Duizenden kinderen trekken opnieuw richting het klaslokaal en dat doen ze via allerlei vervoersmiddelen. Sommigen worden door de ouders in de buurt van de schoolpoort afgezet, anderen maken gebruik van het openbaar vervoer en nog anderen gaan met de fiets of te voet naar school.
Om het schooljaar veilig van start te laten gaan heeft de lokale politie van Berlaar-Nijlen zowel voor ouders als voor kinderen die al stappend of trappend naar school gaan enkele nuttige tips samengevat. Zo kunnen we samen de verkeersveiligheid verhogen, voor iedereen!
Te voet?
Gaat uw kind voor het eerst alleen naar school? Oefen veel samen in de vakantie, en ga nog een aantal keren mee als de school al begonnen is en het verkeer weer drukker wordt.
Stippel vooraf de veiligste route uit: kies straten met weinig verkeer, een breed voetpad/fietspad, veilige oversteekplaatsen, goede straatverlichting,
Oefen het oversteken vanaf de kleuterleeftijd: stoppen aan de stoeprand, eerst naar links kijken, dan naar rechts, en nog eens naar links, pas oversteken als er geen voertuig nadert, in rechte lijn oversteken, niet treuzelen en goed blijven kijken.
Met de fiets?
Alles begint met een veilige fiets. Investeer in een goede fiets, op maat van je kind. Koop nooit een fiets op de groei, want dit kan ervoor zorgen dat je kind sneller het evenwicht verliest en lelijk valt.
Zorg dat de fiets van uw kind goed onderhouden blijft. Kijk de fiets van je kind na voor het nieuwe schooljaar van start gaat of ga eens langs bij een fietsenmaker.
Tijdens de donkere herfst- en wintermaanden is een degelijke fietsverlichting van levensbelang. Wie rondrijdt zonder of met slecht werkende verlichting, wordt niet gezien en brengt zichzelf in gevaar. Elke fietser moet een wit of geel licht vooraan, en een rood licht achteraan hebben, tijdens het vallen van de avond en het aanbreken van de dag, en overdag als de zichtbaarheid minder dan 200 meter is. Je mag je lichten op de fiets of op je kledij of rugzak bevestigen. In België zijn knipperende lichten toegestaan. Het rode achterlicht moet 's nachts, bij helder weer, zichtbaar zijn van op een afstand van 100 meter minimum.
Laat je kind een fietshelm dragen. Bij een val wordt het hoofd het meest geraakt, wat ernstige gevolgen kan hebben. Als ouder kan je het goede voorbeeld geven door zelf een fietshelm te dragen als jullie samen gaan fietsen.
Als je kind weinig ervaring heeft, is het veiliger dat het afstapt en met de fiets aan de hand oversteekt, op het zebrapad als er een is. Een fietser mag het zebrapad niet al fietsend oversteken.
De schooltas draag je op de rug of op de bagagedrager (goed vastmaken!). Niét aan het stuur, want dat brengt het evenwicht in gevaar.
"Aan alle lezers van 't blogkrantje een welverdiende vakantie gewenst en tot in september"
06-07-2012
Wellicht nooit zekerheid over doodsoorzaak Rob Goris
Sportdokters wel unaniem: geen doping in het spel Een autopsie moet de komende dagen meer duidelijkheid brengen over de doodsoorzaak van Rob Goris. Vermoedelijk kampte Rob met een hartafwijking die op de jaarlijkse tests niet te zien was', klinkt het bij specialisten. Doping lijkt uitgesloten, de naweeën van klierkoorts hadden mogelijk wel een invloed.'
Voor de familie van Rob Goris was het gisteren enkel gissen naar de oorzaak van zijn onverwachte hartfalen. En sportdokters vrezen zelfs dat er misschien nooit een volledig antwoord komt op de vraag waarom de ogenschijnlijk kerngezonde en topfitte wielrenner stierf tijdens zijn slaap. Net zoals zijn in 2009 overleden collega-wielrenner Frederiek Nolf. Ook onverwacht, ook een hartstilstand midden in de nacht.
Het is geweten dat topwielrenners 's nachts zeer trage hartritmefrequenties hebben. Op zich geen probleem, maar in uitzonderlijke gevallen kan er wel een hartritmestoornis ontstaan', zegt cardioloog en voorzitter van de Belgische Wielerbond Luc Janssens.
Een hartafwijking, dus?
De meeste gecontacteerde sportartsen zijn het erover eens dat Goris vermoedelijk met een hartafwijking kampte waarvan hij zelf niet wist dat hij ze had. Een stoornis die op de jaarlijkse screening ook niet waargenomen kon worden. En bijgevolg ook soms onverklaarbaar blijft.
Die tests zijn oerdegelijk, maar Rob moet in de grijze zone gezeten hebben. En dan was zijn hartafwijking niet opspoorbaar', aldus sportdokter Chris Goossens. Zelf klaagde hij volgens zijn entourage nooit over problemen. Maar het kan bijvoorbeeld zijn dat er een bloedvat geklemd zat en de hartspier daardoor onvoldoende zuurstof kreeg.'
Zulke cardiogram- en inspanningstesten brengen 80 procent van de problemen aan het licht, maar er blijft altijd die grijze zone van 20 procent die je jammer genoeg niet kan uitsluiten', zegt ook Jan Mathieu, dokter bij Lotto-Belisol.
Zijn maniakale trainingsmethodes?
Rob was een ongelooflijk trainingsbeest. Eén en al gedrevenheid. Hij kon inspanningen aan met een fiets die andere renners nooit konden. Zijn testen waren ongelooflijk', zegt Peter T'Seyen, streekgenoot en dokter van Bart Wellens.
Maar zo bezeten trainen kan zijn dood nooit veroorzaken. Je kan er ziek van worden, maar dé oorzaak van zijn dood zal het niet zijn. Wel kan zo'n hels trainingsschema een afwijking, hoe minuscuul ook, verergeren.'
De specialisten zijn het erover eens: wielrennen is één van de meest veeleisende sporten. Maar ook zonder intens hockeyverleden of profbestaan had dit vroeg of laat kunnen gebeuren.'
Zijn klierkoorts afgelopen winter?
