Buanas dias... amigos y amigas ...ninos y ninas... Gisteren nog een wandelingske gedaan in de achterbuurtjes van Cartagena en genoten van het dagelijkse leven. Marktjes met bloemetjes, kleine vierkante meter kootjes waar ze zitten te foefelen aan horloges en gsm, goudsmederijtjes, lotjes verkopers die in rijen naast elkaar zitten, een man die zijn oog toegenaaid was, eentje zonder been, eentje die panpanpanpanpan (brood) tierde toen we zaten te ontbijten op de zulle van een bakkerijtje... die dan iets verder ging, in de vuilbak zat en een potje uithaalde met een beetje water in... nam het potje en ging naar een straatventertje en vroeg achter een beetje vruchtensapwater van mandarijntjes, eentje die in een paar vierkante meter zat papier te recycleren, nog een laatste lolu sapje gedronken bij de lokale fruitsapbrouwer voor de helft van de prijs of in het oude en nieuwe centrum van Cartagena, een groot scherm waarin de mensen zich zelf zagen door een camera zorgde voor leuke beelden... ze zwaaiden naar zichzelf en vonden het superleuk, een straatventer die een of ander mesje wou verkopen om fruit en groenten te snijden tierde zonder micro de menigte aan, het getuuter van de gele taxis, de drukte in de kleine winkelstraatjes waar alles te koop was voor 5OOO en 1000 pesos, dus hier kunnen ze ook al dienen chinesen briel, nergens geen airco in de winkels... dus hottie... oude mannen die nog blaadjes zitten te typen op van die ouderwetse typmachines, naaiatelietjes van enkele vierkante meter groot, schoenmakers op straat ... en een veilig gevoel en de altijd weerkerende buanas en glimlach van de mensen... hier opvallend een veel meer zwartere bevolking ... en kootje die een duivenscheet op haar schouder kreeg... Daarna terug naar het hotel om onze bagage te nemen en te vertrekken naar de luchthaven. Een veel te kleine taxi nam ons mee, de ene bagage op zijn dak, de andere vooraan gestapeld en wij met drie langsachter als haringen in een mandje met nog onze handbagage er bovenop. Na een halfuurtje kwamen we aan bij de kleine luchthaven. en plots slaat de pret om in shit door een of andere kutmadam die ons niet meer wou inchequen en de bagage niet op haar band wou zetten, en begon 40 dollar per persoon te vragen voor het land te verlaten... we waren meer dan op tijd en toch dit... dus een beetje stressie maar alles kwam meer dan goed.. we waren wel ons geld kwijt... en dit moeten we nu claimen aan de vliegmaatschappij..De douane haalde alles eruit van onze bagage en na veel militaristisch vertoon maar wel vriendelijk konden we ons plaatsje innemen op het vliegtuig voor een vlucht van een uurtje richting panama city... bye bye salsa wan bij de buren kom je aan in de luchthaven en de taxichauffeurs die je hier opwachten draaien allemaal reggeaton in hun wagens... Panama City blijft impressionant als je er door rijdt... en de bouwwoede blijft.... woooeehhhh its coming big !!! een aperootje genomen in het hostal en beginnen kletsen tegen een hongaar die heel lang in zuid afrika en andere delen van afrika geleefd, gewerkt en gewoond heeft... heeft ons meer dan warm gemaakt voor een reisje naar zuid afrika.. de hidden places ver weg van de gewone paden... hij zal ons een mailtje sturen met alle details heeft hij ons beloofd... dan een ceviche gaan eten aan de vismarkt per taxi... de prijzen van de taxis zijn hier nog altijd dezelfde ... 