Ik ben Van Eenaeme Sven, en gebruik soms ook wel de schuilnaam moatje.
Ik ben een man en woon in Lochristi (België) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 07/03/1973 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Sociale media, wandelen, citytrips, koken, ....
Het begint te wegen... de kilo's!
Met vallen en opstaan... onderweg naar een gezonder leven.
08-02-2017
Yes we kunnen het nog
Hallo
Ben hier terug. 2 maanden blijkt het geleden te zijn. Toch effe verschieten dat de tijd zo snel voorbij raast. Nu goed Ik ga proberen kort samen te vatten hoe ik de feestdagen en de feestmaand januari heb ervaren.
Kerst, het familiegevoel, gezellig samen zijn en niet te vermijden... lekker en vooral veel eten. Opgestaan op 24/12 en mezelf toch wel een mooi cadeau gedaan... 99,9kg! Joehoe... al moet ik toegeven dat het beter anders was geweest. Je snapt verder wel waarom.
Kerst, nieuwjaar, familie, werk, school, ... overal viel het wel opnieuw te vieren en zoals het een goede Vlaming betaamt hoort dan ook overal eten bij. Hier thuis, casa PN in de snoes versie, kan je die feestjes zelf in vullen en aankleden. Buitenshuis is dat niet altijd het geval en toegeven, ik heb het dan wel zelf in de hand... ik kan er zo verdomd moeilijk afblijven. Niet dat het altijd zo ongezond is wat we gegeten hebben, nee, integendeel mijn schoonouders en vrienden waar we werden bij uitgenodigd hebben altijd een volledige menu samengesteld die volledig PNproof was. Waarvoor dank!
En toch... ondanks het PN gehalte van de maaltijden ben ik er toch in geslaagd terug 'aan te dikken' tot 102,8 kg. Jawel, we hebben het bewezen, ik kan naast het vermageren ook nog verdikken. Oef! Nee, niet leuk, helemaal niet leuk en ja mijn eigen schuld. Zoals gezegd ben ik PN blijven volgen. Wat liep er dan fout? Fout is misschien zwaar uitgedrukt, maar het is duidelijk dat alle middelen die PN probeert te vermijden terecht zijn en niet zomaar een keuze. Zo at ik af en toe terug aardappelen, meer brood (bij de soep, al eens een ontbijtkoek, ...), kwam er af en toe al eens een glas (of 2,3,4...) frisdrank op tafel, dessertjes (hmmm ze blijven zo lekker...) en ook de hoeveelheden namen steeds toe. Niet 1 bord maar vaak meerdere. Lekker, anders eet je niet extra maar NIET nodig. Ik at dus weer meer met de hersenen dan met de buik!!!
Nu goed, bij de 102,8kg alle moed terug bij elkaar genomen en beetje bij beetje weer straks het schema aangenomen waar we voor de Kerst zo mee vertrouwd geraakten. Griekse yoghurt met fruit, stukken fruit tussendoor, ... lekkere slaatjes, warme maaltijden uit één van de vele boeken van PN... en kijk we staan vandaag terug waar we op Kerst gestrand zijn... Deze morgen moest ik dat kleine grijsblauwe onding nog een laatste winst toekennen... 100,0kg. Mezelf voorgenomen dat driecijferig geheel van voor de komma nooit meer in de ogen te moeten kijken.
Waar zou ik gestaan hebben moest ik niet hebben toegegeven aan de feestdagen/maand? Geen idee maar vol overtuiging dat ik nu terug in de juiste richtig zit kom ik dit de komende weken zeker te weten en deel ik het graag met u...
Reden van mijn langdurige afwezigheid? Ja, er zijn er wel enkele. Niet leuk te moeten toegeven dat het effe niet zo best liep, drukke periode op het werk en scholen, ... excuses!
Ik probeer vanaf nu terug wekelijks verslag uit te brengen en wie weet komt mijn date met PN misschien wel dichter en dichter!
Laat niet na om te reageren mensen... we kunnen elkaar maar blijven stimuleren!
Maandag... een vaste dag om effe online te komen en een stand van zaken door te geven.
Deze morgen opgestaan met een verkoudheid. Niet zo leuk en al zeker niet op maandag. We slepen ons uit bed na een niet zo beste nachtrust. Bijna elk uur gezien met dank aan de neus en alles wat er achter ligt. Na ons gebruikelijk bezoek aan het kleinste kamertje van het huis zijn we klaar voor de blik in de digitale ogen van dat blauw-grijze onding.