Dat kan de onderliggende oorzaak zijn', klinkt het bij Goossens, T'Seyen en Luc Van den Broeck. Bij die laatste ging Goris een tijdje om advies. Een virale of bacteriële infectie op de hartspier is een reële mogelijkheid', aldus Goossens. Rob sukkelde de hele winter met klierkoorts en begon nadien maniakaal te trainen. Heeft hij wel voldoende gerust?', zegt Van den Broeck. Bloedtests wijzen uit dat de bacterie die klierkoorts veroorzaakt verschillende jaren in iemands lichaam kan achterblijven.
Doping?
Ik mocht alles op het wielrennen zetten. Maar mijn moeder, een apothekeres, had één regel: Als je de boel bedriegt, is het gedaan en flikker ik je buiten.' Dat zei Goris ooit in een interview met deze krant. Ook de sportdokters zijn opvallend duidelijk en anoniem in hun antwoord: De wielersport heeft het zelf gezocht dat ze de perceptie tegen heeft. Maar in dit huidige klimaat en in deze specifieke situatie? Uitgesloten.'
(nieuwsblad Pieter Huyberechts en Michaël Van Damme)
Voor ons blijf je eeuwig 21 Als Kuurnenaar , aandenken aan Frederiek Nolf geboren op 10.02.1987 en overleden in Qatar tijdens zijn slaap op 05.02.2009
04-07-2012
'Senne is liever een meisje.
Nu we dat aanvaarden, bloeit ze helemaal open' Voor de 7-jarige Senne zit het eerste leerjaar erop. Een zware last valt daarmee van zijn schouders, want het is voor het laatst dat hij als jongen naar school moest. De school verwelkomt hem vanaf 1 september als Sanne. 'Sinds we haar toelaten om een meisje te zijn, is ze helemaal opengebloeid', zeggen haar ouders.
'Ik wil een meisje zijn.' Senne zei het twee jaar geleden voor het eerst hardop. Vijf jaar oud was hij toen. 'Maar je bent een jongen', reageerde zijn moeder laconiek.
Ze had haar zoon al vaker gezegd dat hij 'een jongen was'. Toen hij een pop vroeg voor Sinterklaas, waarna hij met tegenzin een auto van Cars op zijn verlanglijstje zette en vanaf 6 december alleen maar met de cadeaus van zijn zus speelde. Of toen hij vroeg of mama zijn nagels wilde lakken en hij begon rond te lopen op haar hoge hakken. Of toen hij alleen maar meisjes wilde uitnodigen op zijn verjaardagsfeestje. En ook elke keer wanneer hij kwam paraderen met de rokjes van zijn grote zus.
'Ik wil een meisje zijn.' Senne zei het sindsdien meermaals per maand. Zijn ouders bleven er tegen vechten. Tot drie maanden geleden, Senne was toen net 7 jaar. 'Mag ik een jurkje voor mijzelf', vroeg hij tijdens het winkelen aan zijn moeder. 'Je bent een jongen', antwoordde zij. Maar toen ze het verdriet zag in de ogen van haar zoon, zwichtte ze. 'Toen ze dat eerste jurkje paste, straalde ze helemaal', zegt de mama nu, zorgvuldig kiezend voor de 'ze'. Senne kwam die dag dolgelukkig thuis. Zijn moeder lag de hele nacht te huilen.
De dag erop hebben de ouders de moeilijkste beslissing uit hun leven genomen. Als het Senne echt zo gelukkig maakte, mocht hij voortaan een meisje zijn. Sindsdien spreken de ouders consequent over Sanne, over 'zij' en over 'haar'. 'Soms zeg ik uit verstrooidheid nog Senne', zegt de mama. 'Maar dan antwoord ik niet', zegt Sanne onmiddellijk.
'Geen bevlieging'
De ouders zijn er vast van overtuigd dat het geen bevlieging is. 'Als we nu terugkijken naar filmpjes van vroeger, dan zien we het ook. Er was iets, dat wisten we altijd al. Maar we konden er vroeger de vinger niet op leggen.'
'Dit', dat is dan genderdysforie of een geslachtsidentiteitsstoornis. Naar schatting één op de tweeduizend kinderen wordt als het ware in het verkeerde lichaam geboren. Sanne is niet alleen. Net daarom willen haar ouders met hun verhaal het taboe doorbreken.
'Als we haar zouden tegenhouden, belandt ze misschien in een depressie. We hebben het verhaal gehoord van een kind dat met dezelfde vragen worstelde en zelfmoord pleegde. Dat willen we voorkomen. We kennen een leraar die zelf van geslacht is veranderd, hij zegt dat er op zijn school twee kinderen zitten in hetzelfde geval als Sanne. Maar de ouders durven er niet mee naar buiten komen. Ik hoop dat ons verhaal daartegen helpt.'
Gevecht
Het begon bij Sanne met kleine dingen. 'Ze vroeg me of ik haar nagels wou lakken', vertelt de mama. 'Geen sprake van, antwoordde ik. Maar na lang aandringen kreeg ze dan toch van mij gedaan dat ik één teennagel lakte. Maar ik was vergeten dat ze de volgende dag zwemles had, waardoor iedereen het kon zien. Ze heeft daar staan paraderen, naar het schijnt. Ik heb nog nooit iemand gezien die zo fier was, zei de juf die avond.'
De wens werd almaar concreter. 'Mama, zou je me nog graag zien als ik een meisje was, vroeg ze eens. En: Wat zou er gebeuren als mijn piemeltje eraf was? Het werd voor ons erg duidelijk dat het geen spel was, dat het geen fase was. We laten haar nu sinds zes weken toe om met leggings en in meisjes-T-shirts naar school te gaan. En nu huppelt ze haar bed uit.'
Ook de school heeft beslist om de keuze van de ouders te volgen. 'Vanaf september noemt de juf haar Sanne en mag ze met rokjes en jurkjes naar school. Want daar zien ze ook dat ze helemaal is opengebloeid.' (nieuwsblad kba)
Lees het hele verhaal in Het Nieuwsblad van woensdag 4 juli
03-07-2012
Welcome home
"Iedereen kijkt uit naar de twee Kuurnenaren hun thuiskomst"
Piet Huysentruyt (49) is door het oog van de naald gekropen: hij kreeg in Frankrijk een trombose, een klonter in een ader. De tv-kok dacht aan een insectenbeet, maar belandde een week in het ziekenhuis. Hij is intussen hersteld.
