Nou dit is het dan 30 jaar ongetrouwd & kinderloos.. sterker nog single !
Mensen die je wanhopig proberen te koppelen omdat je toch wel erg triest bent, ouders die in zak & as zitten omdat zij, als enige! , nooit meer opa en oma zullen worden.
Dit is toch ook niet wat ik me jaren geleden had voorgenomen . Blijkbaar heb ik ergens finaal de verkeerde afslag genomen.
En nu maar keihard volhouden dat ik zon happy single ben, maar de werkelijkheid ligt anders, tenminste ik was een happy single, na een 7 jarige belabberde relatie.
Nu niet meer, niet na weer een mislukkig waarvan ik heilig overtuigd was dat ik HEM dan toch eindelijk echt gevonden had.
Dit was het, dit was nu dan toch echt eindelijk mijn tijd. Nu na al die jaren verdriet, bedrog en hopeloze pogingen tot een succes was het mijn beurt om ook net als al die andere mensen een gelukkige en gezonde relatie te krijgen. En wie weet toch de bruiloft van mijn dromen...
Jeetje, wat zat ik daar weer naast zeg, wat een blunder en wat ben ik er weer ingestonken, met open ogen! Waarom ben ik toch zo'n hopeloze romanticus ??
En waarom is het voor ons lief manvolk dan toch zo verdomde moeilijk om eens een keer de waarheid te zeggen ?
Het manvolk , goh daar kan ik nog wel wat meer frustraties over schrijven... tuurlijk komt dat omdat PRINCE NOT SO CHARMING het nodig vond om keihard over mn hart heen te walsen. En ondanks dat mn hart een redelijk steenlaagje omvat komt het wederom pijnlijk hard aan.
Waarom vinden mannen het nodig te denken dat als ze een relatie hebben dat ze gevangen zitten ofzo ??
NEEEEEE, ik wil je niet elke dag zien, liever niet zelfs.. want ja wel hoor, ook ik heb een eigen leven waar ik waarde aan hecht. Mijn vriendinnen met wie ik regelmatig wil bijkletsen, stappen, naar de film enzovoort, mn familie, sport en noem maar op.
Hey en krijg nou wat, ik heb ook gewoon een fulltime baan en kan prima voormezelf zorgen, dus nee achter je geld zit ik ook al niet aan.
Kijk het jacht instinct, dat is een ander verhaal, dat zit prima in de mannen, jagen is wat ze het beste doen, niets mis mee! Jammere is alleen als de prooi toehapt, het vervolgens voor dood wordt achter gelaten, en het eigenlijk niet zo interessant meer is.
Nee ik heb besloten om niet meer met deze fucking kinderachtige klote spelletjes mee te doen.
Mijn stenen muur gaat weer terug en mag daar lekker blijven staan en laat zich vanaf nu af aan niet meer in de maling nemen !
En de eerst volgende man die pretendeert eerlijk tegen me zijn die knal ik meteen af !!!!
Maar met jouw salaris heb je vast geen last van de crisis! ja hoor.... daar gaan we weer... bokshandschoentjes aan en verdediging omhoog
Ook ik met mijn slechts ietsje meer salaris ( pff...hoe meer je verdiend hoe meer er vanaf gaat sukkels ) heb last van de crisis ! Niet alleen mensen met een minder salaris hebben tegenslag... ook ik heb tegenslag, en dit jaar tegenslagen van in de duizende euro's Dus ik ben ook achter de feiten aan het aan hollen. En nee deze tegenslagen hebben niets te maken met mijn high maintanance ! Ik heb het hier echt over kosten zoals tandarst, auto beurt, de complete buitenboel te laten schilderen en ga maar door.
De dingen als schoonheids specialiste, manicure, pedicure heb ik zelfs al met pijn in mijn hart moeten cancellen... heb dus niet alleen crisis, zie er ook nog is uit als een hol bewoner :(
En zo ontstond de discussie hoe komt deze crisis nu eigenlijk ? Door "ons" blijkt.... onze generatie..