We nemen plaats, nog met zeer kleine oogjes, en zien het digitale streepje enkele seconden lang knipperen om uiteindelijk stil te staan bij ... 101,7 KG !!!!!!
Blij, zeer blij en eigenlijk ook stiekem een beetje een 'jammergevoel' dat we net niet de kaap van de -10 kg bereikt hebben. Nu goed, we troosten ons dat het gedurende de komende week wel zal lukken om over de -10 te gaan...
Het was in het begin van vorige week echt vechten tegen de kaap van 103. Het wou maar niet lukken eronder te gaan... Dagen bleef ik hangen en ik kan niet echt een reden vinden. Nu goed, het was effe lastig maar uiteindelijk heb ik ze toch achter mij kunnen laten. De heerlijke slaatjes die ik de voorbije week kreeg voorgeschoteld, de wandelingen, het gezond en bewuster gaan eten/leven... en niet op zijn minst de steun van mijn snoesje... liggen mee aan de basis aan dit toch wel schitterende en hoopgevende resultaat... -9,8 op 5 weken is niet min en ik ben er best fier op. Als ik het advies van mijn huisarts volg zou ik nu halverwege moeten zijn. Ergens in het achterhoofd spookt dan de gedachte 'de laatste loodjes zullen de zwaarste zijn' maar we gaan verder op de manier waarmee we begonnen zijn en resultaten boeken.
Genieten van het eten... dat is altijd al mijn ding geweest! Nu nog meer dan ooit tevoren. Ik eet met smaak, kan echt genieten van de schikking op mijn bord (het oog eet mee)... Ik voel me ook veel beter. De druk gevulde dagen kom ik vlot door. Energie is er en wat me vooral blij maakt is dat ik niet meer buiten adem ben na het strikken van mijn veters.
Het komt goed... meer dan goed... al hebben we nog een lange weg te gaan... Ik plan binnenkort wel een soort van 'collecte', of anders gezegd, misschien moet ik wel op zoek naar een kledingsponsor... want ja ook dat voelt heerlijk aan... Al toe aan een tweede extra gaatje in de broeksriem... op naar het derde ;-)
Als ik mensen kan motiveren hun eetgewoonten bij te sturen, laat niet na me te contacteren... Het werkt mensen! PN (en het accent van mijn snoesje) rules!
Computers, dossiers, iPhone, tablet, powerpoints, pointers, krijtborden , whiteboard, smart board, ... ze vulden mijn dagen de voorbije 14 dagen. Druk maar we zijn dankbaar om wat we allemaal mogen en kunnen doen. Gesteund door velen vind ik genoegen en vooral voldoening in wat ik doe en wie ik ben.
Tussendoor probeer ik me staande te houden met het lekkere eten wat we terugvinden in de boeken van PN. Tijd passeert snel als je druk doende bent en ik moet bekennen dat ik hierdoor ook wel minder met eten 'bezig' ben. Ik let nog steeds op wat ik eet en hoeveel. Daar waar tot voor kort de hoeveelheid niet op kon stel ik me nu tevreden met 1 portie. Toegegeven, het 'bijt' wel al dat lekkers dat mijn snoesje klaar gemaakt heeft te laten staan. Alhoewel, het is niet echt laten staan want het vult mijn tupperware-doosje voor het middagmaal van de dag nadien. Ik eet dus meer en meer met mijn buik en niet meer met mijn hersenen. Het resultaat hiervan kon je de voorbije weken hier ook lezen. -8 kg op drie weken... 't kan tellen denk ik. Als ik er op het werk over begin dan hoor ik wel eens: "amai precies een crashdieet"! Niets is echter minder waar. Ik heb ook niet het gevoel dat ik op dieet sta. Akkoord, ik mijd alle frisdranken (en ik kom van 5 tot 6 blikjes Fanta per dag) en het zwart/bruine goud op onze aarde blijft mooi in de verpakking. In de verpakking wel te verstaan want in mijn hersenpan is het minder waar. Alleen al er aan denken doet me nog steeds het water in de mond krijgen. Maar... een fijn bevriend koppel kwam hier enkele weken met het ideale vervangmiddel. Niet echt een vervangmiddel maar wel een hulpmiddel. Courgette brownie is de naam. Nooit kunnen raden wat ik toen bij hen geserveerd kreeg. Heerlijk lekker en vooral voldoende om de smaak van cacao te ervaren.
