...Het eiland bleek een paradijs Met een minivliegtuigske, ikke aan traampje achter den piloot, kwamen we toe op het grote eiland.. dan een helse springboottocht -opnieuw breng ik die ode uit aan me laatste touristilshot- en om het nog wat hectischer te maken spanden ze een zwart zeil over ons ter regenbescherming, precies een spookkot, maar ja, zo maak je direct vrienden voor je aan wal komtJ- naar het kleine maiseilandje (waar geen mais te bespeuren was maar ja, ik met me eeuwige waarom?vragen moest dit antwoord toch laten varen)
En daar kom je dan toe
Een hoofdweg bestaat uit een meter breed stenen pad, de zijwegen bospaadjes de jungle doorheen heel weinig toeristisch verderf, Stranden onaangeraakt, overal kokosbomen, palmbomen, mango´s voor het grijpen (en toch genen durchfall krijgen, die darmen van me worden beresterk) en een zee zo blauw en warm Dit was het mooiste van het mooiste als het om ons ogen bekende postkaartdroombeeld gaat-
Een canadees leende mij zijn tentje, dus sliep ik op het zachte zand in me tent onder een rieten dakske, 2 meter (en nee geen zouten korrel te nemen hier!) van de zalig ruisende golven wat een rust!!!!! Het weer zat wel wat tegen regenseizoen of winter is aangebroken Dus vaak openbarsting van de hemel, stoten van wind, en kleren die dan heel erg muf gaan rieken Maar er waren ook uren van zon, en hoe je daar dan van openbloeit op die perfecte plaats, geen verdere uitleg nodig Was eerst van plan enkele daagjes te blijven, Tot ik mezelf eigenlijk best wel kon vinden In het volgen van zonne(alle, licht)ritme Vroeg op, eten als je honger hebt, slapen als je daar zin in hebt, leesvoer bij eigengedachtenstilgang, beddegem als het donker is . Enige frustratie was het overal rondlopen van honden Mijn schrik is er helaas nie op verbeterd na een paar bijna-aanvallen met bijhorende vapeurs :( en hulpgeschreeuw in alle talen
En nu weer vasteland Nog voor eventjes, want dan wordt het weer een lange wateroverbrugging
Brr, tloopt bijna ten einde he
(Maar wat ik daar dan nog over wil zeggen lezen jullie volgende keer )
10-06-2008 om 03:51 geschreven door sylvieke
26-05-2008
Guate-Nica
Het was twijfelen om opnieuw naar cuba te gaan, of de maiseilanden van nicaragua te bezoeken... dit hing af van mijn aangetrouwden cubaanneeffamilie... maar het wachten voor de computer maakte me zot dus besloot ik in de ochtend me boeltje te pakken en hopla opnieuw naar Guate te trekken Ik trof een beer van een Braziliaan aan, en vroeg hem of hij me in Managua wou "vergezellen" voor de nacht en ochtendstond richting busstation Haha, die kerel keek toch wel efkes vreemd maar we verstonden beiden waar ik het over had...VEILIGHEID he mensen, astenblieft zunne ;) In guate wist ik me weg al om me zusie blij verrasd door me komst, te bezoeken In "haar" dorpje kon ik mezelf eens nuttig maken als kinesistje al deed de onmacht van dan weer te vertrekken en te weten dat meer therapie nodig was om een jongen weer te doen lopen, me zeer... Leuk te voelen hoe wat ik studeerde een mens toch echt kan helpen... Vroeg in de ochtend den berg weer afrijden.. om samen te reizen naar oost-guatemala Semuc Champey genaamd, een natuurwonder kristalheldere waterpoelen die in elkaar overlopen heerlijk zuiver gevoel heb je daar!!!! Dan samen naar Antigua waar we opnieuw afscheid namen vreemd, dit is de laatste keer dak die krop van "hier ga ik weer "even moest overwinnen volgende keer is het om huiswaars te trekken huiswaarts, home sweet home :) An zit nu te genieten in "el norte", en ikke? Tjah, op me gat zitten doenek nie (of toch?!)... hupla, wat deed ik mezelf vorige nacht toch aan?! Ik nam een chickenbus (degenen die dit fenomeen kennen zullen me "pijnen" wel verstaan) om er na middag-nacht-ochtendrit van ongeveer 20 uur, -doorheen tal van nachtelijke militaire controles, geradbraakt was nu wel van toepassing, omringd door manvolk die het "i like you baby" zeer goed beheersten, maar ook met luide rock&roll muziek, groen zwaailicht in de bus en gierende mensen (hier kwam die glimlach weer van genot dit alles te beleven)- toe te komen in nicaragua, ja hoor, hier zit ik weer.... Morgen gun ik mezelf de iets makkelijkere reisweg en vlieg de caraiben tegemoet naar mijn laatste stukje droomreisbestemming...las islas del maiz... Wat ik hoop te vinden? Och, tis mij om het even... zon, heldere zee vol viskes, boekske lezen (lang leve de boekuitwisseling!!!) mezelf nog een goei relaxbeurt geven... Het terugkeren in belgenland komt in zicht en ...ik heb er zin in.. Heimwee heb ik niet gehad, daarvoor was het me allemaal veel te intens en energievullend... maar appreciatie voor wat we daar toch allemaal hebben dat heb ik meer dan eens gevoeld... Maar kom, het afsluitend verslag zal nog komen hier, daar zijn we nog niet :) Een schoon emotioneel slotzinneke bespaar ik jullie nu nog....