1 dollar voor een rit in de stad per persoon... kan savonds oplopen naar twee... De red diablos, de oude stadsbussen verdwijnen uit het straatbeeld voor goed vanaf 15 maart... we hebben dus de laatste nog gezien... een tien tal jaren geleden reden er hier nog een 50000 rond van die dingen... De laatste krijgen van de regering een premie van 25000 dollar om hun ding aan de kant te laten staan volgens de taxista... De eerste metrolijn is bijna afgewerkt... mister troumph, die rijke amerikaan is hier nu bezig om voor de kust een eiland in elkaar te laten knutselen in de vorm van een palmboom, Casco Vjiego het ooit arme en gevaarlijke gedeelte van de stad waar je 10 jaar geleden onmogelijk alleen kon wandelen lijkt nu op een open museum... weg zwarte bevolking, weg sfeer en ze zijn nog naarstig bezig met grondige restauraties... dus panama city boomt en blijft boomen... Ons moatje van het hostal hier is nu sedert drie maanden begonnen met een tochtje voor de kust van panama city... je betaald 50 dollar voor 5 uren drink plezier terwijl je op een catamaran vaart... dit alleen momenteel op zaterdag... voila mijn eerste gedachten staan weer getypt voor vandaag... en het zullen de laatste zijn want binnen een uur of vier moeten we naar de luchthaven om weer naar Belgenland te vliegen... nee kgeef geen commentaar over mijn gevoelens... Belgie zal toch mijn thuisland blijven....voor altijd... merci dakke het weer et meugen meemaken.. kheb er 150 procent van genoten... tis af... gisteren opgebleven tot de laatste, dit tezamen met een toffe USA'er, kletse en ne reuzenbaard.... jien van die echte... vanmorgen mij al 3 keer gedoucht... want tis hier hottie... en gisteren een klein beetje regen... een kwartiertje... en twas weeral gedaan... kgeniet nog van de kleine papegaaitjes die hier boven mijjn hoofd zitten te krotten en het hangmatje die mij van links naar rechts doet wiebelen door het lichte aangename windje.... tot donderdag 17u30 zal ik ergens arriveren in de buurt van Kortrijk .... dada papa Curre....
Heylaba in mineur want straks nemen we het vliegtuig terug naar Panama City.. Colombia zit erop voor dit jaar ... hopelijk kunnen we volgend jaar terug keren. Gisterenmorgen een ontbijtje genomen bij onze vriendelijke buren.. mmm die vruchtensapjes zijn ongeloofelijk lekker ..en een baguettje met kaas, hesp en eitje verorberd. Dan op cadeautjesjacht gegaan maar zonder veel succes. Een mooie trommel gezien maar hij lag daar zo onpersoonlijk in die winkel... en heb hem laten liggen... hij zou niet passen bij de reeks dat ik al thuis staan heb... die kwamen altijd wel van iemands tof dat ik tegenkwam op reis... een mooi masker gezien, gemaakt door indianen maar die cultuur hebben we eigenlijk nog niet bezocht dus heb ik hem ook laten hangen... de nationale kleuren waar ik zot op ben en waarmee je dagelijks tientallen keren geconfronteerd mee bent heb Gery en ik vereeuwigd in de aankoop van een voetbaltshirtje... tegen dan we in den Bolero ons fotootjes presenteren met daarna een salsa feestje maar daar is er nu nog veel werk aan de winkel voor .. Het meest typische dat je ziet in Cartagena heb ik gekocht in drie beeldjes ... goedkoop maar mooi... eentje voor lemmy, Boy en Anneke... ge meugt uitkiezen welkeen je wilt maar ze moeten toch samen blijven en ja ze zijn ook in de vlaggekleuren van da ooooooo zooooooo skooooone land met friendly people... Boyke de steentjes dat ik beloofd had heb ik ook niet gevonden... ik kon een iexiepiexie heel klein miniem steentje kopen voor 5 dollar maar je zag het bijna niet liggen... dus geen steentjes... tshirts hebben we ook links laten liggen.. het mooiste dat ik persoonlijk vond was groot ... een plaffeteure van de oude stad die beschilder was met hetgene ik nu mee heb in beeldjes... prijskaartje 900 dollar... met spijt in het hart heb ik dit laten liggen want kging begods niet weten goe dit in de kwoadestroate ging terecht komen... en een plaffeteure aan ons klein ruitje zou ook niets geven he... .. over Panama City naar Amsterdam en dan de trein op naar Antwerpen om via Kortrijk de bus te nemen naar Wevelgem... zou meer dan zot zijn ... luister maar niet meer naar al die negatieve berichten over Colombia in Europa... pakt de vlieger en kom zelf eens genieten van dit prachtige land... na de cadeautjestijd hebben we afgesloten op ons zonnig terras in het oude stadsgedeelte van Cartagena... zitten, camera in aanslag