We stonden al vroeg op het perron van Leutenhol, Saartje en ik, maar verder...geen mens te bespeuren, hoe kon het ook anders. De enigen die Leutenhol aandeden waren pooiers en dealers... maar die kwamen haast nooit per trein. Wie wél af en toe eens de trein nam was een deurwaarder... Marcel was zijn naam... Marcel had de ondankbare taak om vanuit Brussel naar hier te sporen met een aktentas vol aanmaningen tot betaling van schulden. Leutenhol had niemand nog iets te bieden ...het was een eindstation...letterlijk én figuurlijk en had percentsgewijs het hoogst aantal werklozen... waarvan de meesten hun recht tot uitkering al hadden verloren. Het zou hun een zorg wezen.. want ze deden toch nooit open.. want de bel ging niet ..en vooral niet voor deurwaarders. De trein was in aantocht en ik keek nog even achterom... Hotel Astoria zou op advies van de Schepen van Openbare Reinheid later dit jaar nog gesloopt worden; "onbewoonbaar en een ontmoetingsplaats voor schooiers...hoeren...drugbendes... en artiesten die er zelfmoord komen plegen".
Ik hoop dat men ooit eens een schepen van "openbaar toezicht op het geven van onnozele titels aan schepenen" benoemd.
Met het verdwijnen van Hotel Astoria verdween ook kamer 374 en de laatste herinnering aan Johnny, de zanger, waarover ik nog steeds niets had geschreven...of toch bijna niets, ik had nog maar één regel; ' geboren op 15 april 1960 te Leutenhol en er overleden op 23 juni 2010'. Het was tot nu toe het enige noemenswaardige feit . Geboren worden is op zich al geen prestatie en al zeker niet in Leutenhol, en om dood te gaan hoef je ook al geen opleiding te volgen. Het gaat er enkel om hoe je de tijd daar tussen invult. Het is een cliché... ik weet het...maar bij Johnny was het antwoord heel simpel ; Nihil.
Saartje zag er al wat beter uit...haar rechter wenkbrouw bleek gehecht..die waar ze altijd mee knipoogde...dezelfde knipoog waarmee ze melvin van the fisters mee wilde verleiden . Melvin zou haar daarop op het podium hebben getrokken en er een befnummer van 10 minuten hebben gepresteerd.. tot groot jolijt van het publiek ... melvin's lief natuurlijk niet meegerekend. Melvin kreeg het voor elkaar om het publiek uit de kleren te doen gaan en er zijn voorbeeld te volgen...een zucht later was gans de zaal al aan het rampetampen geslagen op het ritme van een drumstel... een basgitaar... en saartje's gekreun." August 18th 2010 - The fisters life at the Ancient Ballroom" was nu al een mijlpaal in de rockgeschiedenis en Saartje's naam zou er altijd verbonden mee blijven, " worlds hottest rock journalist " werd toen geboren.
Ze was ooit nog model geweest en met dezelfde allures bewoog ze haar lange benen sierlijk over het perron...kruiselings... naar de plaats waar de trein was aangekomen. Ik liet haar als eerste opstappen... het was een fantastisch gezicht ...met haar kort geruit rokje en zonder slipje ...dit was Saartje ...en een lauwe wind blies een geur van perzik met de doordringendheid van banaan in mijn neusgaten.
Saartje's pruim was een wonder der natuur ...het was ook haar sterkste wapen en niemand heeft er ooit kunnen aan weerstaan, zefs ik niet. Moest er ooit een Godin der pruimen bestaan dan zou het wel Saartje zijn.
Leutenhol lag intussen al een paar mijlen achter ons, ik vindt kilometers een lelijk woord... en absurd... kilo en meters ...volgens mij totaal onverenigbaar..en zo zijn er nog een paar... water bij de wijn bijvoorbeeld...al even onnozel...want je hebt dan óf troebel water óf slappe wijn...of een slechte relatie... en ik moet géén van allen.
