Het begon allemaal toen ik 12j was.. mijn wereld stortte in toen mijn ouders mij vertelde dat ze gingen scheiden.. nu 13j later weet ik dat het toen de beste keuze was geweest door te horen dat ze allebei verkeerd waren door elkaar te bedriegen, elkaar pijn te doen en toen er zelfs lichamelijk geweld aan te pas kwam..
Nadien was het een jaar of 6 heen weer geloop naar mama en papa..
Uiteindelijk bleek mijn mama een nieuwe relatie te hebben met een nieuwe man, het was de voetbaltrainer van mijn papa!
Ik was boos, heel boos.. maar ik had er mij bij neergelegd.. ik dacht dat mijn mama gelukkig was.. ze werd dan zwanger van hem, zijn ondertussen getrouwd en hebben ook een 2de kind bij..
Ik heb me nooit kunnen voorstellen hoe mijn papa hem gevoeld moet hebben!
Ik had dan ook snel een betere band met mijn papa en kon hem alles vertellen wat er gebeurde of wat er in mij omging..
Het is nooit gemakkelijk geweest omdat mijn vader iedere keer verhuisde en ik bij mij mama nooit mezelf kon zijn, ik heb me dan ook nooit thuisgevoeld in mijn mama haar 'nieuwe gezin'
Maar tijden veranderen en op 1 of andere manier moet je u wel neerleggen bij het feit wat er allemaal gebeurd of gebeurd was..
Ik probeerde dan ook zoveel mogelijk weg te zijn thuis zodat ik geen zorgen had.. ik had geen zin om naar gezaag te luisteren of gecommandeerd worden door de man die mijn vader niet is en die voor mij eigenlijk geen enkele betekenis had in mijn leven!
In die tijd was msn dan nog in de mode en later ook netlog waardoor k veel contact maakte met jongens die nooit iets voor me betekende maar het was de perfecte vluchtweg voor mij..
Op mijn 20ste kreeg ik dan toch een serieuze relatie met een jongen van op mijn werk in brussel, alles bleek rozengeur en manenschijn.. ookal was hij van een andere origine, hij werd geaccepteerd in mijn familie maar ik spijtig genoeg nooit in de zijne..
We hebben heel veel leuke momenten samen gehad maar na 3jaar begon de negativiteit die zijn moeder over mij had toch parten te spelen..
Ookal spraken ze een andere taal, op 1 of andere manier was het verstaanbaar wat zijn ouders eigenlijk wouden.. een meisje van dezelfde cultuur!
Ik heb het hem dan uiteindelijk ook heel eerlijk gevraagd en hij heeft mij daar dan ook eerlijk op geantwoord..
Voor mij was toen de maat vol, nu wist ik waarom hij nooit wou trouwen of geen kindjes krijgen..
Toen we nog maar 6 maanden samen waren sloeg het noodlot toe.. hij was op reis met zijn ouders, ik zat thuis.. toen ik op een dag met spoed opgenomen werd in het ziekenhuis.. buitenbaarmoederlijke zwangerschap! De grond zakte onder mijn voeten weg..
Dit is volledig nieuw voor mij, dus ik heb dan ook geen idee wat de reacties zullen zijn..
ik heb deze blog dan ook aangemaakt om mijn gedachten te kunnen neerzetten zodat voor mij het piekeren een beetje draaglijker word.. een soort uitlaatklep om mijn gevoelens en gedachten neer te zetten..