Wij
gaan er tussenuit. Hieronder kan je de laatste fotos van onze blog bekijken. We
genieten nog even van betere keuken, frisse regen, avondbriesjes en een
vakantiegevoel. We zijn terug in België op donderdag 25 augustus.
Zondag 14 augustus : bezoek
inleefreis Zemst in Sokone (Veerle)
We
verblijven op 19 km van Sokone. Hier geniet een groep jonge Zemstenaren van hun
laatste dag ter plaatse, vooraleer ze terug afzakken naar Dakar, voor het einde
van hun inleefreis. Zemst heeft een gelijkaardige stedenband met Sokone, zoals
Sint-Niklaas met Tamba. De gemeente Zemst ondersteunt op deze manier de
gemeentelijke afvalophaling in Sokone. Ik had beloofd een kijkje te gaan nemen
en enkele ervaringen uit te wisselen. Nicolas en Maud gingen ook mee. Er was
een vergadering gepland met een vrouwengroep die de afvalophaling organiseert.
De
locatie van de vergadering was veranderd en Liestbeth, de ambtenaar van Zemst
van Internationale ontwikkeling en begeleider van de inleefreis, was niet op de
hoogte gebracht van de wijziging. Niet tegenstaande waren we toch nog als
eerste aanwezig. Ik had de indruk dat de taalbarrière, Frans Wolof, hier nog
een groter nadeel was. Mede doordat de vertaling werd gedaan door de schepen
van milieu, die onze uitleg steevast afroomde met een eigen interpretatie in
zijn politieke voordeel. Als voorbeeld: in Tamba organiseren we drie maal per
week een afvalophaling, in Sokone zes dagen op zeven. Hieruit besluit hij dat
de afvalophaling in Tamba niet half zo goed is als in Sokone. Volgens mij daarintegen
is een dagelijkse ophaling niet nodig en vraagt dit te hoge investeringen (meer
karren per 100 gezinnen). Maar daar heeft hij geen oren naar Een weinig later
houdt de vergadering op, omdat de vrouwen nog naar de markt moeten. Hoewel ze
weinig aanstalten maken.
We
brengen nog een bezoek aan het verblijfvan de inleefreizigers. Het heeft op zn minst een zekere graad van
gezelligheid en de slaapvertrekken zijn net nieuw! Dat zullen we maar niet
zeggen aan de inleefreizigers van Sint-Niklaas.
Voor
al wie de avonturen van de inleefreis van de jongeren van Zemst wil nalezen: http://zemstinsokone.blogspot.com/
Zaterdag 13 augustus: van het hete
Tamba naar de kust (Veerle)
Dit
was het dan. Met gemengde gevoelens en een krop in de keel nemen we, onder een
bewolkte hemel, afscheid van dit harde leven. Nu is het aan hen. Tamba, ville
propre, laat zien wat je in je mars hebt!
We
rijden richting de kust. Daar wachten enkele dagen vakantie en hopelijk een
frisse zeebris.
Donderdag 11 augustus 2011:
afscheidsdiner missie (Veerle)
Het
enige wat zowat van in het begin van het programma vast lag en niet meer
wijzigde was het afscheidsdiner. Hotel Oasis bood het beste aanbod en de hutjes
rond hun zwembad werden dus het kader van onze voorlaatste avond in Tamba. We
gingen om exact 19u24 aan tafel, want behalve wij, had iedereen sinds 5u in de
ochtend niet meer gegeten of gedronken. Het was het uur dat je een witte draad
niet meer kon onderscheiden van een zwarte, dat schrijft toch de Koran voor. We
begonnen met dadels en ontbijt met verse koffie, Spaanse omelet, croissants,
stroop, ranzige boter, suikerbrood, cupcakes, mierzoet ananassap, bissap en te
straf gembersap. Onze innerlijke mens was tevreden, ondanks de slechte timing
smaakte het overheerlijk. In een mum van tijd was het hongergevoel van de
aanwezigen verdwenen en kwam er meer leven in de brouwerij.
Er
werd even tijd gemaakt voor dankwoordjes voor en door de beide partners,
vooraleer kip of rund met friet en erwtjes en worteltjes werd opgediend. Een
grote deftige portie. Het dessert volgde nog sneller, zodat zowat alle magen
blokkeerden en amper nog en hap binnenkregen. Het moment dat de stadssecretaris
de gemeenschappelijke verklaring begon voor te lezen, greep iedereen aan als excuus
om te stoppen met eten van de heerlijk frisse fruitsla. Wij volgden uit beleefdheid,
ondanks onze ongelofelijke goesting in het dessert. Na de ondertekening van de
gemeenschappelijke verklaring, volgde de overhandiging van de cadeaus en
onmiddellijk nadien verliet iedereen de hut voor de groepsfoto aan het zwembad.
Wij keken nog uit naar onze fruitsla, maar die werd vriendelijk afgeruimd
terwijl we onder zachte dwang de zaal uitgedreven werden. De Senegalese
beleefdheid: zo snel mogelijk na het eten de tafel verlaten. Hadden we daar
spijt van.
Maar
het was een geslaagde avond, zonder al te veel poespas, met lekker eten, een
tevreden SINVAD en een fiere burgemeester. Een vierkoppige delegatie mag in
oktober zelf de verwezenlijkingen aan het Sint-Niklase volk vertellen.