Het stoort me dat de "oudere" onze generatie beschuldigd van deze crisis, wij zouden een verkeerde instelling hebben, alles maar kopen en willen hebben.... het hebben,hebben, hebben syndroom.... Persoonlijk ben ik het daar dus niet mee eens... de goude jaren waren juist begin jaren 80, toen zelfs vrouwen gevraagd werden om te komen werken. Toen werd de economie booming ! Gezinnen konden goed leven van 1 salaris... met als gevolg dat de meeste gezinnen dus logischer wijs 1 auto in bezit hadden.
Brengt mij tot het volgende punt, tegenwoordig moeten de meeste mensen beide werken, dus inderdaad deze generatie heeft vaak 2 auto's ! Je moet toch op je werk komen ? Dat we met zn twee-en moeten werken is niet alleen om luxe spullen te kopen, maar alles is tegenwoordig achterlijk duur.
En hoe laagdrempelig is het om een lening af te sluiten, hoeveel mensen die het al moeilijk hebben stinken hierin? Zien dit als een uitweg ? Lekker snugger dat dat zomaar allemaal kan zeg! Zolang dat soort mensen maar eraan verdienen, en dat ze persoonlijk iemand kapot maken boeit niet.
Nee ik ben het er dus niet mee eens dat het door onze generatie komt, wij zijn deze levensstijl niet gestart ! Wij zijn hiermee opgegroeid en niet anders gewend.
Maar goed, ook ik heb dus last van de crisis en indirect niet eens mijn schuld ! dat ik jaren als een god in Frankrijk heb geleefd telt nu niet meer mee ;)
Ik ben iemand die altijd wel met sporten bezig is geweest, van alles heb ik al gedaan en altijd met plezier! De laatste maanden loop ik echter alleen maar hard, naja hardlopen.. het is eerlijk gezegd meer joggen ...... Maar goed... omdat ik nou eenmaal snel iets een sleur vind worden was het tijd voor vernieuwing!
Een nieuwe sport vinden dus, maar wel iets aparts, iets anders en vernieuwends ! Enthousiast start ik mijn computer op en begin te googlen op "leuke sporten". Na wat spit en speur werk heb ik iets gevonden wat mijn interesse toch wel wekt, namelijk Pole Fitness.
In de eerste instantie dacht ik eigenlijk meteen aan bijna naakte dames met knetter hoge hakken, veel make up en lang blond haar ( ik weet niet waarom? )... Neeh... dat is niets voor mij ! Ik zie me zelf al staan ha! Maar pole fitness is toch echt anders, je draagt gewoon een normaal topje, een kort broekje en sport schoenen. En het is een onwijs goede workout voor heel je lichaam staat er. Zal ik... zal ik bellen ???
Na wat wikken en wegen toch gebeld om een proefles in te plannen. Uiteraard heb ik daarbij nog 2 andere meiden mee gesleurd, gewoon voor de gezelligheid we maken er meteen een uitje van, dus hup de camera moet dan ook maar mee.
Daar gingen we hoor, bepakt en bezakt giechelend van de zenuwen die zaal in. Wat heb ik nu toch weer bedacht??
Maar wat een aardige meiden allemaal! En iedereen is zo druk dat we niet eens echt op vallen. Natuurlijk stonden we wel achter aan maar toch !
We hebben fanatiek mee gedaan, en we zijn gewoon alledrie verkocht, wat een fantastische sport zeg! Wie had dat nou verwacht... Kan bijna niet meer typen van de pijn in mijn armen, maar hey dat hoort erbij.
Mijn nieuwe project is dus Pole fitness, ben benieuwd hoe lang deze bevlieging gaat duren !
Dit is een vraag die me nu al een paar weekjes bezig houdt. Heb ik nu liefdes verdriet ?
Ik denk de hele dag door aan hem, het begint al op het moment als ik s'morgens mijn ogen open doe. Leuk is het niet, nee sterker nog zwaar irritant, maar ik kan me zelf niet stoppen... ik fantaseer er de hele dag door over.