en trekken maar... pff een streling voor het oog... iedere seconde ... genietend van een Aguilla (ja de blikskes hebben zelfs de nationale kleuren)... Daarna terug naar het hostal gekeerd om ons te wassen, Gery alweer veel werk gestopt om een selectie te maken van de skoone beeldjes om op mijn facebook te droppen met zijn commentaren erbij terwijl we ons aperootje namen... tres esquinas con coca cola ... en een ijsblokje van bij de buren ... dan nog een lokaal restaurantje binnen gewandel voor spagetti con carne te eten en ik heb dan nog een uurtje of 3 genoten in de salsabar net naast ons hostalletje ... een laatste mojito op de dreunen van de salsa ... la vida esta loca aqui... en alweer hetzelfde liedje als overal ter wereld... ben je met drie dan komt er snacht niemand rare voorstellen doen, alleen ben je een prooi van gasten die dingen willen aanbieden als sex en drugs... vreemd he... maar na een kort gesprek en een neen gingen ze op zoek naar een volgende prooi en vertrokken met de glimlach... nog zitten babbelen met een engelsman die hier al een tijdje leeft... rond 1u30 afgesloten met de aankoop van een flesje water en gaan slapen in het rustige hostal die meer op een hotel lijkt... ziezo ... jullie zijn weer mee in den draai ... nog een nachtje te gaan en tzit erop ... wat zal panama city brengen.... later meer ... nu ons klaar maken voor de vlucht .... love you !!!!!!!!!!!!!!!! )( ยง ()
Tanganga... miss you... een dagje tekort om ten volle te kunnen genieten van dit spookachtig dorpje, allemaal kleine huisjes, straatjes van aarde en keien... en een hoofdstraat tegen de zee die aan het boemen is door het duiktoerisme.... Hier is de plaats om te beginnen met een hostal... het Santa Catalina van tien jaar geleden.... Gisterenavond nog een fjiestje gehad in het hostal... amaai twas viere zekers en we onder de lakens kropen... Samen gezeten met een Italiaan waar er kosten aan waren, en enkele argentijnen. Wel een raar hostal achteraf gezien... een vree goede ontvangst maar achteraf gezien moest je van de bar drinken, waren ze overal cameras aan het zetten, liep er savonds een GORDO of dikken rond die met een vies gezicht alles in de mot hield... maar de leute ontbrak niet met ons gezelschap. Opgestaan en terug een stokbroodje gaan eten met tonijnsalade en een fruitsapje LOLO... mmm hier hebben ze lekker exotisch fruit waarvan ze lekker fruitshakes maken.... Daarna naar het hoofdstraatje gelopen met een grote fles water in de hand want hier was geen spiertje wind en het was bloedjeheet... Plots werk ik aangesproken door een van de meisjes dat ik de dag ervoor had laten poseren voor de Vlaamse kijkers. Ze vroeg mijn internet adres en mail, ik had het hare dus wou zij het mijne... Ze begon te vertellen dat ze tandarts was, ze drie grote tieners had, dat ze in love was met een Zwitser al enkele maanden daar haar man haar laten staan had, over hoe Tanganga eruit zag vier jaar geleden en de boom dat ze verwacht naar de toekomst, over haar huisje in Santa martha, over Colombia.. al bij al een leuke babbel die spontaan ontstond.. toen ik rond 12uOO moest vertrekken vertelde ze me dat ze open stond voor business indien ik interesse had als partner. Een laatste byebye aan Ana en richting hostal terug gelopen. Daar gewacht in de hangmat op het busje die ons terug naar Cartagena moest brengen... Om 14uOO stipt stond hij daar en weg waren we... amaai de weg dat ik een dikke week geleden met de ogen toe zat door de pijn aan mijn tanden heb ik nu mogen aanschouwen... Afrikaanse toestanden, dit is in het kort wat je kan zeggen van wat je ziet langs de weg tussen de grootsteden en nationale parken... wat een schrijnend contrast.. en deze vuile omgeving wordt nog extra vervuild door de tonnen afval en plastiek dat je langs de weg ziet liggen. In Cartagena aangekomen rond 19u00, een douchke genomen, een aperitiefje Medellin 3 anos, con hielo y