26-05-2008 om 03:05 geschreven door sylvieke
07-05-2008
...keerekeeweere...
Om een vervolg te brengen op het vorige /lang geleden/ verslag...den dansavond was fameusen fun ware het wel wa overdreven dat heel het eiland in rep en roer zou staan....maar das nu nie echt interessant he... De volgende dag met een mottige kater vertoefden we in boot, taxi en bus..belabberd ja, maar kom... uiteindelijk bereikten we de frisse bergen van Panama en vonden een hostel met een sterk grootouders-hier-spookt-het-gevoel, tis eens iets anders...we trokken het woud in op zoek naar de alom befaamde maar moeilijk te vinden Quetzal (de chocolatbar in Gent is dus genaamd naar een schoon vogel, oftewel naar tgeld van Guatemala...dit enkel als weetje voor de geinteresseerden onder jullie)..we zagen er eentje...savonds kwam den taxi niet opdagen, begon het te regenen, mammie hier wilden we niet ten onder gaan..maar al bij al vonden we een laadbak die ons terugbracht naar ons bommaplaats... Na de bergen opnieuw de hitte tegemoet...onder een volle maan met niemand in de buurt wandelden we de spiegelzee in, zwommen lekker in ons nakie met 3 schone wit-geen-zon-geziene-plaatsen weerkaatsend in la luz della luna... Onze grote kamer was helaas het slachtoffer van menig ratten met schijtproblemen, maar daar kunnen we al tegen... Dagen strand, niks doen, het lokale technofestival bezoeken die uitmondde in een vreselijke valse rockrally, en dan weer verder...Panama City...bwekes, ik heb het niet voor de steden...grote gebouwen, drukke straten, duur, loop-niet-alleen-rond, het lijkt teveel op ons westers wereld en daarvoor ben ik hier nie...geef mij maar de vrouwen op het land, de zwijntjes op tstraat en de kleurrijke markten... Snel gingen we opnieuw op zoek naar de zee, maar dit eindigde in veel busgetjol, veel geldverkwisting en een terugkeer naar de hoofdstad waar ik afscheid nam van de sicilianen...
En daar ging ik weer...just me, myself and i... Het groepsreizen was super, helemaal anders dan alleen trekken...blij dat ik ook dat meemaakte... ...alleen reizen maakt het ergens toch intenser, je beleeft het op een ander niveau... Maar kga hier nu niet te veel over uitwijken, de nieuwsgierigen zullen het zelf wel es uitzoeken denkek... Mijn geografisch eindpunt van midden amerikaan was bereikt... dus nam ik de bus opnieuw richting noorden, naar nog onbekene oorden..
Bon, even een plaspauzeken , sebiet volgt meer voer tot lezen... neem uzelf intussen een koekske (waarom in godsnaam een koekske? Hm, dedeze heeft zin in een desertje maar waar is de koekenkast gebleven?...sorry, ik flip) , gebruik je fantasie en vergezel me, swingend in een hammock, in me verdere verhaal....
