Ik ben iemand die altijd wel met sporten bezig is geweest, van alles heb ik al gedaan en altijd met plezier! De laatste maanden loop ik echter alleen maar hard, naja hardlopen.. het is eerlijk gezegd meer joggen ...... Maar goed... omdat ik nou eenmaal snel iets een sleur vind worden was het tijd voor vernieuwing!
Een nieuwe sport vinden dus, maar wel iets aparts, iets anders en vernieuwends ! Enthousiast start ik mijn computer op en begin te googlen op "leuke sporten". Na wat spit en speur werk heb ik iets gevonden wat mijn interesse toch wel wekt, namelijk Pole Fitness.
In de eerste instantie dacht ik eigenlijk meteen aan bijna naakte dames met knetter hoge hakken, veel make up en lang blond haar ( ik weet niet waarom? )... Neeh... dat is niets voor mij ! Ik zie me zelf al staan ha! Maar pole fitness is toch echt anders, je draagt gewoon een normaal topje, een kort broekje en sport schoenen. En het is een onwijs goede workout voor heel je lichaam staat er. Zal ik... zal ik bellen ???
Na wat wikken en wegen toch gebeld om een proefles in te plannen. Uiteraard heb ik daarbij nog 2 andere meiden mee gesleurd, gewoon voor de gezelligheid we maken er meteen een uitje van, dus hup de camera moet dan ook maar mee.
Daar gingen we hoor, bepakt en bezakt giechelend van de zenuwen die zaal in. Wat heb ik nu toch weer bedacht??
Maar wat een aardige meiden allemaal! En iedereen is zo druk dat we niet eens echt op vallen. Natuurlijk stonden we wel achter aan maar toch !
We hebben fanatiek mee gedaan, en we zijn gewoon alledrie verkocht, wat een fantastische sport zeg! Wie had dat nou verwacht... Kan bijna niet meer typen van de pijn in mijn armen, maar hey dat hoort erbij.
Mijn nieuwe project is dus Pole fitness, ben benieuwd hoe lang deze bevlieging gaat duren !
Dit is een vraag die me nu al een paar weekjes bezig houdt. Heb ik nu liefdes verdriet ?
Ik denk de hele dag door aan hem, het begint al op het moment als ik s'morgens mijn ogen open doe. Leuk is het niet, nee sterker nog zwaar irritant, maar ik kan me zelf niet stoppen... ik fantaseer er de hele dag door over.
De deurbel gaat, ik doe open en yes! daar staat hij, beetje verlegen maar vastberaden! Hij neemt me spontaan mee voor een romantisch weekend Parijs. Hand in hand slenteren we door Parijs , wat zijn we verliefd .. ik wist wel dat het goed zou komen! De hele wereld mag het weten, we jubelen en gillen het van de Eifeltoren af, naar iedereen beneden die voorbij loopt !
Ok ik weet dat dit nooit zal gebeuren, dat kan natuurlijk ook helemaal niet, zomaar een weekend je spullen pakken en weg gaan .. Niet als je vaak in het weekend nog werk moet doen, en al helemaal niet als je zoals ik 3 huisdieren hebt ! En zowieso geloof ik niet dat er nog mensen zijn die zo uber romantisch zijn en zulke acties plannen...
Maar misschien dan een telefoontje of emailtje waarmee hij aangeeft dat hij zichzelf wel voor zijn kop kan slaan dat hij mij heeft laten gaan. Wat bezielde hem ?
Dit soort gedachtes gaan continue door mijn kop, gek wordt ik ervan ! Zeker omdat het helemaal niet gaat gebeuren, het is toch vrij duidelijk ! Toch op de een of andere wazige manier blijf ik maar hopen .
Maar heb ik nou echt liefdes verdriet of kan ik het gewoon niet uitstaan dat ik niet krijg wat ik wil ? Dat hij heeft bepaald hoe en wanneer het zou stoppen tussen ons en precies op het moment dat ik daar helemaal niet klaar voor was. En hoe zou het zijn als hij wel achter me aan zou lopen, vind ik het dan nog zo interessant ?
Ik moet echt mezelf wakker schudden, het is echt voorbij !
Hoe moeilijk en jammer dan ook, rest mij maar 1 ding om nog te zeggen: NEXT !
