lager geklasseerde tegenstandster.  Alle slagen die een mens mogelijk kan slaan werden in deze partij uit de kast gehaald.  De eerste set won Marie-Jeanne, de tweede verloor ze.  In een spannende derde set trok Marie-Jeanne uiteindelijk aan het kortste eind. 

2-0 achter dus en toen mochten Mirjam en Elke aan de bak.  Mirjam kon ook aan de slag tegen een op papier mindere tegenstander.  Maar papier liegt soms.  En zeker als je je kansen niet voluit kunt verdedigen.  Waarschijnlijk een spierscheurtje nekte Mirjam, waardoor ze kansloos verloor.  Ze speelde dapper uit, maar een mirakel zat er niet in. 

Elke had lang moeten wachten om als vierde op het veld te kunnen.  Op een bepaald moment was haar wedstrijd zelfs de enige die gespeeld werd op matchpoint.  Elke had zich niet laten opjagen en speelde een degelijke match.  De eerste set was minder, maar Elke pakte verdiend de tweede set.  In de beslissende set kon ze het niveau van set twee niet meer bereiken.  De opponente pakte het vierde punt voor de Polderblomme. 

De dubbels deden er eigenlijk niet meer toe.  Mirjam werd vervangen door Jacqueline.  De twee dubbels werden verloren, telkens in twee korte sets. 

Els Pittevils – Camille Dermaut: 3-6, 2-6
Marie-Jeanne Uittenhove – Amber Vanacker: 4-6, 6-4, 3-6
Mirjam Werbrouck – Eline Scheire: 2-6, 1-6
Elke Becue – Sarah Declercq: 4-6, 6-4, 4-6

Marie-Jeanne Uittenhove/Jacqueline Vandenbroucke – Camille Dermaut/Amber Vanacker: 1-6, 1-6
Els Pittevils/Elke Becue – Eline Scheire/Sarah Declercq: 1-6, 1-6

Met dank aan: Stijn Sinnaeve

Heren 7 (vier spelers)

Het had wat voeten in de aarde om vier spelers te kunnen mobiliseren voor de confrontatie tussen Matchpoint en Demol (Zeebrugge).  Uw verslaggever brak zijn been en ook enkele anderen waren verhinderd.  Ondermeer door een actute vorm van jetlag. 

Kapitein Peter Stockx was wat zenuwachtig.  Traditiegetrouw bij de start van het nieuwe interclubseizoen.  Maar een oud spreekwoord gaat: ‘een goed coureur is altijd zenuwachtig’.  Helaas ging het om tennis en niet om koers.  Danny De Clerck haalde zijn tenue nog eens van onder het stof en werd prompt gebombardeerd tot eerste man.  Peter ging als tweede, Wouter Schikhof als derde en de rangen werden finaal versterkt door Marc Coulier. 

Danny De Clerck mocht dus openen op veld 4. Hij zette meteen de toon in het eerste game.  Hij had namelijk ook zijn trukendoos bij. Je kent dat wel.  Alle mogelijke slagen passeerden de revue.  Zijn tegenstander kon er ook wat van.  De toeschouwers kregen een spektakelrijke match te zien.  Danny trok in twee sets aan het langste eind. 

Peter startte niet zo best aan zijn partij op veld 2.  In een mum van tijd stond hij 3-0 achter.  Peter herpakte zich en kwam terug in de wedstrijd.  Hij moest uiteindelijk wel nipt de duimen leggen tegen zijn opponent.  7-5, 6-4. 

Wouter popelde om er aan te beginnen op veld vijf.  De stand was nu 1-1 en zijn tegenstander was niet geklasseerd.  Maar dat betekent niets.  En dat was ook te zien aan de wedstrijd.  Het was een zeer gelijk opgaande partij.  Wouter bleef op de belangrijkste punten het meest koel en trok het laken naar zich toe.  Het werd 7-5 en 7-6.  De voorsprong was een feit. 

Laatste man Marc stond ook tegen een niet geklasseerde speler.  Maar deze tegenstander debuteerde in competitieverband.  En we weten allemaal met hoeveel druk dat gepaard gaat.  Marc profiteerde optimaal.  Na lang wachten (want maar liefst vier confrontaties voor zes velden) stond een dubbele 6-0 op het bord. 

Na de enkels leidde Matchpoint dus met 3-1.  Aan één dubbel had het genoeg om afgetekend te winnen.  Voor die dubbels werden bij de tegenstanders enkele dubbelaars opgetrommeld.  Peter en Wouter vormden een duo net als Danny en Marc.  Uiteindelijk verloren de Matchpointers beide dubbels zonder een set te winnen.  Dat bracht de stand op 3-3 in matchen, 6-6 in sets en 59-57 in games.  Nipt noemen ze dat. 

