Het is zo ver, vandaag is het beurs in Gent. Ik heb er al weken naar uitgekeken, maar ik ben nog steeds niet 100 % zeker dat ik wel degelijk ga vertrekken.
MIjn dochter heeft gisteren de aandacht gevestigd op kleine blaasjes in haar mond. Genoeg om mama te alarmeren. Dus in de vooravond terug naar de dokter, en naar de kinderarts. Zus heeft dus wat ze hier de muilplaag noemen, maar wat in andere regio's beter bekend is als de menselijke variant van mon- en klauwzeer. Heel besmettelijk blijkbaar, vooral door speeksel.
Van de dokter mag ze mee naar de beurs, niet dat het haar enorm zal interesseren, maar toch. MIjn vriendin die mee zou gaan, is met haar dochter naar spoedgevallen geweest met aanhoudende buikpijn. Dus tot gisteren laat in de avond, was er zelfs geen zekerheid dat het meisje thuis zou zijn.
Mijn eigen vriend, die normaal gisteren zus mee zou doen om daar te slapen, is ook ziek. Zware buikgriep en een veel te lage bloeddruk. Die buikgriep is ook enorm besmettelijk, dus ja, die hebben we sinds dinsdag ook ni meer gezien, tenzij online of via de telefoon.
Fantastisch weekend dat voor de deur staat dus, ik kan niet wachten tot het voorbij is.
Bon, ik ga me nog effe in de zetel ploffen tot de kids zin hebben om op te staan, want echt veel fut heb ik toch niet hoor.
Drukte op het werk en vooral heel druk met de kinderen. Mijn zoontje is vorige week donderdag in allerijl opgenomen in het ziekenhuis, hij had een abces dat verwijderd moest worden. Ondertussen is hij alweer naar school, de dokter was heel lovend over zijn genezing, en heel verbaasd, want blijkbaar is de wonde dicht.
Dochterlief is echter ziek. Ze heeft een angine, een witte. En daarbij nog een virus, ook in haar keel, maar aan de andere kant, dus ze kan haar mondje nauwelijks opendoen en slikken is een helse bedoening. Voorlopig geen of weinig koorts. Ze heeft wel heel de tijd koud en houdt mama heel de tijd van haar werk.
Morgen is het interscholen veldloop. Broer is heel blij, hij kan nu wel meelopen, terwijl dat eigenlijk verboden was. Maar de dokter vond dat het kon. Zus minder, maar als ze geen koorts heeft, gaan we miss toch wel gaan kijken. Vorig jaar was broer zesde, tot zijn grote teleurstelling. Afwachten wat het dit jaar wordt...
Nu ga ik mijn koffie opdrinken en eens kijken wat ik nog gedaan krijg vandaag. Hopelijk tot gauw
