Dat het leven soms moeilijk kan zijn heb ik al enkele malen mogen ondervinden. Mijn relatie met kris is niet altijd even makkelijk, het opvoeden van Seth gaat niet steeds even vlot, op het werk lukt het niet steeds zoals je zou willen of krijg je wel commentaar op vanalles. Gelukkig heb ik super (ondertussen ex-)collega's die luisteren en we steunen elkaar waar we kunnen.
Toen oma kwam te overlijden was ik dan ook heel blij dat ik bij zoveel mensen terecht kon. Op zo'n moment besef je pas dat iedereen het wel al eens moeilijk heeft.
Na oma haar overlijden is alles beetje in een stroomversnelling terecht gekomen. Nu moest ze zich geen zorgen meer maken als ik de beslissing zou nemen om van job te veranderen. Na een zoveelste incident op het werk besloot ik dat het tijd was om de sprong te wagen en mijn ontslag in te dienen. Na een goed gesprek met Karin heb ik op woensdag 30 september mijn ontslag ingediend. Wat voelde het bevrijdend...Zelfs Kathleen merktte dat er iets was veranderd.
Ik gaf mezelf 3 maanden om een job te vinden maar had nooit verwacht dat ik een week later al een nieuwe job zou hebben.
Dinsdag 6 oktober mocht ik op gesprek voor de functie van werfsecretaresse en raar maar waar kreeg ik donderdag al het nieuws dat ik was aangenomen:) Het was een serieuze boost voor mijn zelfvertrouwen omdat ze me hadden geselecteerd op basis van mijn persoonlijkheid ipv op mijn ervaring die ik uiteindelijk helemaak niet had. Alles ging nu ontzettend snel, op 24 oktober zou ik mijn laatste dag bij Vollebergh werken. Het kwam ineens wel akelig dichtbij....wat zou ik mijn super collegaatjes gaan missen. Wist helemaal niet waar ik zou terechtkomen, was volledig nieuw en als enige vrouw tussen allemaal mannen. Begon toch wat zenuwachtig te worden, ging ik het allemaal wel kunnen en zou de verandering niet te groot zijn....?
De week erna (12oktober)schrok ik wel ,we kregen van Karin te horen dat Bianca haar ontslag had gekregen, ik voelde me ergens wel schuldig omdat mijn gesprek met Karin enkele zaken had aangehaald die tot de beslissing om haar te ontslaan hadden geleid. Nu was het ineens alle hens aan dek er zou veel gaan veranderen. Je merktte dat het allemaal vlot verliep omdat we nu zelf meer inspraak hadden. Ik probeerde om mijn laatste dagen nog zoveel mogelijk rond te krijgen zodat ik toch gerust de deur achter mij kon dichttrekken.
Mijn laatste dag verliep niet zoals ik me had voorgesteld, was eigenlijk zelfs een lastige dag omdat de klanten niet zo tof waren ;) maar het belangrijkste was voor mij dat ik samen stond met ons Tacha en ons Tin. We hadden verwacht dat er traantjes gingen vloeien maar het leek net alsof ik op verlof ging;)
Op zaterdag 24 oktober trok ik de deur voor de laatste keer achter me dicht en begon er voor mij een nieuw hoofdstuk....
Begin 2015 zat ik serieus in de knoop met mezelf. Wie was ik, de nieuwe ik die binnensloop was soms totaal vreemd voor me en wist dus niet goed wat ermee te doen.
Mijn relatie zat in een moeilijke fase waarbij ik er echt aan dacht om ons huwelijk op te geven en alleen verder te gaan.
Pieken en dalen wisselden elkaar af en ik nam de beslissing om te rade te gaan bij een life coach. Zij kon mij misschien vertellen wat ik moest doen om vrede te nemen met de nieuwe IK.
De gesprekken met haar zorgden ervoor dat de puzzelstukjes langzaam maar zeker in elkaar begonnen te passen. Ik leerde dat ik gerust mijn gedacht mocht zeggen zonder dat ik daarom minder graag gezien word.
Want dat was mijn grote probleem: ik wil steeds voor iedereen goed oen, door iedereen graag gezien worden maar vergat hierdoor soms mezelf te zijn. Nu durf ik al veel meer, als er iets niet helemaal is zoals ik vind dat het zou
moeten zijn dan lukt het me al vaak om dit op een aanvaardbare manier aan te kaarten. Het voelt erg bevrijdend om niet meer alles te moeten opkroppen, om niet steeds te zwijgen.
Maar soms botsen die nieuwe en de oude IK. De gesprekken met Kathleen brachten licht in de duisternis en zorgden ervoor dat ik alles wat beter kon plaatsen.
Op 19 juli ,de eerste dag van onze vakantie ,stond mijn wereld stil...mijn allerliefste oma was er niet meer 😢 vanaf nu zou alles anders zijn.
Oma heeft mij gemaakt tot de persoon dat ik nu ben, ben haar oneindig dankbaar voor alles wat ze voor mij en Seth heeft gedaan.
Dankzij haar heb ik een onbezorgde jeugd gekend zonder ook maar iets tekort te komen. Ze was alles voor mij, moeder, vader, grootmoeder en grootvader allemaal gebundeld in 1 persoon.
Ik had echt gehoopt dat ze nog een hele tijd voor mij en Seth zou kunnen zorgen, haar overlijden kwam dan ook als een donderslag bij heldere hemel.
Ik trok me op aan een mooie vlinder die plots in onze tuin rondfladderde, deze vlinder was voor mij oma die liet merken dat ik niet alleen was. Te pas en te onpas komt ze op bezoek.
Ik hoop dat ze , waar ze ook is, weet dat ik haar zo erg mis, dat ik alles zou geven om haar nog even te kunnen zien en vastpakken en zeggen dat ik haar zo graag zie...
Om mijn verdriet te kunnen plaatsen heb ik meteen een afspraak gemaakt met Kathleen, mijn life coach die gelukkig ook rouwbegeleiding doet en weet hoeveel oma voor mij betekende.
De gesprekken met haar waren vaak confronterend maar tegelijk hielpen ze om het verlies te kunnen plaatsen.
Ze had me eerder dit jaar al goed geholpen om de knoop die ik 'mijn leven ' noemde te helpen ontwarren.