Wie Piet Huysentruyt vandaag tegen het lijf loopt, ziet wellicht geen spoor van de hachelijke situatie waarin hij zich een kleine drie weken geleden bevond. Begin juni was hij in zijn woonplaats in de Franse Ardèche in de tuin aan het werken toen hij zich niet goed voelde. Hij dacht aan een insectenbeet omdat hij een slaperig gevoel kreeg in de ledematen, mogelijk gepaard met een zwelling. Toen die symptomen bleven aanhouden, belde hij met zijn huisarts in België. Die vermoedde dat er meer aan de hand was en stuurde Piet meteen die avond of nacht op controle in het ziekenhuis.
Huysentruyt bleef uiteindelijk een week in het ziekenhuis van Aubenas. Er werd een bloedklonter in een ader vastgesteld. Mogelijk ging het om een klonter in een dieper liggende ader, want dat leidt vaak tot verlammingsverschijnselen in armen of vooral benen. Zo'n trombose of bloedklonter in de ader begint vaak in de kuit en doet een been opzwellen en rood worden. Als er niet snel ingegrepen wordt, kan zo'n klonter de ader volledig blokkeren of doorschieten naar het hart, de hersenen of de longen. Dan is er sprake van een embolie.
Hoe acuut de toestand van Huysentruyt was, is onduidelijk. Feit is dat er zich een trombose heeft voorgedaan en dat hij midden juni uit het ziekenhuis is ontslagen. Vorige week is hij op controle geweest in een ziekenhuis in Antwerpen, en dat is goed verlopen. Huysentruyt lijkt volledig hersteld en keert deze week terug naar zijn vaste stek in Frankrijk. Daar moet hij het een paar maanden rustig aan doen, iets wat hij ook van plan is. Hij heeft diabetes type 2 en moet zijn levensstijl aanpassen om onder meer de kans op hart- en vaatziekten drastisch te verkleinen.
(nieuwsblad tdl)
24-06-2012
Philippe Gilbert: 'Boonen is de topfavoriet voor het BK'
Uittredend nationaal kampioen Philippe Gilbert rijdt als underdog dit BK en wijst Tom Boonen als 'de logische favoriet' aan. 'Tom koerst in zijn eigen achtertuin. Hij heeft ook een sterke en ervaren ploeg bij, met Gert Steegmans als locomotief. Het wordt niet gemakkelijk om de titel te verlengen, maar ik ga ervoor.' Hugo Coorevits
Wordt dit Belgisch kampioenschap de kroniek van de aangekondigde massaspurt?
'Een massaspurt op een BK? Dat is een sprint met misschien 25 renners. Er zijn in dit land niet zoveel coureurs die in staat zijn over een afstand van 250 kilometer vol te koersen. Er is Boonen, maar ik denk ook aan mijn vroegere ploegmaat Jürgen Roelandts die de waarde kent van zo'n tricolore. Op zo'n omloop kan zelfs Kenny Dehaes winnen. Hij is heel snel. Er zijn verschillende kandidaten.'
Hoe pak je deze wedstrijd aan?
'We zijn met vier man van BMC: Yannick Eijssen, Klaas Lodewyck, Greg Van Avermaet en ikzelf. Dat is niet slecht. In het verleden bij Française des Jeux moest ik het met nog minder doen. Daarenboven is Van Avermaet altijd gemotiveerd voor het BK. Dat kan me helpen. Het wordt niet gemakkelijk, maar vorig jaar in Hooglede was het ook zogezegd vlak. In Antwerpen was ik ook al tweede achter Eeckhout op een biljartvlakke omloop. Ik vind het mooi dat ik na drie zilveren medailles vorig jaar eindelijk die trui had. Ik glom van trots.' (nieuwsblad hc)
13-06-2012
Bib heeft na een jaar nieuwe bibliothecaris
Katrien Bonte volgt leermeester wijlen Philip Gheskiere op.
Bijna exact een jaar na het overlijden van bibliothecaris Philip Gheskiere heeft de bibliotheek van Kuurne een nieuwe bibliothecaris: Katrien Bonte. Zij werkt al zes jaar in de bib. Ik wil op dezelfde weg verder gaan als mijn voorganger Philip.'
In januari vorig jaar kreeg Philip Gheskiere in de bib een hersenbloeding. Na een coma van vijf maanden overleed hij op 63-jarige leeftijd. Sindsdien namen Claudine Decocker en Katrien Bonte zijn taken over. In memorium
De bibliotheek is alleen maar kunnen blijven draaien omdat alle zeven personeelsleden een serieus tandje hebben bijgestoken', zegt schepen van cultuur Francis Benoit (CD&V). De opvolging liet op zich wachten, omdat we iedereen, ook interne kandidaten, de kans wilden geven en daarvoor moesten we eerst het profiel van de kandidaat aanpassen.'
Uitbreiding Katrien Bonte(46), die sinds 2006 in de bib werkt, wil vooral verderzetten waarmee haar voorganger bezig was. Met zachte hand kreeg Philip alle neuzen in dezelfde richting. Ik wil die stijl verder zetten. Hij wist ook duidelijk waar hij met de bib heen wilde. Net als hem vind ik de klantgerichtheid essentieel. De gebruikers komen op de eerste plaats, wij moeten ons aanpassen. Als bibliotheek hebben we ook een steeds grotere informatieve rol. We moeten mensen die op zoek zijn naar informatie, zo snel mogelijk kunnen helpen. Daarnaast mogen we ook zeker de jeugd niet vergeten, het is onze taak om hun leesplezier te bezorgen. De uitbreiding van de bib zal daarin een belangrijke rol spelen. De jeugdafdeling barst nu immers uit haar voegen. We hebben evenveel jonge lezers als volwassenen, terwijl de afdeling maar een derde groot is. Als de uitbreiding een feit is, kunnen we meer klassen ontvangen.'
De uitbreiding van de bibliotheek start normaal volgend jaar.
