Bij Inergy Automotive, een bedrijf uit Herentals dat benzinetanks
levert voor de auto-industrie, hebben de 52 arbeiders gisteravond het
werk neergelegd. Ze vragen, net als hun collega's in andere
toeleveringsbedrijven, een loonsverhoging. Vanmiddag volgt een
verzoeningsvergadering met een sociaal bemiddelaar.
De staking ligt in het verlengde van eerdere stakingen bij toeleveranciers zoals Syncreon en Johnson Controls.
"Bij
de toeleveranciers heerst een gevoel van achtergestelde lonen en
vergoedingen tegenover de autobedrijven waaraan geleverd wordt", zegt
Luc Hendrickx van het ACV. "Daarbovenop komt bij Inergy ontevredenheid
over andere zaken."
De nachtploeg had dinsdagavond al gedreigd om het werk neer te leggen,
maar bleef toch aan het werk nadat de directie beloofd had
onderhandelingen te voeren op woensdag.
Na een hele dag onderhandelen werd echter geen akkoord bereikt, zodat
de nachtploeg gisteravond toch in staking ging. Ook vandaag wordt er
niet gewerkt.
De directie van Inergy heeft om een verzoeningsprocedure - met
bemiddelaar - gevraagd. "Wij wachten nu op een initiatief van de
bemiddelaar", klinkt het bij de bonden.
Inergy levert benzinetanks aan vooral buitenlandse autobedrijven, zoals
Opel in Duitsland, maar is ook een kleine klant van Audi Brussel.
Volgens Hendrickx zal de staking snel gevoeld worden in Duitsland. Ook voor Audi Brussel kan de staking gevolgen hebben.
De Limburgse metaal- en autosector
wordt op dit ogenblik geplaagd door een nooit geziene sociale onrust.
De situatie bij verzinker Galva Belgium in Houthalen-Helchteren, bij GE
Capital, de TI Group en Arcomed in Beringen zou op springen staan.
Dat blijkt uit een rondvraag van BELGA bij de vakbonden van de Limburgse metaalsector.
Directie en vakbonden zaten donderdag bijeen bij
auto-onderdelenproducent VCST in Sint-Truiden. De arbeiders vroegen
naar analogie met hun collega's van Tenneco Automotive, dat net een
staking achter de rug heeft, een loonsverhoging. Ook bij VCST werd er
donderdag een akkoord bereikt. Maar om verder "geen olie op het vuur te
gooien", wilden de vakbonden daarover geen verder commentaar kwijt.
Bij het bedrijf WCA Alro in Dilsen-Stokkem dat kunststofonderdelen voor
de automobielsector maakt, zat de plaatselijke directie donderdag
eveneens bijeen om de eisen van de arbeiders voor een loonsverhoging te
bespreken. Ook bij WCA Alro kon een staking tot hiertoe vermeden
worden. Directie en vakbonden onderhandelen volgende week voort omdat
de directeur en de personeelsdirecteur in het buitenland vertoeven, zo
liet vakbondsafgevaardigde Benny Vandenreyken van het ACV na afloop van
de gesprekken weten. Bij WCA Alro werken 150 mensen.
Bij het bedrijf Kautex Textron in Tessenderlo werd donderdag eveneens
een akkoord omtrent een verhoging van de koopkracht in de vorm van
maaltijdcheques bereikt. Ook daar kon met andere woorden een staking
vermeden worden. Kautex Textron produceert benzinetanken voor de
automobielindustrie.
Maar zowel bij papierproducent Sappi in Lanaken, het bedrijf Galva
Belgium in Houthalen-Helchteren, GE Capital, Arcomed en de TI Group in
Beringen zijn de vakbonden er allerminst gerust in. De TI Group
produceert remleidingen voor de automobielsector.
De situatie bij Galva Belgium dreigt vrijdag al op een staking uit te
draaien indien de directie dan geen toegevingen omtrent een loonsopslag
doet, zo zegt Johny Frans van het ABVV.
Bij papierproducent Sappi in Lanaken heeft de socialistische vakbond
ABVV de directie nog tot maandag de tijd gegeven om uitsluitsel over
een loonsverhoging te geven. Indien de directie maandag geen
toegevingen wil of kan doen, dreigt ook daar een staking uit te breken.
