Hello Mandela en friends It's Mandela Mandela Nelson Mandela day. Vanmorgen lekker ontbijd genomen in Brown Sugar Hostal na gisterenavond tot rond 23 u oeze conge in te zetten. Resultaat : happy... gedronken op het skoone were, oes 13ste kjier danwe twoape up reize zinne, Zuid Afrika, de vakantiestemminge, no stress .. kortom de zalige dingen des leves. Deze morgen werden we afgehaald van Isaac, een zwarte taxichauffeur die ons meteen vrolijk lastig begon te vallen met een intro van zijn er vragen ... stel ze maar ... wat weet je van Soweto .. en kletsen kletsen kletsen ... afgezet geweest aan een leuk hostalletje in de Soweto (township, de beruchtste) van Zuid Afrika waar we met de fiets een vier uur durende rondrit gemaakt hebben met een gids... En het was toppie ... een gids die boeiende verhalen vertelde terwijl we nu en dan op adem kwamen op de verschillende stops. Fotografisch was het super leuk. De rust is bij ons volledig terug gekomen na deze fietstocht door het beruchte Soweto.. Vriendelijke mensen, kleurrijk, zwaaien, welgemeende glimlachen, high fives, handjes schudden .. kortom vertrouwen ... blij dat ik al deze boze verhalen over Zuid Afrika uit mijn hoofd gezet heb nu .. tijd om onzelf te zijn en dit land te ontdekken. Jammer dat we het armste gedeelte niet binnen konden daar er weer protesten aan de hang waren van de zwarten en het ANC.. dit voor de komende verkiezingen... de beloftes dat de politiekers maken vergeten ze de dag erop na de verkiezingen verwoorde Isaac kort met zijn wijze woorden. Voor de rest hebben we gefietst tussen de middenklasse wijken en het Beverly Hills van soweto, de plaats, de straat waar Nelson Mandela en Aartsbisschop Titto (twee nobelprijswinnaars) in dezelfe straat gewoond hebben. Niet alleen hen, maar ook de schrijfster van het overbekende nummer en soundtrack van de lion king is ook geboren in Soweto. Optredentjes in de straat van stoere zwarte mannen, zwarte zot die rond een paal draait, hun bier dat ze verkopen in melkdozen halflauw en een lekker menuutje op het einde maakten onze vier uur compleet. (shit, krijg net bericht dat ik maar 10 minuutjes meer heb op mijn batterij... dus ik bevestig nu en doe verder op de computers in het hostal, daar we nog geen geschikte prieze hebben om op te laden ...
Buanas dias... amigos y amigas ...ninos y ninas... Gisteren nog een wandelingske gedaan in de achterbuurtjes van Cartagena en genoten van het dagelijkse leven. Marktjes met bloemetjes, kleine vierkante meter kootjes waar ze zitten te foefelen aan horloges en gsm, goudsmederijtjes, lotjes verkopers die in rijen naast elkaar zitten, een man die zijn oog toegenaaid was, eentje zonder been, eentje die panpanpanpanpan (brood) tierde toen we zaten te ontbijten op de zulle van een bakkerijtje... die dan iets verder ging, in de vuilbak zat en een potje uithaalde met een beetje water in... nam het potje en ging naar een straatventertje en vroeg achter een beetje vruchtensapwater van mandarijntjes, eentje die in een paar vierkante meter zat papier te recycleren, nog een laatste lolu sapje gedronken bij de lokale fruitsapbrouwer voor de helft van de prijs of in het oude en nieuwe centrum van Cartagena, een groot scherm waarin de mensen zich zelf zagen door een camera zorgde voor leuke beelden... ze zwaaiden naar zichzelf en vonden het superleuk, een straatventer die een of ander mesje wou verkopen om fruit en groenten te snijden tierde zonder micro de menigte aan, het getuuter van de gele taxis, de drukte in de kleine winkelstraatjes waar alles te koop was voor 5OOO en 1000 pesos, dus hier kunnen ze ook al dienen chinesen briel, nergens geen airco in de winkels... dus hottie... oude mannen die nog blaadjes zitten te typen op van die ouderwetse typmachines, naaiatelietjes van enkele vierkante meter groot, schoenmakers op straat ... en een veilig gevoel en de altijd weerkerende buanas en glimlach van de mensen... hier opvallend een veel meer zwartere bevolking ... en kootje die een duivenscheet op haar schouder kreeg... Daarna terug naar het hotel om onze bagage te nemen en te vertrekken naar de luchthaven. Een veel te kleine taxi nam ons mee, de ene bagage op zijn dak, de andere vooraan gestapeld en wij met drie langsachter als haringen in een mandje met nog onze handbagage er bovenop. Na een halfuurtje kwamen we aan bij de kleine luchthaven. en plots slaat de pret om in shit door een of andere kutmadam die ons niet meer wou inchequen en de bagage niet op haar band wou zetten, en begon 40 dollar per persoon te vragen voor het land te verlaten... we waren meer dan op tijd en toch dit... dus een beetje stressie maar alles kwam meer dan goed.. we waren wel ons geld kwijt... en dit moeten we nu claimen aan de vliegmaatschappij..De douane haalde alles eruit van onze bagage en na veel militaristisch vertoon maar wel vriendelijk konden we ons plaatsje innemen op het vliegtuig voor een vlucht van een uurtje richting panama city... bye bye salsa wan bij de buren kom je aan in de luchthaven en de taxichauffeurs die je hier opwachten draaien allemaal reggeaton in hun wagens... Panama City blijft impressionant als je er door rijdt... en de bouwwoede blijft.... woooeehhhh its coming big !!! een aperootje genomen in het hostal en beginnen kletsen tegen een hongaar die heel lang in zuid afrika en andere delen van afrika geleefd, gewerkt en gewoond heeft... heeft ons meer dan warm gemaakt voor een reisje naar zuid afrika.. de hidden places ver weg van de gewone paden... hij zal ons een mailtje sturen met alle details heeft hij ons beloofd... dan een ceviche gaan eten aan de vismarkt per taxi... de prijzen van de taxis zijn hier nog altijd dezelfde ... 1 dollar voor een rit in de stad per persoon... kan savonds oplopen naar twee... De red diablos, de oude stadsbussen verdwijnen uit het straatbeeld voor goed vanaf 15 maart... we hebben dus de laatste nog gezien... een tien tal jaren geleden reden er hier nog een 50000 rond van die dingen... De laatste krijgen van de regering een premie van 25000 dollar om hun ding aan de kant te laten staan volgens de taxista... De eerste metrolijn is bijna afgewerkt... mister troumph, die rijke amerikaan is hier nu bezig om voor de kust een eiland in elkaar te laten knutselen in de vorm van een palmboom, Casco Vjiego het ooit arme en gevaarlijke gedeelte van de stad waar je 10 jaar geleden onmogelijk alleen kon wandelen lijkt nu op een open museum... weg zwarte bevolking, weg sfeer en ze zijn nog naarstig bezig met grondige restauraties... dus panama city boomt en blijft boomen... Ons moatje van het hostal hier is nu sedert drie maanden begonnen met een tochtje voor de kust van panama city... je betaald 50 dollar voor 5 uren drink plezier terwijl je op een catamaran vaart... dit alleen momenteel op zaterdag... voila mijn eerste gedachten staan weer getypt voor vandaag... en het zullen de laatste zijn want binnen een uur of vier moeten we naar de luchthaven om weer naar Belgenland te vliegen... nee kgeef geen commentaar over mijn gevoelens... Belgie zal toch mijn thuisland blijven....voor altijd... merci dakke het weer et meugen meemaken.. kheb er 150 procent van genoten... tis af... gisteren opgebleven tot de laatste, dit tezamen met een toffe USA'er, kletse en ne reuzenbaard.... jien van die echte... vanmorgen mij al 3 keer gedoucht... want tis hier hottie... en gisteren een klein beetje regen... een kwartiertje... en twas weeral gedaan... kgeniet nog van de kleine papegaaitjes die hier boven mijjn hoofd zitten te krotten en het hangmatje die mij van links naar rechts doet wiebelen door het lichte aangename windje.... tot donderdag 17u30 zal ik ergens arriveren in de buurt van Kortrijk .... dada papa Curre....
