Vandaag een drukke dag. Eerst wachten op ons ontbijt,dat na uren pas kwam. En bleek enkel een beetje fruit te zijn. 2 schijven ananas en 3 stukjes banaan. Daar moet ik van recht blijven? Tegen 10u30 trekken we naar een zeer speciale boom! Een Ficus, hij is wel 40 meter hoog. En je kon erin klimmen tot 30 meter hoog. Mijn Liefje was hier al naar toe geweest. Ze had toen een stukje van deze stam bij voor mij. En nu zitten we samen in de top. Hoe geweldig is dat wel ni. We moesten eerst door een bosje. Niet verwacht hier zo een grote boom tegen te komen. Als ik toe kwam stond ik perplex hoe vet die boom wel was. Zo groot en helemaal hol. We hebben er een tijdje ingezeten. Zo gezellig en wat een mooi uitzicht de wind door ons haar. Zalig genieten! Eens terug maken we snel ons eten. Ze komen ons halen voor te zipline 13 kabels waaronder 2 superman. Zipline word je aan u buik vastgemaakt en zit je rechtop. De superman word je aan u rug vastgemaakt en vlieg je werkelijk als een vogel door de lucht. De superman is de langste van centraal America 1570 lang. Dat was zo geweldig! Ongelofelijk bangelijk wat een gevoel van vrijheid! Eindelijk is kunnen voelen wat een vogel voelt. Niet te beschrijven! Maar de grootste KIK was de tarzanswing! HOWJO een vrije val van mega hoog. Dat gevoel kan ik niet beschrijven de adrenaline zit nog in mijn bloed. Ik denk dat ze mij tot in parijs hebben horen roepen zolang als ik slingerde. Toch zou ik het direct opnieuw doen! Was wel even vies als ze het poort je open deden, en dan nog een duw geven AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA maar de pret was van korte duur,spijtig. Thuis hebben we weer weinig tijd. Nu komen ze ons ophalen voor de nacht tour. Maar we hebben geluk. We hebben 2 tarantoelas gezien. Zwart met wit en zwart met oranje, was heel mooi. Ze kunnen tot 20 jaar worden. Er is een soort wesp die in het hol vliegd. Dan op het achterste deel steekt en een eitjes legt. Als de eitjes uitkomen beginnen ze de spin op te eten langs binnen tot die niet meer kan bewegen en sterft. We hebben nog een banaanspin gezien die zijn ook dodelijk voor de mens. Die tasten u hersenen aan zodat die uitgeschakeld worden. Echt grelliger. Ook een zwarte schorpioen, ze zat vol baby's op haar lichaam. Ze draagd die 2 weken mee. Erna verveld ze zoals een slang. Van deze kan men ook dood gaan als men er allergisch voor is. Het probleem is dat niemand dat van te voren weet. Ook een toekan een nachtegaal wasbeer en een uil vlak boven ons. Hoeveel geluk hadden we wel ni. De gids tilde een soldaat mier op en nam een stok. Daar lied hij de mier in bijten de stok bleef hangen! Dat was ongelofelijk,hoe sterk is een mier wel niet. Een mier (koningin) kan 12 jaar worden. Ook een luiaard kwam op ons pad. Ze zeiden dat die mega groot was. Prachtig! Ze had een baby bij. Dat was zo schattig, ongelofelijk! Ze kunnen 30 jaar worden en zijn 1 jaar in verwachting. Vanaf hun 3 jaar zijn ze vruchtbaar. Ze leven appart,ieder op zich. 1 keer in de week komen ze naar de grond om te kakken en te plassen. Dat doen ze voor de vijand dat die minder spoor hebben van waar ze zitten. Echt slimme dieren. ook kruipen ze steeds tot het uiterste om verse bladeren te eten. Anders zit er teveel gif in. Oude bladeren bevatten veel gif. Ze zijn zo traag omdat ze enkel bladeren eten. Grappig. Nog een klein kikkertje maar zo sterk. Ze komen als een kikker uit het ei. Deze zijn aan het uitsterven door opwarming van de aarde. Dus gebrek aan water. Er steeds minder regen valt. Dus deze zwemmen in het ei. Maar als er geen regen is , is er minder vocht in het ei en worden ze niet geboren. Een speciale hagedis hebben we ook gezien. Dat zijn de enige dat hier kunnen overleven. Ze kunnen tegen de kou van hier maar zitten wel hoger in de bomen voor de warmte. We hadden veel geluk op onze tour. Nu ben ik het schrijven meer dan beu. Het was een super dag !