De sociale rust lijkt met andere woorden nog lang niet teruggekeerd in
Limburg. De vakbonden maken gewag van een ware "kettingreactie" bij de
bedrijven en zeggen dat ze jongste weken en dagen van de ene staking
naar de andere moeten hollen om intussen hier en daar nog snel
akkoorden te onderhandelen. "Een explosieve situatie die niet veel
langer houdbaar is", zo liet een onderhandelaar zich donderdag nog
ontvallen.
Terwijl coalitiepartners CD&V en Open Vld elkaar openlijk in de
haren zitten over een regeling inzake de minimale dienstverlening, stel
ik als reiziger vast dat de NMBS zelfs in normale omstandigheden geen
behoorlijke dienstverlening levert. Misschien moeten de vakbonden
eindelijk nog maar eens een gezamenlijke staking organiseren om de
problemen die de reigers én het personeel dagelijks ondervinden aan te
kaarten. Er is alvast voldoende maatschappelijk draagvlak.
In Charleroi zijn de politiekantoren de hele ochtend dicht door een
actie van de vakbonden. Volgens de bonden zijn er problemen op het vlak
van infrastructuur, uitrusting en personeel.
Verschillende commissariaten zijn in zeer slechte staat. In Lodelinsart
bijvoorbeeld werd de schade aangericht door een molotovcocktail nooit
hersteld. Het commissariaat van Marcinelle is enkele jaren geleden
afgebrand. Vandaag zit de dienst er nog altijd in voorlopige
containers.
Naast noodzakelijke herstellingen die niet worden uitgevoerd, klagen de
agenten ook over te weinig voertuigen, inktpatronen en computers.
De agenten klagen de problemen al meer dan een jaar aan en betreuren
dat er geen dialoog met de gemeentelijke autoriteiten mogelijk is.
Burgemeester en schepenen komen vaak niet opdagen bij
overlegvergaderingen, luidt het.
Door al die problemen kan de politie met moeite ten dienste staan van de bevolking, zeggen de vakbonden.
Door de malaise is de zone ook niet erg aantrekkelijk voor
kandidaat-agenten. Een vijftigtal agenten heeft ook al een
overplaatsing naar andere zones aangevraagd.
De vakbondsactie duurde tot de middag. De 101-alarmcentrale in Charleroi bleef wel bemand.
Waalse treinbegeleiders uit Bergen en La Louvière hebben vanmorgen
een aantal uren het werk neergelegd. Ze staken omdat ze opnieuw werden
geconfronteerd met zware agressie. De staking heeft ook gevolgen voor
het treinverkeer in Vlaanderen.
De treinbegeleiders uit Bergen en La Louvière begonnen aan hun staking
rond 5.30 uur. Kort daarna legde ook een derde van de treinbegeleiders
uit Brussel-Zuid het werk neer. Later breidde de staking uit naar
Ottignies, Namen, Charleroi en 's Gravenbrakel.
Inmiddels hebben de treinbegeleiders uit Namen en Ottignies het werk weer hervat. In de andere steden wordt er voortgestaakt.
De staking heeft vooral gevolgen voor het treinverkeer in Wallonië,
vooral op de lijnen Brussel-Charleroi en Brussel-Louvain-la-Neuve.
Maar er is ook hinder in Vlaanderen, op de lijnen Brussel-Turnhout, Brussel-Luchthaven, Brussel-Leuven en Brussel-Antwerpen.
Door de staking zijn volgens Infrabel in totaal een vijftigtal treinen op het hele net geschrapt.
Met de recente
syndicale acties in de auto-industrie wordt nog maar eens een zoveelste
duidelijk signaal gegeven. Niet enkel koopkracht maar ook de zekerheid is van
het allergrootste belang voor de mensen. Liefst 930 mensen werken in onzekerheid
bij Ford en doen dat allemaal in naam van de flexibiliteit. De laatste jaren
kennen we het wel. Vaste jobs worden geslachtofferd en vervangen door tijdelijke
jobs en/of outsourcing. Dit allemaal aan lagere arbeidsvoorwaarden en zonder de
broodnodige zekerheid.
