Een vraag die me de laatste weken veel gesteld werd is "Stop jij nu definitief met koersen volgend jaar"? Wel, ik kan daar eerlijk gezegd zelf niet op antwoorden ... Deze blog ben ik ook begonnen met als titel "(laatste?) 365 dagen wielrenner". Dus ook toen wist ik nog niet wat volgend jaar op me afkomt. Alles hangt af van wat de mogelijkheden zijn en uiteraard van hoe ik zelf verder functioneer als wielrenner. Voor het ogenblik loopt alles gesmeerd en blijft fietsen mijn grote passie zoals het altijd geweest is en zoals het ook altijd zal zijn. Alleen laat ik nu de komende weken en maanden alles op me af komen wat de opties zijn zowel op als naast de fiets. Ook het feit dat onze sponsor Crelan volgend jaar sponsor wordt bij Vastgoedservice heeft daar weinig invloed op. Dit is een gebeuren die totaal naast ons team loopt. Het ene heeft niets met het andere te maken; wij hebben hier alle begrip voor en de verstandhouding tussen ons team en Crelan blijft zoals in het verleden uitstekend!
Verder volg ik nauwgezet de Ronde van Zwitserland. Wellicht omdat ik uiteraard van de koers hou maar ook omdat ik in het verleden die ronde zelf nog heb gereden. In Sankt-Moritz heb ik verschillende stages afgewerkt - op 1850m hoogte. Naast de vele cols die je er kan beklimmen, heb je er ook een "vallei" waar je heen en weer kan fietsen. Wat ook leuk meegenomen is, is dat er een outdoor atletiekpiste ligt en verschillende meren waar je rond kan lopen. Je hoort het al, ik ging er dus graag naartoe! Ik verbleef er altijd in "hotel Stahlbad" (intersoc) door vele Belgen welgekend. De bedoeling was om een 2à3 tal weken te trainen in het hooggebergte om (door de ijlere lucht) de aanmaak van rode bloedlichaampjes te bevorderen en zo het uithoudingsvermogen te verbeteren. Evenals, en daar blijf ik bij ... bergop trainen sowieso een meerwaarde biedt in je trainingspakket! Leuke en mooie herinneringen aan Zwitserland
Maar om naar de realiteit van de dag te gaan ... Momenteel train ik van dag tot dag om vervolgens weer vol ongeduld uit te kijken naar mijn wedstrijden van volgende week. Zo kan ik jullie vertellen dat mijn programma er als volgt uitziet: dinsdag de kermiskoers van Ruddervoorde, woensdag de IWT Oetingen en op het eind van volgende week het BK te Tervuren!
Na een tijdje mijn dagboek op non-actief te hebben gezet is het tijd om de draad weer op te pikken.
Een paar drukke dagen met de Baloise Belgium Tour waar ik co-commentator was, trainingen, hier en daar al een koers, een verplichting, een communiefeest ... dat allemaal zorgde ervoor dat de dagen ineens korter werden dan dat ze waren. Maar kom, niet te veel excuses ... Tijd om er weer werk van te maken.
Zoals ik al zei, heb ik tijdens de Baloise Belgium Tour naast Michel Wuyts op de stoel gezeten. Het was niet mijn eerste ervaring als co-commentator maar toch blijft het steevast een nieuwe uitdaging om te doen. Vooral omdat er meer en meer nieuwe (jonge) renners op het toneel verschijnen en dat zorgt toch altijd voor wat animo en nieuwsgierigheid. Aan ons dan in de commentaarcabine om de mensen thuis zo goed mogelijk te informeren.
Daarnaast hoor ik de mensen al denken van hoe speel je het klaar om daar 5 dagen te gaan zitten als actief renner?! Wel, het is inderdaad zo dat je alles best wat gaat inplannen vooraf. Sowieso had ik vooraleer ik mijn aanwezigheid bevestigde alles al met Paul besproken en ingepland. Dus qua training heb ik niets moeten inboeten. Het is wel zo dat je rust-herstel niet is wat het zou moeten zijn maar ook daarmee hielden we rekening. Dus al bij al opnieuw een mooie ervaring daar in de Baloise Belgium Tour. Daarnaast stond ik kort daarop met een hele reeks renners vanuit de BBT aan de start in Gullegem, dus ook daar moet je rekening mee houden... Maar ik heb geen scheve gezichten opgemerkt of wat dan ook. Dus mijn collega's heb ik althans niet tegen de borst gestoten.