Heylaba in mineur want straks nemen we het vliegtuig terug naar Panama City.. Colombia zit erop voor dit jaar ... hopelijk kunnen we volgend jaar terug keren. Gisterenmorgen een ontbijtje genomen bij onze vriendelijke buren.. mmm die vruchtensapjes zijn ongeloofelijk lekker ..en een baguettje met kaas, hesp en eitje verorberd. Dan op cadeautjesjacht gegaan maar zonder veel succes. Een mooie trommel gezien maar hij lag daar zo onpersoonlijk in die winkel... en heb hem laten liggen... hij zou niet passen bij de reeks dat ik al thuis staan heb... die kwamen altijd wel van iemands tof dat ik tegenkwam op reis... een mooi masker gezien, gemaakt door indianen maar die cultuur hebben we eigenlijk nog niet bezocht dus heb ik hem ook laten hangen... de nationale kleuren waar ik zot op ben en waarmee je dagelijks tientallen keren geconfronteerd mee bent heb Gery en ik vereeuwigd in de aankoop van een voetbaltshirtje... tegen dan we in den Bolero ons fotootjes presenteren met daarna een salsa feestje maar daar is er nu nog veel werk aan de winkel voor .. Het meest typische dat je ziet in Cartagena heb ik gekocht in drie beeldjes ... goedkoop maar mooi... eentje voor lemmy, Boy en Anneke... ge meugt uitkiezen welkeen je wilt maar ze moeten toch samen blijven en ja ze zijn ook in de vlaggekleuren van da ooooooo zooooooo skooooone land met friendly people... Boyke de steentjes dat ik beloofd had heb ik ook niet gevonden... ik kon een iexiepiexie heel klein miniem steentje kopen voor 5 dollar maar je zag het bijna niet liggen... dus geen steentjes... tshirts hebben we ook links laten liggen.. het mooiste dat ik persoonlijk vond was groot ... een plaffeteure van de oude stad die beschilder was met hetgene ik nu mee heb in beeldjes... prijskaartje 900 dollar... met spijt in het hart heb ik dit laten liggen want kging begods niet weten goe dit in de kwoadestroate ging terecht komen... en een plaffeteure aan ons klein ruitje zou ook niets geven he... .. over Panama City naar Amsterdam en dan de trein op naar Antwerpen om via Kortrijk de bus te nemen naar Wevelgem... zou meer dan zot zijn ... luister maar niet meer naar al die negatieve berichten over Colombia in Europa... pakt de vlieger en kom zelf eens genieten van dit prachtige land... na de cadeautjestijd hebben we afgesloten op ons zonnig terras in het oude stadsgedeelte van Cartagena... zitten, camera in aanslag en trekken maar... pff een streling voor het oog... iedere seconde ... genietend van een Aguilla (ja de blikskes hebben zelfs de nationale kleuren)... Daarna terug naar het hostal gekeerd om ons te wassen, Gery alweer veel werk gestopt om een selectie te maken van de skoone beeldjes om op mijn facebook te droppen met zijn commentaren erbij terwijl we ons aperootje namen... tres esquinas con coca cola ... en een ijsblokje van bij de buren ... dan nog een lokaal restaurantje binnen gewandel voor spagetti con carne te eten en ik heb dan nog een uurtje of 3 genoten in de salsabar net naast ons hostalletje ... een laatste mojito op de dreunen van de salsa ... la vida esta loca aqui... en alweer hetzelfde liedje als overal ter wereld... ben je met drie dan komt er snacht niemand rare voorstellen doen, alleen ben je een prooi van gasten die dingen willen aanbieden als sex en drugs... vreemd he... maar na een kort gesprek en een neen gingen ze op zoek naar een volgende prooi en vertrokken met de glimlach... nog zitten babbelen met een engelsman die hier al een tijdje leeft... rond 1u30 afgesloten met de aankoop van een flesje water en gaan slapen in het rustige hostal die meer op een hotel lijkt... ziezo ... jullie zijn weer mee in den draai ... nog een nachtje te gaan en tzit erop ... wat zal panama city brengen.... later meer ... nu ons klaar maken voor de vlucht .... love you !!!!!!!!!!!!!!!! )( § ()
Tanganga... miss you... een dagje tekort om ten volle te kunnen genieten van dit spookachtig dorpje, allemaal kleine huisjes, straatjes van aarde en keien... en een hoofdstraat tegen de zee die aan het boemen is door het duiktoerisme.... Hier is de plaats om te beginnen met een hostal... het Santa Catalina van tien jaar geleden.... Gisterenavond nog een fjiestje gehad in het hostal... amaai twas viere zekers en we onder de lakens kropen... Samen gezeten met een Italiaan waar er kosten aan waren, en enkele argentijnen. Wel een raar hostal achteraf gezien... een vree goede ontvangst maar achteraf gezien moest je van de bar drinken, waren ze overal cameras aan het zetten, liep er savonds een GORDO of dikken rond die met een vies gezicht alles in de mot hield... maar de leute ontbrak niet met ons gezelschap. Opgestaan en terug een stokbroodje gaan eten met tonijnsalade en een fruitsapje LOLO... mmm hier hebben ze lekker exotisch fruit waarvan ze lekker fruitshakes maken.... Daarna naar het hoofdstraatje gelopen met een grote fles water in de hand want hier was geen spiertje wind en het was bloedjeheet... Plots werk ik aangesproken door een van de meisjes dat ik de dag ervoor had laten poseren voor de Vlaamse kijkers. Ze vroeg mijn internet adres en mail, ik had het hare dus wou zij het mijne... Ze begon te vertellen dat ze tandarts was, ze drie grote tieners had, dat ze in love was met een Zwitser al enkele maanden daar haar man haar laten staan had, over hoe Tanganga eruit zag vier jaar geleden en de boom dat ze verwacht naar de toekomst, over haar huisje in Santa martha, over Colombia.. al bij al een leuke babbel die spontaan ontstond.. toen ik rond 12uOO moest vertrekken vertelde ze me dat ze open stond voor business indien ik interesse had als partner. Een laatste byebye aan Ana en richting hostal terug gelopen. Daar gewacht in de hangmat op het busje die ons terug naar Cartagena moest brengen... Om 14uOO stipt stond hij daar en weg waren we... amaai de weg dat ik een dikke week geleden met de ogen toe zat door de pijn aan mijn tanden heb ik nu mogen aanschouwen... Afrikaanse toestanden, dit is in het kort wat je kan zeggen van wat je ziet langs de weg tussen de grootsteden en nationale parken... wat een schrijnend contrast.. en deze vuile omgeving wordt nog extra vervuild door de tonnen afval en plastiek dat je langs de weg ziet liggen. In Cartagena aangekomen rond 19u00, een douchke genomen, een aperitiefje Medellin 3 anos, con hielo y coca cola ZERO genomen en beginnen blablabla doen over onze laatste nacht Cartagena... Gelukkig moesten we nog weten wanneer onze vlucht was en zagen we zo dat we ons vergist hadden van dag. In plaats van vandaag