Dat een bepaalde
politica dan nog het lef heeft om de arbeiders van Ford rond de oren te slagen
met de 30 miljoen euro belastingsgeld (weeral ons geld en van de sociale
zekerheid) die de overheid gegeven heeft aan Ford, getuigd dan ook van heel
weinig respect. Sommige mensen kennen blijkbaar geen schaamte. De auto-industrie
heeft dit geld immers gebruikt om te komen waar ze nu zijn. Ze hebben vaste jobs
ingeruild voor tijdelijke jobs en hebben de 30 miljoen euro hiervoor gebruikt in
plaats van ze te gebruiken voor meer werkzekerheid. De werkende klasse is het
slachtoffer in dit verhaal en niet het patronaat.
Weg dus met vaste
jobs. Lang leve tijdelijke jobs is de filosofie. En dit in een sector waar
sowieso al veel flexibiliteit is. All-in akkoorden, plus-minus akkoorden,
tijdelijke contracten Het signaal is duidelijk. Flexibiliteit heeft zijn grenzen
en mensen hebben hun grenzen. En die mensen trekken de grens daar waar zekerheid
onzekerheid wordt. Spijtig genoeg kent flexibiliteit geen grenzen in de ogen van
het patronaat.
We hebben het de
voorbije maanden al regelmatig herhaald : de flexizekerheid of flexicurity !
Flexibiliteit kan in de ogen van het patronaat niet stoppen bij arbeid maar moet
onder andere nog verder worden uitgebreid naar verloning toe. Loon gekoppeld aan
de economische toestand van het bedrijf om maar een voorbeeld te noemen. Wat
vandaag genoeg is kan morgen te weinig zijn. De flexibiliteit kent geen
grenzen.
Maar niet enkel bij Ford worden duidelijke signalen gegeven.
En het einde lijkt nog niet in zicht. Een politiek klimaat waarin de werkgevers denken dat zij de natuurelementen kunen controleren stuit op meer en meer onbegrip. De jacht op meer winsten onder de noemers van concurrentie en flexibiliteit wordt blijkbaar moeilijker. Zouden mensen eindelijk wakker schieten ?
Bonden voeren actie tegen boycot Securex van sociale verkiezingen
Een zeventigtal leden van de drie grote vakbonden heeft woensdagochtend
actie gevoerd voor de zetel van sociale dienstverlener Securex in
Brussel. Het gemeenschappelijk vakbondsfront beschuldigt het bedrijf
ervan het sociaal overleg te weren door werknemers zwaar onder druk te
zetten om zich geen kandidaat te stellen bij de komende sociale
verkiezingen.
Volgens
ACV-vakbondssecretaris Wim Penninckx is Securex een van de grootste
sociale groepen in België, maar weert ze al decennia lang het officiële
sociale overleg uit het bedrijf.
"Puur wettelijk kunnen we het
bedrijf niets verwijten. Ze volgen telkens de hele procedure voor
sociale verkiezingen, maar net op het laatste moment trekken de
kandidaten zich plots terug", aldus Penninckx. "Onze actie richt zich
ook tegen andere bedrijven die gelijkaardige praktijken toepassen,
zoals de Koepel van Onafhankelijke Mutualiteiten."
In oktober 2007 voerden de vakbonden ook al actie bij Securex, maar zonder resultaat.
Bij het visverwerkende bedrijf Marine Harvest Pieters in Brugge
hebben de 246 arbeiders rond 11 uur het werk neergelegd. De directie
denkt dat ze zich laten inspireren door de stakingen bij
toeleveranciers van Ford Genk.
De arbeiders willen meer loon omdat het leven duurder is geworden.
Ze willen 1,5 euro per uur meer verdienen, bovenop de loonsverhoging die al beloofd werd in de visserijsector.
Volgens de directie is deze actie geïnspireerd op de nieuwsberichten
van de laatste dagen over stakende werknemers in andere bedrijven die
ook een hoger loon willen. "De acties in de toeleveringsbedrijven van
Ford Genk zijn volgens ons de aanleiding. We begrijpen het echter niet
goed, want we onderhandelen reeds geruime tijd in een goede sfeer
omtrent de functiespecificatie van onze mensen."