We voelen ons goed. Meer zelfs, zeer goed. Het loopt allemaal als een treintje en ik heb, op de gedachte na, niet echt het gevoel lichamelijk iets te missen. Ik kijk wel telkens uit naar de volgende maaltijd. Sinds vorige week, op advies van velen en gestaafd door PN zelf via een berichtje hier op mijn blog, ben ik terug Griekse yoghurt beginnen eten. Niet dagelijks maar zo om de 2 à 3 dagen. Verrijkt met rode vruchten nog steeds een zeer lekker en aangenaam ontbijtje. Tussen door fruit. Appelen, peren, meloen, druiven, bananen, clementines, ... en deze keer de echte en niet die van marsepein. Niet dat deze laatste niet lekker zijn maar ik 'mag' niet meer. Nee? Ook niet zo ééntje om het af te leren? Natuurlijk wel al loop ik nu het winkelrek gezwind voorbij. Het leuke hierbij is dat ik door het 'gezwind' voorbij lopen zelfs niet meer buiten adem ben. Schoenveters knopen was de hel tot voor enkele weken. Ik moest mijn adem inhouden om ze te kunnen strikken. Erg als ik daar nu bij nadenk. Ja... mijn horecagezwel ofte toogzweer (voor mij minder toepasselijk omdat ik nog nooit alcohol gedronken heb!) is er nog steeds maar de omvang ervan is al knuffelbaarder geworden. Het begint mijn snoesje ook op te vallen. Ze ziet me dan wel elke dag en kan niet meteen zeggen dat ze het al 'ziet' (wat ze natuurlijk wel doet) maar ze zegt vooral dat ze het begint te merken. Zalig te merken dat ook mijn broeken, hemden en alle andere soorten kledij me ook meer ademruimte schenken. Spijt dat ik bij het begin van mijn "gezonder leven" niet de omvang heb vastgelegd in centimeters. Het zou leuk geweest zijn ook dat verschil in cijfers te kunnen zien. Eén geruststelling... de knopen van mijn hemden lachen sedert en enkele weken heel vriendelijk en opgelucht naar mij. De spanning rond hun nek is verdwenen lees ik in hun beide oogjes
Omdat het niet altijd even vlot loopt als ik denk en verwacht ga ik toch met enige voorzichtigheid op de weegschaal staan. Jullie herkennen hem vast nog, dat blauwgrijze mormel in de hoek van de badkamer. En ja hoor, deze morgen stond het met een iets bredere glimlach dan de voorbije weken naar mij te kijken. Het verdict was deze keer ook positief voor hen...
103,4kg verschijnt op het digitale scherm. We stappen er terug af, huppelen een tiental keren, gaan er terug op staan en ... nee het mormel wint deze week... opnieuw 103,4kg... Eerlijk? Ik weet niet of het gevoel van ontgoocheling ook in gewicht kan worden uitgedrukt maar als dat zo is weegt het echt wel te veel.
Uiteten gaan, af en toe een toastje thuis, een stukje Frans brood bij het voorgerecht... het zal wel aan de oorzaak liggen van de ontgoocheling. Plak daar 3 glazen Fanta bij op en ja...
We gaan geen excuses zoeken. Het is wat het is. Misschien is het de eerste weken een beetje te vlot gegaan en moet ik het vanaf nu iets realistischer gaan bekijken. Het speelt toch al een ganse dag door mijn gedachten hoor. De kaap van de 103 nederdalen blijkt nu een serieuze hindernis te zijn. Maar... we zetten door. Volgende week rond deze tijd moet en zal de 103 verslagen zijn... Die belofte maak ik mezelf en ook jullie. Is de magische grens van de 100kg halen voor Kerst een fantasie of kan ik dit waarmaken? Waarmaken door gewoon te blijven doen zoals ik bezig ben... We zien wel!