te moeten vliegen is het pas morgen... nog een extra dagje Cartagena dus die we zullen opvullen door een beetje te gaan shoppen en misschien nog een bezoek te brengen aan het grote fort up the hill...Gisterenavond heb ik mijn cameraatje gaan testen in de verlaten straatjes van de oude omwalde stad Cartagena... Ik heb mijn Iso's gebrobeerd tot 26OOO en een kletske... nu thuis bekijken op groot scherm hoe goed ze zijn en hoeveel korrel ze gaan bevatten... Het was super mooi.. We hadden dit al afgewandeld over dag maar toen was het veel te druk en snachts is alles verlaten en staan er bijna geen autos meer in de stad.. Nog enkele prijzen ... pakske marlboro : 2 euro, een maaltijd : tussen de vijf en tien euro, een grote flesse bier in een winkel : 2 euro.. de rum is duur 20 euro ... slapen doe je hier gemiddeld aan een euro of 10 in een dorm en een euro of 30 tot 50 voor een prive kamertje, een ontbijt kost tussen de 2 a 4 euro, bussen zijn goedkoop, prive vervoer is duur voor de colombianen maar heeft ons veel tijd bespaard en met zijn drie kwam dit op een 50 euro voor verre afstanden (40 kilometer). In het Tayrona Nationaal park zag Gery plotseling een opening in het bos... wij daar naartoe om te koekeloeren en na een minuutje of vijf stonden we met onze neus gedrukt op een Indiaans Dorpje waar een Indiaan in typische kledij aanwezig was... we hebben wel niet durven fotograferen maar hebben wel een korte babbel gehad met hem. Hij en zijn 20 kompanen leven daar in harmonie met de natuur in hun hutjes van bamboe en palmboombladeren... Hier hebben ze nog lange zwarte haren en zijn tanden die nog overschoten waren helemaal zwart... hij kauwde coca blaadjes en we presenteerden hem een sigarette die hij met plezier nam. Mijn spaans moet dringend beter worden want we verliezen veel van de vertellingen... vragen stellen lukt wel maar dan beginnen ze te vertellen en verlies je veel van hun uitleg door het gebrek aan die skoone taal... Na een zwaai waren we weer op pad. en nog iets die terugkeerd... toen we in Minca met de oudere Colombiaan in zijn huis zaten was dit de plek van de officier in slechtere tijden...de plaats waar het hostal nu is was voor de soldaten die in een betonnen blok sliepen zonder de binnen muren die er nu wel zijn in hangmatten naast elkaar. De meisjes van plezier waren voor de commendant en werden aangevoerd in grote getale vanuit Santa Martha... Voila ben weer mee en zal nog genieten van ons extra dagje in crazy colombia... kzal het missen en zeker nog terugkomen... de deur van het hostalletje staat open het is hier nu rond negen uur dertig en de salsa klinkt alweer door de gezellige straatjes van Cartagena... la vida es un carnaval ... dikke kussen en knuffels Curre
Minca - Koralia - Parque National Tayrona - Taganga
Minca - Koralia
Gisteren dus vertrokken met onze zotte fidel in zijn vier maal vier richting beneden... Nog eens gestopt in Minca voor een maaltijd rond de noen. Zo kregen we ook efkes een idee hoe het eruit zag.. een rustig vredig bergdorpje ... kging daar nog wel een dagje willen blijven maar de tijd dringt dus moesten we keuzes maken om verder af te dalen... Hij zal wel een prijsofferte geven om de streek rond Guyara te gaan bezoeken voor eventueel volgend jaar. Fidel had afgesproken met die kerel die ons naar boven bracht... aan de rode lichten... en daar stond hij op ons te wachten... Hij bracht ons verder naar Tayrona maar wat bleek het leek verder te zijn dan Tayrona.. een vijftien tal kilometer. Hier zitten we nu in Koralia een schitterende verlaten plaats... Zijn grondgebied is hectaren groot waarop enkele hutjes staan omzoomd door vele vele palmbomen een strand die eindeloos lijkt en waarop niemand loopt en waarop twee rivieren uitmonden in zee... niet mis maar jammer van de bewolking... Gisteren dus met zijn drietjes een beetje bijgepraat met een flesje rum, enkele biertjes en een hamburgesa, geleverd door de opzichter hier... Ik heb smiddags nog een grote wandeling gedaan op het strand voor enkele foto te nemen... Mooi verhaal : ik steek een riviertje over en verlies mijn sandale... khad het vaneigens veel te laat op en toen ik terugkwam kwam een visser met net mij aanspreken dat hij het gezien had... ze lag al in zee.. hij heeft ze eruit gehaald en op een veilige plaats gelegd... kwas supercontent ... heb hem een fooitje van 5000 gegeven... en natuurlijk gevraagd om te poseren voor mijn lens... deed hij met veel plezier, visnet in de aanslag en een stoere blik. Nadat Kootje en Gery in hun bedje gekropen waren heb ik nog eens naar het strand gelopen om te kijken naar hanneke maan die nog bijna volledig rond was omringd door al haar fonkelende sterretjes... kvroeg me efkes af of jullie dit ook nog doen.
Koralia - Parque National Tayrona.
smorgens vroeg uit de veren rond zevenen om ons klaar te maken voor vertrek naar de highlight van de caraibische kust. Parque National Tayrona. Na een padje van een kilometertje te hebben afgelopen het busje komt zo genomen voor 5000 pesos naar de ingang van het park. Fel daar die ingang... vele militairen staan stoer langs de weg volledig gewapend, ja zelfs een tank verzorgde het straatbeeld. Nu stoer staan ze daar maar ze zijn verre van lastig... maar wel op zijn minst een beetje imposant... wij waren dit al gewoon in Panama dus verschieten we zo niet meer ... Aan de ingang werd onze bagage gecontroleerd op drugs en alcohol... daarna moesten we betalen 37500 peses, zo'n 18 euro omdat we extrangeros zijn...de colombianen betalen de helft minder. Toen nog een busje genomen voor 2000 pesos naar het vertrek van de wandeling richting kust... en wat voor een .... door mooie wildernis, goed verzorgde padjes die aangelegd zijn om het de bezoeker leuk te maken... nog geen kwartiertje ver en we moesten onze lenzen al present stellen om de aapjes te fotograferen die met uitsterven bedreigd zijn, ze noemezn ze mono minca ... kleine diertjes met een wit kopke... moeilijk om ze te fotograferen in deze dichte wildernis... de weg ging verder door wildernis en over rotsen voor een uur of twee richting strand. Alleen wij, nu en dan een toerist die ons voorstak of in tegengestelde richting kwam en het geluid van de natuur.. de zee die bonkte tegen de rotsen en uitvloeide op het strand, the noise of different birds... waaww... hoe schoon kan het leven toch zijn... Toen we aankwamen, was ik efkes vergeten, geeft Gery foto's kunnen nemen van de Colombiaanse Indianen, die nog echt lang zwart haar hebben en in traditionele kledij