In Gullegem trouwens zat ik opnieuw mee in de kopgroep, wat mij wel verbaasde. Superfris was ik er niet door trainingsarbeid en in Gullegem ben ik nog nooit echt goed voor de dag gekomen. Een zestiende plaats van een kopgroep van 21 is niet bepaald schitterend, geen goeie finale gereden, punt. Ook al was ik op 3 wedstrijden telkens mee in de finale van de koers toch liep ik een dag of 2 ambetant want er zat naar mijn gevoel meer in!
Nu zit ik in een week of 2 waar ik geen competitie heb. Bewust? Niet echt, doordat wij (Sven Nys en ik) maar met 2 in ons team zitten, kunnen we enkel van start gaan in individuele wegwedstrijden of mountainbike wedstrijden. En die zijn er niet de komende 10 a 14 dagen. Maar veel geef ik daar niet om. Zo is er weer wat tijd om specifieke trainingen af te werken. Basis breed houden, geregeld naar de Ardennen trekken, mijn oefeningen van bij Move to Cure onderhouden ... jaja, we weten wat gedaan.
Feest thuis! Onze jongste, Stan, heeft zijn eerste communie gedaan en traditiegetrouw krijgt ook hij dan zijn dag - zijn feest. Het werd een leuk, gezellig en geslaagd tuinfeest. Het vergde voor de mama heel wat voorbereiding maar alles verliep naar wens, zelfs de zon was van de partij.
De voorbereidingswedstrijden op de Tour zijn begonnen. Met de Dauphine en de ronde van Zwitserland kunnen de ronderenners zich echt gaan klaarstomen voor hèt grote wielerevenement. En daar ben ik wel altijd nieuwsgierig naar, vooral naar klassementsrenners. Hoe is hun aanloop naar hun grote doel ... Zijn ze al goed? Zijn ze top? Is er nog werk aan? ... Waarschijnlijk is het dat kleine beetje wegrenner dat in me schuilt waardoor ik die interesse heb. Of zou het gewoon beroepsmisvorming zijn? Al heb ik destijds zelf nog Zwitserland ervaren dus kan ik wel een klein beetje ervaring in de weegschaal leggen. In elk geval ... het komt er allemaal weer heel snel aan!
We hebben een jarige in huis!! De jongste, Stan, is vandaag 7 geworden. En hij was het niet vergeten, om half 6 liep hij al rond deze morgen om zijn dag te vieren. Gelukkig kreeg de mama hem toch tot het verstand terug in bed te kruipen ... al heeft dat ook niet veel langer dan een uur geduurd. Naast al de festiviteiten en gebeurtenissen op zijn dag was het voor mezelf vrij rustig. Ikzelf bracht een bezoek aan de service course van het Trek factory team omdat ik wat problemen had met de vermogensmeter van mijn fiets. Telkens ik er kom sta ik versteld van wat daar allemaal gebeurt. Van zowel logistiek naar materiaal toe is dat immens! Zelf heb ik nog deel uitgemaakt van zo een World tour team maar ik heb de indruk dat alles nog groter/grootser is geworden. Qua organiseren van reizen, plannen van stages, voorbereiden op wedstrijden, ... om dan nog te zwijgen over het evolueren van het fietsmateriaal. De tijd staat duidelijk niet stil!
Donderdag 21 mei:
Maandag 11 mei was het, toen ik hier al neer schreef een zeer bedrijvige Gilbert aan het werk te zien in de Giro. Vandaag werd dat alleen maar bevestigd met een prachtige ritzege op de Monte Berico in Vicenza! Op zijn "Caubergs" knalde hij naar een fantastische overwinning en pakte zo zijn tweede Giro-rit uit zijn carrière. Persoonlijk zie ik Phil graag koersen. Koerst veel, aanvallend, ... én kan op vele terreinen meestrijden voor de prijzen. Met zijn eindschot op een steile helling beschikt hij over een kwaliteit die soms ver boven de concurrentie uitsteekt en die vrij zeldzaam is in het peloton. Kortom, een steengoed renner met toch al een vrij rijk palmares, Philippe Gilbert.