07-05-2008 om 03:29 geschreven door sylvieke
14-04-2008
en we gaan nog nie naar huis....
Nog een leuken histoire van onze grensovergang in Nicaragua...we gingen het es proberen langs een andere route dan de meest gedane...met de boot naar een grenspost, rugzakken aan wal, en dan horen van de soldaten die daar gezellig een sigareke roken onder hunen palmboom, dat het nie mogelijk is naar Costa Rica te gaan via die plek...hm, er waren geen boten meer, dus ja...hebben we maar wat gebeachvolleyd (en bal valt beter nie in water want de krokodillekes vinden het nie erg te verschijnen), trivial pursuit onder praal van sterrenhemel(hoe luchtpolutie dit wonder toch kan verpesten), en dan op hunen "militairen basis" allen op een rijtje de houten vloer als beddegem aanvaard...sochtends vroeg met een bootje terug, en dan maar naar de andere grenspost he....dit was nu echt zo een "expeditie robinson"ding daje gelijk nie voor mogelijk houdt dat het je overkomt, maar met die bende van 10 was toch weer een van topmomenten... Maar, laatste keer zat ik dus in San Jose...toen besloot ik 3 sicilianen te volgen en gingen we naar de caraiben...tjah, prachtig gewoon, zee en jungle...kwamen we van die schoon "witte-gelaat-aapkes" tegen, terara, tot die beesten hun tandjes tonen en nogal aanvalneigingen krijgen, was dat een geloop door dien jungle, haha, achteraf best wel grappig..achteraf zegek wel;) Voor drugsafhankelijken onder ons, dt is de place to be...alles, maar dan ookj alles wordt je gewoon aangeboden op straat...was het niet dat sylvieke nog steeds sylvieke is he..... En nu zitek al een goei week in Panama...in Bocas del toro...heel veel eilandjes in het noorden, eergisteren huurden we een boot met 7, trokken de zee in op zoek naar dolfijnen, vonden die, viskes vangen, snorkelen, musica van iemand met een nog niet gestolen ipod, aanmeren, zeeziek worden, frigoboxtoerist uithangen op een afgelegen eiland....super ja....de stranden hier zijn prachtig, het postkaartgevoel, de papegaaien vliegen hier rond als muskes in ons belgenland, als je geluk hebt zie je de apen in de metershoge bomen klimmen....eel schoon allemaal...vanavond in dit kleine eiland is het Blue Moonday, haha, schijnt grote feeste te zijn waarbij de muziek je evenwichtsorgaan doet wankelen....benieuwd....
14-04-2008 om 18:04 geschreven door sylvieke
01-04-2008
un mes nicaragua...
Na 3 internetloze weken dan eindelijk weer wat verslag... voorbije maand in Nicaragua was weer ongelooflijk... In mijn eerste stop gingek de cerro negro op, een zwarte vulkaan zeg maar met zaaaalig uitzicht, en dan met een soort snowboard al zittend razen naar beneden, haha, da was fun, was het niet dat ik op het einde het onderste deel van mijn rugzak miste door het schurend vulkaangesteente, maar ja, dan ga je gewoon naar de markt waar de kleermakers met hun machine in tmidden van straat klaarzitten om je te helpen:) In de monkey hut (aan een meer in een vulkaan) was het pure fun zwemmen, van die grote ligbanden, wandeling met brulapenboven je hoofd, leukleuk allemaal....Aan de pacific was het een strandbezoekje (het surfen heb ik dan toch nog nie gedaan) dat door toevalligheden uitliep in een leuke pickuplift en een chillmiddag in een droomhuis met zwembad en zicht op oceaan...