De deurbel gaat, ik doe open en yes! daar staat hij, beetje verlegen maar vastberaden! Hij neemt me spontaan mee voor een romantisch weekend Parijs. Hand in hand slenteren we door Parijs , wat zijn we verliefd .. ik wist wel dat het goed zou komen! De hele wereld mag het weten, we jubelen en gillen het van de Eifeltoren af, naar iedereen beneden die voorbij loopt !
Ok ik weet dat dit nooit zal gebeuren, dat kan natuurlijk ook helemaal niet, zomaar een weekend je spullen pakken en weg gaan .. Niet als je vaak in het weekend nog werk moet doen, en al helemaal niet als je zoals ik 3 huisdieren hebt ! En zowieso geloof ik niet dat er nog mensen zijn die zo uber romantisch zijn en zulke acties plannen...
Maar misschien dan een telefoontje of emailtje waarmee hij aangeeft dat hij zichzelf wel voor zijn kop kan slaan dat hij mij heeft laten gaan. Wat bezielde hem ?
Dit soort gedachtes gaan continue door mijn kop, gek wordt ik ervan ! Zeker omdat het helemaal niet gaat gebeuren, het is toch vrij duidelijk ! Toch op de een of andere wazige manier blijf ik maar hopen .
Maar heb ik nou echt liefdes verdriet of kan ik het gewoon niet uitstaan dat ik niet krijg wat ik wil ? Dat hij heeft bepaald hoe en wanneer het zou stoppen tussen ons en precies op het moment dat ik daar helemaal niet klaar voor was. En hoe zou het zijn als hij wel achter me aan zou lopen, vind ik het dan nog zo interessant ?
Ik moet echt mezelf wakker schudden, het is echt voorbij !
Hoe moeilijk en jammer dan ook, rest mij maar 1 ding om nog te zeggen: NEXT !
Wat maak je toch eigenlijk veel mee als vrijgezel ! Dingen die echt niet op je pad komen wanneer je in een serieuze relatie zit, gewoon omdat je daar dan niet bij hoort. Wij singels zijn verbonden met elkaar, het is een bepaald gevoel en dan met name voor ons vrijgezelle meiden zo rond de 30 jaar.
Allemaal zijn we heel gelukkig en hebben we alles op een rijtje, en hordes met vrienden hebben we... i love my life! Maar stiekem beseffen we wel dat we langszaam aan toch steeds ouder worden en we toch ook wel klaar zijn voor een volgende fase in ons leven.
Gister was weer zo'n uitermate gezellige dag, een festival, en natuurlijk was iedereen weer van de partij. Gezellig dansen, feesten, drinken en kletsen.. zelfs de zon heeft ons niet in de steek gelaten, het was perfect.
Toen kwam daar die vraag : Wil jij je niet aansluiten bij de kippies ?
Met stomheid geslagen... uh de kippies?
Het is dus een groep meiden, eigenlijk allemaal vrijgezel ( of dat nu toeval is? ) die gezellig met het exclusieve groepje af en toe uit eten gaan of is flink gaan stappen. Uiteraard is het bijzonder als jij gevraagd wordt voor de kippies. Nee, ze hebben zelfs een eigen tshirt !
Persoonlijk vond ik het een beetje kinderachtig, maar na wat uitleg van de meiden komt het er op neer, dat het een groep meiden is die gewoon altijd voor elkaar klaar staan... totdat er 1 uit wordt geknikkerd natuurlijk. Maar hey, ik vind het een mooi streven, en wat een compliment dat ze mij in hun groepje willen!
Uiteraard moet het wel overlegd worden met kip nummer 1, de oprichter van de groep.
Met spanning wacht ik af of ik ook zo'n waanzinnig tshirt krijg en mezelf een kip mag noemen ;) Friends for live.. of zolang het duurt !
Als je in een dorp of redelijk kleine stad woont is de kans groot dat er een beperkt aantal kroegen zijn ,en dat je vrijwel iedereen kent. Laat ik me voor de verandering maar weer is richten op "ons" Happy Singles.... De mensen die single zijn gaan nu eenmaal vaker naar de kroeg, iedereen weet dat je daar waarschijnlijk niet de partner van je droom gaat vinden, maar hey je weet maar nooit ! En al is het alleen een snelle wip, ook weer mooi mee genomen, want tja.. we zijn niet van steen.