Verzekeringsmakelaar Bij Katrien zat de liefde voor boeken er al heel vroeg in. Mijn eerste droomjob was bibliothecaris. Als kind woonde ik in de Gasthuisstraat, dicht bij waar de bib vroeger was. Ik heb er heel veel uren gesleten.' Toch studeerde Katrien voor verzekeringsmakelaar, een beroep dat ze vijftien jaar uitoefende. De microbe voor lezen en schrijven liet mij niet los. Ik heb dan het roer volledig omgegooid. Ik ging studeren aan de Bibschool in Gent en schreef ondertussen voor de pers, onder meer voor Het Nieuwsblad. Toen ik de kans kreeg om in een bib een zieke medewerker te vervangen, heb ik niet getwijfeld. De afgelopen zes jaar heb ik alle functies doorlopen. Van boeken kaften tot nu bibliothecaris.'
Katrien is getrouwd met Dirk Pinoy en de moeder van vier kinderen: Nele(21), Stien(20), Staf(17) en Marte(12). (nieuwsblad Evelien Vantomme)
07-06-2012
Vrouwen dubbel zo snel depressief na een relatiebreuk
Vrouwen hebben dubbel zo veel kans als mannen om na een verbroken relatie in een depressie te sukkelen en krijgen ook vaker en sneller lichamelijke klachten. Dat blijkt uit onderzoek van het Universitair Medisch Centrum Groningen. Het brein van de vrouw gaat heel anders om met liefdesverdriet dan het mannelijk brein, zegt hoogleraar Gert ter Horst.
Gert ter Horst, hoogleraar neurobiologie, onderzocht door middel van MRI-scans de hersenactiviteit van tientallen jonge mannen en vrouwen tussen 18 en 25 jaar die te kampen hadden met liefdesverdriet. Zijn belangrijkste conclusie: het mannelijk brein reageert heel anders op liefdesverdriet dan het brein van een vrouw.
We hebben de hersenactiviteit geregistreerd van mannen en vrouwen nadat ze geconfronteerd werden met fotos van hun ex-partner en fotos van neutrale mensen. De fotos van de ex activeren duidelijk bepaalde delen in het brein. Maar het is opmerkelijk dat het gebied in de hersenen dat een rol speelt bij pijnverwerking bij mannen met liefdesverdriet groter is dan bij vrouwen. Mannen kunnen een liefdesbreuk met andere woorden veel beter verwerken dan vrouwen.
Hoe die verschillende reactie van het brein zijn uitwerking heeft op het lichaam, is volgens Ter Horst nog onderwerp van onderzoek. Maar het is duidelijk dat vrouwen meer lijden dan mannen, zegt hij. Ze scoren hoger op de depressieschaal en kunnen moeilijker accepteren dat een relatie ten einde is.
Investeren
Dat vrouwen kwetsbaarder zijn dan mannen na een relatiebreuk heeft vooral ook te maken met de manier waarop zij een relatie beleven, zegt relatietherapeute Rika Ponnet. Vrouwen investeren nog altijd veel meer dan mannen in relaties, waardoor de ontgoocheling en de pijn na een breuk automatisch veel groter is. Vrouwen hebben ook veel sneller de neiging om bij conflicten, zoals een relatiebreuk, het probleem bij zichzelf te gaan zoeken.
Mannen kunnen problemen veel beter ventileren dan vrouwen, die sneller gaan opkroppen, zegt Ponnet, die toch wat bedenkingen heeft bij de studie van ter Horst, omdat die maar veertig personen onderzocht.
Rouwproces
Ook over de behandeling van liefdesverdriet heeft Ter Horst aanmerkingen. Huisartsen geven vaak te snel antidepressiva na een verbroken relatie, zegt hij. Ook in mijn groep van proefpersonen gebruikten enkele vrouwen dat al, terwijl de breuk nog maar kort geleden was gebeurd, zegt Ter Horst. Ik verzet me daartegen. Liefdesverdriet gaat niet weg zoals hoofdpijn na een aspirientje. Je kunt beter in gesprekstherapie gaan.
Ponnet is het daarmee eens. De periode na een relatiebreuk is vaak een heus rouwproces dat soms jaren kan duren. Als je tijdens dat proces medicatie gaat innemen, onderdruk je de symptomen van het rouwproces zoals bijvoorbeeld lusteloosheid, terwijl je de intensiteit van de emoties juist moet aanvaarden. Medicatie zorgt met andere woorden voor uitstel maar geen afstel van het rouwproces.
(Vief.be Bron: Het Belang van Limburg)
29-05-2012
Bartel Van Riet brengt een ode aan de klaproos
'In Flanders fields the poppies blow...' Zo begon de Canadese dokter McCrae zijn wondermooie gedicht dat hij schreef over de gevechten bij Ieper in de Eerste Wereldoorlog. Samen met de dagelijkse Last Post onder de Menenpoort heeft onze klaproos een belangrijke symbolische waarde. Bartel Van Riet brengt deze week samen met zijn collega's Gie, Nander en Tomas van het tuinbedrijf 'De Tree Musketiers' een ode aan de klaproos.
Klaprozen of papavers zijn pioniersplanten. Daar waar alles dood is en niets meer bloeit, op omgewoelde en vervuilde grond, op verarmde weiden: daar floreert de klaproos en als ze er staat, dan is dat meestal in groten getale. Haar prachtige, rode, fragiele blaadjes staan symbool voor het bloed van de gesneuvelden, het hart van de klaproos is zwart van de rouw en je kan er zelfs de vorm van een kruis in zien. Er zijn onschuldige klaprozen, maar er is ook de slaapbol die wordt gebruikt om opium van te maken de verdovende drug. Klaprozen en papavers zijn bloemen met veel geschiedenis en grote betekenis: ze verdienen dus absoluut onze aandacht.
