Hoe veel uur verschil is er tussen de Belgische en Surinamaanse tijd?
surinametoch?
Els, Ans en Wout in Paramaribo! Welkom op onze Surinaamse blog!
01-03-2012
Chrysostomos!
U leest het goed, het is voor ons vandaag chrysostomos! Nog 100 dagen en we zijn terug in België. Vandaag vieren we nog een andere speciale dag, een dag die we maar één keer om de vier jaar kunnen vieren: 29 februari. Deze twee vliegen zorgden ervoor dat we in één klap een leuke blog kunnen toevoegen. Met al deze feestvreugde en dit vertier vergeten we nog bijna onze dag aan jullie te vertellen.
Deze ochtend was het echt zwaar om op te staan, vooral Ans had er veel moeite mee. Het had heel de nacht en ochtend geregend en dat zorgde voor een zondvloed in onze straat. Omdat we onmogelijk met de fiets naar het MOB konden gaan, besloten we om Robby te bellen. Op het werk hadden we vandaag toch wel wat te doen: we moesten verschillende dossiers behandelen, afspraken maken, een vergadering bijwonen en enkele teksten schrijven. Gelukkig waren onze Nederlandse vriendinnen er om een geintje uit te halen. Zo leerden we vandaag dat het woord draak in Nederland een positieve betekenis heeft en soms zelfs als troetelnaampje wordt gebruikt. Hier moesten wij zeer erg om lachen, omdat bij ons het woord draak toch wel tegen menig vuil meisje gezegd wordt. De Nederlandse meisjes konden ook niet echt genieten van onze Belgische humor, zeer ten onrechte trouwens! Wie deze blog al enkele keren heeft gelezen kan overduidelijk concluderen dat wij wel over de nodige (droge, slechte, intrieste ) humor beschikken. Toen we ze vroegen wat ze dan wel grappig vonden, antwoordden ze: Het mopje van het ongeval in de tunnel. Voor de mensen deze mop niet kennen, vraag het maar eens aan een kind van vier jaar als het aan het eten is ;). Toen we terug thuis waren dook Ans opnieuw haar bedje in om enkele uiltjes te knappen. Els en Wout gingen naar de winkel om de hoek. Even later kwamen twee mannen een extra kast brengen omdat er in Els haar kamer geen meubilair stond. Een van de twee was echt stomdronken en rook enorm naar de alcohol. Dit leverde grappige taferelen op. Na het eten plaatsten we ons in de zetel en hier zitten we nu te schrijven aan onze blog. Ans zit langs me en Els is aan het internette. De tv staat aan en werkt redelijk goed, joepie! Eindelijk, na twintig dagen een tv mét antenne. We hebben daarnet trouwens ook een kleine hagedis gevangen en terug in de vrije natuur geplaatst. Dit is zeer attent van ons, toch? ;) Morgen is het weer de laatste werkdag en dan kunnen we vrijdag eindelijk uitslapen! Heerlijk, we kijken er al naar uit. Dit weekend staat er nog niet zoveel op het programma. Zaterdag en zondag is er een festival en daar gaan we een bezoekje brengen. Voor het overige nog wat ronddwalen in de stad en wat winkelen.
Houdoe!
Extra: omdat we al goed gevorderd zijn in onze Surinaamse lessen, krijgen jullie van ons vandaag een leuk liedje. De titel is: snoepje. Het is een Surinaamse chanson en wij zijn er al helemaal weg van! Je kan het beluisteren op onderstaande link.
Iemand anders zijn huis, een plek in de regen en altijd iemand in de buurt... die drugs verkopen kan!