Rond 10u zijn we vertrokken naar het hoogste punt van Monteverde. Overal is het zo mooi. We zitten midden in de jungle. Maar de saaiste weg ooit. Een weg waar we niks op zien. Enkel bomen waar we niet door kunnen kijken. We hebben wel een Racoon gezien. Dat was wel leuk. Helemaal boven komen we uit tussen de TV antennes. Genoeg stralen opgedaan voor een heel jaar. Mannen dat daar aan het werken waren vroegen of we er ook in wilden kruipen. Even later stonden we boven in de paal. Dat was wel echt cool ! Veel wind, we zaten echt in de wolken. Anders ook maar das in de wolken van liefde! We hebben dezelfde saaie weg moeten terug doen. Het was wel enorm stijl! Maar das een goede oefening voor morgen. Nu vandaag doe ik niks meer dan nog een spelletje spelen met mijn Liefje!

We reizen weer van teen naart ander. Met een tussenstop in Tilaran. Daar lopen we een klein mini marktje binnen. We stoppen bij een vriendelijke schoenmaker. Hij vond ons zo sympathiek dat hij mijn sandalen gratis gemaakt heeft. Was echt nen toffe man, die zijn job met heel veel liefde en plezier deed. Dan hebben we onze eerste bonen gegeten met een saus van China. Ik rook het al als ik binnen kwam. Dat achtervolgd ons toch. We hebben nog een bus verder genomen naar Monteverde. Hier zijn we op jacht gegaan naar de chocolade! Daar zit ik nu al zolang op te wachten. Sinds we vertrokken waren op de plaats waar wij de chocolade zelf mochten maken. En nu zien we hier een bord staan. Chocolade tour! We hebben ver moeten lopen om de winkel ervan te vinden. Maar was de moeite meer dan waart! Amai goed dat het was! Toch kon het ni helemaal tippen aan die wij toen gemaakt hadden. Dan zijn we nog naar de vele winkeltjes geweest. En de kerel van hier is nog in het centrum melk gaan halen voor mij. Nu kan ik goed slapen met mijn melkje.

Vandaag reizen we van Los Chiles naar Fortuna. Hier nemen we 2 bussen voor. De laatste bus zijn we vergeten te betalen. Echt per ongeluk. Maar das goed voor ons budget e. Vanaf dat we de grens zijn over gegaan is het weer al hard veranderd. Vandaag kou en regen. Daarom is het hier veel groener. Het regenseizoen is begonnen! O nee e ! Maar wij zien wel bruiner dan de mensen van hier. Hopelijk gaat onze kleur ni te snel weg. Vandaag hebben we nog is kunnen koken. Nu zijn we weer 2 lookteentjes bij elkaar  . 

Vandaag is het toch gebeurt. Uschi en Djuran gaan samen een andere kant op dan ons. We gaan nog samen ontbijten gezellig in een kopiecenter. Grappig maar het is goedkoop en lekker. Al 3 maanden en 17 dagen rijst met bonen. Soms tot 3X op een dag. Ik heb er de smaak goed van te pakken. Dan nog naar de Pali. Das een goedkope winkel van hier. Want Costa Rica is duur. Wij gaan Uschi en Djuran uit wuiven. Dat was ni leuk. Maar we zien haar snel weer. Wij trekken met de bus naar de boot. we spelen een spelletje op de bus en vallen als een blok in slaap. Dan stappen we over op een boot en varen we zo Costa Rica binnen. Met een boot de border over. Das leuk,nog nooit gedaan. De route is heel mooi, amai! Onderweg hebben ze op de boot de Nicaraguaanse vlag binnen gehaald en de vlag van Costa Rica buiten gehangen. Dat was wel grappig. Maar dit was wel de saaiste border. Na de border moeten we te voet verder. Door het centrum van 50 huizen bwvs. Je ziet toch een groot verschil. Ze zijn hier veel rijker. Ze hebben zetels interieur dikke auto's. Echte huizen ook proper. En ze lachen veel minder. Ja hier lijken ze minder gelukkig en meer gehaast. Maar we kunnen nog ni veel zeggen op onze eerste uren. Enkel dat het hier stront duur is. 3€ voor een brood. Ja nu gaan we onze sneden tellen. Enkel de bussen zijn goedkoop. Nu ga ik genieten van onze kamer van 3 op 3 van 7 dollar.