Mijn bostraining in Lichtaart was al snel afgelopen vandaag! Bij een maximale inspanning op een heuvel trapte ik mijn ketting door ... Gelukkig had ik mijn loopschoenen bij waardoor ik de resterende tijd toch nog heb kunnen volmaken. Jawel, we zaten al opnieuw in het bos. Af en toe wat gewenning houden met het crossgevoel is zeker geen overbodige luxe. En zoals Sven Nys het zegt: "afwisseling verbreekt gewenning".
Na de training gaat het huiswaarts en voel ik toch wat mijn knie opspelen. Die heb ik bij het doortrappen van mijn ketting gestoten tegen mijn stuur. Hopelijk is wat ijs en rust vandaag voldoende om morgen weer de draad op te pikken!
Dinsdag 19 mei:
Quasi alle weersomstandigheden heb ik gezien vandaag! Van zon tot hagel, van wind tot storm, pijpenstelen regenen, ... Dus allesbehalve een mooie lentedag! Niet aangenaam om in te fietsen. Een warm badje bij afloop was meer dan nodig.
Ook in de Giro heb ik taferelen gezien ... Richie Porte(Team SKY), (podium)kandidaat/kandidaat winnaar rijdt lek in de finale en kreeg daarbij hulp van een niet-ploegmakker! Het was Simon Clarke (Orica-Greenedge) die zijn wiel gaf en zo Porte verder hielp. Fair play, mooi om te zien, collegiaal, ... maar ondanks de positieve reacties van renners, sponsors, fans en zelfs de Giro-organisatie zelf kregen zowel Porte als Clarke een straftijd van 2'! Akkoord, regels zijn regeles ... maar soms zijn regels geen regels wanneer ze regels moeten zijn ... en zijn regels wel regels wanneer ze geen regel moeten zijn. Snap je wie snappen kan?
Maandag 18 mei:
Van de Waalse heuvels terug de polders in! En met de wind van de laatste weken komt dat haast wat vermogen op de fiets betreft ongeveer op hetzelfde neer! Maar je hoort me niet klagen ... Ben haast nooit anders gewoon geweest en ik zou het missen moest ik er niet meer door kunnen fietsen. Het vlakke en landelijke karakter doorkruist door grachten ... Jawel, de polders hebben hun charmes.
In de namiddag hou ik me wat bezig met mijn fietsen. Alles eens nameten, controleren, ... een bezigheid die elke prof (veronderstel ik) wel eens tot zich neemt.
Zondag 17 mei:
Vandaag heb ik vooral genoten van de rust hier in de Ardennen samen met het gezin. Na een klein tochtje hebben we vooral genoten van het niets doen hier. Het was prachtig weer zodat we des te meer konden genieten. "Beroepsmisvorming" zorgt er wel voor dat ik geregeld eens 5 min voor tv zit om te weten hoe het in de Giro zit ... Ik kan het niet laten. 's Avonds gaat het terug huiswaarts want de kids hebben morgen weer school.
Zaterdag 16 mei:
Een pittige training stond er sowieso op het menu vandaag maar als je er Sven Nys bij hebt mag je er zeker van zijn dat ze nog stevig gekruid is ook! Een 5-uur durende Ardennentraining - je kan het ook een mini Luik-Bastenaken-Luik noemen. Onderweg zijn we deels tussen de wielertoeristen terecht gekomen die ook hun Waalse klassieker aan het rijden waren, een tocht georganiseerd door Golazo. Op geen 2-3-500 kan ik zeggen hoeveel deelnemers er waren. Mannen, vrouwen, ... onvoorstelbaar hoeveel mensen met de fiets rijden. Dat doet ons veel plezier. Als afsluiter van onze rit nemen we er nog 'La Redoute' bij en dat zorgt voor de volgende cijfers: duur: 5uur - km: 160 - gemiddelde wattage: 305AP - gemiddelde Snelheid: 32km/u ... Met andere woorden, een stevige lunch achteraf ging er goed in!
Vrijdag 15 mei:
Na de training is het wat inpakken en klaarmaken voor een Ardennenweekend.
