Ontslag delegee:Vakbonden delen pamfletten uit bij Philips Brugge
De vakbonden bij televisieproducent Philips in
Brugge hebben donderdag pamfletten uitgedeeld aan de bedrijfspoorten.
De vakbonden protesteerden daarmee tegen het ontslag van een
afgevaardigde van de BBTK. Volgens de vakbonden werd hij om subjectieve
redenen afgedankt. De vakbonden beraden zich nu over de toekomst.
Mogelijks komen er hardere acties tegen het ontslaan van beschermde
werknemers.
We hebben nog niets gehoord van de directie", zegt vakbondssecretaris
Christel Burke. "Intussen stelden we vast dat bij een zusterbedrijf van
Philips in Leuven ook een vakbondsafgevaardigde werd ontslaan vlak voor
een nieuwe beschermingsperiode. Het is onze bedoeling om het probleem
nu ruimer te bekijken en daarna de nodige acties te plannen."
De vakbonden vrezen dat ze door de ontslagen monddood zullen worden gemaakt.
Het gemeenschappelijk vakbondsfront (ACOD, ACV-OD en ACLVB) gaat
morgen/vrijdag tussen 9 en 12 uur prikacties houden bij De Lijn in
Antwerpen. Met hun actie klagen de bonden de gebrekkige doorstroming
van het busverkeer in Antwerpen aan, waardoor buschauffeurs niet
voldoende rusttijden kunnen nemen.
De prikacties vinden plaats
aan de Rooseveltplaats in Antwerpen. Het busverkeer zal er belemmerd
worden, maar volgens vakbondsman Hicham El Mzairh van de liberale bond
zal er nog een "minimumdienstverlening" worden gegarandeerd. "We voeren deze actie omdat alle communicatiemiddelen uitgeput zijn", verklaarde hij donderdagavond.
Volgens
de vakbonden bestaat het probleem van de slechte doorstroming al lang
maar blijven structurele oplossingen vanwege de directie en de stad
Antwerpen uit.
ACV en ABVV voeren vrijdag symbolische schoonmaakactie op Meir
Vakbonden ABVV en ACV zullen vrijdagvoormiddag een symbolische
schoonmaakactie houden op de Meir in Antwerpen. Met de actie willen de
bonden de weinig aantrekkelijke werkomstandigheden in de
schoonmaaksector aanklagen. Vooral de talloze besparingen in de sector,
die "uitsluitend de werknemers treffen", zijn de bonden een doorn in
het oog.
Een
van de zaken die de bonden aankaarten, is de snel stijgende werkdruk in
de sector. "Om een voorbeeld te geven: 5 jaar geleden diende een
schoonmaker per uur gemiddeld 300m2 te onderhouden. Vandaag is dit meer
dan verdubbeld, tot 700m2 per uur. Dat is een ondraaglijke situatie",
luidt het. De jaarlijkse besparingen op de onderhoudscontracten wijzen
de bonden aan als oorzaak van de stijgende werkdruk.
Om
hieraan enigszins te verhelpen pleiten de bonden voor vaste afspraken
die de prijsconcurrentie moeten helpen indammen. "Dat kan enerzijds
door een standaard lastenboek in te voeren. Anderzijds moet ook de
onderaanneming bestreden worden omdat die aanleiding blijft geven tot
zwartwerk en fraude", sommen de bonden op. De symbolische actie vindt
nu vrijdag plaats tussen 10 en 11 uur.
In de bijtende kou van de ochtend van 5 januari staat een groep
rode syndicalisten aan de GB van Ans bij Luik. Ze eisen de heropname
van hun kameraad Guy Wosny.
Personeel wil zijn delegee terug
Het bizarre verhaal begint op 23 december.