Die onderhandelingen verlopen, volgens het ABVV, vlot. "Maar de mensen
hebben daar nu geen boodschap aan. Het leven wordt almaar duurder en de
mensen hebben hun loon de laatste 5 jaar niet zien stijgen", zegt
Maurice Devos van het ABVV.
Vakbonden en directie praten sinds 14.00u over een oplossing.
De arbeiders van Lear Corporation eisen dezelfde loon- en arbeidsvoorwaarden als hun collega's bij Syncreon
In Genk-Zuid heeft de sociale onrust bij Syncreon zich verspreid
naar de andere toeleveraars van Ford. De arbeiders van Lear Corporation
eisen dezelfde loon- en arbeidsvoorwaarden als hun collega's bij
Syncreon. Daar is het akkoord tussen bonden en directie vanochtend
aangenomen.
De
directie van toeleveringsbedrijf Syncreon bereikte gisteravond met de
vakbonden een ultiem akkoord over de gevraagde loonsverhoging. De
directie verklaarde zich bereid om 47 en 32 cent per uur meer te
betalen, afhankelijk van de functie en ook 2 brutopremies van 500 euro
uit te keren. De premies, een in april en een in december, gelden enkel
indien de sociale rust in het bedrijf bewaard blijft.
Een kleine meerderheid van de arbeiders van de ochtend- en middagploeg,
53,5 procent, stemde tegen. Zij bleven bij hun eis tot een
loonsverhoging van 1 euro per uur. Voor een voortzetting van de staking
waren minstens 66 procent nee-stemmen nodig en dus is het voorstel
alsnog aanvaard.
Bij de vakbonden werd opgelucht gereageerd op het beëindigen van de
staking. En ook bij Ford dacht men al dat het einde van de ellende in
zicht was. Door de staking bij Syncreon lag ook daar de productie 2
dagen stil en dat resulteerde in een productieachterstand van 2.000
wagens.
Verwarring alom
Maar
dat was buiten de waard gerekend. Bij de andere toeleveringsbedrijven
van Ford was immers met spanning uitgekeken naar de uitslag van het
referendum bij Syncreon.
Toen bekend raakte dat bij dat laatste bedrijf een loonsverhoging bekomen was, kwamen de arbeiders van Lear op straat.
De vakbonden hadden de arbeiders op het hart gedrukt dat ook bij hen zo
snel mogelijk onderhandelingen gestart zouden worden maar daar namen
die geen genoegen mee. De arbeiders bij Lear eisen dezelfde voorwaarden
als hun collega's bij Syncreon en zolang de directie niet aan die eis
tegemoetkomt, staken ze.
Lear maakt zetels voor de Ford Mondeo, er werken zo'n 300 mensen.
Voorlopig ligt enkel bij Lear de band stil. Bij Ford is de productie
weer opgestart, de zetels van bij Lear zullen achteraf in de wagens
gemonteerd worden. Ook de arbeiders van Syncreon zijn intussen weer aan
de slag gegaan. Bij de andere toeleveranciers, SML en IAC, verloopt de
productie normaal.
De syndicale organisaties ACOD, ACV-OD, NSPV en VSOA vragen de
dringende behandeling van een aantal eisen die ze gebundeld hebben. Dat
hebben ze vandaag in gemeenschappelijk vakbondsfront gemeld in een
brief aan minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael.
Meer vakantiegeld De
vakbonden willen, na een periode van zes jaar zonder loonsverhoging,
een verhoging van alle personeelsbarema's en de toekenning van een
perequatiecoëfficiënt voor politieambtenaren die voor de
politiehervorming met pensioen gegaan zijn. Ook vragen ze een verhoging
van het vakantiegeld van het operationeel personeel en een herziening
van het systeem van de maaltijdvergoedingen.
"Absolute prioriteit" Bijkomende
prestaties zijn voor de vakbonden uitzonderlijk en moeten dat ook
blijven. "Wij eisen dat deze prestaties aan 125 procent betaald worden.
De aanwerving blijft voor ons een absolute prioriteit", luidt het.
Eindejaarspremie De
vakbonden vragen verder de verhoging van de eindejaarspremie, de
eenvormigheid van de pensioenleeftijd op 58 jaar, de toegang tot het
systeem van de gezondheidszorg voor het administratief en logistiek
personeel en de valorisering van de anciënniteit voor het personeel dat
deeltijds gepresteerd heeft.