rondlopen... wel geen contact gehad met hen... Arrecifes was de eerste stopplaasts... eindeloos wit strand bestaande uit grof zand en rotsparijten en aan de kant van de wildernis, lagunes in groen met honderden watervogels.... moedertje natuur was niet van haar beste kant op dit moment daar alles grijs was zoals de laatste dagen... nog geen regen gezien trouwens... maar het komt vanaf halverwege maart... na een veertig tal minuutjes over het strand te tjoolen moesten we weer landindwaarts op plaasten waar mangroves groeiden en echte reuzen van bomen stonden... met machtige wortels.... we passeerden een camping, het leek net een klein festivalletje in Belgie, tentjes naast elkaar op een grasweide juist voor het strand... we moesten verder over la piscina, een baai, de enige waar je echtk kan zwemmen... voor de rest is de zee er de baas en moet je uit het water blijven... de laatste jaren, op ieder strand, staat een bord met waarschuwingen om niet te zwemmen en hoeveel slachtoffers er gevallen zijn... en dan na nog veertig minuten lopen kwamen we aan onze eindbestemming voor de eerste dag Cabo San Juan de la Guia.... dat was echt top... twee baaien met witte stranden met enkele rotsen in zee... en achter jouw de wilde brousse... het schijnt als het klaar is dat je alweer de besneeuwde bergtoppen van de sierra nevada kan bekijken vanop het strand... maar helaas... De sierra nevada is echter de bergketen dichtbij de zee... een weetje ... hier ook een camping met tentjes en hutten met tientallen hangmatten om er te over nachten... op de rots kon het ook maar de eigenaar waarschuwde dat het ijskoud kon zijn en vochtig daar je eigenlijk boven de zee slaapt... de meesten zijn zuidamerikanen die hier komen en vooral colombianen die weten wat kamperen is... maken hun eigen vuurtje, slenteren langs het strand en aan de badkledij is duidelijk te zien van waar ze komen.... ahh wij westerlingen zijn preuts he... fotos zullen meer zeggen ... en plots was magdaatje het zonnetje daar ... een uurtje misschien maar goed genoeg om alles dat we al gefotografeerd hadden opnieuw te doen en de grijs gekleurde fotos in de vuilbak te droppen van ons toestel... en dan de zee in, typisch ikke... versleten zwembroek die begon te trekken op een colombiaanse tanga als de golven in mij inbeukten en mij na vijf meter in de zee terug op het strand sloegen.... douchke genomen en klaar voor het avondfestival die echt tegenviel.... niets te gebeuren daar... een biertje drinken, iets eten en geen muziek... sfeervolle camping.... vraagteken... een tent waar er een rasta muziek speelde op zijn gitaar en wat zong en om negen uur was het licht uit... de generator deed het niet meer... alles wordt aangebracht door volgeladen ezeltjes met hun begeleider die van de ingang van het park de verschillende stranden bevoorraad... Tayrona tien op tien... sfeer min zero... want om acht uur lagen we moe en voldaan in het donker in onze hangmat... goed geslapen met mijn rode levensboomtrui aan en kapje op, handdoek eronder voor kussentje en fotomateriaal tussen mijn benen.... een lange nacht... vanmorgen opgestaan rond zes uur en ons klaargemaakt om de weg terug aan te vatten richting hoofdingang... we gingen verder gaan maar hebben beslist dat alles op zondag in een hurry ging moeten gaan en dat is zeker niet colombiaans... dus ander optie was taganga voor een nacht waar we nu trouwens zitten... Vertrokken in het grijze ochtendgloren maar rond tien uur kwam ons floraatje de zon efkes uit voor een uur.. dus joepie, camera in de aanslag en trekken maar... en al het vorige mag dus ook gewist worden ... want dat zonnetje miek alles veel mooier van kleur... de verschillende groentinten in de wildernis en de blauwtinten op zee... de rotspartijen blonken en de vogeltjes ook.... aan de ingang van tayrona een taxi geregeld die ons achter ons grote bagage bracht en daarna naar Taganga ging doorvoeren... voor 100000 pesos... ok veel geld voor een Colombiaan maar om tijd te besparen de goede oplossing voor ons... Tanganga is te bereiken via de achterbuurten van Santa Martha die alweer Afrikaans tonen.... veel vuiligheid langs de weg... een stort in het kort en bondig gezeit met op de bergflanken kleine huisjes opgetrokken met wat er te vinden valt... laat het ons kleine flavelas noemen... Toen we een keuze gemaakt hadden in lonly planet van het hostal dat we gingen kiezen hadde we iets van wat is me dadde hiere ... daar aangekomen.... ongeasfalteerde baantjes ... er was geen plaats en de baas van hostal tortuga zond ons naar een ander hostalletje ...Bay vieuw... waaw ... een nice hostalletje met zwembadje dichtbij het strandje... dat niet veel voorsteld maar toch de moeite waard is om het dagelijks leven er te aanschouwen.... Eens kunnen bellen naar de kwadestraat deed ook deugd, doch wel via de gsm en niet via het huistoestel... Moeke sorry maar ik zal je morgen dus onmogelijk kunnen bereiken... bij deze HAPPY BIRTHDAY * 1000... en honderden XXX en ()s
Het is gelegen in een baai met voor het nauwe strand allemaal visserbootjes... de hoofdstraat is volgezaaid met bartjes en restaurantjes .. autovrij en de mensen die er lopen zijn super... enkele toffe fotos genomen van Colombianen...
Nog een nachtje hier en morgen ergens in de dag moeten we verder terug naar Cartagena... ons eerste idee van Taganga... jammer dat het maar voor een dag is .... maar ja 3 weken is kort en er moeten keuzes gemaakt worden... wat ben ik blij dat ik dit weer heb kunnen meemaken... tomorrow is the last day in Colombia... dan terug naar Panama City voor een dagske en dan terug naar Europa... ja alweer met een gemengd gevoel... happy to see the people who are close with me again... sad to leave such a beautifull country.... deze morgen hebben we misschien honderd keer buanas dias moeten zeggen aan de Colombianen... wie doet dat nog in Belgie... en dit van smorgens met een glimlach... mensen dat je niet kent... gemeend met de glimlach... doet deugd... Besos para todos Curre
Boyke nog altijd geen enkele schelp gevonden op de stranden hier in Colombia... Lemmy Nutella bestaat hier ... Vele leuke geschenken heb ik nog niet gevonden... dus nog helemaal niets gekocht daar alles van die prularia te vinden was in de vorige jaren in Panama... Hier heb ik al echt genoten van de geluiden die de natuur voortbrengen... en het mooiste geluid voor mij was gisteren in Tayrona in de morgen en een paar dagen geleden hoog in de bergen.... de roep, het geschreew van de roofvogel.... machtig ...
