onorthodoxe levenslessen De mensheid is een loser, falend voor zowel schreeuwers als zwijgers.
11-12-2013
Fase 1: Vinden van sympathisanten
Mocht iemand deze spectaculaire blog uiteindelijk beginnen lezen, loop dan nog niet weg!
Ik heb een uiterst interessante stelling: zou het mogelijk zijn mensen verder te laten lezen zonder ze direct door te laten hebben dat ze in de eigenlijke zin die ze lezen al om de tuin zijn geleid?
Indien u nog steeds verder leest, jawel, het is dus wel degelijk mogelijk!
Goed, tijd om kennis te maken zeg ik. U ken ik al, een mogelijks simpele ziel die zich na de tweede zin al in mijn bedrog liet wentelen. Of misschien bent u wel de koning van België in hoogsteigen persoon! In dat geval, mn beste Filip, heb ik u toch wel even goed bij de boulettekes!
Mensen die de moeite willen nemen mij verder te leren kennen mogen zich gerust in mijn virtuele salon parkeren en zalig wegzakkend meegaan in mijn verkwikkende proza. Of blijf autistisch naar jullie computerscherm staren, mij hetzelfde.
Mijn naam is jullie allen onbekend. Maar daar komt verandering in. Ik ben arrogant, assertief, intelligent en boeiend genoeg om voor een groot publiek te schrijven. Je zou kunnen zeggen dat ik mijn roeping als schrijver heb gemist, maar daar ben ik nog te jong voor.
Een verstandig mens zou naarmate het verder lezen van mijn net door de schaamlippen geperste blog steeds meer vragen in het hoofd kunnen voelen opdoemen. Waarom lees ik dit? Is dit een zelfingenomen klootzak of doet ie maar alsof? Lees ik hier macho-trouble of rockchick-talk? Waarom voel ik me niet in mijn eer gekrenkt? Waarom ram ik mijn muisaanwijzer niet naar de kloten op het rode kruisje rechtsboven? Waarom wens ik deze even potsierlijke als onbenullige pagina niet naar de verdoemenis?
Op al deze terechte vragen heb ik respectievelijke antwoorden proberen formuleren Hier gaan we;
Je leest dit omdat het goed vindt. Ik ben gewoon een zelfingenomen klootzak. Wat? Je leest hier geen van beide, ik zoek nog naar een naam die mijn schrijfstijl genoeg eer aandoet.
Je voelt je niet in je eer gekrenkt omdat je flink genoeg bent toe te geven dat je helemaal geen eergevoel meer hebt. Je ramt geen muisaanwijzer op een kruisje naar de kloten omdat dit immoreel is (uitgezonderd voor mensen met een maatschappelijk erkend agressieprobleem, uiteraard) .
En je wenst deze groteske pagina niet naar de verdoemenis omdat je lichaam reeds diep vanbinnen het endorfine gehalte stevig aan het opkrikken is zodat we elkaar binnenkort onvermijdelijk terug zullen zien.
Genoeg over jullie, meer over mezelf. Ik houd van schrijven en schrijven houdt van mij. Het schept me groot genoegen jullie in mijn wereld te verwelkomen, de reden is nog te achterhalen.
Zou het zijn om de verveling uit mijn leven te verschoppen? Plausibel is ook de hoop er geld mee te kunnen verdienen. Of is het eigenlijk enkel om iets te mogen betekenen in onze geliefde roze bescheten maatschappij? Altijd maar die vragen. Zijn vragen er enkel om een antwoord te kunnen zoeken? Vragen houden je scherp opdat die ongetwijfeld kritische kijk op het leven niet vertroebelt. Vragen houden je gezond wanneer je die steeds terugkomende steek in je linkerborst ervaart. Vragen houden je zoet als de tijd van zelfmedelijden is aangebroken. Vragen kunnen je een kogel door je kop jagen of je leven redden. Vragen maken ons mens.
De drie puntjes staan er overduidelijk om jullie de tijd te geven even stil te staan bij de spontaan ontsproten les filosofie. Hoe het ook moge zijn, ik kan jullie nu wel toevertrouwen waarom ik ervan geniet een keutel van mijn wereld in die van jullie te dumpen.
1) Het is één van mijn vele dromen woorden te kunnen plaatsen waardoor ze plots een traan of een glimlach waard zijn.
2) Mijn schrijven kan beschouwd worden als een instrument ter jullie beschikking slash ontspanning.
3) Ik ben een beetje mesjogge.
Laat deze drie niet-te-stoppen redenen overtuigend genoeg zijn jullie leeghoofden in de nabije toekomst verder te mogen vullen met nog meer onwaarschijnlijke weetjes, gepersonaliseerde opbouwende kritiek, diepzinnige redevoering, onconventionele scheldtirades en een paar vunzige details over mezelf.
