Dat was ook mijn eerste reactie toen onze lecor dit aan ons vroeg. Stripsody is het uitbeelden van uitspattingen in een strip al dan niet met hij bijpassende geluid. Om een voorbeeld te geven, wanneer er iets valt in een strip zie je heel groot de letters BAM! staan met alle uitroeptekens en dergelijke. Dit is een ideale tekening om stipsody mee te doen.
We zijn hier binnen onze module mee aan de slag gegaan. Het was een unieke en leuke manier om aan drama en muziek te werken. Daarom zag ik het helemaal zitten om dit op stage uit te proberen. Ik ben beginnen zoeken in kranten naar strips die ik kon gebruiken. Omdat ik ze te klein vond om in de kleuterklas te gebruiken heb ik ze overgetekend.
De kleuters vonden het geweldig, zeker het filmpje van Cathy Berberain op you-tube vonden ze geweldig. Het was dan ook een hele goede sfeerschepping om aan deze les te beginnen, de kleuters waren dadelijk mee in mijn verhaal. Nadien hebben ze zelf in kranten zitten zoeken of ze dingen vonden die er ook voor konden dienen. Ze kwamen dan meestal vragen "Juf wat staat hier". Ze deden het na en moesten heel hard lachen met zichzelf.
Het was voor mezelf een les, waar je toch wel je grenzen overstijgd. Maar als je dan merkt welk succes het heeft met kleuters, is deze angst vlug voorbij. Het is zeker een aanrader om een te proberen in je kleuterklas. Bekijk ook zeker het filmpje op you-tube ongelofenlijk wat die vrouw kan.
De voorstelling begon met een orkest dat aan het spelen was. Binnen dit orkest was er ook een vrouw die zong. Gedurende de volledige voorstelling speelde het orkest en begeleide de hoofdpersonage. De hoofdpersonage was een egel, dit was ook het enige personage van de voorstelling. De egel deed alle dagen hetzelfde, hij stond op, keek in zijn brievenbus, ging zich wassen en schreef in zijn boek. De egel had nooit post, zelf niet voor zijn verjaardag. Hij moest telkens zijn verjaardag allen vieren en was dit een beetje beu. Daarom schreef hij brieven naar alle dieren in het bos ik besta nog.
Wanneer hij op een morgen weer eenzaam en alleen wakker werd en deed zoals hij alle dagen deed, was er opeens post. Hij had brieven gekregen van iedereen die hij één had gestuurd. Iedereen had geantwoord op zijn brief en plots voelde de egel zich niet meer zo eenzaam en alleen.
Het was een muzikale voorstelling waardoor er niet gesproken werd. Alles wat er gebeurde werd met muziek ondersteund. Normaal is dit dan ook een goede ondersteuning en spreekt de muziek de taal. Dit had ik niet bij deze voorstelling. Ik vond het een vrij moeilijke voorstelling voor kinderen van acht jaar. Om met kleuters hier de essentie uit te halen is moeilijk. Het zou binnen verschillende themas aan bod kunnen komen, maar ik denk dat de voorstelling te moeilijk was zodat kleuters er iets van zouden begrijpen.
Als juf zou ik voorafgaand een poppenspel spelen over een egel die eenzaam is. Zodat de kleuter de essentie van het verhaal al begrijpen. Na de voorstelling zou ik zeker met de kleuters bespreken wat ze er van vonden en hoe zij het verhaal gezien hebben. Aan de hand van wat de kleuters daar vertellen zou ik verder bouwen in een verwerkingsactiviteit. Binnen de hoeken zouden ze vriendjes kunnen maken voor egel uit klei, ze zouden zelf brieven kunnen schrijven met letters, ze kunnen egel gaan bezoeken en picknick meenemen, .
Het is toch vaak zo dat kinderen dingen anders zien en beleven dan een volwassene. Het was voor mij een moeilijke voorstelling om in te schatten.
Wie had gedacht dat kunst in de kleuterklas zo fijn kon zijn. Heel eerlijk, ik niet! Het was een super succes. Zowel de kleuters als ik hebben enorm genoten van dit thema. We hebben gewerkt rond het verhaal van 'de Stip', we hebben kennis gemaakt met Piet Mondriaan, we hebben zelfs een volledige kunstgallerij in elkaar gestoken voor onze ouders. Het was hard werken voor de kleuters maar ze zijn erin geslaagd. Er was een massale opkomst van ouders en grootouders die onze gallerij kwam bezoeken. Ze kregen allemaal een programmablad waar opstond wat er allemaal ging gebeuren. Eerst werd er geopend met een kunstig liedje, daarna gaven de kleuters hun ouders en grootouder een rondleiding door de gallerij, dan was er even een korte pauze. Na de pauze werden de ouders terug bij elkaar geroepen om te kijken naar onze kunstige dans. Als laatste werden de stukken geveild. De ouders moesten uit de grabbeldoos een kaartje trekken, op deze kaartjes stonden opdrachtjes die ze moesten uitvoeren. Wanneer de kleuters vonden dat het prima uitgevoerd was mochten ze een stuk kiezen dat ze mee wilden nemen. Ik moet toegeven dat de ouders goed hun best deden.