Leuk om horen is wel dat mensen gemotiveerd geraken door mijn schrijfsels hier. Mensen die het zelfs eventjes laten afweten omdat ik het hier precies voor bekeken hield. Inspirerend vooral. Hoe meer mensen ik op deze manier kan meeslepen in mijn strijd tegen de overtollige kilo's hoe beter ik en wij ons allemaal gaan voelen. Misschien moeten jullie zich maar kenbaar maken en kunnen we het 'etentje van PN bij ons thuis' uitbreiden naar een 'etentje met PN erbij' op een fijne locatie... De stembus is geopend...
Succes bij alles wat jullie doen... en wat jullie ook doen... doe het op een gezonde en vooral lekkere manier.
Afsluiten op de hemelse muziek van U2 en dit op ONE... ja 't leven kan echt vol betekenissen zitten.
Zondag... je zou bijna lezen 'zondedag'... of speelt
mijn fantasie me nu weer parten?
Na een nachtelijke dienst op GB kruipen we rond
3:45u in bed. Als bij wonder heb ik de late avond- en nachtuurtjes goed
doorstaan... de honger bleef weg en daar ben ik blij om. Vreesde dat ik
goesting zou krijgen in heel wat lekkers. Niet dus.
Opgestaan en ongelooflijk veel zin in zo een beetje
van alles wat lekker (ongezond) is. Chocoladekoeken, boterkoeken, brioches,
chocomelk, toast met confituur... noem maar op. We houden het echter bij een
half potje Griekse yoghurt, appel en clementine. Omdat het al dicht bij de
middag aanleunde heb ik een uurtje later er nog een halve meloen bij gedaan.
Lekker al was hij net nog niet rijp genoeg.
Een bezoek aan de 'alles markt' in Aalter en inkopen
doen bij de Kangoeroe staan op het programma. Onderweg naar Aalter krijg ik
terug zin in chocolade en meer nog... plots verschijnt een mega lekkere
pannenkoek en wafel op mijn netvlies. Een bolletje vanille smelt als het ware
in mijn ogen om langs mijn neus mijn mond te bereiken... zalig, zeker het
toefje slagroom blinkt fel in mijn ooghoeken.
Omdat de Alles markt in Aalter eigenlijk niets was heb ik
de daad dan maar bij het woord gevoegd. Gestopt aan een tea-room en ja hoor,
warme chocomelk, pannenkoek mikado en dit alles met een toefje slagroom
Lekkkkeeeerrrrrr!!!! Zelfs het kleine chocoladekoekje bij de chocomelk smaakte
hemels. Ben er zelfs in geslaagd de twee toefjes slagroom NIET volledig op te
eten.
s Avonds dan nog eens PN voorgeschoteld gekregen. Gebakken
preislierten met roodbaarsfilet heerlijk!
En dan slapen en wel beetje nieuwsgierig naar het kleine
blauw/grijze beestje
Regendruppeltjes glijden langs het venster naar beneden. Bomen hebben bijna al hun kleurenpracht verloren na de eerste stevige winterprik van vorige week. Een dik tapijt vormt zich rond de stam. Mooi om zien hoe de natuur er steeds opnieuw mooi uit ziet, zelfs als het uitzicht troosteloos is. Met de handen in mijn zakken, een muts op het hoofd en een jas met sjaal duffelen me helemaal in, denkbeeldig dan wel te verstaan.... Tijd!?! Wat heb ik zin om een stevige wandeling te maken door weer en wind. Gewoon mijn voeten laten stappen en zien waar ze me naar toe brengen. Luisteren naar muziek in het ene oor en naar de wisselende geluiden van alles wat ik passeer. Helaas... tijd ontbreekt me een beetje. Maar hé... we zijn gelukkig en we zijn nog steeds het pad van een gezonder leven aan het bewandelen... We voelen ons goed. We leggen voor onszelf misschien wel een 'strake' lijn op maar we houden vol en hebben relatief weinig last. Een druk schema gevuld met acties op 't werk (met overwerk), lessen Politie op IVV, lessen IFG en WPA op Paulo, opmaken toetsen en examens, verbeterwerk... Genoeg afleiding dus om niet op mijn 'snicker(s)' te gaan als boeman 'LeoMars' komt voorbij huppelen.