"Tal van problemen" Tot
slot eisen de syndicale organisaties de realisatie van de nog niet
uitgevoerde punten van het protocol dat afgesloten werd na de
onderhandelingen over de herevaluatie van het statuut. "We stellen vast
dat binnen de politiediensten tal van problemen blijven bestaan. Om die
op te lossen en de werkvoorwaarden te verbeteren, zal elke
vakorganisatie de punten die ze gepast acht inschrijven op de dagorde
van het onderhandelingscomité voor de politiediensten", besluiten de
vakbonden.
Ontslag delegee:Vakbonden delen pamfletten uit bij Philips Brugge
De vakbonden bij televisieproducent Philips in
Brugge hebben donderdag pamfletten uitgedeeld aan de bedrijfspoorten.
De vakbonden protesteerden daarmee tegen het ontslag van een
afgevaardigde van de BBTK. Volgens de vakbonden werd hij om subjectieve
redenen afgedankt. De vakbonden beraden zich nu over de toekomst.
Mogelijks komen er hardere acties tegen het ontslaan van beschermde
werknemers.
We hebben nog niets gehoord van de directie", zegt vakbondssecretaris
Christel Burke. "Intussen stelden we vast dat bij een zusterbedrijf van
Philips in Leuven ook een vakbondsafgevaardigde werd ontslaan vlak voor
een nieuwe beschermingsperiode. Het is onze bedoeling om het probleem
nu ruimer te bekijken en daarna de nodige acties te plannen."
De vakbonden vrezen dat ze door de ontslagen monddood zullen worden gemaakt.
Het gemeenschappelijk vakbondsfront (ACOD, ACV-OD en ACLVB) gaat
morgen/vrijdag tussen 9 en 12 uur prikacties houden bij De Lijn in
Antwerpen. Met hun actie klagen de bonden de gebrekkige doorstroming
van het busverkeer in Antwerpen aan, waardoor buschauffeurs niet
voldoende rusttijden kunnen nemen.
De prikacties vinden plaats
aan de Rooseveltplaats in Antwerpen. Het busverkeer zal er belemmerd
worden, maar volgens vakbondsman Hicham El Mzairh van de liberale bond
zal er nog een "minimumdienstverlening" worden gegarandeerd. "We voeren deze actie omdat alle communicatiemiddelen uitgeput zijn", verklaarde hij donderdagavond.
Volgens
de vakbonden bestaat het probleem van de slechte doorstroming al lang
maar blijven structurele oplossingen vanwege de directie en de stad
Antwerpen uit.
ACV en ABVV voeren vrijdag symbolische schoonmaakactie op Meir
Vakbonden ABVV en ACV zullen vrijdagvoormiddag een symbolische
schoonmaakactie houden op de Meir in Antwerpen. Met de actie willen de
bonden de weinig aantrekkelijke werkomstandigheden in de
schoonmaaksector aanklagen. Vooral de talloze besparingen in de sector,
die "uitsluitend de werknemers treffen", zijn de bonden een doorn in
het oog.
Een
van de zaken die de bonden aankaarten, is de snel stijgende werkdruk in
de sector. "Om een voorbeeld te geven: 5 jaar geleden diende een
schoonmaker per uur gemiddeld 300m2 te onderhouden. Vandaag is dit meer
dan verdubbeld, tot 700m2 per uur. Dat is een ondraaglijke situatie",
luidt het. De jaarlijkse besparingen op de onderhoudscontracten wijzen
de bonden aan als oorzaak van de stijgende werkdruk.
Om
hieraan enigszins te verhelpen pleiten de bonden voor vaste afspraken
die de prijsconcurrentie moeten helpen indammen. "Dat kan enerzijds
door een standaard lastenboek in te voeren. Anderzijds moet ook de
onderaanneming bestreden worden omdat die aanleiding blijft geven tot
zwartwerk en fraude", sommen de bonden op. De symbolische actie vindt
nu vrijdag plaats tussen 10 en 11 uur.
In de bijtende kou van de ochtend van 5 januari staat een groep
rode syndicalisten aan de GB van Ans bij Luik. Ze eisen de heropname
van hun kameraad Guy Wosny.
Personeel wil zijn delegee terug
Het bizarre verhaal begint op 23 december.