Achteraf gezien was het een enorm fijn thema. Zowel voor mij als voor de kleuters. Het is zeker een thema dat ik nog ooit wil terugdoen, hopenlijk in mijn eigen kleuterklas :).
Toen ik aan deze module begon had ik nooit gedacht dat ik Kunst in mijn kleuterklas zou brengen. 'Ik ken te weinig van kunst, wat kan ik daarover vertellen?' waren de eerste dingen waar ik aan dacht.
Ik ben dan gaan opzoeken naar verschillende kunstenaars zoals Piet Mondriaan, Vincent van Gogh, ... Daardoor ben ik er achter gekomen dat kunst helemaal niet moeilijk is om in de kleuterklas te brengen. Kunst is zelf een heel gemakkelijk thema om rond te werken in de kleuterklas.
Doordat ik de keuzemodule 'alles is muzisch' volg, waren hier ook een aantal activiteiten verbonden aan het thema. Er moesten een 4tal dans lessen inzitten, muzieklessen, beeldende lessen en drama lessen. Mijn weekrooster en lessen zijn klaar en ik zie het helemaal zitten om aan het thema te beginnen. Het is alleen even spannend wanneer we naar een echte kunstgalerij gaan. Want daar zijn zowel de kleuters als ik nog nooit geweest.
Ik ben helemaal klaar om Kunst in de kleuterklas te brengen.
De stad Tongeren en de VELINX nodigen u van harte uit op de opening van de tentoonstelling op vrijdag 29 maart 2013 om 20.00 uur
Wat begon als een hobby voor Steven Cuyx groeide al snel uit tot een ware passie. Van kinds af aan interesseerde hij zich voor alles op wielen: graafmachines, vrachtwagens, diepladers, kranen, . . . Geleidelijk aan kwamen er wat tractoren tussen gereden. Van verschillende pluimage, groot, klein, oud, nieuw, machtige pk-monsters, maar ook maaidorsers, maïskneuzers, persen, . Met de mountainbike verkent Steven de verkavelingswegen in de buurt om de verschillende landbouw-werktuigen digitaal vast te leggen. Ondertussen is Steven ook gekend bij alle landbouwers in Tongeren en omstreken.
Speciaal voor deze tentoonstelling selecteert hij diverse fotos die rechtstreeks gelinkt zijn aan landbouwers uit Tongeren!
Dit is een tentoonstelling die ook met kleuters kan wordt bezocht. Het past binnen thema Boerderij waar welk jaar wel rond gewerkt wordt in een kleuterklas. De kleuters leren ook hoe ze zich hier moeten gedragen en krijgen verschillende beelden te zien van tractoren. Het voordeel voor vele scholen is dat het gratis te bezichtigen is. Het is zeker een bezoekje waard!
Tijdens deze lessen hebben we vooral de kinderdansen die we de voorbije jaren gehad hebben herhaalt.
Het waren 3 dansen die we konden gebruiken tijdens onze muzische weekstage.
De eerste dans was de Bal del truc. Het is werd gedanst op een AB melodie. Eerst moesten we 2x8 tellen rond huppelen in de zaal en wanneer het gezegd werd draaien naar de andere kant. Op het refrein, moesten we gaan zitten en dan 3x stampen met onze voeten, 3x klappen in onze handen, dit mag niet, dat mag niet (wijzen met de vinger) en draaien in een rondje.
De les werd opgebouwd dat we telkens vlugger moesten zijn en ook leerden luisteren naar de muziek. We moesten allerlei opdrachten doen, eerst alleen en dan per 2 tot we uiteindelijk tot de kinderdans kwamen.
Het was de bedoeling dat we per 2 tegenover elkaar gingen staan en met elkaar de dans deden. Eerst moet ene 8tellen huppelen en buigen. Hij moest er dan ook wel voor zorgen dat hij op 8tellen terug op zijn plaats was. De andere moest 8tellen heen huppelen, buigen en de hand nemen en meenemen naar het midden.
Daar moesten ze het refrein opnieuw samen dansen, maar uiteindelijk maar een halve draai maken zodat ze allemaal op tijd terug op hun plaats waren om opnieuw te beginnen.
De tweede dans was de sasa nukufetau. Deze dans werd ingeleid als vrouwen die zaten te wachten op hun mannen tot ze terug waren van vissen. Het was voor de vrouwen een bezigheid.