Verschiet eigenlijk wel van mezelf. Vele pogingen gestart waarvan enkele met een tijdelijk resultaat wil ik deze keer niet een tijdelijk maar een duidelijk resultaat en liefst ook een blijvend. Ik ben er dan ook veel mee bezig. Ik let echt wel op wat ik eet, hoeveel ik eet en ik probeer daarbij ook niet te veel te denken aan wat ik mis of althans wat mijn hersenen missen. Het valt me op dat ik veel minder snel honger krijg. Ik heb veel langer een voldaan gevoel en dat maakt het misschien wel makkelijker ook.
Dinsdag de z6sdaagse met Thierry en Videeken. Jaarlijkse traditie en daar hoort, zoals bij elke 'sportieve' activiteit, een stevige hamburger en dergelijke bij. Deze keer heb ik echter mezelf de belofte opgelegd het niet te doen. T en V zijn dan maar beneden onder de piste hun hongerige goesting gaan bevredigen. 's Middags bij de commissie een zeer lekker slaatje meegekregen van mijn snoesje. We mijden aardappelen en brood. Groeten en fruit, daar draait het blijkbaar om. Al heb ik al gehoord dat sommige mensen die geen fruit aten en het nu plots wel gaan doen daar zelfs eventjes durven van bijkomen. Gelukkig ontsnap ik deze dans. Fruit is (toch zeker de hoeveelheid en regelmaat) nieuw voor mij en het smaakt me ook. Moet wel toegeven dat ik in gedachten vaak 'billetje' van een clementine in de chocolade dip... kwestie van een eigen 'orangette' te fantaseren. Net zoals ik de gewone 'boterhamdoos' al eens durf te vervangen door een doos van ijsboerke (2.5L en van diverse smaken) met daarin mijn fruit voor de dag. 't Is lang niet hetzelfde maar het gedacht doet veel. Heb in de loop der jaren wel genoeg van die dozen gespaard!
We staan voor het weekend. Ga me vanavond toch wagen aan een lekkere vers gesneden en gebakken frietje met een overvloed aan groeten en een gegrilde steak. Jaja... 't water staat me ondertussen al in de mond.
Fijn weekend aan iedereen en tot maandag... D-Day 2!!!
ât is weer vroeg dag vandaag. Werken van 7 tot 17:30u. We nemen een stevig fruitontbijt mee en een potje Griekse yoghurt. Voor het vertrek naar ât werk op de tanden moeten bijten om niet op de weegschaal te gaan staan. Benieuwd naar het resultaat. Gaan we ontgoocheld zijn of blij verrast? Nog effe doorbijten.
Doorheen de werkdag fruit gegeten en als middagmaal een halve meloen met filet de sax. Lekker wel, zeker omdat de meloen sappig en goed fris was.
Verder kunnen we de dag samenvatten als: de lastigste tot nu toe! Echt lastig in de zin van 'ambetant lopen, zin hebben in alles en nog wat...'. Koppel daar nog eens de hoofdpijn aan en je zal snappen dat ik echt wel lastig liep. Maar... er was een lichtpuntje en vooral een motivator om niet te zondigen die van mij de avond zelf nog een te genieten mens zou maken. Er stond namelijk biefstuk met pommes duchesse (of zoiets) in de oven gebakken en vele groetjes op het menu. Je kan je niet voorstellen hoezeer ik naar dit heugelijke maal (lees feestmaal) heb afgeteld! Het moet gezegd... het was OVERHEERLIJK en ik heb er met kleine hapjes intens van genoten. Thx aan mijn live versie van PN! Het moet gezegd dat ik ook nu na het eten geen opgeblazen gevoel had. Voelt wel fijn aan!
De avond rustig afgesloten en redelijk vroeg in bed. Er wachtte me immers een vroege wekker...
Groe(n)tjes ð
Zondag 13 november 2016
Beep, beep, beep... 05:10u licht in fel rood op. Geen keuze dan op te staan en te gaan werken. Love my job! Vroeg uit te veren om jongeren te controleren en zo te hopen dat ze een beter leven starten.
Zondag... bijna lees je er 'zond(e)dag' in. Zouden we er durven aan toegeven? Nee want er wacht ons een rijkelijk gevulde middag/avond bij J&F en wie weet wat voor lekkers krijgen we daar allemaal voorgeschoteld. We houden het bij een fruitontbijt met yoghurt. Appel, peer en clementines zorgen er voor dat ik op een vlotte en rustige manier de voormiddag kan overbruggen uitkijkend naar de middag. Bezoek van jong en gemotiveerd wild die een job bij de politie ambiëren zorgt er tevens voor dat ik niet te veel tijd heb om aan lekkere zonden te denken.