Intussen had Saartje haar laptopje al opengeklapt. Ze had zich komfortabel genesteld en bekeek haar emails. "Weet je Stub..(zo noemde ze me altijd)... dat voorval in de AB met The Fisters?...Ja?...wel..euh...de oplage van Brock is met het tiendubbele gestegen! Wat? Ja...moet je kijken..we staan kwa verkoopcijfers net boven Humo !" Saartje was opeens 'Hot News'. Op de cover van Brock stond ze samen met Melvin in een wel héél ongewone houding...ondersteboven...niet echt handig als interviewer...of geinterviewde...maar het was prachtig om zien ...met een naakt publiek op de achtergrond... zwetend en in alle mogelijke posities... het leek als porno... maar voor mij was dit kunst.
We hielden niet zo van het reizen per trein, niet omwille van de tijdsvertragingen maar omdat het er altijd vreselijk saai was. Niemand die veel zei en als er al iets gezegd werd ging het meestal over voetbal of politiek...of het weer... of het werk, "als werken niet had bestaan dan hadden we geen trein meer nodig en geen auto en geen huis en waren we allemaal gelukkig en niet meer depressief. We zijn allemaal slaven."
Het kwam ooit uit de mond van een vijftienjarig kind die een opleiding kantoor volgde "omdat het zo hoorde" en daarvoor dagelijks de trein moest nemen,het is tot nu toe het zinnigste gesprek dat ik ooit op een verdomde trein heb kunnen voeren. En dan had je nog de treinconducteurs, ik vindt ze niet passen op een trein... en ze duiken ook altijd op in slechtgeschreven verhalen... en je kunt er zelfs de weg niet aan vragen...totáál overbodig.
Op een trein moeten stewardessen lopen met koffie... of thee... of Johnny Walker !...en dan nog liefst in een kort rokje. Straatmuzikanten moet men op de trein zetten en betalen, véél betalen, en niet aan hun lot overlaten in één of ander donker steegje net buiten het station.
"Tickets aub en voeten van de bank !" het drama begon al. De conducteur had zijn intrede gemaakt en Saartje leek niet onder de indruk.
Zonder hem een blik te gunnen en in duidelijke gebarentaal wijzend naar haar laptop liet ze hem verstaan dat ze nog héél eventjes bezig was. "POTEN VAN DE BANK EN TICKET LATEN ZIEN...NU!!" de man verstond blijkbaar geen gebarentaal.
Haar hoofd knikte plots neerwaarts en ze sloot haar ogen ....er hing iets onheilspellend in de lucht...en ik...ik hield m'n hart al vast...
"Kunt u dat laatste nog eens herhalen Mijnheer?...Ja! bekakt kutwijf! Haal je verdomde voeten van die bank of ik sleur je bij de eerste de beste halte met je haren naar buiten... en haal nu die tickets boven of ik je werp je nù meteen uit ! DUIDELIJK GENOEG ? ".
"Ja mijnheer, duidelijk genoeg..aub...de tickets... en je mag nu nog eens zwaaien naar het cameratje daar in m'n laptopje want binnen welgeteld twee minuten zal de wereld weten welke arrogante klootzakken er hun ambt als controleur mogen uitoefenen... mijnheer kent het fenoneem You Tube ondertussen al neem ik aan? "
Het werd opeens stil... ijzig stil ... je hoorde het geluid van de sporen zelfs niet meer. De conducteur z'n gezicht werd nu één met zijn grijs depressief maatpak...hij stamelde nog een paar woorden...maar hield het voor bekeken ...hij zette zich neer op de bank achter ons en barstte in tranen uit...totaal ontredderd..."sorry mevrouw...sorry...we staan de laatste tijd nogal onder druk en thuis gaat het ook al niet meer...zie je..."
"Wel mijnheer je zal nu wel tijd genoeg hebben om na te denken waar het ergens in je leven precies mis ging... koos voor de verkeerde job... en welke klootzak je uiteindelijk geworden bent! Misschien ga je er me later ooit nog dankbaar voor zijn. En trap het nu maar af !
"Stub! effe meekomen naar het toilet aub want ik wil NU geneukt worden ,nu meteen ! " Ze had het altijd voor als ze onder spanning kwam te staan of door iets opgewonden raakte, er was geen houden meer aan ! En ondergetekende mocht weer gaan proeven van één van de mooiste schepsels der natuur, Saartje Gauwvogels... the hottest chick on the planet...de Godin der pruimen...en ik was er niet triest om.
Eind Deel 2.
