We zitten momenteel in Graz, we hebben vandaag van Wenen tot Graz gelift wat toch een 200 a 300 km is, we zijn gisteren in Wenen in een hostel blijven slapen en hebben vandaag en gisteren avond de stad een beetje verkent, er zijn daar overal kerstmarkten en een pak mooier dan die in Belgie, Wenen is een mooie en grote stad maar juist zoals de meeste mensen dat we hier hebben leren kennen zeggen, de mensen zijn hier... niet zo interessant
Het is een rijke stad en de meeste mensen zijn hier een beetje snob achtig maar bon we gaan ni veralgemenen, hier zitten ook toffe en interessante mensen. We hebben 2 liften gekregen naar Graz, de eerste was van een jong koppel dat onderweg was van hun werk naar huis en die ons misschien een boete bespaard hebben want we waren aan een bushalte aant liften en blijkbaar is da verboden in Oostenrijk, de 2de was interessanter. Ralph heeft ons tot in Graz gebracht wat toch een kleine 2u rijden was dus genoeg tijd om te praten, wat hem blijkbaar goed bevallen is, hij heeft ons tot zijn kantoor gebracht (hij is zelfstandig vijligheidscoordinator, vooral voor klimgerief enzo) waar we op internet de prijs van het enigste hostel in de stad opzoeken, het was 40 euro per persoon wat belachelijk duur is, dus we moesten iets anders zoeken, na een pint en nog een beetje gepraat te hebben over onze route ( die eigelijk om de paar dagen verandert aan de hand van de mensen dat we ontmoeten en tips die we krijgen) stelt hij voor van in zijn kantoor te overnachten. zoals gewoonlijk aanvaarden we zijn aanbod en zit ik hier nu na een lekker bord raviolie mijn blog bij te vullen, en nu ga ik mijn dagboek bijvullen en slapen want om 8u komt em ons wakker maken.
Ik weet ni wat we nog allemaal gaan meemaken maar 1 ding weet ik zeker, mensen zoals Niko en Ralph zijn er overal en ik denk da we er nog veel gaan tegenkomen. op deze manier reizen is super we weten nooit waar we gaan uitkomen of slapen. meestal komen we s'avonds aan in een stad en moeten we ergens een slaapplaats vinden, we weten nooit wat of wanneer we iets gaan eten, wanneer we ons nog is gaan kunnen wassen en het leukste van al: ik weet zelfs totaal niet welke dag het is Stress... da woord ken ik nimeer
We zitten momenteel in Graz, we hebben vandaag van Wenen tot Graz gelift wat toch een 200 a 300 km is, we zijn gisteren in Wenen in een hostel blijven slapen en hebben vandaag en gisteren avond de stad een beetje verkent, er zijn daar overal kerstmarkten en een pak mooier dan die in Belgie, Wenen is een mooie en grote stad maar juist zoals de meeste mensen dat we hier hebben leren kennen zeggen, de mensen zijn hier... niet zo interessant
Het is een rijke stad en de meeste mensen zijn hier een beetje snob achtig maar bon we gaan ni veralgemenen, hier zitten ook toffe en interessante mensen. We hebben 2 liften gekregen naar Graz, de eerste was van een jong koppel dat onderweg was van hun werk naar huis en die ons misschien een boete bespaard hebben want we waren aan een bushalte aant liften en blijkbaar is da verboden in Oostenrijk, de 2de was interessanter. Ralph heeft ons tot in Graz gebracht wat toch een kleine 2u rijden was dus genoeg tijd om te praten, wat hem blijkbaar goed bevallen is, hij heeft ons tot zijn kantoor gebracht (hij is zelfstandig vijligheidscoordinator, vooral voor klimgerief enzo) waar we op internet de prijs van het enigste hostel in de stad opzoeken, het was 40 euro per persoon wat belachelijk duur is, dus we moesten iets anders zoeken, na een pint en nog een beetje gepraat te hebben over onze route ( die eigelijk om de paar dagen verandert aan de hand van de mensen dat we ontmoeten en tips die we krijgen) stelt hij voor van in zijn kantoor te overnachten. zoals gewoonlijk aanvaarden we zijn aanbod en zit ik hier nu na een lekker bord raviolie mijn blog bij te vullen, en nu ga ik mijn dagboek bijvullen en slapen want om 8u komt em ons wakker maken.
Ik weet ni wat we nog allemaal gaan meemaken maar 1 ding weet ik zeker, mensen zoals Niko en Ralph zijn er overal en ik denk da we er nog veel gaan tegenkomen. op deze manier reizen is super we weten nooit waar we gaan uitkomen of slapen. meestal komen we s'avonds aan in een stad en moeten we ergens een slaapplaats vinden, we weten nooit wat of wanneer we iets gaan eten, wanneer we ons nog is gaan kunnen wassen en het leukste van al: ik weet zelfs totaal niet welke dag het is Stress... da woord ken ik nimeer
Ok, dus we zitten in Oostenrijk nu. we verblijven momenteel bij de ouders van een vriend van paulius.heel vriendelijke mensen die ons zeker ni zullen laten omkomen van de honger. Duitsland was ZALIG! We hebben in Munchen een lift gekregen van een zekere Niko die ons eerst naar het huis van zijn vader heeft gebracht en ons heeft getrakteerd op van de dag ervoor klaargemaakte geit die hij zelf heeft geslacht. Daarna zijn we naar zijn huis gegaan. Niko woont in een caravan (dat de laatste dagen onze verblijfplaats was) en staat op een stuk grond van 2 grote rijhuizen, onderverdeeld in 16 appartementen waar ze met een 20 tal wonen. het is een speciaal project waarbij elke bewoner een stuk van het huis bezit zolang ze er wonen. ik begrijp nog steeds ni goe hoe het juist in elkaar zit maar hoe dan ook het is juist 1 grote familie en wij hoorden er de laatste dagen bij. we mochten zolang we daar verbleven Niko zijn caravan gebruiken, zijn letterlijke woorden waren: vanaf nu is dit jullie caravan,de 2de dag komt Niko ons ontbijt brengen en stelt ons voor aan een paar andere bewoners allemaal super toffe mensen. een tijdje later stelt hij ons voor om tot zaterdag te blijven omdat ze vrijdag een concert geven van tv-smith ( een lokale band) we besluiten nog is een spelletje kop of munt te spelen ( wat we deze reis nog veel gaan doen denk ik) en moesten dus blijven. de dagen dat toen volgden waren geweldig, we hebben bijna alle bewoners ontmoet, bij mensen blijven eten, familie van Niko en Nana (zijn vriendin) leren kennen, Marcel (een van de bewoners) helpen spullen verhuizen, het concert helpen opbouwen, wat we trouwens uit eigen initiatief hebben gedaan want we waren gasten, we moesten volgens hun niet werken, rondleidingen gekregen van Niko (zo zijn we het langste kasteel van Europa gaan bezoeken) enz... het was fucking zalig en we zullen ze nooit vergeten en we hopen dat we nog veel zo een mensen gaan ontmoeten. het was een perfect begin van de reis
Stress... da woord ken ik nimeer 
 "Cool"){kind=icon}