Yes yes yes kzitte hier nu up ne kingsize stoel up ne berg, die FARC gebied was een jaar of twintig geleden en nu vier jaar safe is en peacefull.. voor da bergske heeft er goed gevochten geweest om de controle over het gebied rond de Sierra Nevada te krijgen... met rechts van mie duizenden oranje lichtjes van Santa marta en nie van de schelde, enke naar boven kijk zie ik honderden sterren die fonkelen boven ons hoofd, recht voor mij een kampvuur met op de linker kant en de achterkant van da vuurtje een canape met backpackerserin, het getuuter van sprinkhanen is net voorbij, de toekans zijn net nadat we enkele mooie fotos hebben genomen gaan slapen, ons bottelke medellin rum vult de glazen met ijs, nu en dan passeert er een brommerke met een lokal uit Minca met een backpacker erop of supplies zoals water, cola, bier en andere benodigdheden om deze afgelegen plaats bovenop de berg juist voor sierra nevada te bevoorraden tes hier stekke donker dus geen leestekens vandaag maar een paar spaties tussen enkele zinnetjes ik hoor net kootje en gery zeggen dat de volle maan haar intrede maakt waaaawwww wuk ne hemel weg uit stad en de drukte dit plekje is pas zes maanden open en heeft een hele geschiedenis in de jaren zeventig was rechts van mij het bosrijkgebied bezaaid met duizenden weedplanten, cocaplanten en links van mij was waar nu de lichtjes branden van santa martha het vertrekpunt nadat al het hallucinerend spul met de ezels naar daar gebracht werd verscheept naar de rest van de wereld gery zegt juist dat hij met zijn appelke verlichte toetsen kan instellen maar ikke niet haha hoe zijn we hier geraakt vanmorgen was het de bedoeling dat we naar minca gingen vertekken maar de baas van het drugskartelhotelletje vertelde ons dat zijn vriend een magische plaats had bovenop een berg we hebben dit meteen geboekt en hij zorgde voor het vervoer een vier maal vier met een toffe chauffeur die ons tot Minca bracht voor de prijs van 60000 pesos daarna stonden brommers of een andere vier maal vier klaar om ons berg op te rijden op een weg om te viermaalvieren voor nog eens 50000 pesos.. wuk een zot ritje en het was droog.. in september sluit het hostal voor een drietal maanden omdat het dan niet meer bereikbaar is.. neen geen taxistas uit santa martha of vier maal viers uit santa martha doen deze trip naar deze afgelegen plek wel een gekke mincaman die dit tot een goed einde bracht Hier aangekomen zagen we een open vlakte met weidse vergezichten van vlaktes en hoge bergen het hostal is een betonnen blok met twee toffe eigenaars die op wereldreis waren en die hier toevallig hun stekje gevonden hebben ze kunnen dit huren van de fincabaas die stopt met zijn zaak en zo ook nu nog een beetje geld verdiend hij zit net iets hogerop in zijn huisje te genieten van wat hier aan het gebeuren is de boxkes staan buiten de europese sfeermuziek is aan het spelen een beetje launchmuziek na het verkennen van het terrein en een rondleiding te hebben gekregen zijn we efkes op stap geweest door dit mooie landschap een probleem er zijn veel padjes en ze lopen allemaal naar Rome maar Rome hebben we niet gevonden wel leuk dat je regelmatig iemand tegenkomt die zegt waar je naar toe moet en dan nog loop je verkeerd maar goed en wel na een uurtje of drie stappen weer veilig aangekomen in dit prachtig plekje we hebben genoten van de natuur door het geschuifel van onze gevederde vrienden verschillende toekans en spechten die we leren herkennen hebben door onze befaamde miss birdy uit panama gezien en vele vele kleine vogeltjes in alle geuren en kleuren honeybirds vliegen hier ook rond ik begon plots te praten tegen de eigenaar en vroeg hem hoelang hij dit hostal had na een beetje blabala vroeg ik hem of hij interesse had in enkele fotos daar wij amateurfotografen waren hij was reuze enthousiast en zo stelde hij meteen een trip voor die morgen voor ons zal beginnen met een overnachting hoger in de bergen en vele mooie plaatsen the top of the bill van wat hier rond te beleven valt hopelijk krijgen we wat hij ons voorstelt en kunnen we naar huiskomen met mooie fotos van al datgene mijn tandje is erdoor zo voelt papa Curre hem weer honderd procent de fleskes rum dat we gekocht hadden in santa martha smaken terug en mijn painkillers en antibiotica zal ik wijselijk aan de kant laten.
Day two ... the morning.... how was the evening.... Na onze apero aan het kampvuur was het tijd voor ons avondeten... een lekkere chiliburger homemade by the boss .. daarna was het tijd voor onze eerste echte ala pancho avond ... gezellig was het en in bedje gerold rond ??? , nadeel natuurlijk als je niets van horloge of ander tijdsbepalendspulletje rondom jouw hebt. The boss himself installeerde een pctje buiten met een beamer en projecteerde hier enkele films... wat jammer maar ja wie zijn wij om te beslissen wat er gebeurd in da hostalletje. Vanmorgen verschillende keren uit mijn bed gesprongen om enkele fotos te nemen, jammer genoeg was het redelijk bewolkt en kregen we weer heen mooie vergezichten, wel nog onze volle maan erop gekregen in een mooie sfeerfoto... een korte wandeling gemaakt maar niet veel zaaks beleefd... we hadden niet het geluk van gisteren maar ik heb toch enkele kleine vogeltjes en een roofvogel kunnen fotograferen... een ontbijt bestond uit vier stukjes klakkaardachtig ding met suiker... dit voor 5000 pesos... nu een beetje chillen en wachten op de trip die vertrekt vanmiddag rond 13U30... er komen ons enkele brommers oppikken die ons naar een bepaalde plaats zullen brengen... daar moeten we een uur of twee stappen totdat we aan een of andere paardenstal zullen komen en moeten we naar boven met paarden... dan nog een uurtje of twee stappen totdat we aan onze overnachtingsplaats zullen toekomen waar het eten zal voorzien zijn... een flesje rum is ook in de prijs inbegrepen en dit krijgen we voor een 50 euro... all in... de dag erop stapen we terug naar hier ...
Net terug ... moe, bezweet maar voldaan... een magische tocht gemaakt met Daniel, een van de mede eigenaars van het Hotel ... Amaai wuk een manneke..Italiaanse roots maar perfect tweetalig... Gisterenmiddag vertrokken op tijd met onze brommers naar beneden over een bobbelig zanderig en stenen pad... een kleine dakarrally ... met lichte brommerkes...Daarna een wandeling van enkele uren weg van alles wat fout is ... wij in de natuur ... stappen maar ... genieten van alle mooie geluidjes die de natuur de bieden heeft... leuke babbel met Daniel over hoe hij hier verzeild geraakt is en over de oprichting van zijn Hostal... alles is een beetje illegaal voor het moment daar ze beiden nog een toeristenvisa hebben... maar ze werken er hard aan om alles in orde te krijgen. In het regenseizoen trekken ze beiden naar canada om te werken en met veel geld terug te keren naar hier... ze verdienen daar tussen de vier a vijfduizend dollar per maand ... de vergezichten op de wandeling waren jammer genoeg niet aanwezig daar het bewolkt was dus de beloofde sneeuwtoppen van de sierra nevada en de oceaan hebben we jammer genoeg niet gezien.... maar de wandeling was super ... de eerste stop was een verstopt watervalletje dat Daniel wist liggen... een hekken geopend langs de weg, een beetje door het bos gestapt en plof daar was het... niet spectaculair maar goed genoeg om een verfrissing te pakken en uw waterfles aan te vullen.. Aangekomen aan een oud boerderijtje stonden de paarden en ezels al klaar om ons hogerop te brengen... Daniel moest geen paard en wij dachten van wanneer gaan we die kerel terug zien maar hij moest zich eigenlijk inhouden om ze niet voor te steken ... wat voor een conditie die gast heeft... Het paarderitje bracht ons over smalle bergpadjes naar magische plekken boven de boomgordel en na een dik uur kwamen we aan een finca (een boerderij) heel hoog in de bergen bij een familie die koeien, paarden en varkens kweekte. de max van een plek ... de vrouw heeft nog nooit haar huis verlaten sinds ze daar woont en de mannen gaan op en neer met de ezels waarop wij ook gezeten hebben met de goederen die ze verkopen om naar het dorp te brengen... De wandeling en ezeltrip bracht ons tot een 27OO meter hoogte .. Daar aangekomen had mevrouw voor ons gekookt en konden we