12:30... bij J&F. Heerlijke geuren van verrassend lekkers maken zich al meester van mijn reukorgaan en zorgt ervoor dat het geknor in de maag een tandje bij steken. Een lekker hapje van pompoen in gerookte ham uit de oven, spinazie met haloumi, zeebaarspapillot met groene asperges en paksoi met notenmengeling... moet ik nog meer zeggen? Allemaal uit de serie PN! Heerlijk! We nemen onze tijd voor dit alles. Lang tafelen in aangenaam gezelschap... meer moet een zondag niet zijn eigenlijk! Bedankt J&F!
Door de rijkgevulde tafel niet meteen honger meer. Een klein stukje chocolade (wiloco uit bio-planet) zorgen voor een mooie afsluiter van de dag. Als de Rode Duivels nu nog met een fikse overwinning en wervelend voetbal voor de kers op de taart zorgen is mijn weekend meer dan geslaagd.
Door die drukte bijna vergeten dat ik over enkele uren de confrontatie moet aangaan met mijn blauw-grijze vijand. Benieuwd naar het resultaat...
Een dag waar veel over te vertellen valt en die ook in de geschiedenisboeken een hoofdstuk zal toebedeeld krijgen. Ik ga het dan ook kort en sober houdenâ¦
You canât always get what you wantâ¦
Ook geen chocolade, snoepgoed en dergelijkeâ¦
Lesgeven op Paulo, actie op GB/LE
âs Morgens beetje langer in bed gebleven om wat slaap in het halen en zo rond de klok van het âbrunchenâ een griekse yoghurt gegeten rijkelijk gevuld met appel, peer, clementines en druiven.
âs Avonds een overschotje van scampi met vele groeten en een restje bolognese.
Genegen groet
Sven
donderdag 10 november 2016
Wowwww⦠wat is me dat zeg??? Ogen openen en opnieuw die (nu iets heftigere) hoofdpijn voelen. Ben ik totaal niet gewoon en maakt me beetje lastig ook. Mensen hebben me hiervoor gewaarschuwd. We zetten door. Geen keuze. Of wel? Ja best wel. Maar die keuze is enkele dagen geleden gemaakt en daar houden we ons aan vast.
We starten de dag opnieuw met 2 glazen water die met flinke teugen op kamertemperatuur naar binnen werken. Lekker? Nja⦠nog steeds hetzelfde maar we houden ons vast dat het wel zal wennen.
We nemen bij het lezen van de nodige infokanalen op ât werk de tijd om een appel, peer, clementines en meloen te snijden en met smaak op te eten. Eerste keer in mijn leven dat ik een volledig fruitontbijt binnen speel en ik moet zeggen⦠het smaakte. Het vreemde is, en ook dit werd me al eens ingefluisterd, dat ik het met dat ontbijt kan uithouden tot het middagmaal. Misschien ook wel voor het eerst ervaren dat ik âgeen (denkbeeldige) hongerâ heb gehad. Na het lesgeven op Paulo, aan een zeer toffe groep trouwens, de andere helft van de meloen opgegeten met 0.1 kg filet de sax ;-)
Gisteren bij het thuiskomen al heerlijke geuren waargenomen van de maaltijd die ik vanavond voorgeschoteld kreeg. Lekker! Wat zeg ik? Lekker? Mega lekker! We houden ons echter aan 1 (goed gevulde) portie.
Het plezante aan wat ik nu doe is dat ik bij het van tafel gaan geen opgeblazen gevoel heb. Ik heb dan nog wel zin om meer te eten, zeker als het lekker is, maar ik houd me voor ogen dat ik genoeg heb.
Ciao en tot de volgende.
Vrijdag 11 november 2016
Wapenstilstand. De oorlog in mijn hoofd is echter nog niet voorbij en de strijdende demonen die smachten naar vetten en suikers zijn over actief. Net alsof ze met een zware voorhamer proberen een opening te maken in mijn voorhoofd. Blijkt vooralsnog stevig genoeg te zijn. Ze komen er dus nog niet door. Ze zouden wel wat minder hard mogen kloppen bij momenten. Maar goed, we begrijpen dat afkicken niet evident is dus gaan we niet klagen. Zou voor mensen die jaren gerookt hebben ook niet makkelijk zijn de eerste weken nadat ze gestopt zijn.