De klaproos is een echte selfmade bloem. Klaprozen gaan niet bepaald zuinig om met hun zaadjes. Ze zaaien zichzelf bijzonder enthousiast uit, waardoor ze wel eens op plekken in je tuin tevoorschijn komen waar je ze niet meteen had verwacht. Maar moeten we ze daarom als onkruid afdoen? Daarvoor vinden wij ze écht te mooi. De meest bekende soort is de papaver rheoas, met grote, rode bloembladeren. Soms lijkt het wel alsof ze magische krachten beheersen, want hoe komen die rode pop-upbloemen eigenlijk terecht in onze tuin? Eerst zijn er in geen velden of wegen klaprozen te bekennen, en dan ineens zijn ze daar, op jouw erf. Dat komt zo: hun zaad is heel erg licht en kan soms kilometers ver meegenomen worden door de wind. Op de koop toe zijn het ook nog eens zaden die heel lang onder de grond verstopt kunnen zitten zonder aan kiemkracht in te boeten. En dan plots, wanneer ze licht zien, ontluiken ze in volle glorie. Het kan dus best zijn dat ze al jaren in je tuin lagen te wachten op het juiste moment: dit is aangebroken wanneer jij bijvoorbeeld je schop in de grond hebt gestoken en een stuk grond hebt omgespit. Of wanneer je bepaalde gewassen hebt weggenomen en daarbij de grond hebt omgewoeld. Klaprozen doen het goed op quasi elke ondergrond. Ze staan alleen niet graag met hun voeten in het sop. Echt in hun nopjes zijn ze op droge, zanderige gronden en ze kunnen bijzonder goed tegen zon en hitte. Ze geven kleur aan je tuin, ze komen soms zo talrijk voor dat je je in een schilderij van Monet waant. Redenen genoeg dus om ze het licht van de zon te gunnen in jouw tuin.
Klaprozen bloeien bij ons van mei tot oktober, dus op dit moment zie je ze overal opduiken net zoals de margrieten deze dagen in de wegbermen hun opwachting maken. Geniet ervan, bewonder ze, aanbid ze, maar pluk ze niet! Klaprozen horen niet in een vaas, ze laten hun kopje al hangen zodra jij eraan denkt om ze daarin te zetten. Wil je klaprozen gaan zaaien dat is kinderspel, maar hou er wel rekening mee dat je tot volgend jaar moet wachten als je op dit moment, of in de zomer of herfst, de zaadjes uitstrooit. Om in hetzelfde jaar nog zeker te zijn van bloemen, moeten klaprozen in maart of april gezaaid worden. Een stukje geschoffelde grond of een grasveldje, eigenlijk is elke zonnige plek prima: doe het maar!
Wist je dat... De slaapbol of papaver somniferum opium levert, waaruit heroïne wordt vervaardigd. Do not try this at home! We willen niemand op ideeën brengen. ... Dezelfde slaapbol of papaver somniferum een lichte klaproos is met een bolle vruchtdoos, en hieruit het maanzaad wordt gewonnen voor op de broodjes. Dit mag je zeker wel thuis uitproberen, lekker! ... Klaprozen klaprozen heten, omdat ze dichtklappen als het gaat onweren. Een barometer in je tuin. ... Het slaapmutsje (Eschscholzia californica) een neefje is van de klaproos: het heeft in grote lijnen toch dezelfde eigenschappen. Het zijn mooie, oranje bloemetjes die afstammen uit de Verenigde Staten. (nieuwsblad)
KUURNE - Morgenvroeg nemen een twintigtal bedevaarders deel aan de 80ste editie van de Kuurnse Hallebedevaart. André en Jean-Pierre houden het daar niet bij, zij reizen tot in Santiago de Compestela.
Voor Kuurnenaren André Schietgat(65) en Jean-Pierre Victor(68) is het al de 25ste keer dat ze vanuit Kuurne de 84kilometer wandelen naar de basiliek met de zwarte Madonna. De bedevaart is voor het duo slecht een stevige training, want meteen daarna ondernemen ze een pelgrimstocht naar Santiago de Compostela.
Lees eens tussen de regels in hoe Claire uit Kuurne en Jean Pierre uit Zwevegem het er vanop gebracht hebben op hun blog. Go santiago
vervolg André Schietgat en Jean Pierre Victor, 'Het wordt al mijn vijfde tocht naar Compostela', vertelt Jean-Pierre. 'In 2005 ben ik alleen geweest. Het was een soort oude belofte. Toen mijn zoon, toen 27 jaar, genas van kanker, nam ik mij voor om uit dankbaarheid ooit naar Compostela te gaan. Het was een geweldige belevenis.'
1.100 kilometer
In 2008 ging André voor het eerst mee en sindsdien gaan ze om de twee jaar. 'Deze tocht wordt de moeilijkste', weet Jean-Pierre. 'We reizen naar Sevilla en van daaruit gaan we te voet naar Compostela. Daarna wandelen we nog door naar Finisterra, volgens de Romeinen het einde van de wereld. In totaal zullen we in vijf weken bijna 1.100km afleggen. Dat is iedere dag zo'n dertigtal kilometer wandelen.'
'We weten nu al dat we gaan afzien, want het zal veel warmer zijn en dat met een rugzak van zo'n 15 kg', gaat André verder. 'En toch kijken we er geweldig naar uit. Het is fantastisch om al die verschillende nationaliteiten te ontmoeten. Het onderweg zijn is voor ons veel belangrijker dan in Compostela aankomen.'
Het duo is vastberaden om tweejaarlijks naar Compostela te gaan. 'Ik zou graag eens vanuit Kuurne vertrekken. André is er niet voor te vinden, maar ik overweeg om het eens alleen te doen', besluit Jean-Pierre. (eva)
24-05-2012
âWaarschuwing' voor iedereen die kiekjes maakt zonder toestemming
Niemand mag huwelijk Debby Pfaff fotograferen
Debby Pfaff (36), de oudste dochter van Jean-Marie, wil de foto's van haar huwelijk op zaterdag met Nicolas énkel in het weekblad Story zien staan. Zelfs wie aan de kerk foto's maakt, zal dat weten.
Op de foto Debby en Nicolas op het huwelijk van haar zus Lindsay. (PDW)
De docusoap De Pfaffs mag dan verleden tijd zijn, het huwelijk van Debby Pfaff en Nicolas Liébart spreekt nog altijd tot de verbeelding. Het koppel trouwt zaterdag in Beveren-Waas. Als het van het bruidspaar afhangt, krijgt u de eerste beelden van de trouwpartij pas dinsdag te zien. Debby en Nicolas hebben een overeenkomst met het weekblad Story. De deal is duidelijk, zeggen ze bij Story: Alles is voor ons: de voorbereidingen, de dienst in de kerk, de receptie, het feest. In het ideale scenario, natuurlijk. Op de openbare weg kunnen we niemand verbieden foto's te maken.'