een klein flesseltjes rum drinken dat Daniel ons cadeau deed.. de wolken bleven hangen dus de superver gezichten waren er niet... Daar konden we ook proberen fotos te maken van de kolibries die talrijk aanwezig waren... Gery maakte meteen een superopname... slapen je dat moest ook gebeuren en na zo een tripke zaten we tegen zeven en een half moe maar supervoldaan in bed. Smorgens vroeg uit de veren .. om vijf uur dertig om te beginnen aan een zware dag ... na het colombiaanse ontbijt in de finca en enkele sfeerbeelden te nemen van het boerderijtje en de familie (die voor het eerst samen op foto staat nu, en dat ik vanuit Belgie naar Daniel gaat sturen en hem zal het op zijn volgende trip naar boven brengen) moesten we echt klimmen voor een uur en een half... Daniel aan kop, ik probeerde hem te volgen maar moest midden afhaken.... maar we geraakten helemaal tén boven tot aan de drieduizend meter grens ... Van daar uit gingen we richting papagaaien gebied... We hoorden ze in grote getallen maar konden ze niet vastleggen op onze cameras... Een heilige plaats voor de vroegere indianen die hier woonden... Het had wel wat magisch met de wolken die op deze hoogte binnenkwamen... na een uurtje moesten we verder en kwamen via de "brousse" door kleine padjes bij een cabana opgericht door amerikanen waaruit ze vertrekken voor te vogelen.... na een lekkere maaltijd die meer dan nodig was mochten we in hun tuin ronddwalen die leek op een open voliere vol met kolibries... pff ik was te moe en ik kon niet goed nadenken hoe ik ze best fotografeerde maar Gery deed het super.... dus de mooie plaatjes zullen van hem komen .... Ik probeerde het zonder flits om te kijken tot wat mijn camera in staat was maar het lukte maar niet... heb dan ook maar de flits en zijn instellingen overgenomen en heb toch een redelijk beeldje van de verdomde moeilijke dinges .... ze zijn super mooi ... er zijn meer dan honderd verschillende soorten maar ze vliegen allemaal even snel en zot door elkaar. Toen we de trap afdaalden zagen we een insekt die een tarantula aan het verslepen was. een van de opzichters vertelde ons dat dit insekt de tarantula verdoofd en daarna zijn eitjes erin legt. Op het moment dat de eitjes uitkomen eten de kleine beestjes de Tarantula op... wat een vreemde wereld he... Na een uur gingen we weer verder richting een koffieboer... en wat voor een ... ze noemen hem de mountainman... een Colombiaan die business gedaan heeft in Amerika en die om een of andere reden gekozen heeft voor een ander leven. Op een flank hoog in de bergen kocht hij een stukje grond waar hij nu al drie jaar woont in een tent en een koffiefarm probeert uit de grond te stampen.. zijn werkplaats zijn enkel aan elkaar getimmerde planken zijn keuken bestaat uit een tiental bouwstenen waar een rooster op ligt om te koken. Plaats voor kippen heeft hij niet... dit moet hij nog uit de flank manueel kappen. Hij eet wat hij produceert zoals wortel, strawberry, spinazie en bonen.... Zijn koffie verkoopt hij in minca en dit moet hij tevoet naar de stad brengen.... sorry als alles een beetje door elkaar lijkt maar mijn impressies van de vorige dagen ben ik nu allemaal aan het intypen .... Daarna richting dal en na een dik uur kwamen we aan een wijnwinkeltje van strawberrywijn... neen vond het niet echt lekker... daar waren echte fotografen bezig met berelenzen, statieven, flitsen en vette cameras om kolibries te fotograferen... na een halfuurtje later waren we rond... zo een veertig tal kilometer.... wij deden het laatste stuk terug naar het hostal los pinos met een mototaxi ... onze daniel liep alles te voet... dit in een dag en een half....
Mijn dromen waren deze nacht intens... wat het laatste jaar niet meer het geval was... blijkbaar van Kootje, Gery en Daniel ook en deze laatste vertelde me dat dit altijd het geval was .... maken dromen dan toch deel uit van hoe intens of spannend het leven is ? Pachamama mag het weten.... een ding onze Daniel bombardeer ik tot de King van de bergen ... hij is clever en weet mat wat hij bezig is ... een kerel om u tegen te zeggen... wij verdienen ook een pluim en Kootje de grootste want zij deed deze trip in zieke omstandigheden... hevige buikkrampen dat ze durfde te vergelijken met weeen.... ammaai sterke madam toch....
Toen ik daar boven zat in dit weidse landschap en Kootje en Gery voor mij zag zitten dacht ik wij mensen zijn de heersers van de wereld maar kijk hoe klein we zijn ... net twee duimspijkers in deze grote wereld .... die trip was af dank zij Daniel.... in zijn hostal ben je al weg van de internetwereld maar daarboven ben je weg van alles.... geen muziek, geen tv, geen autos, niemand tegen gekomen..... er zijn dan toch nog plekken op deze aarde die enig zijn.... kga stoppen met typen voor vandaag en genieten van onze laatste dag in Los Pinos... een dikke tien op tien voor dit natuurplekje op aarde.... de sprinkhanen zijn nu op dit moment weer de baas.... dit tot morgenvroeg... en de lichtjes van Santa Martha flikkeren terug voor mij.... ja kga da plekske missen .... morgen moeten we moven.
Gisterenavond was dan alweer een topavond... na de apero en het avondeten was het tijd om wat met de Colombiaanse baas te babbelen... die kerel spreekt frans, engels en spaans zeer vlot. Hij heeft ons uitgenodigd in zijn huis om nog wat verder te drinken en te kletsen over hoe het hier was voor het hostal... toffe vertellingen over het vroegere Colombia en het nieuwe Colombia onder leiding van een goede president... het ziet er een beetje een deugnietje uit maar is een superkerel... hij toonde oude foto's van zijn familie vanop reis ... was op verschillende plaatsen met zijn familie in Europa op reis geweest. Dat zegt al genoeg ... dit in de jaren zestig en zeventig ... Zijn huisje is ook een betonnen blok waar in de inkom een grote hangmat hangt, enkele zeteltjes en een tafeltje. Aan de muren hangt een schilderijtje van zijn pa... een klein keukentje ... als je door zijn deur kijkt zie je de lichtjes van Santa martha schijnen. Blijven kletsen in een meer dan honderd procent panchosfeertje tot rond een uur... afgesloten met enkele fotos van hem... een grote meneer... Voor het slapen gaan nog een Aguilla gedronken en geslapen lijk een bergroosje... Voila nu moven naar nieuwe oorden en het kort godverdomme rap in ....
Wil je gery en kootje hun ouders verwittigen dat alles super is per telefoon. want nu zitten we in een viermaalvier richting Tayrona en daar is er ook geen aansluiting van internet... dus binnen drie dagen kunnen we weer communiceren vanuit Cartagena....
haha we zitten hier nu net aan het zwembad in het hostalletje en ik zit of ging net beginnen te typen en Gery roept... amaai wuk een duve ... ik kijk meteen op en zie de gewone huisduif ....
...
Waarom zo een begin... wel pachamama heeft hier veel moois laten lopen in Colombia... en dit zinnetje zou eigenlijk ieder moment dat je op straat loopt mogen gezegd worden.. en wij twee hebben dit al verschillende keren moeten zeggen tegen elkaar...
Toeristen slapen in grote kastelen langs een of andere rivier, bij de maharadjas in Indie heb je nu ook van die luxehotels, maar wij slapen in ..... Gisterenavond hier een beetje blijven rondhangen lijk ne halven zoals ze zeggen tot rond één uur in hostal Brother Bear... een chique groot spel en het blijkt dat het pas twee maanden geleden geopend is en dat het eigenlijk een villa was met een deftig verleden.. namelijk van een van de grote bazen van een of ander drugkartel... daarom dit zwembad, de cameras, de balkons, de mooie bouwstijl, de gorte kamers, de omvang van het gebouw en zelfs een reuze satelliet op het dak, hoge betonnen muren met stekkerdraad, tunnels ... het heeft iets als je dit weet en je fantasie slaat meteen op hol ...de baas heeft ons beloofd dat hij een rondleiding wilt geven in de nog niet afgewerkte delen van het hostal...
De fotos dat we gisteren geplaatst hebben op facebook kwamen van Gery zijn hand .. hij heeft er al een paar werwerkt speciaal voor jullie.. dit in het kleine maar supergezellig barke van het hostal met een zotte NieuwZeelandse die in New York woont die haar eerste dag bazin probeerde te spelen en een stelletje dronkaards die aan de toog plakten..