(dit is zo leuk aan het reizen, de toevalligheden die je overkomen door dingen te doen die niet echt geregeld zijn door een organisatie ofzo...zo neem je een bus ipv een geregelde shuttledienst (wrrvoor schoon betaald moet worden, niet dus), heb je geen idee hoe lang het zal duren of wanneer er een langskomt aangezien de mensen hier altijd gewoon iets antwoorden maar -wat serieuze frustratie kan geven - je kan daar echt nie op rekenen, soit, de bus dropt je ergens, en met water in de hand geraak je, hoe land dat dan ook duurt, altijd wel ergens in dit snikhete land... En dan nam ik de boot naar Isla Ometepe...WAUW, hier bleef de tijd echt wel ergens staan...hutjes tussen de bananenbomen, varkens overal op straat, heel veel te paard, vrouwen in het meer kleren wassend, mannen aan het vissen, hier zijn echt geen woorden voor...ik huurde mij een veloke en fietste zo wat rond, supermooi om dingen te bezoeken ware het niet dat ik de luxe van me gelzadelke toch wel serieus miste:) Lekker verse gegrilde vis, supervriendelijke mensen, spaans en een zeer laag gringogehalte,...tijden semana santa-week voor pasen- verbleef ik in een permacultuur boerderij-hostel...dit is puur natuur vol bananenbomen, mango, ananas, japanse douche (tussen de bamboe onder blote sterrenhemel), en in een tentje, echt me ding...naar de zee op zoek naar een goe viske vonek een madam die wel voor me wou koken terwijl ik in haar hangmat wat rustte...wat je toch bekomt door de lokalen aan te spreken, altijd superervaringen op die manier..vanachter in de laadbak genieten van ritjes doorheen de schoonste dorpen... Het eiland verlieten we (groepje van italianen, fransman, spanjaard, mexicaan en belg, leuk!!!) het eiland met een nachtboot van 12u, ge koop t dan een eerste klas ticket en man, weer een ervaring rijker...die boot bomvol, slapen tussen/op/onder de rugzakken, het water klotsend over het dek...amai, precies een film, maar twas luxueuzer dan tweede klas waar de mensen geproopt tussen de bananen wachten op de prachtige zonsopgang om aan te komen aan rio San Juan....opnieuw boottocht van 3 u, maar amai, hier kreeg ik tranen van, rivier doorheen puur natuur, af en toe een hutje, van die vissersbootjes, krokodillen, leguanen, jungle, heeeel mooi....in een dorpje palmden we een heel hostel in, smeten we eens met geld om een tour te doen in een natuurreservaat en genoten we van goei muziek met de echte nicaraguaanserum.... En dan, poging tot grens oversteken resulterde in een onvergetelijke avond/nachtje slapen in de "militairen basis van de immigratie, op grond met ons 10, beachvolley terwijl die soldaten stonden te kijken met sigaret in de mond van tussen de palmbomen, haha, grappig., snachts eht gebrul van de apen, af en toe geplons van de krokodillen (en tzijn geen kleintjes!!)..soit, volgende dag heel vroeg boot naar andere kant om daar dan de volgende dag de grens over te steken.... En nu dus in Costa Rica te zitten....waar ik gisteren als een klein kind stond te glimlachen bij het horen van een douche met warm water (dit was 2.5 maand geleden), een matras die dikker was dan 5 cm en waar ik eens geen bot in voelde, geen beesjes, en zelf een eigen badkamerke (hiervoor wordt uiteraard betaald, maar af en toe een seen beetje van die westerse luxe kan goed doen, hoewel het echt wel geen noodzaak is:) ik denk dat ik snel doorga naar panama (Costa Rica is echt wel duur in vergelijkign met die andere landen, bijna europaprijzen) want op het einde moetek toch terug naar boven en kan dan zien hoeveel natuurreservatenbezoekjes het budget nog aankan he.... Dus ja, nicaragua was super, echt een zalig land, aanrader!!!!! Benieuwd wat de komende 2.5 maanden nog zullen brengen, in het begin van de reis heb je zo echt de dingen dazt je zeker wil doen, maar na 5 maand heb ik nu al zoveel kunnen doen en ervaren dat het meer en meer carpe diem is en minder volgens een plan...als ik een natuurpark mis zal ik niet de wereld gemist hebben, als je leuk gezelschap tegenkomt volg je een beetje hun weg,..het is nog een hele tijd, maar toch gaat het zo snel.... hopelijk alles goed met jullie daar groet
01-04-2008 om 02:13 geschreven door sylvieke
05-03-2008
nicaragua...otra vez un sueño...
