Donderdag deed ik enkele boodschappen om een heerlijk weekendmenu klaar te maken. Wij hebben echter af en toe gasten met een bepaalde allergie zoals een glutenallergie, lactose intolerantie, een notenallergie of intolerantie voor bepaalde bewaringsmiddelen. Dan is het uiteraard de bedoeling dat ik daar rekening mee houd zodat mijn gasten geen aanval krijgen tijdens ons gezellig etentje. Net daarom kijk ik steeds naar de etiketten die op de verpakking geplakt zijn. De helft daarvan versta je echter nooit. Het lijkt wel Chinees of een willekeurige opsomming van vreemde woorden en willekeurig uitgekozen codes. Suikers staan vermeld onder wel minstens drie verschillende woorden. Het gaat zelfs zo ver dat er tegenwoordig al een 'suikerpas' bestaat. Je kan deze gratis downloaden en daarop staan de meest voorkomende suikerschuilnamen. Enkele voorbeelden zijn: cassonada, demerara, HFCS, sacharose, maltitol, splenda ... De voedselketens zijn verplicht om alle ingrediënten te vermelden zodat de consument weet wat hij of zij koopt, maar als ze dat in een onverstaanbare taal doen, staan we nog geen stap dichter bij het ideaalbeeld. Wij, als voedselconsument, hebben toch het recht om te weten wat we in onze mond steken ... of niet?