Dat Debby en Nicolas aan de kerk door wildvreemden kan gefotografeerd worden, baart het koppel zorgen. Dat zegt hun manager Willem van Dommelen: Het koppel wil in alle sereniteit van deze dag genieten, ook op publieke plaatsen.'
Mensen die bijvoorbeeld aan de kerk foto's maken, zullen er op attent worden gemaakt dat Debby en Nicolas geen toestemming geven om die foto's te publiceren. Er zullen bewakingsagenten zijn, al is niet duidelijk waar en hoe die precies worden ingezet. Het is ook onduidelijk of mensen verhinderd zullen worden foto's te maken, maar het koppel wordt sowieso afgeschermd.
Professor mediarecht Leo Neels zegt dat Debby en Nicolas theoretisch aan iedereen toestemming mogen vragen om foto's te maken, ook al is dat op een publieke plaats. Als iemand anders dan Story foto's van dit huwelijk publiceert, is dat theoretisch een inbreuk op het portretrecht. Alleen vraag ik me af of een rechter er ook zo over denkt. Ik herinner me rechtspraak na klachten van prinses Caroline van Monaco en voetballer Rio Ferdinand van Manchester United tegen bepaalde media. Daar hebben rechters geoordeeld dat publieke figuren wat toegeeflijker moeten zijn tegenover fotografen en journalisten op publieke plaatsen, ze moeten de bluts met de buil nemen. De Pfaff's hebben een deal met het weekblad Story voor hun verhaal: dat wijst op een strategie om in de publiciteit te komen. Als zo'n koppel dan met portretrecht zwaait, kan dat dubbelzinnig lijken.'
Bewakingsagenten mogen mensen op publieke plaatsen in ieder geval niet aanraken om hen te beletten foto's te maken: ze hebben geen enkele bevoegdheid van politie. De politie van Beveren levert geen manschappen af voor de trouw. Dit lijkt ons geen gebeurtenis waar we moeilijkheden verwachten.' (nieuwsblad Tom de Leur)
20-05-2012
Leerlingen Centrumschool doen aan duurzame landbouw
Drie studenten van de Katho Campus Tielt willen de leerlingen van de Gemeentelijke Centrumschool duurzaam leren omgaan met landbouw. Aan de hand van Boeboer, een duurzame landbouwer, worden de kinderen doorheen het proces geleid en steken ze ook zelf hun handen uit de mouwen als echte bioboeren.
Biotuinieren is momenteel in en dat hebben ook drie studenten lager onderwijs van de KATHO Campus Tielt goed begrepen. Als bachelorproef kozen Evi Debruyne, Tiffany Schollaert en Anthony Vanwolleghem voor het thema duurzame landbouw. Met de gedachte jong geleerd is oud gedaan trok het trio naar de Gemeentelijke Centrumschool om er hun project voor te stellen en er de hulp in te roepen van de leerlingen van de school.
Al snel kwam er een samenwerking op gang die de leerlingen van het eerste tot het vierde leerjaar wegwijs moet maken in het biotuinieren. Aan de hand van Boeboer, een duurzame landbouwer,zullen de kinderen doorheen het proces worden geleid en zullen ze ook zelf hun handen uit de mouwen moeten steken als echte bioboeren. Enkele leerlingen maakten reeds kennis met het project tijdens de experimenteerweek die plaatsvond van 23 tot en met 27 april. Hierbij gingen de leerlingen via allerlei activiteiten op zoek naar de duurzame levensstijl van de kinderen. Het thema werd alvast enthousiast onthaald door zowel de school als de leerlingen. In de week van 21 tot 25 mei zullen aan de hand van verschillende interactieve werkvormen de kneepjesvan het biotuinieren worden uitgelegd aan de leerlingen en dit onder andere aan de hand van digitale spellen en de welgekende moestuinbox. (nieuwsblad nsk) (De experimenteerweek)
Een fortuin spenderen om 'hoederecht' te krijgen over hond
De Amerikaan Craig Dershowitz heeft bijna al zijn geld uitgegeven aan rechtszaken om zijn hond, Knuckles, terug te krijgen. Het doorzettende baasje, dat ondertussen zo goed als blut is, is nu op zoek naar nieuw geld waarmee hij zijn actie kan verderzetten.
Toen Craig en zijn liefje Sarah Brega uit elkaar gingen, moest de jonge New Yorker ook noodgedwongen afscheid nemen van zijn schattige puppy Knuckles, die drie vierde beagle en één vierde mops is. Omdat Craig geen idee had waar zijn ex met zijn hondje naartoe was, schakelde hij een privédetective in. Iets wat hem uiteraard een bomvol geld kostte.
Ondertussen weet Craig dat Knuckles, die hij op vele vlakken als zijn zoon aanschouwt, momenteel in Californië verblijft. Aangezien zijn ex weigert de kleine Knuckles terug te geven, is de juridische strijd om het hoederecht volop losgebarsten. Een gevecht dat Craig maar liefst 60.000 dollar (ongeveer 47.000 euro) kostte.
Ook Sarah, die in tegenstelling tot Craig een rijke familie heeft, vindt immers dat de hond haar toebehoort, aangezien Knuckles een cadeautje was van haar ex-vriend. Al weerlegt Craig, die zelfs woorden als 'dognapping' in de mond neemt, de beweringen van zijn ex-vriendin.
Craig, die ondertussen in serieuze geldnood zit, zet nu zijn laatste hoop op de hulp van internetgebruikers. Zo heeft het eenzame baasje een website opgestart waarmee hij geld wil inzamelen om zijn beste vriend Knuckles terug te krijgen.
Craig Dershowitz vertelt in een filmpje op zijn website hoe hij Knuckles heeft opgevoed en hoeveel tijd en geld hij al in hem investeerde, iets wat hij met veel plezier deed. (hln)
07-05-2012
Mijn eerste jaartje
Ik vier vandaag 7 mei mn eerste jaar pensioen! Ik had er voor gekozen om met pensioen te gaan en dat is me tot op heden heel goed bevallen. Wat iedereen beweerde van dat zwarte gat ... moet nog altijd komen en ik denk na één jaar dat dit niet meer zal gebeuren.
