Onze laatste dag werd nog een zware, we hadden al heel wat kms in de benen. We raakten moeilijk op gang. De eerste 10 km voor de bevoorrading hadden we het al heel lastig. Daarna verbeterde het helaas niet, het was terug heel erg steil omhoog. We klommen die dag toch alweer 1700m in totaal (blijven gaan!), we passeerden heel mooie panoramas. De drei zinnen en de omringende bergen daar in de dolomieten zijn echt fantastisch! Soms waande je je in Grand Canyon. Dus; we hadden het zwaar, maar aangezien het de laatste dag was, staken we toch nog een tandje bij. We finishten! De voorafbepaalde time-limits haalden we niet, maar we mochten toch doorlopen aan de laatste bevoorradinspost. We waren goed uitgeput, maar twas fantastisch om over die streep te komen. Helaas geen koprol of rad maar wel een mooie foto! Er was heel wat applaus en camera-belangstelling voor alle tevreden, voldane finishers daar in Sexten.
's Avonds deden we ons tegoed aan 'schinken aan 't spit'. Nadien was er de prijsuitreiking en dankwoord enzo ... toch een paar lekkere pintjes gedronken dan. HMM, lekker!
Doordat we de tweede dag niet door de time-limits geraakten, stonden we niet de officiële finishers-list en hadden we geen recht op de ' I am a finisher - T shirt'. Misschien wel een goede reden om nog eens opnieuw mee te doen volgend jaar? (wie weet ...? HINT HINT NAAR PA). De sfeer was echt enorm en het is zeker een aanrader voor van ieder jullie, lustige lezertjes! Who cares about the T-shirt, we did it ... hell yeah! yiha!