SETca-delegee Guy Wosny is zijn portefeuille kwijt. SETca is de
Franstalige bediendenvakbond van het ABVV. Op 24 december signaleert de
politie hem dat hij alles kan komen ophalen op het commissariaat. Dat
duurt langer dan verwacht, hij komt pas om 16 uur op zijn werk, twee
uur te laat. Op zijn volgende werkdag, 27/12 beseft hij plots dat die
twee uren als vakantie-uren moeten geregistreerd worden. Hij verandert
dat op zijn prikkaart en neemt zich voor zijn chef te informeren zodra
hij hem ziet. Zoals vaak gebeurt bij de GB in Ans.
Op 31 december wordt Guy bij de veiligheidsdienst geroepen. Guy: Ik heb daar gewoon mijn verhaal gedaan, ik heb niets verkeerd gedaan!.
Dezelfde dag deelt de directie aan SETca-secretaris
Jacqueline Orval mee dat ze Guy wil afdanken wegens zware fout, het
overtreden van het bedrijfsreglement. Na uren discussie wisten ze me alleen te zeggen dat ze nog eens zouden nadenken. Dat was al een slecht teken.
Op 2 januari bevestigt de directie per telefoon de
afdanking en vraagt ze de opheffing van de syndicale bescherming.
Jacqueline Orval roept onmiddellijk alle delegees van de winkel bijeen.
Intussen valt de afdeling waar Guy werkt, al stil.
Twee maten, twee gewichten
Jacqueline Orval: We willen de actie
verhuizen naar de winkel van Flémalle. Daar zijn er problemen met het
uitbetalen van de overuren. Omdat de directie prikkaarten heeft
kwijtgespeeld! En ze geeft de overuren van de 50-plussers met een
halftijdse loopbaanonderbreking niet door aan de RVA.
Jacqueline Orval besluit dat de directie zelf de
indruk wekt dat sommige regels wel en andere niet hoeven te worden
nageleefd. Daarmee heeft ze altijd een stok waarmee ze om het even wie
kan slaan. Het vakbondspamflet voor de klanten schrijft daarom: Waarom
twee maten en twee gewichten? Omdat er rijken zijn die altijd gelijk
hebben en werkende mensen die zich altijd maar moeten aanpassen aan de
grillen van het bedrijf. Wij eisen de heropname.
Experts van de Vlaamse en Franstalige Gemeenschap onderzoeken vanaf
18 januari of Specialty Sugars, een afdeling van de suikerfabriek in
Moerbeke, kan blijven bestaan, rekening houdend met de Europese
wetgeving rond de suikerproductie.
Dat is vandaag overeengekomen tijdens een overlegronde tussen vakbonden
en directie van Iscal Sugar, de groep achter de suikerfabriek in
Moerbeke die de deuren sluit.
Op 23 januari zullen vakbonden en directie opnieuw samenkomen en
bekijken of een klein deel van de fabriek alsnog open kan blijven.
Volgens de directie van Iscal Sugar is dit "bijna zeker", zegt Björn Desmet, gewestelijk secretaris ABVV Voeding.
Het zou in totaal evenwel om amper vijf tot zeven arbeidsplaatsen gaan. In de suikerfabriek van Moerbeke werkten 95 mensen.
De Luikse staalindustrie staakt op 21 januari
gedurende 24 uur indien hoogoven 6 van ArcelorMittal tegen die datum
niet opnieuw is opgestart. Dat heeft ABVV Metaal Luik-Luxemburg maandag
aangekondigd tijdens een persconferentie.
"Dit is "een eerste waarschuwing", zegt ABVV Metaal. Er volgt nog een
kalender met activiteiten voor Mittal, de Belgische staat, het Waalse
gewest en Europa.
De vakbond is ongerust over de toekomst van de staalindustrie in Luik.
ABVV Metaal is bezorgd wegens de problemen met de CO2-quota. "Mittal
voert zwaarder druk uit dan verwacht en dreigt te vertrekken naar
landen waar ze zoveel mogen uitstoten als ze willen", legt Francis
Gomez, leider van de Luikse metaalarbeiders, uit.