De grote dag was dinsdag aangebroken. Met een dubbel gevoel moesten we ons huisje verlaten. Enerzijds zullen we het missen, maar anderzijds waren we ook benieuwd naar onze nieuwe stek. s Ochtends fietsten we voor de laatste keer van de Verlengde Keizersstraat naar het MOB. De werkdag was rustig, dus veel is er niet over te vertellen. Of toch, misschien een leuk weetje. De poetsvrouw van het MOB heet Marlène. Excuseer, vanaf nu mag je NOOIT meer poetsvrouw zeggen, want het is interieur verzorgster, volgens onze Nederlandse collegas toch. Marlène is een toffe vrouw, maar ze groet Wout altijd en dan is ze een beetje verlegen. Best grappig om te zien, maar voor het overige een leuke dame. Nadat we terug waren van het werk, moesten we nog een heleboel in orde brengen. Het hele huis moest schoongemaakt worden en de koffers moesten naar buiten. Omstreeks zes uur zou Dennis langskomen. We kregen de hulp van Jo-Ann, of zoals wij haar naam uitspraken: Johan. Ze (het is dus een meisje) hielp ons met de taken, echt een lieve meid. Het afscheid viel ons zwaar. We gaven haar al onze (gore, vuile, chemische) ijsjes als teken van vriendschap en gemis. Dennis en Sherida brachten ons naar de Theordorusstraat, waar ons nieuw kasteel op ons aan het wachten was. Het was/is inderdaad ook een zeer mooi huisje. De kamers en living zijn groter, de keuken is echter iets kleiner. Maar toch zijn we zeer tevreden. Er is zelfs een radio en een tv. De tv in ons vorig huisje heeft nooit gewerkt en een radio was er niet. We waren dus zeer blij met ons huis. We dienen dus weer een housewarmingparty te geven. En aangezien we over een maand weer moeten verhuizen, dienen we dat nog eens te doen! Dit tot groot jolijt van de Gentse en Leuvense dames. We pakten al onze spullen uit en verkenden vervolgens de straat. Els en Wout gingen even naar kruidenierszaak De Bollen die tegenover ons huis ligt. Hiermee bedoel ik niet de zaak van Octaaf de Bolle (van Samson en Gert), maar de drugs die in deze wijk massaal wordt verhandeld ;) Het diner van de avond was pasta. We hadden veel gemaakt, waardoor we nog wat over hadden voor de volgende dag. Hmhmmhm! s Avonds genoten we van de rust in ons nieuwe stulpje. Het begon echter hard te regenen waardoor de straat snel onder water liep, gelukkig bleven wij een beetje gespaard. Omstreeks half twaalf slenterden we naar onze kamers om ons nieuwe bed te testen. Natuurlijk om te testen hoe ze liggen om te slapen. Wat dacht u? ;)
Vandaag, maandag, was het een rustige werkdag. Tussen zes en zeven uur werden we wakker. Els vertrok al vroeg richting de Hoogestraat om haar fiets op te halen. We ontmoetten elkaar bij het MOB, waar we omstreeks half acht in de ochtend aankwamen. De werkdag was redelijk variërend. Els en Wout moesten een uurtje observeren bij de hometrainers. Hier worden zorgleerlingen begeleid met hun achterstand of moeilijkheden. Wij hadden leerlingen met gedragsstoornissen en concentratiestoornissen. Het was een leerrijke ervaring om de kinderen te observeren. Hierna verdiepten we ons weer in enkele dossiers die we van Cherryl hadden gekregen. We dienen deze leerlingen in de loop van de weken te begeleiden en te adviseren. Voor het overige hadden we nog enkele afspraken gemaakt met andere instanties in het MOB om nog enkele observaties te doen. Morgen is er een gezamenlijke vergadering waar we deel aan mogen nemen. We kijken er alvast naar uit.
Na onze werkuren hielden we ons wat bezig in het huishouden. Iedereen had een taak op zich genomen: Ans zou poetsen, Els deed de strijk en Wout plaatste zich achter het fornuis. Alle drie deden we hun opdracht uitstekend. ;) Morgen dienen we ons huisje te verlaten, dus we moeten alles een beetje deftig achterlaten :(. Na het eten gingen Ans en Wout naar de winkel. In de straat liggen enkele Chinese winkeltjes die bij wijze van spreken dag en nacht open zijn. Bij de eerste winkel wilden we onze flessen in wisselen, maar de verkoper gaf ons te weinig geld terug. Dit namen we natuurlijk niet en we protesteerden. Uiteindelijk gaf de man toe en konden we verder gaan. Het was duidelijk: daar komen we nooit meer! Voor mij mag die man smeken van hier tot in Hong Kong (haha, zijn geboorteplaats waarschijnlijk) en terug, we gaan er niet meer heen! We vervolgden onze rijs(t) (hahaha) naar de volgende Chinees, waar we meer succes hadden. Toen ik hem vroeg of ze nog grote hoeveelheden kaas hadden, antwoordde hij iets wat ik totaal niet kon verstaan. Dat was net Chinees voor mij, maar dat was het ook (haha)! Ans bleef buiten staan omdat we nog boodschappen van de eerste Chinees bij hadden. Ze hield dus een oogje in het zeil, want dat konden de Chinezen niet meer (hahaha). Genoeg gelachen! Daarna keerden we weer huiswaarts om nog wat op te ruimen. Nu zitten we hier aan de keukentafel nog een beetje te zeveren en slechte mopjes te verzinnen. Jullie hebben net al van enkele mopjes kunnen genieten. De rest zal voor een volgende keer zijn!
Extra: het woord van de dag is 'Switi Nyan'. Dit betekent smakelijk eten!
Dit woord doet me ook denken aan een mooie anekdote van bij de scouts: Nyan Cat. Dit is toevallig ook een 'Chinees' (haha) typetje dat zeer aanstekelijk is en zeer leuk is om te horen. Het gaat zo: Nanananananananananana-nanananananananananananana-nanananananan ^1000 (tot de duizendste). Zeker luisteren!