coca cola ZERO genomen en beginnen blablabla doen over onze laatste nacht Cartagena... Gelukkig moesten we nog weten wanneer onze vlucht was en zagen we zo dat we ons vergist hadden van dag. In plaats van vandaag te moeten vliegen is het pas morgen... nog een extra dagje Cartagena dus die we zullen opvullen door een beetje te gaan shoppen en misschien nog een bezoek te brengen aan het grote fort up the hill...Gisterenavond heb ik mijn cameraatje gaan testen in de verlaten straatjes van de oude omwalde stad Cartagena... Ik heb mijn Iso's gebrobeerd tot 26OOO en een kletske... nu thuis bekijken op groot scherm hoe goed ze zijn en hoeveel korrel ze gaan bevatten... Het was super mooi.. We hadden dit al afgewandeld over dag maar toen was het veel te druk en snachts is alles verlaten en staan er bijna geen autos meer in de stad.. Nog enkele prijzen ... pakske marlboro : 2 euro, een maaltijd : tussen de vijf en tien euro, een grote flesse bier in een winkel : 2 euro.. de rum is duur 20 euro ... slapen doe je hier gemiddeld aan een euro of 10 in een dorm en een euro of 30 tot 50 voor een prive kamertje, een ontbijt kost tussen de 2 a 4 euro, bussen zijn goedkoop, prive vervoer is duur voor de colombianen maar heeft ons veel tijd bespaard en met zijn drie kwam dit op een 50 euro voor verre afstanden (40 kilometer). In het Tayrona Nationaal park zag Gery plotseling een opening in het bos... wij daar naartoe om te koekeloeren en na een minuutje of vijf stonden we met onze neus gedrukt op een Indiaans Dorpje waar een Indiaan in typische kledij aanwezig was... we hebben wel niet durven fotograferen maar hebben wel een korte babbel gehad met hem. Hij en zijn 20 kompanen leven daar in harmonie met de natuur in hun hutjes van bamboe en palmboombladeren... Hier hebben ze nog lange zwarte haren en zijn tanden die nog overschoten waren helemaal zwart... hij kauwde coca blaadjes en we presenteerden hem een sigarette die hij met plezier nam. Mijn spaans moet dringend beter worden want we verliezen veel van de vertellingen... vragen stellen lukt wel maar dan beginnen ze te vertellen en verlies je veel van hun uitleg door het gebrek aan die skoone taal... Na een zwaai waren we weer op pad. en nog iets die terugkeerd... toen we in Minca met de oudere Colombiaan in zijn huis zaten was dit de plek van de officier in slechtere tijden...de plaats waar het hostal nu is was voor de soldaten die in een betonnen blok sliepen zonder de binnen muren die er nu wel zijn in hangmatten naast elkaar. De meisjes van plezier waren voor de commendant en werden aangevoerd in grote getale vanuit Santa Martha... Voila ben weer mee en zal nog genieten van ons extra dagje in crazy colombia... kzal het missen en zeker nog terugkomen... de deur van het hostalletje staat open het is hier nu rond negen uur dertig en de salsa klinkt alweer door de gezellige straatjes van Cartagena... la vida es un carnaval ... dikke kussen en knuffels Curre
maar daar is er nu nog veel werk aan de winkel voor .. Het meest typische dat je ziet in Cartagena heb ik gekocht in drie beeldjes ... goedkoop maar mooi... eentje voor lemmy, Boy en Anneke... ge meugt uitkiezen welkeen je wilt maar ze moeten toch samen blijven en ja ze zijn ook in de vlaggekleuren van da ooooooo zooooooo skooooone land met friendly people... Boyke de steentjes dat ik beloofd had heb ik ook niet gevonden... ik kon een iexiepiexie heel klein miniem steentje kopen voor 5 dollar maar je zag het bijna niet liggen... dus geen steentjes... tshirts hebben we ook links laten liggen.. het mooiste dat ik persoonlijk vond was groot ... een plaffeteure van de oude stad die beschilder was met hetgene ik nu mee heb in beeldjes... prijskaartje 900 dollar... met spijt in het hart heb ik dit laten liggen want kging begods niet weten goe dit in de kwoadestroate ging terecht komen... en een plaffeteure aan ons klein ruitje zou ook niets geven he... 