De socialistische vakbond vraagt aan Mittal om intern oplossingen te
vinden en te investeren in middelen om de CO2-productie te verminderen.
ABVV Metaal richt zich ook tot het Waals gewest en de federale staat om
zo snel mogelijk een oplossing te vinden. Tot slot vraagt de vakbond
aan Europa om te stoppen met een beleid dat indruist tegen een
industriële activiteit en zorgt voor de verplaatsing van de uitstoot
naar Afrika en Azië."
Bij Opel Antwerpen is een spontane staking uitgebroken. De
arbeiders weigerden na de voormiddagpauze opnieuw aan het werk te gaan.
Ze protesteren tegen het feit dat de lonen niet correct worden
uitbetaald.
Drie jaar geleden werd de loonadministratie bij General Motors verhuisd van Antwerpen naar Barcelona.
Volgens de vakbonden loopt het sindsdien geregeld mis.
"De lonen zijn opnieuw niet correct uitbetaald", zegt Rudi Kennes van
de socialistische vakbond. "Sommigen worden te weinig betaald, bij
anderen gaan attesten verloren."
"Door al die problemen raken sommige mensen in financiële problemen. Dit kan zo niet langer."
De productielijn werd om 10.30 uur stilgelegd. De staking brak uit in
de assemblage-afdeling, maar breidde al snel uit naar de rest van de
fabriek.
Bij Opel in Antwerpen werken zo'n 3.500 mensen. Het personeel wil pas
opnieuw aan het werk gaan als de directie belooft dat het probleem
structureel wordt aangepakt.
WAAROM KANDIDATEN BIJ SOCIALE VERKIEZINGEN BESCHERMING VERDIENEN
Sinds gisteren is elk
ontslag 'verdacht'. Maar de ontslagbescherming is niet absoluut. Misbruik
van kandidatuur is moeilijk te bewijzen
Tussen 5 en 18 mei
zullen zowat 1,3 miljoen werknemers, uit 6.000 bedrijven, hun stem uitbrengen
bij de sociale verkiezingen. Dan duiden ze hun vertegenwoordigers aan in de
informatie- en overlegorganen van het bedrijf: de ondernemingsraad en/of het
preventiecomité.
De drie vakbonden zullen samen zowat 120.000 kandidaten weten te
verzamelen. Dat is een heuse krachttoer. Want het gaat niet alleen om 'oude
vakbondsgetrouwen'. Voor zowat 20.000 kandidaten zal het de eerste keer zijn.
De rekruteringscampagne is dan ook al enkele maanden bezig. De beroepscentrales
en de regionale afdelingen van ACV, ABVV en ACLVB voeren een affiche-, folder-
en internetslag om potentiële kandidaten warm te maken. Het voornaamste
wervingsnetwerk blijft echter dat van de informele contacten tussen actieve
vakbondsmilitanten en -gekozenen en hun collega-werknemers.
Er staat veel op het spel, want de stem van de meeste werknemers
gaat in de eerste plaats naar een kandidaat, veel minder naar de kleur van de
vakbondslijst of naar de standpunten van de vakbondsleiders.
Het moeten dus 'goede' kandidaten zijn. Sterke figuren, met de
nodige kennis over het bedrijf, met de mondigheid om standpunten te verkondigen
en met de nodige 'autoriteit' op de werkvloer èn in de directiezaal om de
spreekbuis van het personeel te kunnen zijn.
Dat is al niet weinig en voor heel wat kandidaten ligt de lat hier
al erg hoog. Maar daarnaast moeten ze ook 'bestand zijn' tegen de stress die
eigen is aan confrontaties met de directie. Dat is niet vanzelfsprekend.
Verstandige bedrijfsleiders weten maar al te best hoe waardevol een
'sterke' stem van het personeel kan zijn. Iemand die ook voor de managers kan
dienen als referentiepunt, als aanspreekpunt, zelfs als medestander in het
zoeken naar sociaal verantwoorde oplossingen voor economische problemen.
