|
Proxima Parada.... Suburbia!
De afgelopen 4 dagen hebben we hier vanalles meegemaakt in het verre Madrid, vooral wachten, wachten,eten, metro, wachten, eten, bus, wachten, metro, wachten,eten, wachten, bus, bus , metro, eten, metro, metro, wachten, eten, eten , wachten, eten, maar ook andere dingen . Ik was toch enorm blij dat ik mijn vriendjes Silke en Charlotte meehad, anders had ik die eerste dagen niet overleefd. Mijn kot bevindt zich in de suburbia van Madrid
in een extreem rustige buurt, geen cafées, geen echte winkels dichtbij, en ook wel heeel weinig mensen te bespeuren. Ook het openbaar vervoer werkt hier niet in het weekend, wat zeer bizar is. Maar ik heb wel een mooi kot. Een Braziliaans koppel Beatrize en Felippe vergezellen me in dit kot, ik heb ze nog maar enkele minuten gezien, maar ze zien er vriendelijk uit. Ze vertrekken wel al weer over 3 weken. Maar dan komt er een andere huisgenoot binnengewaaid.
Toen we toekwamen hebben we heel ver moeten sleuren met mijn zware valiezen, 3 metros en 1 trammetje en dan normaal nog een bus.. Maar mijn vriendelijke huisbaas waarnaar charlotte in een vloeiend spaans naar had gebeld, kwam ons halen aan het trammetje
waar we naar een bijna 2u durende tocht heel blij om waren. We kregen een korte rondleiding in het huis en personaliseerden mijn kamer al een beetje. Nu voel ik me toch een beetje thuis in mijn kamertje. Living in suburbia is niet altijd makkelijk, de huisbaas had ons afgezet aan de dichtstbijzijnde supermarkt, allemaal goed en wel. Die supermarkt was gewoon perfect, alles hadden ze daar, en alles stond op onnatuurlijk rechte lijnen en er was enkel personeel aanwezig. Het zag er een beetje uit als een stepfortdorpje, El Bosque,Villaviciosa, waar ik mijn tijd de volgende maanden zal doorbrengen. Na het shoppen wouden we natuurlijk naar huis met onze kilos boodschappen, met de bus dan maar, want wandelen was geen optie, veel te ver. Minuten tikten weg aan de bushalte, kwartieren, er passeerden bussen, maar nooit naar het afgelegen deel waar mijn kot was. Ook liften probeerden we, maar dat is blijkbaar NOT DONE in suburbia. Na een uur ofzo, de emmer der vernedering was bijna vol, toen kwam er eindelijk een bus aan. Maar natuurlijk wisten we niet welke halte, waardoor we een halte te ver afstapten. Om terug te wachten op een bus die misschien zou komen, hadden we geen zin
en liften ging ECHT NIET! Na een uurtje wandelen met blauwe vingers van de veel te zware plastieken winkeltasjes en pakken water, kwamen we aan bij het kot. Uitgeput! De volgende dag verkenden we de school, groot, mooi, eindelijk kregen we MENSEN te zien, we waren nog zo gelukkig dat er daar wel mensen waren in tegenstelling tot de spookstad El Bosque, suburbia. Dan proberen om in Madrid te geraken, ook geen simpele opdracht als je het openbaar vervoer hier niet kent, en in het weekend moet je het al zeker niet proberen, dan rijden er helemaal geen bussen in suburbia. In Madrid vonden we na even sukkelen toch enkele prachtige, imposante gebouwen, prachtige pleintjes
En savonds een zalig à volonté restaurantje. Zaterdag besloten we de toeristjes uit te hangen. Wat we toen nog niet wisten, was dus dat er geen bussen waren. We zouden te voet naar de dichtstbijzijnde bushalte wandelen waar er wel bussen reden of naar het trammetje dat ook een uurtje wandelen verwijderd ligt. Maar 1 van vele de autos die voorbijreed besloot, na onze extreem zielige blikken, mee te nemen naar het trammetje dat wel reed. Zo kwamen we toch nog tegen de middag in Madrid aan. We wandelden door de Madrileense straten en aanschouwden de pracht en praal ervan. We genoten van het zonnetje dat eindelijk eens door de grijze wolken stak. We bezochten het museum Reina Sofia, waar we wel enkele uurtjes zoet mee waren, met werken van Picasso, onder andere de Guernica, ook werken van Dali en nog vele andere bekende schilders en kunstenaars. Om het Prado te bezoeken hadden we niet veel tijd meer, maar dat zal er zeker nog eens van komen ! Voor de rest hebben we vooral veel gekuierd en vol bewondering naar de immense pleinen en gebouwen gekeken. En genoten van de spaanse kookkunsten. Savonds wouden we toch nog een een goe vleeske eten, en besloten we naar een Grillrestaurant te gaan. Zalig, Sangria, extreem veel te veel ribbekes, kippeboutjes
.. we hebben genoten, ook al konden we daarna bijna niet meer wandelen. En thuis hebben we nog wat gezellig nagepraat en onze laatste avond gevierd met een tiramisuke en een filmpke op mijn kot. Vandaag heb ik mijn 2 vriendinnetjes afgezet aan de luchthaven, en voor het eerst besef ik dat het voor echt is, dat ik hier echt 5 maand alleen ga blijven. Ik heb van iedereen zalige boodschappen gekregen en kwil zegge, da ik jullie allemaal even graag zie! En ik mis jullie nu wel een beetje veel! Morgen mijn eerste schooldag, wat gaat dat geven
. xxx
08-02-2009 om 19:47
geschreven door Rivka 
|