SETca-delegee Guy Wosny is zijn portefeuille kwijt. SETca is de
Franstalige bediendenvakbond van het ABVV. Op 24 december signaleert de
politie hem dat hij alles kan komen ophalen op het commissariaat. Dat
duurt langer dan verwacht, hij komt pas om 16 uur op zijn werk, twee
uur te laat. Op zijn volgende werkdag, 27/12 beseft hij plots dat die
twee uren als vakantie-uren moeten geregistreerd worden. Hij verandert
dat op zijn prikkaart en neemt zich voor zijn chef te informeren zodra
hij hem ziet. Zoals vaak gebeurt bij de GB in Ans.
Op 31 december wordt Guy bij de veiligheidsdienst geroepen. Guy: Ik heb daar gewoon mijn verhaal gedaan, ik heb niets verkeerd gedaan!.
Dezelfde dag deelt de directie aan SETca-secretaris
Jacqueline Orval mee dat ze Guy wil afdanken wegens zware fout, het
overtreden van het bedrijfsreglement. Na uren discussie wisten ze me alleen te zeggen dat ze nog eens zouden nadenken. Dat was al een slecht teken.
Op 2 januari bevestigt de directie per telefoon de
afdanking en vraagt ze de opheffing van de syndicale bescherming.
Jacqueline Orval roept onmiddellijk alle delegees van de winkel bijeen.
Intussen valt de afdeling waar Guy werkt, al stil.
Twee maten, twee gewichten
Jacqueline Orval: We willen de actie
verhuizen naar de winkel van Flémalle. Daar zijn er problemen met het
uitbetalen van de overuren. Omdat de directie prikkaarten heeft
kwijtgespeeld! En ze geeft de overuren van de 50-plussers met een
halftijdse loopbaanonderbreking niet door aan de RVA.
Jacqueline Orval besluit dat de directie zelf de
indruk wekt dat sommige regels wel en andere niet hoeven te worden
nageleefd. Daarmee heeft ze altijd een stok waarmee ze om het even wie
kan slaan. Het vakbondspamflet voor de klanten schrijft daarom: Waarom
twee maten en twee gewichten? Omdat er rijken zijn die altijd gelijk
hebben en werkende mensen die zich altijd maar moeten aanpassen aan de
grillen van het bedrijf. Wij eisen de heropname.
Experts van de Vlaamse en Franstalige Gemeenschap onderzoeken vanaf
18 januari of Specialty Sugars, een afdeling van de suikerfabriek in
Moerbeke, kan blijven bestaan, rekening houdend met de Europese
wetgeving rond de suikerproductie.
Dat is vandaag overeengekomen tijdens een overlegronde tussen vakbonden
en directie van Iscal Sugar, de groep achter de suikerfabriek in
Moerbeke die de deuren sluit.
Op 23 januari zullen vakbonden en directie opnieuw samenkomen en
bekijken of een klein deel van de fabriek alsnog open kan blijven.
Volgens de directie van Iscal Sugar is dit "bijna zeker", zegt Björn Desmet, gewestelijk secretaris ABVV Voeding.
Het zou in totaal evenwel om amper vijf tot zeven arbeidsplaatsen gaan. In de suikerfabriek van Moerbeke werkten 95 mensen.
De Luikse staalindustrie staakt op 21 januari
gedurende 24 uur indien hoogoven 6 van ArcelorMittal tegen die datum
niet opnieuw is opgestart. Dat heeft ABVV Metaal Luik-Luxemburg maandag
aangekondigd tijdens een persconferentie.
"Dit is "een eerste waarschuwing", zegt ABVV Metaal. Er volgt nog een
kalender met activiteiten voor Mittal, de Belgische staat, het Waalse
gewest en Europa.
De vakbond is ongerust over de toekomst van de staalindustrie in Luik.
ABVV Metaal is bezorgd wegens de problemen met de CO2-quota. "Mittal
voert zwaarder druk uit dan verwacht en dreigt te vertrekken naar
landen waar ze zoveel mogen uitstoten als ze willen", legt Francis
Gomez, leider van de Luikse metaalarbeiders, uit.
De socialistische vakbond vraagt aan Mittal om intern oplossingen te
vinden en te investeren in middelen om de CO2-productie te verminderen.