Dit is de link: http://nyan.cat/
We wensen jullie een fijne dag toe en denk er aan als je gaat eten: Switi Nyan!
Vandaag, zondag 26 februari, gingen we naar Colakreek. Dit is een resort in het binnenland, dicht bij de luchthaven waar we een tweetal weken geleden zijn geland. De naam van dit resort spreekt voor zich. Er is een poel waarbij het water lijkt op cola. Het is natuurlijk geen echte cola! Wat dachten jullie? Dat daar een poel zou zijn met alleen maar cola? Dan zouden we niet gaan hoor, dan zouden we wel naar Bierkreek gegaan zijn! ;) Nee, alle gekheid op een stokje, nu serieus! Om kwart voor negen kwam Sean ons halen en reden we richting de Hoogestraat om de Gentse bende op te laden. Met drie autos, meer dan volgeladen, vertrokken we voor een rit van een uur. Natuurlijk maakten we hier gebruik van om een beetje bij te slapen. Eenmaal daar aangekomen zochten we ons een mooi plekje uit dicht bij het water. We konden gebruik maken van een hutje om onze spullen te plaatsen. Nadat we al het eten hadden uitgeladen gingen de meesten wat zonnen of pootjebaden. De zon kwam hoe langer hoe meer de kop op steken. Goed insmeren was dus de boodschap. s Middags had de familie Tjoen (het gezin van onze huisbaas) lekker gekookt. We kregen pasta, een soort puree, frietjes, brood, kippenboutjes en nog veel lekkers. Het was overheerlijk en we aten ons buikje vol. Hierna was het weer tijd om wat te ontspannen. We speelden ook een potje voetbal en een Surinaams spel: Yule (of iets wat fonetisch daar op lijkt). Dit was wel een leuk spel, echt iets om bij de scouts te spelen! Na een tweede portie Surinaams voedsel besloten we om op te ruimen. De regen was ondertussen al de kop komen opsteken. Rond de klok van zes vertrokken we weer richting Paramaribo.
De ontspanningsdag bij de kreek was echt zeer leuk en ontspannend. Dit was ook het ideale moment om te bruinen. Bruinen is echter nog een utopie, maar verbrand zijn we op sommige plekken sowieso. De terugweg verliep trager dan de heenweg, dit kwam omdat er veel verkeer was op de weg. Rond half acht waren we weer in ons huisje.
Nu zitten we hier gezellig in de zetel te typen aan onze blog. Morgen is het weer vroeg werkendag, dus we gaan zo slapen. De balans van de afgelopen twee weken is alleszins zeer positief. De eerste week was redelijk warm en soms verwarrend. De tweede week ging sneller voorbij door het werk op het MOB en de leuke uitstapjes. We zijn al goed ingeburgerd en we houden ons goed bezig. We hopen dat dit de komende drie en een halve maand ook zo gaat blijven. We hebben er alvast zin in!
Zonnige groeten,
Ans, Els en Wout
Extra: vandaag komt het eerste scheldwoord in het Surinaams. Om toch een beetje afwisseling te hebben in onze woordenschat, leren we jullie af en toe ook een stout woordje. Deze keer is het: Ma pan pang. De betekenis ga ik niet volledig uit de doeken doen, maar het lijkt op iets zoals: Uw moeder De rest mag je zelf invullen! ;)
De nationale feestdag en het hindoeïstisch huwelijk
Zaterdag 25 februari. De nationale feestdag in Suriname ofwel de dag van de revolutie. Op deze dag kozen wij ervoor om de voormiddag in alle rust door te brengen. Els was naar goede gewoonte al vroeg op. Ans en Wout waren tot de middag (of langer) nog enkele schaapjes aan het tellen. In de namiddag besloten we om naar de Gentse dames te gaan om vervolgens samen het centrum in te trekken om te kijken wat voor activiteiten er te doen waren ter gelegenheid van de feestdag. Aan de Waterkant (soort van dijk langs het water) waren er enkele festiviteiten, maar voor de rest was er bitter weinig te beleven. We besloten om dan maar wat te gaan drinken in café Het vat. Dit is een kroeg achter de Palmentuin die voornamelijk door Nederlanders en Belgen bezocht wordt. Hierna fietsten we naar huis omdat we die avond naar een speciaal feest zouden gaan. We waren namelijk (onrechtstreeks) uitgenodigd op een hindoeïstisch huwelijk. Dit was een unieke kans om een festiviteit mee te maken van een godsdienst waar wij als (vrome) christenen zelden mee in contact komen. In Suriname leven alle ethische volkeren naast en met elkaar.
