Sinds enkele maanden ben ik begonnen met een spreektherapie in Gent. 

Tijdens een van de eerste sessies lieten ze me kennismaken met de zogenaamde 'Stotterijsberg'.

Je ken het stotteren eigenlijk vergelijken met een ijsberg, bij sommige is die groot, bij anderen wat kleiner. 

Het punt is dat het stotteren dieper en verder gaat dan het waarneembare, het zichtbare voor de buitenwereld. 

Stotteren wortelt zich vaak tot diep in iemands leven, soms kan die invloed op een persoon zo groot zijn dat het enorme delen van iemands leven bepaalt.

Dit onzichtbare gedeelte bevindt zich onder het wateroppervlak.

Sommige mensen slagen er zelfs in het zichtbare gedeelte van de ijsberg geheel te verdoezelen, maar worstelen daarentegen wel met een buiten proportionele ijsrots onder het water. 

Ik probeer nu om die hele ijsberg te laten smelten, beetje bij beetje. Niet alleen het zichtbare, maar ook al de rest.

Enkele voorbeelden uit mijn dagelijkse leven zijn dat ik vaak geen cola bestel (vanwege de harde C), en bestel in de plaats gewoon water. Soms komt het ook voor dat ik op restaurant de gerechten eruit kies die gewoon makkelijk uitspreekbaar zijn, in plaats van te kijken naar wat ik eigenlijk lekker vind.

Zo zijn er nog tal van voorbeelden die ik kan aanhalen, maar die bespreek ik liever een volgende keer :-)

Misschien een leuk ideetje: plaats in de reacties een eigen stotterijsberg met expliciete situaties hoe het stotteren jouw leven beïnvloed heeft.

Groetjes!!!

-Sennieboy-