Zoals ik al meermaals verteld heb hier ga ik daar graag naartoe. Vooral omdat het voor afwisseling zorgt in je training en alleen ook al omdat je in een andere omgeving zit. Zeker wanneer je in deze periode van het jaar meermaals 4 tot 6 uur op de fiets zit is het wel aangenaam eens in andere regionen te vertoeven.
Donderdag 14 mei:
Samen met Kenneth Van Compernolle werk ik een hersteltraining af. De benen voelen goed aan ondanks gisteren gekoerst te hebben. Toch probeer ik elke minuut van de dag te benutten als herstel. Zo is er gelukkig ook de Giro, nauwelijks kom ik uit de zetel. Maar met open mond en vol verbazing zit ik de Italiaanse rittenkoers te volgen. Elke rit is boeiend. Ze blijven maar aanvallen,koersen, de leider bestoken ... onvoorstelbaar! Zeker als je weet ze nog minstens 14 dagen ver moeten en het zwaarste luik in het slot zit! Benieuwd wat het nog wordt daar ...
Woensdag 13 mei:
Nog eens tijd om een rugnummer op te spelden! Na een aantal weken voorbereiden is het weer zo ver om de eerste wegwedstrijd van de zomercampagne af te werken. Op basis van het gevoel op training de laatste weken en weet te hebben van zowel volume als intensiteit die ik getraind heb, ben ik vrij gerust in. En toch, toch is het altijd wat aanvoelen in het begin van de koers hoe de benen reageren op de eerste competitiekilometers. Je kan trainen, veel trainen ... maar competitie simuleren is niet makkelijk! Al vrij snel voel ik dat het goed zit en verkies ik mee te koersen en me niet te veel te sparen, ik zie wel waar het schip strandt. Uiteindelijk vertaalt zich dat in een ontsnapping van om en bij de 60 kilometer met 4 man en een uiteindelijk 9de plaats in een massasprint. Het feit dat ik nog fris genoeg was na die ontsnappingspoging om een kleine ereplaats mee te pikken geeft me een goed gevoel wat conditie betreft.
Tevreden huiswaarts met de gedachte dat gewoon verder werken zoals we bezig zijn voldoende is!
Samen met neef Dieter Vanthourenhout werk ik een ritje af van om en bij de 3 uur. Weliswaar rustig omwille van het feit we beiden morgen onze eerste wegwedstrijd van onze zomercampagne afwerken. Dieter doet dat in een rittenwedstrijd te Luxemburg en ik zak af naar Puivelde om er een kermiskoers af te werken. Dus naast het fietsen is het in de namiddag toch wat voorbereiden ... Fiets, kledij, voeding, ... Ook al is dit misschien mijn 14- of 15de zomerseizoen bij de profs, dan nog is alles eens checken zeker geen overbodige luxe.
Giro: ik was opnieuw onder de indruk - overgangsetappe - voor velen soms zwaarder dan een bergetappe. Korte nerveuze etappes zijn altijd een gevaar voor wat tijdslimiet betreft. Gelukkig is het vroeg in de ronde zodat de schade voor velen nog meevalt. Maar in elk geval ... De Giro is nog verre van beslist maar er zullen er toch al een aantal gaan slapen met de wetenschap ze ook in 2015 de giro niet zullen winnen!
Ondertussen is ook de Giro weer van start gegaan en ik moet eerlijk bekennen dat ik wel een beetje fan ben van die grote ronde. Dus meermaals zal ik de komende weken achter de training voor de tv gekluisterd zitten. Vandaag zagen we in elk geval al een zeer aantrekkelijke rit, koers vanaf de eerste meter tot aan de finishlijn! Philippe Gilbert eindigde knap 3de na een zeer aanvallende rit te hebben gereden. Ik heb zo het gevoel dat Gilbert een knappe Giro gaat rijden. Hij staat scherp en door wat pech te hebben gehad in zijn klassiekers heeft hij nog de nodige grinta om er wat van te maken daar in Italië.
Na een 3-tal weken keihard (soms eentonig) werk (slapen, eten, trainen) is er nu tijd voor een weekje wat meer variatie wat training betreft en ook eens een paar dagen gewoon thuis zijn bij het gezin.