Omstreeks negen uur kwamen we aan op de plaats van het feest. We werden direct betoverd door de prachtige boulevard die ons leidde naar het feestgebouw. Eenmaal daar aangekomen werden we opgewacht door onze Nederlandse (werk)vrienden. Ze waren namelijk ook uitgenodigd door Orlando, een werknemer van het MOB. Het feest oogde echt zeer feeëriek: prachtige doeken aan het plafond en een magistraat podium waar de bruid en bruidegom op een schommel zich genesteld hadden. Nadat we het bruidspaar hadden begroet namen we plaats in de zaal. De obers kwamen regelmatig langs om ons te voorzien van de nodige drank. Over de spijzen hadden we ook niet te klagen: er was een buffet voorzien voor de gasten. Hier namen we dan ook gretig gebruik van. Het eten was lekker, maar toch zat er ook wat pikants tussen. Dit zorgde voor enkele hilarische beelden waarbij een brand die binnensmonds plaatsvond geblust moest worden. Vervolgens begaven we ons naar de dansvloer, waar we genoten van de hindoeïstische muziek. Omstreeks middernacht besloten we om het feest te verlaten en een kijkje te nemen in Het vat. Daar vond een carnavalsfeest plaats waar een grote menigte naar af was gezakt. Hier verbleven we nog een tijdje, maar onze benen waren zodanig vermoeid door de uitputtende dagen dat we besloten om Robby wakker te bellen. De volgende dag zouden we naar Colakreek gaan met de bende om daar een dagje te genieten van het weer en het verfrissende zwemwater.
Op vrijdag hebben we normaal gezien een vrije dag. Joepie, dachten we toen we dat te horen kregen in het MOB. Cheryl kwam donderdag echter met minder goed nieuws: er was op vrijdag een informatiesessie over zorgleerlingen. Deze sessie zou interessant zijn voor ons omdat we ons toch vooral op dit soort leerlingen willen richten. We vonden het niet erg om onze vrije dag op te offeren voor een leerrijke sessie. We stonden vrijdag bij het krieken van de dag op en maakten ons klaar om een fietstochtje te ondernemen naar de plaats van de infosessie. Net voordat we wilden vertrekken kregen we telefoon van Cheryl met het bericht dat de sessie niet door zou gaan. Dat was toch wel even een tegenvaller, we hadden er toch naar uitgekeken. Omdat we allemaal fris gewassen waren, vonden we het nutteloos om terug naar dromenland te gaan. Daarop beslisten we dat we de stad zouden intrekken om daar aan wat sightseeing te doen. Zo bezochten we het Onafhankelijkheidsplein, Fort Zeelandia, de Palmentuin en enkele winkeltjes. De zon was die dag zeer bedreven en hij zorgde ervoor dat we de nodige klappen kregen. Els besliste hierop om huiswaarts te keren. Ans en Wout ontdekten de stad nog enkele uren. Hierbij kwamen we onder andere terecht bij een museum waar allerlei munten uit de geschiedenis van Suriname werden tentoongesteld. Best interessant. Zo gebruikten de Surinamers vroeger kaarten en bierviltjes als geldmiddel. Nadat we een middagmaal naar binnen hadden gespeeld in de Burgerking gingen we nog even langs enkele winkeltjes. Hier kochten we een mooie vlag van Suriname. Al puffend fietsten we naar de Theodorusstraat. Hier ligt een huisje dat onze nieuwe verblijfplaats zal worden vanaf volgende week dinsdag. Het huis waar we nu verblijven wordt in maart bewoond door andere mensen, daarmee dat we dienen uit te wijken naar een andere bestemming. Naar het schijnt is het huis (nog) groter dan hetgeen waar we nu verblijven. Hier krijgen jullie volgende week natuurlijk meer informatie over.
s Avonds gingen we met de dames uit Gent naar het Onafhankelijkheidsplein omdat er daar een ceremonie was ter ere van de nationale feestdag. Die feestdag zou de volgende dag plaatsvinden: 25 februari. We zagen onder meer Desi Bouterse, de president van Paramaribo. Hij was in de jaren tachtig een demagoog en hij heeft tal van misdaden op zijn kerfstok. Zo was hij de opdrachtgever van de Decembermoorden in 1982. Deze man is nu terug verkozen tot president, dat is toch op zijn minst merkwaardig toch? ;) Na een kort bezoek aan de ceremonie besloten we om even een stapje in de Surinaamse (onder)wereld te zetten. De place to be van die avond was discotheek Touché. Een feesttent waar we nog niet waren geweest. Het was een gezellige bar waar we ons kostelijk amuseerden. Na enkele uurtjes feesten namen we een taxi richting de Verlengde Keizerstraat om te genieten van onze nachtrust.
Extra: hier weer een nieuw woordje in het Surinaams: tangi. Dit betekent: dank je wel!