ABVV Metaal richt zich ook tot het Waals gewest en de federale staat om
zo snel mogelijk een oplossing te vinden. Tot slot vraagt de vakbond
aan Europa om te stoppen met een beleid dat indruist tegen een
industriële activiteit en zorgt voor de verplaatsing van de uitstoot
naar Afrika en Azië."
Bij Opel Antwerpen is een spontane staking uitgebroken. De
arbeiders weigerden na de voormiddagpauze opnieuw aan het werk te gaan.
Ze protesteren tegen het feit dat de lonen niet correct worden
uitbetaald.
Drie jaar geleden werd de loonadministratie bij General Motors verhuisd van Antwerpen naar Barcelona.
Volgens de vakbonden loopt het sindsdien geregeld mis.
"De lonen zijn opnieuw niet correct uitbetaald", zegt Rudi Kennes van
de socialistische vakbond. "Sommigen worden te weinig betaald, bij
anderen gaan attesten verloren."
"Door al die problemen raken sommige mensen in financiële problemen. Dit kan zo niet langer."
De productielijn werd om 10.30 uur stilgelegd. De staking brak uit in
de assemblage-afdeling, maar breidde al snel uit naar de rest van de
fabriek.
Bij Opel in Antwerpen werken zo'n 3.500 mensen. Het personeel wil pas
opnieuw aan het werk gaan als de directie belooft dat het probleem
structureel wordt aangepakt.
WAAROM KANDIDATEN BIJ SOCIALE VERKIEZINGEN BESCHERMING VERDIENEN
Sinds gisteren is elk
ontslag 'verdacht'. Maar de ontslagbescherming is niet absoluut. Misbruik
van kandidatuur is moeilijk te bewijzen
Tussen 5 en 18 mei
zullen zowat 1,3 miljoen werknemers, uit 6.000 bedrijven, hun stem uitbrengen
bij de sociale verkiezingen. Dan duiden ze hun vertegenwoordigers aan in de
informatie- en overlegorganen van het bedrijf: de ondernemingsraad en/of het
preventiecomité.
De drie vakbonden zullen samen zowat 120.000 kandidaten weten te
verzamelen. Dat is een heuse krachttoer. Want het gaat niet alleen om 'oude
vakbondsgetrouwen'. Voor zowat 20.000 kandidaten zal het de eerste keer zijn.
De rekruteringscampagne is dan ook al enkele maanden bezig. De beroepscentrales
en de regionale afdelingen van ACV, ABVV en ACLVB voeren een affiche-, folder-
en internetslag om potentiële kandidaten warm te maken. Het voornaamste
wervingsnetwerk blijft echter dat van de informele contacten tussen actieve
vakbondsmilitanten en -gekozenen en hun collega-werknemers.
Er staat veel op het spel, want de stem van de meeste werknemers
gaat in de eerste plaats naar een kandidaat, veel minder naar de kleur van de
vakbondslijst of naar de standpunten van de vakbondsleiders.
Het moeten dus 'goede' kandidaten zijn. Sterke figuren, met de
nodige kennis over het bedrijf, met de mondigheid om standpunten te verkondigen
en met de nodige 'autoriteit' op de werkvloer èn in de directiezaal om de
spreekbuis van het personeel te kunnen zijn.
Dat is al niet weinig en voor heel wat kandidaten ligt de lat hier
al erg hoog. Maar daarnaast moeten ze ook 'bestand zijn' tegen de stress die
eigen is aan confrontaties met de directie. Dat is niet vanzelfsprekend.
Verstandige bedrijfsleiders weten maar al te best hoe waardevol een
'sterke' stem van het personeel kan zijn. Iemand die ook voor de managers kan
dienen als referentiepunt, als aanspreekpunt, zelfs als medestander in het
zoeken naar sociaal verantwoorde oplossingen voor economische problemen.
Helaas zijn er nog altijd veel werkgevers die de vakbondsjongens-
en meisjes alleen maar 'een last' vinden en die de personeelsafgevaardigden
liever kwijt dan rijk zijn. In zo'n sfeer komt het vaak tot bitse conflicten.
Om de haverklap duiken berichten op over stakingen in bedrijven waar het
personeel het ontslag van hun délégué niet pikt.