Danny De Clerck – Norbert De Leu: 6-3, 7-6
Peter Stockx – Nick Van Lancker: 5-7, 4-6
Wouter Schikhof – Olivier Samson: 7-5, 7-6
Marc Coulier – Jan Costers: 6-0, 6-0

Danny De Clerck/Marc Coulier – Norbert De Leu/Etienne Vandierendonck: 4-6, 2-6
Wouter Schikhof/Peter Stockx – Roger Van Eecke/Nick Van Lancker: 3-6, 2-6

Met dank aan: Stijn Sinnaeve

Heren 5 (vier spelers)

Na een lange winter was er opnieuw zon op de eerste interclubontmoeting van deze helden.  Vorig jaar haalde het gros van deze ploeg de halve finale van West-Vlaanderen.  En dat willen ze zeer graag herhalen. 

Het was wat onzeker wie nu eigenlijk ‘captain’ was.  Dieter, zeer goed uitgerust na een kalme winter, schoof Christophe ‘la machine’ D’Haene naar voor, terwijl hij dan weer de druk bij Cedric legde (la petite machine voor de vrienden, maar het moet gezegd, toch wat gegroeid sinds de vorige campagne).  Uiteindelijk werd Cedric eerste man, Christophe tweede man, Dieter derde en supersub Jan was de ideale vierde man. 

De tegenstand kwam uit Bredene, uit de Vicognewijk.  Een heerlijke club trouwens Vicogne.  We herinneren ons vooral de container waar drank geschonken wordt en waar echt wel zeer oude tennisrackets aan de muur hangen.  Maar – het moet gezegd – toffe gasten.  En een toffe auto. 

De eerste wedstrijd mocht Cedric aan de bak.  Meteen op veld 1.  Dit zorgde niet voor extra druk.  Aan de overkant stond een getalenteerde kustbewoner die alle slagen perfect beheerste.  Slicen, kappen, lobben, … en af en toe per ongeluk eens een gewone slag.  Cedric verloor de eerste game, maar daarmee was alles meteen gezegd.  Hij groeide in de wedstrijd, paste zich aan aan de tegenstander en ging er uiteindelijk vlot over.  Hij pakte uit met krachtige slagen en verzekerde zo het eerste punt. 

Op veld 3 was Christophe er ook aan begonnen.  La machine.  Voor de wedstrijd wist de tegenstander duidelijk nog niets over die bijnaam.  Die bijnaam heeft Christophe trouwens vooral te danken aan een heroïsche wedstrijd in en tegen Gistel vorig seizoen.  Hij klopte toen zijn tegenstander letterlijk op één been.  Ze spreken er daar nog altijd van.  La machine kwam eigenlijk nooit in de problemen tegen zijn degelijke tegenstander.  Al schudde hij toch enkele keren het hoofd.  Het is dan ook een ongelooflijke perfectionist.  Er zit dus zeker nog marge op. 

Ondertussen was Dieter ‘de meur van Zillegem’ Verplancke klaar om aan zijn wedstrijd te beginnen.  Zijn tegenstander zag er jong en getalenteerd uit.  Dieter had tijdens de winter geen bal geslagen en het was de eerste keer dat hij dit seizoen op het gravel stond.  Hij was bij wijze van spreken blij dat hij een racket bij had.  En toch was hij snel klaar.  Het beproefde recept werd toegepast.  Alles terugkloppen en alles dichtlopen.  Zijn tegenstander werd letterlijk gek gespeeld.  Uw verslaggever had één cola light nodig om te zien dat de eerste set met 6-2 binnen was.  In de tweede set was de tegenstander alleen nog maar jong: 6-0. 

Jan Decoene mocht als laatste speler aan zijn enkelspel beginnen.  Hij kon dat redelijk relaxed doen, want het stond 3-0 bij de start van zijn match.  Hij kon de dubbels dus overbodig maken.  Jan deed dat ook.  In de eerste set werd het 7-5 en in de tweede set 6-4.  De partij was gespeeld. 

De dubbels deden er niet meer toe, maar toch wonnen de Matchpointboys  beide confrontaties.  Zo boeken ze meteen een 6-0 zege en gaven ze geen enkele set weg.  Volgende week komt de tegenstand van bachten de kupe.  Zij verloren hun eerste partij tegen Bosterhout.   

Cedric Dhaene – Jean-Pierre Wauters: 6-1, 6-3
Christophe Dhaene – Steve De Baene: 6-2, 6-3
Dieter Verplancke – Sidney Huysmans: 6-2, 6-0
Jan Decoene – Xander Lams: 7-5, 6-4

Cedric Dhaene/Christophe Dhaene – Jean-Pierre Wauters/Steve De Baene: 6-2, 6-1
Dieter Verplancke/Jan Decoene – Sidney Huysmans/Xander Lams: 6-2, 6-0

Met dank aan: Stijn Sinnaeve