Op tijd uit bed voor een âfrisseâ bolwassing bij âKapsalon en nagelstudio Ruthâ. Bij een snelle eerste controle blijken de nagels niet bezweken aan het hongerige gevoel waardoor we het bij een knipbeurt houden. Niet dat ik nog veel heb maar hetgeen er zonet is afgegaan is toch wel goed voor enkele gram.
Gram of kilogram⦠benieuwd naar mijn 2e ronde met dat blauw-grijze beest van maandag. Elke dag bij het opstaan komt het wel eventjes venijnig vanonder de kast piepen maar ik geef niet toe. Ik kijk het met een even (hongerige) glimlach aan en denk bij mezelf⦠wacht maar, wie âlaatst lachtâ¦â heeft de grap niet begrepen of is het âbest lachtâ?! Ga alvast proberen mijn lach in te houden maandag.
Fruitontbijt en âs middag een overschotje van de avond ervoor. Als het ware nog lekkerder na een nachtje trekken. We stellen opnieuw vast dat we met dat ontbijt best wel de middag halen en ja⦠het werkt stimulerend.
âs Avond bij thuiskomst van de kindjes staat croque monsieur op het menu. Zo eentje met vele groentjes (sla, witlof en tomaten) en een spiegeleitje, ook wel paardenoog genoemd. Daar waar ik het verleden er vlot 5 tot 6 naar binnen werkte stond er nu een knappe âcroque madameâ naast me die me er hielp aan herinneren dat ik met 2 wel meer dan genoeg zou hebben. Zo gezegd, zo gedaan en wat blijkt⦠die tweede was er best wel een beetje teveel aan. Het zware, gekende en vertrouwde opgeblazen gevoel was terug van de partij. Het was lekker maar nee ga toch proberen van dat zware opgeblazen gevoel te vermijden.
Tijd voor een avondwandeling denk ik dan. Samen met de kids en snoesje 5.3 km gewandeld doorheen de wegenwerken die Lochristi rijk ik. Frisse neus en toch wel een flink tempo hebben me deugd gedaan. En ja hoor, ⦠ergens in een klein hersenkamertje zag ik een spandoek verschijnen met daarop âdodentochtâ. We zien wel of dat kamertje verlicht blijft of stilletjes in alle duisternis verdwijnt.
Bon, in plaats van dat beeldje ben ik de dag gestart met twee tot de rand gevulde glazen 'warmefontein' op kamertemperatuur. Echt een opgave want... water... varen de boten daar niet op en p..... de vissen daar niet in? Nu goed... op het einde van de dag heb ik een meervoud aan liters van dat vocht onderhands laten weglopen. Al goed dat ze bij ons op 't werk geen â¬0,30 vragen want binnen de kortste keren zou het comm. GB/LE in een modern jasje zitten.
Op mijn bureau prijkt nu een doosje blauwe en groene druiven en naast me ligt een mandje clementines. Lekker! Echt lekker. Het staat er en zonder er eigenlijk bij na te denken betrap ik me erop toch wel vaak met mijn hand in de mandjes te zitten.
Is het vreemd dat ik tussen al de democratische en republikeinse berichtgevingen door bij het passeren van een snoepautomaat eventjes halt hou en twijfel aan welke lekkere reep ik zou trekken? Vast niet maar de waakzame collega bij me vormde al snel een onoverwinnelijke barrière. Met een zachte doch kordate duw op mijn schouder liet ik de verleidelijke machine al gauw enkele tientallen meters achter mij. Thx fijne collega!
Op het menu vandaag:
Ontbijt: Griekse yoghurt met 'bessenbos' (kwestie van een verschil met gisteren te schrijven)
Middagmaal: restje van gisterenavond. Lekker!!!
Avondmaal: naar bolognese smakende spaghettisaus (met kalfsgehakt).
We sluiten dag 2 af. Blij dat we gestart zijn en hoopvol uitkijkend naar de dag van morgen...
In de hoop dat we morgen niet moeten wakker worden met veel 'getrumpetter' en de daaraan gekoppelde hoofdpijn... wens ik u alleen een welverdiende nachtrust!