De extra tijd die ik bijgekregen heb, vul ik in door me, zoals altijd, toe te leggen op mijn dagelijkse activiteiten, me bezig te houden met...., en uitstapjes te organiseren. Velen uit mijn vriendenkring vroegen of ik zoals andere gepensioneerden ook tijd ging te kort hebben, mijn antwoord daarop was iedereen heeft 24 uren maar als ik eerlijk moet zijn als gepensioneerde vul je deze uren op een andere manier in waardoor je minder tijd hebt voor alles. Lees verder op deze blog
04-05-2012
Afvallen door pasta en brood te eten
Het kan: Mensen die koolhydraten als pasta, brood en aardappelen schrappen om af te vallen, scoren niet goed op mentale tests, ontdekten wetenschappers. Diëtisten raden vaak aan deze voedingsgroep volledig te schrappen, maar nu dit slecht voor de hersenen blijkt te zijn, lijkt dat toch geen goed goed idee. Daarom ontwikkelde voedingsspecialiste Danni Levy een dieet waarbij je deze belangrijke energiebron nog steeds mag eten en toch afvalt.
Het Pyramide dieet, dat een gewichtsverlies van minstens 1 kilo per week belooft, is ondertussen razend populair bij celebs. Het draait allemaal rond een cyclus van drie dagen. De eerste dag mag je bijna zoveel koolhydraten eten als je wil, op de tweede beperk je de opname ervan en tijdens de derde dag is deze voedingsgroep verboden.
Variatie = essentieel Danni: "Het Pyramide dieet is erg evenwichtig en werkt met variatie wat de hoeveelheid opgenomen koolhydraten betreft. Want door deze producten volledige te schrappen, vertraagt je metabolisme namelijk waardoor je dus voeding minder efficiënt verbrandt. Als je hierin varieert, dan hou je je metabolisme hoog. Onthou dat brood en pasta niet de vijand zijn, want door een tekort hieraan word je moe, misselijk, zwak, duizelig humeurig en breken je spieren af. En het grootste gewichtsverlies komt eigenlijk door waterverlies."
Toch nog steak Wel raadt Danni aan verwerkte koolhydraten, als wit brood, koekjes en witte pasta te vermijden, ook suiker is uit den boze. Een betere optie zijn volkorenproducten als bruine pasta of wilde paarse rijst. Toch zijn er heel wat gerechten waar je wel nog van kan genieten, zo mag je bijvoorbeeld nog steeds langsgaan bij de afhaalchinees. Een ander voordeel is dat je het Pyramide dieet makkelijk kan aanpassen aan jouw levensstijl. Als je elke vrijdag fastfood eet, kun je hiervan je koolhydraatrijke dag maken. Of als je bijvoorbeeld elke zondag steak op het menu zet, dan verplaats je het naar deze dag, zo zorg je ervoor dat dit voor jou werkt.
De belangrijkste tips van Danni: Suiker Vermijd alle producten waar suiker aan toegevoegd is. Dit moedigt namelijk het lichaam aan vet op te slaan.
Water Drink minstens acht glazen per dag om je metabolisme hoog te houden. Het is namelijk vaak zo dat je denkt dat je honger hebt, terwijl je eigenlijk dorstig bent. Neem daarom voor elke maaltijd een glas water zodat je niet te veel eet.
Zout Dit zorgt niet alleen voor een hoge bloeddruk en hartproblemen, het is ook mee de oorzaak van dat je waterophoping.
Alcohol Hoe minder alcohol je drinkt, hoe makkelijker je afvalt. Dit bevat namelijk veel calorieën en je lichaam verbrandt deze het eerst. Andere calorieën, uit bijvoorbeeld vet en glucose zullen niet gebruikt worden tot de energie van de alcohol eerst weggewerkt is.
Junkfood Chinees of Indisch eten past perfect in dit dieet. Kies bijvoorbeeld voor ribbetjes zonder saus, kippenbrochette of -soep. Ga voor een gerecht met sojasaus dat veel groeten bevat. Witte rijst of noedels zijn wel verboden.
Wat niet mag Alle voeding met toegevoegde suikers als snoepjes, roomijs en frisdranken zijn verboden. Ook moet je van chips, witte pasta, wit brood, pizza, ontbijtgranen, boter, room en kaas blijven. (hln, the sun)
Nieuwe K3 film in december
Dit najaar komt de vierde langspeelfilm van K3 op het witte doek. Het zal de eerste zijn waarin de Nederlandse Josje meespeelt. 'K3-bengeltjes' wordt de opvolger van 'K3 en het Magische Medaillon', 'K3 en het IJsprinsesje' en 'K3 en de Kattenprins'.
Karen, Kristel en Josje van K3 zijn door het dolle heen wanneer hun drie nichtjes een weekendje komen logeren in hun appartement. Helaas blijkt al snel dat de meisjes geen engeltjes zijn. Opperengel Manuel maakt 'bengeltjes' van stoute kinderen op aarde en dat is precies wat hij van plan is met de nichtjes. Maar door een vergissing zijn het de K3-meisjes die in 'bengeltjes' worden omgetoverd. Zij zullen 24 uur braaf moeten zijn om weer de oude te worden.
Verschillende bekende Vlamingen maken hun opwachting in de film 'K3-bengeltjes'. Zo passeren Chris Van den Durpel, Jacques Vermeire en zelfs weervrouw Jill Peeters de revue.
De productie gebeurt door Studio 100 en de regie is in handen van Bart Van Leemputten. De filmverdeler voor Vlaanderen is Kinepolis Film Distribution (KFD). 'K3-Bengeltjes' zal vanaf 12 december 2012 te zien zijn in de Vlaamse en Nederlandse bioscoopzalen. (zita)
nvde Foto Photo News
02-05-2012
Leven na de naailes: Van gordijnen stikken tot eigen winkel
Naaien, breien, haken: jarenlang hebben alle neuzen er zich voor opgehaald, maar handwerk is al een tijdje weer volledig in. Wie in het weekend geen naailes volgt of Paul van Ostaijen-gewijs een Slinger Singer naaimasjien in de huiskamer heeft staan, hoort er niet meer bij. Maar wat gebeurt er met al die zelfgemaakte rokjes, kleedjes en sacochen?