Nu behoor ik zelf sinds een maand of 9 ook weer bij de happy singels... en ja ook ik betrap mezelf erop dat ik toch wekelijks weer in mijn stamkroeg te vinden ben, met diezelfde club vrijgezellen om me heen.
Maar wat me ook opvalt is de stiekeme rivaliteit onder de dames, nieuw vlees in het groepje en er is paniek! Ze voelen zich bedreigt, zij die al wat langer mee draaien in het clubje... het zijn tenslotte wel "hun" vrijgezellen mannen Maar nee hoor, ze laten dat natuurlijk niet te veel merken en doen gezellig een drankje en dansje met je, maar wel op gepaste afstand, want in het kliekje kom je niet zomaar!
En elke week het zelfde riedeltje, maar wat hebben we een lol met elkaar !
Nieuwe vriendschappen? Neehh... ik vind van niet, meer een soort van verbondenheid ? En al met al ben ik er best blij mee. Hey dan drinken we toch gezellig een biertje, ik speel deze illusie maar al te graag mee !
Nu ik weer een tijdje vrijgezel ben, gaat het kriebelen om weer eens te gaan daten.
Maar tegenwoordig heeft iedereen het stik druk, en het meeste contact zelfs met je eigen vrienden gaat via sms, email, hyves, facebook, msn, twitter en weet ik het ! Zelfs die ouwe lui van me kunnen sms-en en mailen, moet toch niet gekker worden !
Vind je het gek dat we druk zijn, we moeten per dag wel 10 internetpagina's openen om te zien of iemand ons iets gestuurd heeft .....
Maar goed, een leuke man vinden dus... prima mogelijkheden via het internet, en tegenwoordig omdat we allemaal zo druk zijn is het zelfs geen taboe meer. Dat komt mooi uit, laat ik dan eens een poging wagen.
Inschrijven, profiel aanmaken, foto erbij, en kom maar op, ik ben er klaar voor. En ja hoor, de een na de ander reageerd.... jeetje... best druk meteen ! Maar 1 uitkiezen en terug antwoorden....
Voor je het weet ben je twee weken verder, heb je die man zijn email, hyves, facebook en tel nummer en heb je via 4 verschillende wegen contact, en gezellig dat het is!
Eigenlijk weten we alles al vanelkaar...
Maarre... hoe zit het met ouderwets gewoon een keer bellen en vervolgens een hapje gaan eten ? En op de ouderwetse manier elkaar leren kennen ?
Hebben we elkaar nu nog wel wat te vertellen als we gaan afspreken, alle belangrijke dingen zijn inmiddels al via de digitale weg duidelijk gemaakt.
Nog een min punt, eigenlijk is de saaiste lul spontaan via mail, maar op het moment dat je hem ziet, kun je het je gewoon niet voorstellen dat hij die leuke, grappige en spontane emails naar je heeft verzonden.
Wat een domper !
Nee, laat mij nog maar eventjes de hoop houden dat ik mijn prince charming ga vinden gewoon in het dagelijks leven !
Een nieuwe baan ? Yes eindelijk, weg uit die sleur, nieuwe ronde, nieuwe kansen ! Na 9 jaar dezelfde "sleur", zou het dit keer fantastisch leuk worden
En dat werd het absoluut, tenminste.... de eerste 8 maanden. Raar hoe snel een mens, of eigenlijk ik dan in deze, dingen zat kan zijn. Heb ik dan toch echt het verkeerde vak gekozen ?
Jaren pieker ik daar al over, maar wat zou dan wel bij mij passen ? De ideale baan, hoe zou die er nou uitzien ?
Overigens geldt dit niet alleen voor mijn baan, ik betrap mezelf er wel vaker op dat ik vind dat ik in een sleur zit. Als een gek ga ik dan maar snel leuke dingen inplannen, concerten, feesten, etentjes en noem maar op. Zolang de agenda maar vol staat !
