De twee tenoren deden al hun stinkende best om de favorietenrol op elkaars schouders te laden. Het was aandoenlijk om ze bezig te horen. Bij zoverre dat op papier de rollen alweer omgekeerd zijn. Buiten Dieter Vanthourenhout tippen alle acteurs op de zevende titel van Sven Nys.
Vóór deze winter had Niels Albert nochtans al Oostmalle aangestipt als
zijn BK. Maar na Tervuren van zondag had hij het ineens over 40 procent kans, evenveel voor Nys, en al de rest mocht de resterende twintig procent invullen. En zie, na een verkenning sprak de wereldkampioen volslagen andere taal. 'Dit is inderdaad een
anti-Albert-parcours. Zou ik niet beter zondagmiddag
patékes eten in de zetel en de tv op Oostmalle zetten?'
Natuurlijk bolde Niels Albert donderdagavond ontgoocheld naar Tremelo. Niet enkel herkende hij
zijn omloop niet meer, maar de kans op nieuwe sneeuwval is honderd procent. De kans op dooi nul, komma nul. Dan zit je daar thuis met een motor die meer pk ontwikkelt dan de tegenstand - ja, zelfs dan Nys. Maar je dreigt door te glijden. Net wat hij vreesde voor het WK in Tabor, gebeurt nu. Op de dag die hij al maanden had omcirkeld.
De oude Nys is doodOostmalle is niet enkel bijzonder door het extreme weer - al gebeurt zoiets vaker rond de kampioenschappen - maar na een uurtje schuiven en crashen is er zondag ook altijd één verliezer. Het afgelopen decennium was het
normaal dat Nys zes op tien scoorde, zelfs in de gloriedagen van Bart Wellens die nu door ziekte nog maar een schim is van het loopwonder van Hamme-Zogge. Nys is ondertussen niet enkel een rijpe dertiger geworden, hij is ook mentaal geëvolueerd. Als nieuweling bleef hij van pure stress al in de start steken. Als prof verloor hij vijftig procent van zijn mogelijkheden toen Mario De Clercq, de meester van de psychologische oorlogvoering, hem de dagen voorafgaand aan het uur van de waarheid doordringend aankeek. Deze Nys is dood en begraven. Hij geniet nu van de vaststelling dat voor één keer de druk bij Albert ligt, en niet omgekeerd. 'Altijd al startte de concurrentie op zo'n BK met de bedoeling míj te verslaan. Nu begin ik eraan met het idee hém te kloppen.'
Dat is ook een totaal nieuwe situatie voor Albert, die twee jaar geleden als debutant verdienstelijk derde werd na een lekke band. Vorig jaar eindigde hij in Ruddervoorde zo goed als in het kielzog van Nys. Albert is een kampioenschapsrenner, maar voor het eerst is hij niet de underdog.
Botsing der generatiesEr was de voorbije dagen ook iets heel vreemds aan de hand. Ineens werden namen als Kevin Pauwels, Tim Meeusen en waarom niet kampioenschapsrenner Sven Vanthourenhout als potentiële spelbrekers opgegooid. Er is de magie van een BK, maar er is ook de realiteit. Buiten de Tsjech Stybar (vijf dikke vissen) was enkel Kevin Pauwels deze winter in staat om in een grote cross een wig te drijven tussen de twee kemphanen van Groot-Tremelo. Niels Albert en Sven Nys kwamen de afgelopen maanden 25 keer tegenover elkaar uit. De regerende wereldkampioen won 11 confrontaties, de uittredende Belgische kampioen was 8 keer de winnaar. De kleine crossen meegerekend is de zegestand 14-10 in het voordeel van Albert. De jonge leeuw heeft ook uitzicht op de eindzege van de Wereldbeker en de Superprestige, ook al omdat hij enorm vlammend de winter instapte. Na zijn dipje toonde hij nog flitsen van zijn onweerstaanbare klasse.
Voor Nys rest er enkel de GVA-Trofee en de wetenschap dat hij met vijf overwinningen zijn vetste kerstperiode ooit net achter de rug heeft. Hij won o.a.
de sneeuwcross van Kalmthout en schudde in de laatste ronde in Tervuren de snelste ronde van de cross uit die oudere knoken van hem. Dat zijn de cijfers, de rest zijn subjectieve gegevens en
Spielerei vooraf.
'Ik had me vooraf drie doelen gesteld: een waardig wereldkampioen zijn, een van de drie eindklassementen winnen en een trui pakken', zei Albert donderdag nog. Sinds Roland Liboton en Erik De Vlaeminck en dat ene jaar Nys (behaald op de sneeuw(!) van Sankt Wendel) hadden we niet meer zo'n competitief sterke wereldkampioen. Albert is een jonge leeuw en een flapuit die nooit moeite doet om zijn emoties te onderdrukken. Nys lijkt daarentegen de ideale schoonzoon. Oostmalle wordt dus dé botsing der generaties, een sneeuwgevecht. Haalt techniek en behendigheid het van de grootste cilinderinhoud? Hoe dieper Nys en Albert door het ijs zakken, hoe vaker ze met hun smikkel sneeuw vreten, hoe meer kansen jongens als Pauwels en Meeusen hebben. Maar da's dan het verhaal van de derde hond.
Om in Roubaix te winnen moet je sterk zijn en dat lijkt voor de Tsjech Zdenek Stybar op dit ogenblik geen enkel probleem te zijn. Ook ervaren jongens als Bart Wellens en Erwin Vervecken, die hier drie keer won, eisten een hoofdrol op. Niels Albert kwam als achtste ontgoocheld over de streep. Hij is duidelijk nog niet hersteld van zijn val vorige week.
