|
9 augustus Van little fort- Pemberton
De Camping The Overlander in Little fort was subliem En dit voor een kleine prijs 24$ worden we begeleid van Darwin(eigenaar) tot aan onze kampeerplaats en helpt instructies geven tot waar je best rijdt om de aansluiting te doen van water, elektriciteit. Het is een super mooie camping en heel netjes en onderhouden. Je ziet hem dan ook altijd in de weer. Er is alles voorzien: Afvoerkanaal, douches,toiletten, Laundry (voor je was te doen), zwembad, firepit met gratis houtblokken :moet je wel nog zelf hakken)
Hij komt nog een babbeltje slaan met zijn kampeerders voor iedereen gaat slapen.
We nemen voor het slapen gaan nog een duik in het koele water en eten nog een barbequetjes en dan gaan we de schaapjes tellen.
S morgens zorgt Pieter voor de camper en ik zelf ga de was gaan doen in de Laundry. Zo hebben we weer nette kledij voor volgende week.
We willen nog afscheid nemen van onze nieuwe vriend Darwin, maar hij is al vertrokken op boodschappen naar de stad.
Op naar het volgende avontuur en dit wordt het dan ook wel..
We rijden richting Kamloops om daar het treinmuseum te gaan bezoeken en de stoomlocomotief te zien.
Maar helaas kan je enkel s morgens of s avonds om 19u00 de locomotief zien en er een ritje mee doen.
En het is nu middag, dus vinden we het nutteloos om hier te wachten tot vanavond . Het is een teleurstelling maar het is zo
We rijden dan maar op ons het mak door naar andere bezienswaardigheden. Het is wel een leuke weg om te nemen , eerst zaten we in groen en hier is het allemaal dor en zand. Het lijkt meer een woestijnlandschap, we zien ook op een bord vermeld dat dit vroeger nomadenland was. Het is wel wat onwennig als je het contrast vergelijkt met de andere landschappen: eerst prairie dan rockies en nu woestijnlandschap.
We komen een dorpje tegen: Cash Creek het lijkt wel een nomadendorpje. We gaan onze inkopen doen in een plaatselijke supermarkt die open gehouden wordt door 3 plaatselijke schone ( ironisch bedoelt van Pieter). Je moet jou een supermarktje inbeelden uit grootmoeders tijd ( dit komt al aardig in de buurt met wat een supermarkt hier is.) Het is wel een leuk dorpje een klein stukje verder op is er een Idianen traditie aan de gang het eren van familie . De Toeristen mogen er gerust plaats bij nemen als ze zich maar eerbiedig gedragen en op gepaste tijden recht gaat staan. We hebben veel respect voor die mensen die hun naaste familieleden in de kijker plaatsen omdat ze er gewoon waren voor hen tijdens hun levenstocht tot nu en de steun en hulp die ze er bij kregen. Na het eerste deel van de ceremonie gaan we kijken naar een authentieke ranch en hoe er indianen leefden. ( zie fotos)
De route van Cash Creek is anders en toch mooi. Je kan na een aantal km door de bergen het landschap weer zien veranderen van dor naar meer groenere streek. Maar er tussen in ligt een strook die door een Firestorm is getroffen, dit zijn dan wel ongeveer een tiental km. Het leven is er weg en wat je nog ziet staan is zwarte stokken die de bomen van weleer voorstelden. Dit zal niet hun enige zorg zijn om dit om te ruimen, maar ook erosie zal hen parten spelen.
We stoppen langs deze weg bij een antiek winkel, we willen weten wat zij onder antiek verstaan.
Meteen als we toekomen worden we door de eigenares benaderd . Ze denkt dat we van de streek zijn omdat we met geen accent spreken. Ze vraagt ons direct of we het 100 mijlen dieet kennen . En heeft direct een enorme uitleg erover en als we haar horen vertellen zou je haar in België bij de groene plaatsen.
Een enorme passionele vertellende vrouw die je zou willen overtuigen om eraan deel te nemen en je ervoor in te zetten. Ze wou ook weten of in België dit Dieet al gekend was. Uiteindelijk kunnen we toch nog eens rond kijken ,want er komt blijkbaar iemand toe dat ze lang niet heeft gezien. ( ik denk dat je wel een beeld kan vormen hoe ze dat doet.)
Het is zon mooie route dat Pieter beslist om nog een paar extra km ( 100km) aan toe te voegen, dit duurt toch maar een uurtje op zon gemakkelijke baan hoor ik hem nog zeggen! (Je moet weten het is nu 17u 30) Ik heb nog nooit zo gespannen in de auto gezeten en content geweest dat we eindelijk aankwamen.
|