Na 2 dagen bussen, omringd door menig brits manvolk waarbij de vrouw gelukkig het woord in spaans kon nemen om ons veilig met taxis naar lugubere snoopdoggevulde "gevangenishotels" te brengen... arriveerde ik dan toch , nog steeds veilig en wel, in Nicaragua... curiosa hoe het hier zou zijn...en ja hoor, zoals ze zeiden, Nicaragua is een favorietje (zoals elk land eigenlijk, mr soit)... veilig gevoel, de mensen bekijken je nie als gringo die ze kunnen afzetten (alle, da blijven ze doen, hoe zou je zelf zijn als het eten op je bord afhangt van wat je die dag verkoopt, maar helaas, dedeze begint de kunst van afbieden en spaans plantrekken serieus onder de knie te krijgen), leuke praatjes in het spaans op de centrale plaza`s, bananenchips en tropische fruitslaatjes alom voor luttele centen (voor ons rijke stinkerds althans...is het verkeerd ergens vrede te nemen met het geluk dat wij in dat goeie belgenlandje geboren zijn?! ...ik denk het niet, maar stilstaan bij dat geluk, dat leer je hier wel, elke dag opnieuw en misschien verrijkt dat wel meer dan een vet betaalden job..), het genot van een 5-minuten-zweetloos-zijn achter e goei douchke (en als deze dan nog eens beestloos bleek kan het geluk al helemaal nie meer op...), ronddretsen doorheen de fascinerende marktjes, hier spreken ze je trouwens altijd met "amor" aan wat wel een charme heeft, de verschillen opmerken tussen de landen.... Och, jullie lezen het...het klinkt allemaal misschien te schoon, en ik moet toegeven, soms kan ik er zelf niet bij, maar het blijft echt genieten hier... denken aan thuis, veeeeeeeel dingen veel meer leren apprecieren,...veel hoor maar missen, dat nog niet... terugkomen doe ik zeker... met zoveel meer in me hoofd...
05-03-2008 om 02:06 geschreven door sylvieke
25-02-2008
Laatste uurtjes op dit zalige eiland... dan, hopelijk zonder de zeeziekmottigheid, terug naar land om morgen te vertrekken naar Nicaragua... Het was me weer een onvergetelijk weekje, duiken is de max, soms moeilijk te geloven dat je daar echt zo diep zit, het finding-nemo gevoel kwam vaak naar boven, zo omringd door al die schoon viskes, Voor de rest vertoefde ik 2 dagen op de boot, bakken, zwemmen, snorkelen, chillen, met zicht op het eiland...disfruttar la vida.... Veel meer is daar nie over te zeggen, alle, op naar volgenden chapter... tot schrijfs een warme groet
25-02-2008 om 15:39 geschreven door sylvieke
31-01-2008
Cuba-Guate-Honduras...
Eindelijk, het cuba-verslag.... in 1 woord? INCREDIBILE...na vroege ijskoude wachtuurtjes onder een geimproviseerd handdoekdeken in de wc van luchthaven guatemala, na controle van schoenen en water in handbagage (waar ze eens aan rieken en je doorlaten, stel je voor:), kwam ik toe in Cuba...eerst wa gesukkel om de immigratie te mogen passeren, maar uiteindelijk stond ik wel gepakt in Havana waar me nicht met cubaan me opwachtten...en koud dat dat daar was, ongelooflijk, voelde ik me even in belgische sferen? Toch een goeie moguito (shitt, zoveel gedronken en nog nie weten hoe te schrijven...), overdonderd worden door een nieuw land op me lijstje....overal die zalige oldies, gebouwen "afgepeld" van de verf...eigenlijk een beetje triestig zicht soms, alsof er een bom gevallen is ofzo....soit, in regenval reden we naar Matanzas waar de familie van Alejandro (aangetrouwde cubaan) woont...en de komende 10 dagen? De zon kwam op, de cocktails werden verslonden alsof het water was, bbq aan zee met hoeveelheden vis en vlees voor een goeie proteinenboost, overal mensen die spontaan beginnen shaken op de salsa, glimlachen, veel buena vista genot :), me ogen uitgekeken bij een disco-bezoek, shit, die mannen (tjah vrouwen) gaan voor: hoe bloter, hoe meer geschud, hoe sensueler, hoe stringeriger...hoe beter....en de mannen: glamour, gouden tanden,....voor de zwarten althans want in cuba zie je alle rassen....ik leerde ook heel veel over het land, het regime van den fidel, de serieuze nadelen hiervan, hoe toeristen meer rechten krijgen dan de cubanen zelf, hoe de mensen wel alles hebben wat nodig is (dit is heel mooi tov van de landen in centraalamerika), maar geen vrijheid om te groeien...hoe het rantsoeneren hier gebeurt,....heel veel nieuwe dingen...opnieuw en oipnieuw:) Ik heb echt een superleuke 10 dagen cuba gehad, en die familie, supermensen, hilarische momenten....ja hoor, twas met een serieuze krop in de keel toen ik afscheid nam en terugvloog naar Guatemala....