We moesten ervoor in kleermakerszit gaan zitten. Er werd geen muziek voor gebruikt maar deze is er wel. Dat maakt het iets gemakkelijker om het ritme bij te houden, want het gaat steeds sneller en sneller.
We moesten eerst 1 klap aan de rechter oor, linker oor boven het hoofd en voor de knieën geven. Dan moest er met alles 3 keer geklapt worden en dan opnieuw 1 keer. Als dat gedaan was moesten we 4tellen onze poep omhoog doen en ondertussen ronddraaien, zodat we naar een andere hoek in de zaal keken. http://www.youtube.com/watch?v=cv9HJYKMbYM
De laatste dans was de gumboots. Het wordt ook wel de goudmijn dans genoemd. Deze dans gebruikte vroeger de mensen in Afrika die in de goudmijnen moesten werken als middel om met elkaar te communiceren. Ze mochten tijdens de werkuren niet met elkaar praten dus moesten ze iets anders vinden om te communiceren. Ik vond een heel moeilijke maar leuke dans. De vorige 2 dansen zijn goed met kleuters te doen maar deze zeker niet, toch niet aan dit tempo.
We begonnen simpel met een mambo. Dan moesten we terwijl we die mambo aan het doen waren nog van alle dingen bij gaan doen. Eerst alleen onze rechter kuit tikken, daarna onze rechterkuit en onze linkervoet langs achter. Als laatste moesten we onze rechterkuit, linkervoet en rechterkuit allemaal aantikken in de tijden dat we de mambo deden. Het was geen simpele opdracht en het was letterlijk om over u eigen voeten te vallen.
Ik ben op you-tube een filmpje gaan bekijken van professionele dansers in gumboots en het was interessant om naar te kijken. Ik heb een link opgezocht van een filmpje dat ik bekeken heb.
In een prachtig gerestaureerd complex midden in Brussel bewaart het museum 8000 muziekinstrumenten. De 1200 interessantste en meest sprekende exemplaren staan opgesteld in 4 tentoonstellingszalen.
Daarnaast heeft het mim ook een concertzaal, een ruimte voor workshops (enkel voor groepen op reservatie), een museumwinkel, een bibliotheek en helemaal bovenaan een restaurant met terras.
Het verhaal gaat over een eeneiige tweeling, Tristan en Jessy. Zij wonen in de Vlierstraat. Ze zijn gelijk op alle vlakken, ze denken en voelen hetzelfde, doen hetzelfde, zijn verliefd op hetzelfde meisje. Er is 1 ding waar ze in verschillen, Tristan houdt van honden en Jessy is er als de dood voor.
Op een dag vindt Tristan een hond die hij super graag wil houden. Maar na een tijd vinden ze de hond niet meer.
Ze zoeken overal maar vinden de hond nergens. Tot Jessy bij de sporen gaat zoeken, daar vind hij de hond.
Hij durft de hond niet meer naar huis te nemen, want Tristan zou dood ongelukkig zijn. Hij besluit de hond daar te begraven en zet een rood vlagje dat hij vind boven op het graf.
Wanneer ik terug komt ziet hij dat Tristan plezier heeft op het meisje waar ze alle twee verliefd op zijn. Er ontstaat een ruzie tussen de broer, iets wat nog nooit is gebeurt. Uiteindelijk beslissen ze om het samen op te lossen en Jessy belstuit om Tristan de waarheid te vertellen over zijn hond.
Wat Jessy niet wist, was dat Tristan zijn hond ook had gevonden. Tristan had de hond opgegraven en in de schuur gelegd. Ze besluiten met hun drie de hond te begraven.
Het was een mooi voorstellen. Het decor was mooi opgesteld en als kijker ben je deel van het decor. Aan het begin van de voorstelling was het even wennen aan die ene man die 2 personages speelt. Deze man was ook de enige acteur. Hij speelde Tristan en Jessy en het enige wat hij deed was licht zijn stem vervormen. Het was een mooi en een zeer herkenbare voorstelling, ook voor kleuters. Iedereen heeft al een ruzie met broer of zus. Er zullen ook kinderen geweest zijn die zich in het verdriet konden inleven. Ze hebben misschien ook al eens een huisdier gehad dat overleden is en waren daar ook heel verdrietig over.
Het was voor mij persoonlijk, op sommige momenten een grappige voorstelling en zeker aan het einde een heel emotionele voorstelling. De acteur had een geweldig inlevingsvermogen en aan het einde zat hij echt te wenen op het podium. Dit had een grote impact op het publiek en je voelde de sfeer ook veranderen. Het was een mooi voorstelling waar ik met plezier naar gekeken heb. bron: krokusfestival hasselt