Zondagvoormiddag: buitencompetitiecontrole. Het was al een hele tijd geleden maar sowieso mag je je als profrenner toch een 4-tal keer per jaar verwachten aan zo een bezoekje. Wat op zich nog vrij weinig is ... Urine- en bloedcontrole, wat paperassen ... hooguit een half uurtje werk. Part of the job!
Van bloed gesproken, een algemeen bloedonderzoek heb ik ook laten doen. Gewoon om te zien of alles nog ok is. Als topsporter is het toch belangrijk om te anticiperen op dat vlak, daarmee bedoel ik dat je niet mag wachten tot het soms te laat is ... Dus om de 8 weken je bloed laten checken is zeker niet overdreven. Bepaalde parameters kunnen immers verstoord zijn: hemoglobine, hematocriet, aantal rode bloedcellen, spierenzymen (CK), ureum, creatinine ... Noem maar op. Allen kunnen ze een indicatie zijn voor ziekte, vermoeidheid, overtraining, ... Maar gelukkig is er bij mij niets aan de hand en kan ik terug verder voor een aantal weken.
Mijn training was een beetje van het ene naar het andere. Zoals ik al zei, zeer gevarieerd! Twee keer een duurtraining van 170-180km lang, afzien in de praktijk van Lieven Maeschalk , samen met coach Paul in de bossen van Herentals crossen, de loopschoenen wat meer ingeruild voor mijn koersschoenen ... Plezante trainingsweek!
Een ervaring rijker vandaag! Voor het eerst start ik in een marathon wedstrijd met de mountainbike. Geen enkel idee hoe ik dit moet aanpakken maar ik neem me voor me te amuseren en er een goeie stevige trainingstocht van te maken. Een grote ronde van 85km wordt er afgewerkt met 2300hm, wat dus vrij pittig is. Van bij de aanvang zoek ik een tempo die ik lang, heel lang kan rijden - ik zie wel waar ik uitkom. Vrij ontspannen en toch een beetje genietend, haal ik na dik 3,5 uur de eindstreep en dat met een 14de plaats, wat op zich niet belangrijk is. Dit is sowieso voor herhaling vatbaar. Elk moment kom je voor verrassingen te staan en elk moment is anders. Klimmen, dalen, steeds wisselend van tempo ...zeer plezant! Ook een dikke pluim voor de organisatie die een schitterend evenement op poten zetten. Of ik nu volgend jaar nog actief wielrenner ben of niet, op de Roc d'Ardenne zien ze me sowieso terug!!
Extra dag herstel, ook al voel ik me al vrij goed! Er is goed gewerkt de laatste weken zodat een dag of twee eens wat minder 'arbeid' geen kwaad kan. Ik ga een tweetal uurtjes losrijden met mijn dorpsgenoot Kenneth Van Compernolle. Kenneth, die ik al jaren ken, is ondertussen ook al enige jaren actief in het veldritpeloton. Iemand waar ik wel graag mee ga fietsen omwille van zijn gedrevenheid om er iets van te maken. Hij zal het me wel niet kwalijk nemen als ik zeg dat Kenneth niet het grootste talent is; alles wat hij heeft bereikt tot nu toe is door hard te werken en er heel veel voor te doen. Dag in dag uit is het wielrennen zijn passie ... Dan begrijp je waarom ik Kenneth wel mag.
In de late namiddag gaat het richting Houffalize, morgen start ik er in de marathon Roc d'Ardenne. Samen met Jan Verstraeten, Sven Nys en Nys junior spreken we af in een gezellig afgelegen hotelletje. We delen de kamer met ons 4 en dat zorgt voor de nodige taferelen - plezier verzekerd!
Weer mijn beurt om de kids naar school te brengen!! Wanneer ik thuis ben probeer ik dit toch steevast te doen. Het is vandaag immers sowieso een dag om wat dingen in orde te brengen, koffers uitpakken, fiets eens onder handen nemen ... Wanneer je zo een tijd van huis bent en uit je koffer leeft laat je wel wat sporen achter. 's Avonds laat ik me dan nog eens goed masseren zodat we terug klaar zijn om de volgende dagen aan te vatten.