Mijn tand is al veel verbeterd.. zit nog aan de antibiotica en de pijnstillers en deze nacht ben ik nog eens wakker gekomen van de pijn ... maar we kunnen weer genieten zoals vandaag het geval geweest is ... Op stap gegaan rond 10 uur , nadat ik jammergenoeg geen contact gekregen had met de Kwadestraat... zaten niet op facebookske... en een goed half uurtje mogen wandelen tot het oude stadsgedeelte van Santa Martha. Ons ontbijt genomen in een van de straatstalletjes : een soort opgevulde oliebol met massala en kip... Meteen een heel safe gevoel en veel rustiger dan Cartagena was... Doorgelopen naar de kleine promenade met zicht op zee, links de kleine jachthaven en rechts de grote containerhaven met in front van het strandje een klein eilandje die op een kleine afstand van het strand ligt.. Ik vond het super... sommigen hier vinden het maar niets... Het is zondag dus de meeste lokals zitten met hun familie langs de promenade of op het kleine strandje... dus ideaal om een opvallende typkes uit te kiezen en proberen in beeld te brengen... aardig gelukt... van kinderen tot volwassenen... dan op een terraske gezeten en genoten van het rustige dagelijkse leven die zicht afspeelt op dit prachtige deel van de wereld... luisterend naar de altijd wederkerende typische muziek... genietend van een Aguilla (lokaal biertje) en een typisch Colombiaans bordje eten... rijst, patagones, frigoles en een skoenlapke te hard gebbqd vlees... Gisterenavond daar in tegen zijn we chique gegaan... een biefstukske voor u tegen te zeggen op de overgezellige verlichte plaza omzoomd door boomkes ... hmm het duurste dat we momenttel gegeten hebben voor de prijs van een goede 10 euro... Gery trakteerde met de wijn want we waren in gezelschap van een toffe Belgische madam Heidi die als reisleider haar kost verdiend, zelfstandig reizen organiseert voor rijke amerikaanse rijkeluiszoontjes in Europa, woont in Gent en kende ne toffe kerel van Menen... rond de veertig... ik vroeg om zijn naam ... en het bleek ne helen bekende menenaar te zijn geweest van den tijd van den overkant... Wullepit Kristofke .... haha de wereld is toch klein he... Vanmorgen dus met hem dan kort via heidi haar Appelke een gesprek gehad ... leutig toch..
Ik vertelde gisteren dat ik niets van de baan gezien had tussen Cartagena en Santa Martha en Gery en Kootje vertelden vanmorgen dat het langs deze weg Afrikaanse toestanden te zien waren... Vreemd dat dit kan tussen twee mooie steden die bruisen van een sfeerke om u tegen te zeggen...
Een ding jammer in het hostal... ik hou van stubru muziek maar niet in Colombia... hier zit het vol met gringo's die elk op toer hun nummertje mogen kiezen... leuk idee natuurlijk want dit is het leven meestal in de weekends in de kwadestraat natuurlijk maar hier ... wil ik salsa, merengue en andere typische muziek horen..
Deze namiddag hoorden we plots op de terugweg in een van de smalle gezellige straatjes rockmuziek ... zijn beginnen zoeken en al snel kwamen we aan een gesloten cafe waar we aanklopten... twee metalcolombianen openden de deur en wij mochten binnen om eens te luisteren naar hun muziek... zij vertelden dat metal in colombia nog niet echt gekend is alleen in Medellin en Bogota... Vnv is er daar een optredentje maar hier in het hostal is er ook een bbq met film...
en een ding nog... buiten leven is zalig... als je hier zit besef je pas dat binnen leven een gevoel heeft van gevangenschap... hier loopt iedereen buiten, zit iedereen buiten, iedereen zoekt sociaal contact en is vriendelijk ... en dit warme gevoel tot laat in de nacht ... pachamama gracias... waawwww.... Colombia we moeten je nog intenser leren kennen, vandaag deden we redelijk ons best vond ik ... maar de taal blijft een barriere he... mensen zijn echt supervriendelijk maar meestal moeten we afhaken door een gebrekkig spaanse staal.... en intussen komen er hier weer twee duiven binnen...
Voila zie... het komt dichter dat je enkele dagen van ons niet meer gaat horen... is het morgen of overmorgen ik laat het jullie weten... een ding om dit stukje Colombia te doen zitten we nu al in tijdsgebrek... we zullen nu al chique dingen moeten overlaten ... Santa Martha is klein maar fijn ... een dikke negen krijgt dit leuke stadje...
Papa Curre is weer blij dat hij zijn verhaaltje heeft kunnen typen zonder een keer aan mijn rechter kaak te moeten komen ... hiephiep hoera voor onze Phoebe... 21 jaar oud .. dikke knuffel en kus van mij... x en ( )... Lemmy en Boy vanaf morgen weer school... komaan ga ervoor ... surprise me met goeie punten als ik thuis kom aub....
Hey... Gisterenavond sloeg de tandpijn meer en meer toe... ben naar bed gegaan rond 21u30 maar ik kon de slaap maar niet vatten. Terug opgestaan en een beetje rondgedoold door het hostalletje... iedereen was weg .. ergens aan het uitzetten... weer liggen weer opstaan en tandjes poetsen... pff... Terug naar het terras en daar zat een meisje een pint te drinken. Ze vroeg of ik een slokje moest hebben en zijn zo aan de babbel geraakt. Was een Colombiaanse uit Bogota die in Cartagena werkte voor het filmfestival voor een week. Ik heb al een startadres als we zouden eventueel terug keren en een hele boel nuttige info van deze streek. Over over koetjes en kalfjes gebabbeld. Grapig, ze zach bijvoorbeeld Iron Maiden in Bogota ... een van de weinige groepen die hier al life gespeeld hebben. Ze droomt van Radiohead en Muse eens life te zien .. ik kreeg enkele namen van Colombiaanse muziek en ik gaf enkele leuke groepen lijk Noah and his Ballena door aan haar. Was wel komiek... Vlaams, Spaans en Engels op een heel kalme manier en een mixture van alle talen door elkoaar in een zinnetje.. Nog een mojito gedronken voor de aangename kennismaking en bedje binnen... Deze morgen up en tén van tzeer maar we moesten de bus op. Enkele pijnstillers genomen maar niets hielp. Van de heenreis naar hier heb ik niets gezien... dit is mijn eerste keer dat ik een nieuwe weg in een nieuw land nie meemaak ... ik moest mijn ogen toehouden van de pijn aan mijn hoofd en voelde ook dat er een absces op komst was ... Hier aangekomen in het hostal heb ik gevraagd dat de receptionist, ne snellen Colombiaan... mag ook eens gezegd worden he... een tandarts wou opbellen. Eerste telefoon ... niemand in the hospital, tweede telefoon... wij bellen jouw terug binnen het kwartier.. en het was zo.. weg was ik met een taxi.. Aangekomen daar brabbelde een fantastisch snelle tandartse tegen mij in een veel te rap spaans. Begreep er niets van en kon geen enkele spaanse zin nog aan enlkaar gebreid krijgen... Nu heeft me daar op een stoel gelegd en beginnen met te verdoven... lukte niet. en nog en nog en nog... De oude pombloatie eruit gehaald en zag dan pas de ontsteking... amaai die daar in met een mesje... mijn gat is hier oor de eerste keer van de grond gegaan zulle... maar wel vant zeer en niet voor het plezier he ... ze weet niet juist wat er hapert... dus ik moet nu antibiotica nemen voor een dag of acht, en moet maandag terug voor een plakske te laten trekken en eventueel mijn tand dan eruit te trekken als hij nog zou pijn doen tegen dan ... Merci Boy voor de toffe vertelling ... het was leuk jullie te horen aan de telefoon deze morgen... deze tien minuutjes hebben mij slechts 2 euro gekost... Sorry Phoebe ik kon pas facebook openen rond middernacht daar ik naar die tandarts direct moest ... alle morgen hopelijk weer een beetje leuker colombiaans nieuws .. voor mij hopen maar dat ik geen last meer heb van die tand zodanig dat we hier geen extra nodeloze tijd verliezen... en dan kan ik terug in Belgie het goed laten arrangeren... Santa Martha ligt in een mooi dal... da weet ik daar mijn ogen moesten geopend worden als we toekwamen... dus saluuuu.... tis mijn rumtandje dat eruit moet denk ik ..... dada... of lijk da Febe zei... melktandje .. deugniet Nolfke...