Helaas zijn er nog altijd veel werkgevers die de vakbondsjongens-
en meisjes alleen maar 'een last' vinden en die de personeelsafgevaardigden
liever kwijt dan rijk zijn. In zo'n sfeer komt het vaak tot bitse conflicten.
Om de haverklap duiken berichten op over stakingen in bedrijven waar het
personeel het ontslag van hun délégué niet pikt.
Om die reden bestaat er een speciale, wettelijke bescherming voor
de kandidaten bij sociale verkiezingen. Bescherming tegen ontslag of tegen
andere sancties, zoals ongewilde overplaatsing. Eigenlijk is elk ontslag van
een personeelsafgevaardigde 'verdacht', tenzij het bewijs wordt geleverd van
beroepsfouten (ontslag om dringende redenen) of van 'economische
omstandigheden', zoals de herstructurering van een bedrijf.
Die bescherming geldt in principe vier jaar, ook voor de kandidaten
die niet verkozen raken. Wie twee keer op de lijst staat en telkens niet
verkozen raakte, geniet slechts twee jaar bescherming.
Het aantal beschermde werknemers ligt dus heel wat hoger dan het
aantal gekozenen in de overlegorganen en dat zint veel werkgevers niet. Toch is
de ontslagbescherming niet absoluut. Een werkgever kan een
personeelsafgevaardigde wel degelijk ontslaan, maar zal daarvoor diep in de
geldbuidel moeten tasten. Bij 'onrechtmatig ontslag' moet een forse extra
opzegvergoeding worden uitbetaald.
Voor alle kandidaten bij de verkiezingen op 5 mei, de eerste
stembusdag, is die speciale beschermingsperiode gisteren, 6 januari, al van
start gegaan. Voor de andere kandidaten geldt hetzelfde, in de komende dagen,
tot uiterlijk 19 januari (voor kandidaten in bedrijven met verkiezingen op 18
mei).
Eigenlijk moeten de vakbonden hun officiële kandidatenlijsten pas
tussen 1 en 24 maart bekendmaken. Toch voorziet de wet dus in een bescherming,
met terugwerkende kracht, nog vóór de kandidaten bekend zijn. Op die manier
wordt het voor een werkgever onmogelijk om nog snel iemand te ontslaan van wie
hij vermoedt dat die (in maart) op de lijst zal staan.
Maar hoe kan een bedrijf weten dat iemand op de lijst zal staan?
Het ontslag kan 'te goeder trouw' zijn, zonder anti-syndicale bijbedoelingen.
De ervaring wijst uit dat het in deze 'occulte periode' (tussen januari en
maart) voor bedrijven niet zonder gevaar is om werknemers te ontslaan. Want de
betrokkenen kunnen in maart op de kandidatenlijst prijken en dus van een
speciale bescherming genieten. Werkgevers die hun onschuld bepleiten, halen
zelden of nooit gelijk voor de rechtbank. De rechtbank mag de motivatie van een
kandidatuurstelling van een werknemer immers niet in vraag stellen. Ook de
kandidatuur van iemand die zijn ontslag voelde aankomen, is rechtmatig. Zelfs
wanneer hij voordien nooit enige vakbondsactiviteit heeft laten zien. De
werkgever moet het bewijs van misbruik van de kandidatuur kunnen voorleggen. En
dat is zelden mogelijk.
Veel werkgevers hekelen het misbruik van het beschermingssysteem.
Ze fulmineren - terecht - tegen kandidaten die alleen het eigenbelang, de eigen
redding, als doel hebben. Eigenlijk zouden ook de andere werknemers dat moeten
doen. Ze kunnen in mei hun afkeuring laten zien door niet op dit soort kandidaten
te stemmen. En dan zullen ook de vakbonden inzien dat ze hiermee geen stemmen
kunnen halen.
Bron :Johan Rasking redacteur economie, De Standaard