"Meer en meer van mijn studenten doen na de lessen iets concreets met hun naaikunsten." Christa Verdonck geeft al ruim 26 jaar naailes in het Kisp, een centrum voor volwassenenonderwijs in Gent. De laatste jaren merkt ze een opvallende stijging in het aantal inschrijvingen voor de naaicursussen.
"Iedereen wil weer zelf aan de slag, of het nu gaat om herstellingen uitvoeren, of om het inleggen van een rok of een broek." Verdonck ziet de gemiddelde leeftijd van haar studenten ook dalen. "In onze klassen zitten vooral vrouwen tussen 20 en 30 jaar oud, maar in bijna elke groep zit er ook een man."
Retouches en gordijnen
De oorzaak van de handwerkhype legt ze bij de financiële crisis. "Enkele jaren geleden had ik voorspeld dat we een toename zouden zien door de economische problemen. En die reden hoor ik ook vaak bij cursisten", klinkt het. "Natuurlijk schrijven ook veel mensen zich in voor het sociaal contact."
Wat haar studenten met hun kakelverse naaikunsten doen? "Velen starten met retouches, en worden soms zelfs gevraagd door klerenwinkels", licht Verdonck toe. "Ook hoor ik er veel die zich in de interieurwereld storten, en bijvoorbeeld gordijnen gaan stikken."
"Dit jaar zijn er overigens al enkele die zelf een winkeltje hebben gestart met een eigen modelijn. En met de huidige vintagetrend loopt dat wel goed, natuurlijk", voegt ze eraan toe.
Elke dag iets nieuws
Dat de interesse voor winkels met zelfgemaakte kleren toeneemt, kan ook Sandra Van Steenkiste beamen. Samen met haar zus Mieke, die aan de hogeschool mode studeerde, startte ze enkele jaren geleden Funni op, een webshop met kleren die ze zelf ontwerpen en maken. In oktober vorig jaar openden ze een eigen winkel in Gent. "Een winkel trekt toch meer aan dan een website, want mensen willen nog altijd hun kleren passen voor ze hun portemonnee bovenhalen."
Sandra en Mieke verkopen alles in hun winkel - van broeken tot jurkjes en jassen - en dat helemaal in hun eigen stijl met vrolijke kleurtjes en opvallende prints. "Wij maken nagenoeg originele kleren. Er hangt elke dag wel iets nieuws in de winkel, en wij maken nooit tien dezelfde stukken."
Achteraan de winkel is hun atelier, waar je hen aan het werk kan zien. "Als mensen hun aankoop gekozen hebben, maken wij dat volgens hun confectiemaat", licht Sandra toe. "We passen ze ook onmiddellijk aan, bijvoorbeeld als een rokje te lang of te kort is." Ook als klanten dat rode truitje liever in het blauw hadden gehad, halen de zussen de naaimachine boven.
Zelf verkopen
Bij Funni krijgen ze gegadigden van alle leeftijden over de vloer. "In het begin dachten we dat we vooral jonge mensen zouden zien, maar dat is helemaal niet zo. Vorige week hadden we een vrouw van eind de 60 in de winkel, die een retrokleedje paste en er beeldig mee stond."
"Consumenten worden zich de laatste jaren bewuster van wat ze kopen", legt Sandra uit. "Bij ons ben je er zeker van dat aan je rokje geen kinderarbeid te pas is gekomen." Eerlijke kleren hoeven evenwel geen oneerlijke duit te kosten. "Je betaalt hier ten hoogste 75 euro voor een kledingstuk."
Sandra en Mieke verkopen overigens niet alleen hun eigen stukken. "Wij verkopen ook kleren of juwelen van andere mensen. Dus wie zelf creatief bezig is en haar werk aan de man wil brengen, mag altijd langskomen." Je bepaalt zelf de prijs, Sandra en Mieke nemen er dan een extra winstmarge op.
Dat handwerk in de lift zit, is volgens Funni wel duidelijk. "Veel meer mensen gaan zelf aan de slag, en daar is nu ook een markt voor." Toch volgen de meesten naailes voor hun eigen plezier. "Of voor vrienden en familie", aldus Sandra. "Niet iedereen zet de stap om een zaak op te starten, want daar komt veel bij kijken."
Ook Verdonck beaamt dat haar studenten vooral voor zichzelf willen leren naaien. "Tenzij je een gespecialiseerde richting volgt, krijgen jongeren geen huishoudelijke lessen meer op school. Net daarom zijn naailessen in het volwassenenonderwijs zo populair." (Zita) www.funni.be
Havaianas voor Unicef
Het slippermerk Havaianas zet zich in voor het goede doel. Samen met Unicef ontwierpen ze een limited edition-slipper.
Het hebbeding is uitgevoerd in babyblauw en wit. De volledige opbrengst van de slipper wordt uitbetaald aan de kinderrechtenorganisatie Unicef.
Havaianas viert dit jaar overigens zijn 50ste verjaardag. De korrelige slipper werd in 1962 op de markt gebracht en was gebaseerd op de Chinese Zori-sandalen, voornamelijk gedragen op de rijstvelden. (Zita)
Katrien Bonte volgt leermeester wijlen Philip Gheskiere op.
Vrouwen hebben dubbel zo veel kans als mannen om na een verbroken relatie in een depressie te sukkelen en krijgen ook vaker en sneller lichamelijke klachten. Dat blijkt uit onderzoek van het Universitair Medisch Centrum Groningen. Het brein van de vrouw gaat heel anders om met liefdesverdriet dan het mannelijk brein, zegt hoogleraar Gert ter Horst.
'In Flanders fields the poppies blow...' Zo begon de Canadese dokter McCrae zijn wondermooie gedicht dat hij schreef over de gevechten bij Ieper in de Eerste Wereldoorlog. Samen met de dagelijkse Last Post onder de Menenpoort heeft onze klaproos een belangrijke symbolische waarde. Bartel Van Riet brengt deze week samen met zijn collega's Gie, Nander en Tomas van het tuinbedrijf 'De Tree Musketiers' een ode aan de klaproos.