Cartagena -Isla Rosario - Playa Blanca (deel twee op Apple na uitvallen van mijn accu)
Op het strand was het de Colombiaanse badmode van jewelste ... ala Brazilie, dan zullen jullie al snel weten hoe het er ongeveer uitziet .. fotos zullen meer duidelijkheid geven. Onze ogen krijgen hier goed de kost maar Kootje blijft onze miss Cartagena hoor... ze zorgt goed voor ons en voorziet ons tijdig van spijs en drank, want net als alle jaren houdt zij de ooo zo belangrijke pot bij. Typisch aan zo een tours is dat je altijd vroeger vertrekt dan gezegd is en na een dik uurtje moesten we al direcht de boot in om terug te varen richting Cartagena. Weer met de nodige tralalala om fooien bij elkaar te ronselen voor de gids, chauffeur en andere shit. Smiddags wel lekker gegeten... een vis van kop tot staart met rijst en patagones en een lekkere pint. Aangekomen aan de kaai hebben we eens proberen duidelijk te maken dat het beter zou zijn om een prijs te rekenen en de mensen niet constant lastig te vallen voor fooien en andere extras... niet dat dit zal helpen maar we waren het weer eens kwijt. Dan nog naar het oude stadsgedeelte gelopen om te wisselen en de koers bleek dezelfde als enkele dagen ervoor. Morgen hebben we een hostalletje geboekt in Santa Marta met een zwembadje erbij... Zal deugd doen want het is hier hot... met een constante blauwe hemel... Hey Lemmy hoe heb je het gesteld donderdag met je toetsen en vandaag bij de Orthodontist... ben benieuwd. Gastjes dat was het weer voor vandaag ... nu nog efkes iets gaan eten maar eerst onze apero die we nog moeten gaan kopen in ons winkeltje op de hoek... wel een klootzakje die er ons al twee keer opgelegd heeft maar er is maar dit te vinden in de omtrek... dus opletten geblazen is de boodschap... eerst met een stomme fles water en zeker mis weergegeven op tien dollar de eerste dag en vanmorgen teveel aangerekend voor ons ontbijt... De meter blijft hoog bij mij... maar die excursies moeten we blijven vermijden lijk de peste... maar ja soms kan het echt niet anders... dus nu de deur uit en weer gaan bewegen op het ritme van de salsa... ik vind dat mijn titelkeuze van mijn blog vandaag voor 100 procent van toepassing was net als gisterenavond... happy people ... dada.. muchos besos XXXXXXX en para manana... Love you all.. Curre
Sorry Boy !! ik heb niet kunnen bellen daar we de ganze dag op de Caraibische Zee gevaren hebben ... was het efkes vergeten maar ik probeer het morgen zeker goed te maken daar we pas de bus nemen naar Santa Martha om 11U00... ik probeer hier te bellen rond 8u30 - 9uOO dan is het bij jullie rond twee uur in de namiddag... maar kijk maar naar de volle maan vnv dan doe ik dit ook en zien we elkaar toch wel een beetje he.. dan zijn we met onze gedachten gericht op een mooi hemellichaam : la LUNA of de sterretjes ... las estrellas... en nu zijn we weg... met ons verhaaltje van gisterenavond en vandaag. Gisteren hebben we kennis gemaakt met twee Chilenen en hebben we een beetje bijgepraat in het Spaans en het Engels..een leuk begin van de avond dit met een biertje en een beetje Chileense pisco.. waar is de tijd van Peru... zolang was dit al geleden dat ik dit nog geproeft had... Daarna hebben we s'avonds een bezoek gebracht aan de oude binnenstad en daar was het ambiance... in de vele salsa bars klonk de muziek door de boxen en de mensen zaten te genieten, te dansen, te praten in een temperatuur van rond de dertig graden in een mooi romantisch licht. Cartagena bij nacht is zien en gezien worden en ik viel dus wel deftig uit de boot met mijn oude sandalen, die ik nog net voor het vertrek naar Colombia uit de vuilbak gehaald had die al aan de voordeur stond, bompas oude trekkersbroek en mijn veertien jaar oude witte tshirt met meneer de aboriginal erop (waar ik vnv afscheid heb van genomen na de douche) door hem in de vuilbak te gooien... vol scheurtjes... Wij als westerlingen bakken er niets van ... romantiek en dansen gaat hier samen... we moeten nog veel leren. Cartagena is the place to be for romantic lovers die zitten te keuvelen per twee in groep of dansend door de nacht gaan tot het zweet van hun lichamen stroomt. Rond Twaalf uur dertig snachts in ons bedje gekropen en ik was de eerste die in mijn dormetry room in slaap viel... De nacht was kort daar mijn zes medeslapers een per een helemaal dikke toekwamen... mijn tandje doet nog altijd een beetje pijn en we gaan hem straks weer een beetje verdoven bij de apero ... dit als tussendoortje .. Vanmorgen was ik wakker rond acht uur en ben ik Kootje en Gery gaan wakker maken in hun hotelletje naast Mamallena... het is daar veel rustiger dan bij mij... ik zit echt tussen de jeugd en die weet hier van bloemetjes buiten zetten zulle. Tevoet naar de haven gegaan om onze boot te boeken naar de eilanden voor de kust van Cartagena... verkopers rond ons met alle soorten smoesjes om toch maar voor hun maatschappij te kiezen. Tenslotte hebben we een deal gemaakt van 45000 ipv 50000 en de daarbij voorziene tax van 12000... en weg waren we met massa speedboten waar een 30 tal mensen als haringen in een mand zitten de zee op. Na een kwartiertje varen begon de "gids" in zijn snelle Spaanse taal een heel verhaal te doen waar we niets van begrepen.. Colombianen reizen want wij waren een van. de weinige buitenlanders die op die boten aanwezig waren. Ik haat zo een trips maar we hebben geen andere keus gehad ... Aangekomen aan Isla rosario (the highlight van Cartagena) vonden we een dolfinarium en aquarium op een eiland... haha hoe gek toch .. dus weinig originele dingen gezien... Kon zeker niet aan Panama en zeker niet aan San Blas of Bastimentos... Helemaal uitgebouwd voor de horden toeristen... betalen voor het toilet, betalen voor in de zee te springen om te snorkelen.. Gery efkes uit zijn dak gevlogen ... Dus Isla Rosario krijgt van ons drie een dikke nul op tien... de Colombianen zijn er blijkbaar wel gek van want de gids kreeg verschillende keren een daverend aplaus. Na een uurtje vertrokken we dan naar Playa Blanca een wit strand op een eiland die eindeloos lijkt ... mooi zeer mooi maar het strand liep gewoon bomvol, de azuurblauwe zee ook ... bananenboten, speedboten, jetskis, parachutes trekken... alles is daar mogelijk... en wij dachten dat Colombia niet toeristisch was... Venters lopen over het strand met van alles en nog wat om te eten en te drinken en ander prularia... De tofsten was een oudere man met een bakwagen die Pina Colada klaarmaakte voor 10000 pesos ... mm lekker was hij ...accu leeg sorry