Om die reden bestaat er een speciale, wettelijke bescherming voor
de kandidaten bij sociale verkiezingen. Bescherming tegen ontslag of tegen
andere sancties, zoals ongewilde overplaatsing. Eigenlijk is elk ontslag van
een personeelsafgevaardigde 'verdacht', tenzij het bewijs wordt geleverd van
beroepsfouten (ontslag om dringende redenen) of van 'economische
omstandigheden', zoals de herstructurering van een bedrijf.
Die bescherming geldt in principe vier jaar, ook voor de kandidaten
die niet verkozen raken. Wie twee keer op de lijst staat en telkens niet
verkozen raakte, geniet slechts twee jaar bescherming.
Het aantal beschermde werknemers ligt dus heel wat hoger dan het
aantal gekozenen in de overlegorganen en dat zint veel werkgevers niet. Toch is
de ontslagbescherming niet absoluut. Een werkgever kan een
personeelsafgevaardigde wel degelijk ontslaan, maar zal daarvoor diep in de
geldbuidel moeten tasten. Bij 'onrechtmatig ontslag' moet een forse extra
opzegvergoeding worden uitbetaald.
Voor alle kandidaten bij de verkiezingen op 5 mei, de eerste
stembusdag, is die speciale beschermingsperiode gisteren, 6 januari, al van
start gegaan. Voor de andere kandidaten geldt hetzelfde, in de komende dagen,
tot uiterlijk 19 januari (voor kandidaten in bedrijven met verkiezingen op 18
mei).
Eigenlijk moeten de vakbonden hun officiële kandidatenlijsten pas
tussen 1 en 24 maart bekendmaken. Toch voorziet de wet dus in een bescherming,
met terugwerkende kracht, nog vóór de kandidaten bekend zijn. Op die manier
wordt het voor een werkgever onmogelijk om nog snel iemand te ontslaan van wie
hij vermoedt dat die (in maart) op de lijst zal staan.
Maar hoe kan een bedrijf weten dat iemand op de lijst zal staan?
Het ontslag kan 'te goeder trouw' zijn, zonder anti-syndicale bijbedoelingen.
De ervaring wijst uit dat het in deze 'occulte periode' (tussen januari en
maart) voor bedrijven niet zonder gevaar is om werknemers te ontslaan. Want de
betrokkenen kunnen in maart op de kandidatenlijst prijken en dus van een
speciale bescherming genieten. Werkgevers die hun onschuld bepleiten, halen
zelden of nooit gelijk voor de rechtbank. De rechtbank mag de motivatie van een
kandidatuurstelling van een werknemer immers niet in vraag stellen. Ook de
kandidatuur van iemand die zijn ontslag voelde aankomen, is rechtmatig. Zelfs
wanneer hij voordien nooit enige vakbondsactiviteit heeft laten zien. De
werkgever moet het bewijs van misbruik van de kandidatuur kunnen voorleggen. En
dat is zelden mogelijk.
Veel werkgevers hekelen het misbruik van het beschermingssysteem.
Ze fulmineren - terecht - tegen kandidaten die alleen het eigenbelang, de eigen
redding, als doel hebben. Eigenlijk zouden ook de andere werknemers dat moeten
doen. Ze kunnen in mei hun afkeuring laten zien door niet op dit soort kandidaten
te stemmen. En dan zullen ook de vakbonden inzien dat ze hiermee geen stemmen
kunnen halen.
Bron :Johan Rasking redacteur economie, De Standaard
De geplande vermindering van de 500
zogenaamde 'mailcentra' (uitreikingskantoren) bij De Post tot 150
blijft voor onrust zorgen bij het personeel. Nogal wat postbodes vrezen
dat ze langer zullen moeten werken omdat ze verdere verplaatsingen
zullen moeten maken.
In de provincie Antwerpen gaan volgens voorlopige onderzoeken 28 van de
huidige 51 mailcentra dicht, in Limburg zelfs 34 van de 43. Waar dat
concreet moet gebeuren is nog onderwerp van overleg met de vakbonden.
Nogal wat personeelsleden, postbodes en vooral postbedienden, maken
zich zorgen.
De maatregel past in het toekomstplan van topman Johnny Thijs.