Ook mijn huis en interieur moeten er zo nu en dan toch ook aan geloven. Hup maar weer de verf kwast tevoorschijn toveren, en rigoreus de witte muur groen verven. He he.. fijn dit.
Het is toch jammer dat ik dit in alle aspecten van mijn leven heb, behalve wanneer het eigenlijk noodzakelijk is.. zoals wanneer ik Prince not so charming heb ontmoet. Waarom kan ik daar niet zo snel de dikke vette streep doorheen zetten en blijf ik daar toch weer veels te lang om heen draaien ?
Waarschijnlijk omdat dat alles behalve een sleur is ?
Ik ben een lees junkie, eigenlijk kan ik bijna alles lezen. Thrillers, komedie's, romans, waargebeurde verhalen, tijdschriften en noem het maar op.
Mijn fantasie kan echter soms flink op hol slaan daardoor. Met name wanneer ik een boek waanzinnig goed en spannend vind, je weet wel zo'n boek die je gewoon echt niet weg wil leggen, en elke vrije minuut die je maar kunt vinden moet je gewoon even lezen. Als je onderweg naar beneden bent, je op het toilet zit, je aan het koken bent of tijdens de reclame van je favo soap ! Elk momentje wordt dan aangegrepen om weer even een bladzijde mee te pikken.
Ja ... slaap gebrek of te laat komen is dan ook voor mij niets bijzonders als ik eindelijk weer eens zo'n boek in handen heb. Ik kan me dan zo inleven dat het net is alsof ik het zelf mee maak. Ik ben de hoofdpersoon uit het boek ! Geweldig vind ik dat, hoezo afspreken met iemand ? Ikke niet, ik zit midden in een spannend verhaal ! En als de telefoon gaat, ben ik helaas eventjes een keer niet bereikbaar.
Gekke is soms als ik met zo'n boek bezig ben, dat ik tijdens en ook als het boek net uit is, mijn eigen leven als een boek beschouw. Alsof ik van een afstandje mijn leven mee maak. Op zulke momenten ben ik ook in staat om alles goed te relativeren.
Helaas kan ik niet op die roze fantasie wolk blijven, en moet ik op enig moment terug de realiteit in. Terug naar de orde van de dag, want mijn huis kan ondertussen ook weer een flinke poets beurt gebruiken, en de koelkast telt slechts nog maar 1 zielig verpieterd tomaatje !
Maar wat kan lezen en vooral je fantasie gebruiken soms toch heerlijk zijn !
Wat is schrijven eigenlijk heerlijk, weer een nieuwe uitlaap klep gevonden ! Hoezo de neiging hebben tot alles kort en klein slaan als je weer eens voor de duizendste keer op je bek bent gegaan? Gewoon lekker alles op papier knallen, heerlijk lucht op, aanrader. Wie weet plezier je er andermans ogen ook nog is mee, twee vliegen in 1 klap.
Uiteraard is het niet de bedoeling alleen maar kommer en kwel te delen, maar ja het leven gaat nu eenmaal in ups en downs, en de mijne de laatste.. uhm... 8 jaar meer in downs... en ok ook dit is weer zwaar overdreven, maar ja zo voel ik het op dit moment nu eenmaal.
Je raakt er overigens zeker wel steeds meer aangewend, en soms ben ik zelfs wel eens bang dat ik straks helemaal geen gevoel meer heb, dat er steeds meer mensen een stukje afpakken en er strakjes niets meer over blijft... Een houten hart, nummer van Van Dikhout, schitterend, is ondertussen wel mijn lijf lied geworden.
Maar als je dan eenmaal die zoveelste teleurstelling weer een plekje hebt gegeven dan ga je gewoon weer vrolijk verder, lol maken met vriendinnen lekker stappen en wederom jezelf voordoen als de happy single, en als maar iemand vraagt zou je niet liever samen zijn antwoord je als op de automatische piloot: Nee zeg, heerlijk zo alleen, geen gezeur en kan doen en laten wat ik wil, nee niks voor mij hoor !!
En zo is het circeltje weer rond. We beginnen weer van voor af aan.
