Ik ben Pieter-Paul Boon, en gebruik soms ook wel de schuilnaam BolzBolz.
Ik ben een man en woon in Gent (het Vlaandernland) en mijn beroep is Student & Ondernemer.
Ik ben geboren op 23/12/1991 en ben nu dus 33 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: muziek en fotografie, en in mijn vrije tijd de fantasie de vrije loop laten.
StoryKlass
Er waren eens ooit...
07-01-2012
De Troubadour
Eerste deel van een 15-daags kortverhaal over twee wel zeer aparte individuen.
Figuren: -Jacques, de grote
°Jaak, de kleine
- Lichtzinnig noem je mij?!
° Ja lichtzinnig en gewoonweg dwaas!
- Aha als ik een dwaas ben hé dan ben jij...euh dan ben jij...
° Ja dan ben ik wat...? Kan je nu plots niet meer spreken ofzo? Pff idioot..
- Varken!
° Wat? Varken?? Hahaha dat is zelf niet een echt scheldwoord. Je bent niet alleen dwaas maar ook gewoon dom.
- Stop het Jaak! Het is genoeg geweest, ik smeek je!
° Goed, maar jij moet toegeven dat ik de "baas" ben...
- Ok, jij ben euh... het "baasje"
° Hoezo "baasje"??!!
- Wel ik kan je toch bezwaarlijk een "baas" noemen met dat gestalte van jou...?
En zo ging het maar door en door, de zoveelste eindeloze discussie tussen groot en klein. Jacques en Jaak, ere-troubadours in een wereld waar woord en muziek nog zelden worden geapprecieerd. Waar frivoliteit als nodeloze tijdverspilling beschouwd wordt en vreugde soms ver te zoeken is. Ridders van de lachspieren op queeste, dat waren ze! Een queeste waarvan ze het einde niet konden voorspellen.
Maar zoals dat met alles gaat, was voor het grappige duo niet altijd alles van een leien dakje (van een houten dakje zou beter zijn, ze leefden namelijk in een blokhut ergens in Lochristi) gegaan. Jaak bijvoorbeeld was in een ver en duister verleden ooit een wiskundeleerkracht. Vol passie en hartstochtelijk onderrichtte hij zijn klassen in de kunsten van de metrische stelsels en het gevierkantswortel en dit met de nodige dramatiek om die rusteloze puberale hormonenbommen toch maar bij de les te kunnen houden. Maar het mocht niet zijn want, een na een sloegen zij de hand aan zichzelf, archimedes ten spijt. Hij verliet de school, tempel der wijsheid, met neergeslagen ogen, een gebroken man. Hij had gefaald.
Het leven van Jaak werd de spreekwoordelijke strijd: de passie, de hartstochtelijke vlam doofden. Stil. Uren en dagen zat hij voor zijn raam, de wereld ging letterlijk aan hem voorbij -aangezien hij langs die ene weg die de gemeente Lochristi rijk is woonde- terwijl buiten kinderen, auto's, bussen, driewielers en af en toe een enkeling die het in zijn hoofd had gehaald om op een eenwieler -waar koop je dat zelf- te rijden, langsreden.