Terug in Guate trok ik naar Lago de Atitlan, PRACHTIG, een megameer(en dit is geen blaarmeersen te noemen) met vulkaanachtergrond, rust, natuur, sylvietime zouek zo zeggen...en daar kreegek gelijk een klopke na het gezellig-bij-familie-zijn...mo ja, dan bezoek je gewoon om de 2 uur je kamerke, blet daar wat en dan ga je weer naar het meer, en beseft maar al te goed dat dit alles het meeeeeeeeeeeeer dan waard is... Dan ging ik naar Xela om weer wat bij An te zijn...zalige stad, Gent van Guatemala zoiets ja...feesje met heel veel ollanders, tstikt er daar van, rummikub, een bluesette-achtig bezoek, tv in de kamer, bevriezen snachts, ontdooien en bakken overdag...weer echte qualitytime... En daar vertrok An opnieuw naar tnoorden, en ik naar tzuiden...de busrit deed me weer rillen van plezier, de mensen,verkopers,beesten, predikanten, versperringen van de weg, dit word je nie beu.... In Antigua trok ik een levenden vulkaan op, stond een meter van opkomende lava(best wel indrukwekkend en het zalige "voor-de-open-haardthuis-gevoel" nam ik er graag bij.... Een leuke 16uurse bracht me dan na Guatemala in Honduras... Op de bus vond ik een lonely-planet genoot om de eerste avond veilg in centrum van La Ceiba te geraken, de volgende dag ging ik dan naar da weeshuis waar ik nu dus zit....ik ga hier 3 weekskes blijven denkek, is wel hard want ik slaap er dus eigenlijk 24 op 24 bij die kinders en das nie altijd zo evident...ik kon wel al eens ontsnappen" om met een bendeke de zaaaaaaaaaaaaaaalige jungle (dit is zo me ding) in te trekken, door de rivier te spartelen en te genieten van prentkaartuitzichten.... Daarna had ik een gezellige buikgriepnacht, vroeg een kind me-terwijl ik over die pot hing-of ze een plaske mocht doen, en gunde ik mezelf 2 dagen platte rust... en nu...BACK ALIVE vol energia para continuar..... misschien een droge relaas hier, maar tis nogal snel en die stumme airco irriteert me :) een warme plakkerige knuffel aan allen (of ja, toch de meesten:)
31-01-2008 om 00:36 geschreven door sylvieke
29-12-2007
nen date met den Fidel?
Morgen verlaten we San Miguel, om een kleine 3 daagjes wat meer Guatemala te snuiven...het is op naar de hoofdstad, om er op 3 januari...te vliegen naar....CUBA!!!!!!!!!!! Jiehaa, nieuwe bestemming....aangezien we aangetrouwd cubaans bloed hebben in de familie, zij daar nu zitten, en mij vroegen of ik niet wou afkomen...omdat dit een jaartje is om te pakken wat het geluk me brengt, omdat de vrijheid van "anders verlopen dan voorspelt" me deugd doet,...na wikken en wegen in euros, dollars, quetzales,...besloot ik er toch voor te gaan...dus ja, bijna op naar weer iets helemaal anders...benieuwd naar hoe het daar allemaal werkt....verslag volgt nog..Woehoe, ik ga gewoon naar Cuba, doe een salsavreugdedans met mij:)
29-12-2007 om 00:00 geschreven door sylvieke
26-12-2007
Kerstwens...
Lieve mensen al te gaar, een heel gelukkig nieuwjaar!! Vergeet die zorgen en geniet van de steeds herboren stralende morgen! Pluk de kleine dingen en hoor die vogelkes zo schoon zingen :) Laat het leven tot je komen en vergeet niet te blijven genieten en dromen van het geschenk elke dag met een hartverwarmende glimlach!!!!! Tot zover deze inspiratieloze speech...tis tgedacht é :) :)