Laatste dagen op t bureau. Soms ga ik te voet. 15 minuutjes wandelen. Maar om te vermijden dat ik niet badend in t zweet de werkdag moet starten, spreek ik meestal een vriendelijke taxichauffeur aan. Mijn conditie is ondertussen wellicht ondermaats, maar vermits ik ze hier toch niet nodig heb, kan het me weinig schelen. De klimatologische omstandigheden laten me weinig andere keuze.
Op mijn weg kom ik de afvalophaler van wijk Liberté al tegen met een volle kar. Hij gaat zijn afval storten in het wijkdepot.
De vismarkt komt me al tegen met zijn typische geur. Als je door de stad loopt, brengt hij wel vaker je verbeelding op gang. Vandaar dat we enkele weken geleden wijselijk beslist hebben, zelf geen verse vis of vlees meer te bereiden. We leven op sardienen uit blik (onterecht ondergewaardeerd, vele respectabele combinaties zijn mogelijk) en kip van op restaurant. Koelwagens, de avond voordien aan de kust rijkelijk gevuld, verkopen hun verse viswaren, na een nachtelijke tocht van 12u en 500km, door aan de vrouwen. Op de voorgrond zie je ze verse visballetjes draaien met een, wellicht proper gewassen, handmolentje.
Aan de overkant staat een friswit, nieuw koelcomplex te blinken in de zon. Dit zou het begrip verse vis alle eer aan moeten doen.
Om het strategisch afvalplan op te stellen, was het nodig om basisinformatie te verzamelen. Vandaag kregen één à twee leerlingen per wijk uitleg hoe ze enquêtes moeten afnemen bij gezinnen. De vragenlijst bevatte enkele bijzonderheden zoals Hoeveel vrouwen heeft u? en Wat is uw etnische afkomst?. Leerlingen zijn hier altijd ongelofelijk voorbeeldig en aandachtig.
Ondanks het feit dat ze ons massas regen (lees: verkoeling) hadden beloofd in augustus, hebben we alweer enkele hete, drukkende dagen achter de rug. Massas regen zijn dus te interpreteren, net als de weersvoorspellingen.
Naar het slachthuis gefietst om de Kapgieren (Hooded Vultures) eens van dicht te zien. Doordat de kapgier alleen maar wat dons op zijn kop heeft (precies de pruik van Britse advocaten) kan hij goed karkassen te lijf gaan, zonder zijn verenkleed echt vuil te maken. Propere jongens. Van dichtbij lijken ze op Pieter De Crem, echt griezelig!!
Deze week gingen twee wijken effectief van start met het
composteerproject. Vermits alle grootste plannen de voorbije jaren tot geen
enkel resultaat leidden, werd op mijn verzoek gestart met een kleinschalig
project. Er werden op de binnenkoer van elke chef du quartier twee compostsystemen
gebouwd: één uit steen en één uit hout. De kans is groot dat de drie bakken uit
steen een te hoge temperatuur genereren, maar dat zullen de tests verder
uitwijzen. Twintig gezinnen konden twee vuilbakken, aan een goedkoop tarief,
aankopen: één voor gft- en één voor restafval.
De leden van de 20 geselecteerde gezinnen werden uitgenodigd
op een vorming. Mr. Sarr, een lokale landbouwingenieur die het project mee zal
opvolgen, gaf deskundige uitleg over de gevaren van het ongecontroleerd storten
van afval en over wat en hoe composteren. Ik hield me wijselijk afzijdig om
verschillende redenen. Ik spreek geen Wolofs of Peul. Ik doe niet mee aan de ramadan
en wil mijn vochtgehalte op peil houden zonder al te veel aanstoot te geven aan
de rest. En hier zijn ze iets flexibeler in de selectie van hun gft-afval. Vis-
en etensresten zou hier geen probleem zijn. Een dun laagje as neemt de sterkste
geur weg en houdt de pH binnen de grenzen.
Terwijl de ouders geïnteresseerd de les volgden, mochten de
kinderen tekeningen maken van alls wat composteerbaar is. In vele gezinnen
moeten zij immers de vuilbak ledigen Nadien werden de compostbakken effectief
opgestart met het reeds verzamelde materiaal. Na vier maanden zou de eerste
lading compost klaar zijn. Ik heb me een staal per post besteld.
Coupure ! Helaas niet het water of de afspanning, maar coupure de courant gedurende de ganse dag (tot nu 17u30).. We beginnen al wat af te tellen, want de missie loopt binnenkort af in Tamba, en dan kunnen we 2 weken vakantie nemen aan deze kust, de Petit Côte, een grote lagune met Nationaal (vogel) Park Sine Saloum. Waar we andere Flamants (flamingo's) kunnen ontmoeten :)
Hopelijk valt het volgende dagen wat mee met de elektricteitspannes, want een mens kan toch maar bitter weinig doen in een stad zonder stroom...
Maudje is hier nu al perfect geïntegreerd: ze heeft sinds vandaag een op maat gemaakt deux-pièceke met een 'pagne' (rechthoekig stuk voor rokske) en een boubou (bovenstuk). Ze ziet er zowaar koddig en Afrikaans uit :) Hiermee gaan we in de luchthaven veel succes oogsten en rijen kunnen voorbijsteken, zeker weten :)
Vandaag heeft het nog eens overdag geregend, en de kinderen in onze straat waren dolenthousiast. Sommigen pronken met een badmuts, en iedereen vindt de regendouche in de brousse geweldig plezant !