Wat een dag. We zijn in de morgen gaan winkelen. Heb een nieuw bloesje woehoew! Op internet vinden we Arcas terug! Ze gaan 17 spidermonkeys vrijlaten en 79 papegaaien. Ik moest huilen als ik het hoorde zo blij! Dit zou in juni gebeuren. Ondertussen zijn ze verhuist naar de laatste kooi voor ze naar het wild gaan. Met de vogels heb ik gewerkt! Wat een geweldig gevoel! Nu zijn we halsoverkop aan het zoeken geweest voor een vlucht naar daar. Heel onze planning overhoop. Want hadden net 5 min ervoor een mail gestuurd naar een ander vrijwilligers werk met dieren in Costa Rica. Dus groot dilemma wat we nu gaan doen. Normaal vertrokken we vandaag naar Costa Rica, nu dus ni. Nog maar is door de winkels gelopen, in de schommelstoel gaan zitten. Met als gevolg een wandeling gaan maken naar het beruchte park. Er staan 3 bomen,maar het staat in de gidsen bekent als koppels die er komen kussen. En dat was zo nog ook. Het was een scheet groot. Dan zijn we verder gewandeld het stadje uit. We  komen langs een speeltuin met rommel in het rond. We lopen binnen en beginnen met de mensen te praten. Een oudere man en kinderen. 1 meisje was denk 16 of 17 zeker ni ouder dan 18. Ze had er 2 kindjes bij. 1 van 5 jaar en nog 1 van 16 maanden. Mijn Liedje was bezig met het kleine meisje van 16 maanden. De oude man zege, wil je haar hebben? Neem ze maar mee. We lachte er wat mee. Na veel blablabla is dit dus de vader van de kinderen. Das toch echt erg! Ziek! We zijn dan verder gegaan naar de rivier. Het leek mooi maar als je de rivier volgt zag je een ander riviertje komen vanuit het stadje. Een klein water valletje daar stond zoveel schuim op dat heb ik nooit gezien. Een meter hoog zeker, en wit net badschuim. Het water zag zo blauw! Een beetje terug waar de rivier samen komt zag het vuil wit. Daar was het bijna stilstaand water en was het dus gemengd. Vreselijk is dat. Je mag er absoluut niet in zwemmen. We hebben achteraf gehoord dat er gif in het water zat. Maar daar verschieten we ni van. Voor de rest hebben we niks meer gedaan dan overwegen wat we gaan doen.

We zijn al goed ingeburgerd, in België lopen we met een paraplu voor de regen en hier voor de zon. Veel te warm hier, we kunnen het ni meer uithouden van de hitte. Gisteren zijn we nog is naar een kerk geweest in de avond. Man die was geweldig goed. Ik moest bijna huilen zo goed. Als je hier slecht gezind bent ga je gewoon naar de mis en het is zo over. Daar werd gezongen en gedanst. een heel koor vooraan, en de drummer. Het was geweldig! De kerk was zo vol dat ze stoelen moesten bij zetten. 1 meisje was aan het huilen. Iedereen die wil mag naar voor komen en iets vertellen over zijn leven. Problemen enz, dat vind ik wel tof. Iedereen word erbij betrokken,wat geweldig toch. Dan zijn we iets gaan eten en een man kwam naar ons toe. Hij begon te vertellen over hoe de naam Nicaragua ontstaan is. Het noemde eigenlijk eerst Nicarau dat was de naam van een indiaan die belangrijk was. Dit betekend drijvend land. En dit komt door de vele vulkanen. Die holen maken onder de grond , en zich daarna vullen met water. Maar toen zijn de Spanjaarden gekomen en zij hebben dit veranderd naar Nicaragua dus betekend land op water. Het ging ook over de politiek FSLN deze partij is zeer goed voor iedereen. Boeren krijgen allemaal 1 of meerdere dieren bij of planten bomen. Ze beschermen de stammen die hier nog leven. Hij geeft zo iedereen rechten. Geeft geld aan gemeente die het nodig hebben. Enzo..... Wat ik mij dan wel af vraag is , van waar dat geld blijft komen? Ze krijgen veel van Venezuela. Olie krijgen ze bijna gratis van hen inruil voor bananen? Ze betalen wel een beetje belastingen maar zal ni veel zijn. Nog iets anders, vele mensen komen hier in Pearl Keys in de rivier (meer) vissen. Omdat ook hier de rivieren aan het leeg raken zijn. En wat er dan nog zit van vis mond uit op het meer hier. Zo erg. Nu als ik gaan duiken was is er iets verschrikkelijk gebeurt. Opeens zegt iemand tegen mij. Wil je de hamerhaai zien? Ja natuurlijk! Toen zei hij ga maar in die boot kijken ze hebben net de laatste gevangen van die er hier nog zitten. Ik was helemaal van mijn melk. Wist totaal ni wat er gebeurde, en of het waar was. Ik zeg ik wil ze enkel zien wanneer ze in het wild zijn. Thuis vertel ik het tegen mijn Liefje. Ze zegt misschien heb je het verkeerd begrepen. Maar Djuran had er ook wat van gehoord. Dus Julieke en ik zijn dit nog is gaan navragen. Maar het was zo, het zouden de laatste geweest zijn hier in dit deel van de Caraïbische zee. Hoe kunnen ze zoiets doen. Waarom laat die goede ??? Regering dit toe! Geld? Het is voor te huilen en nooit te stoppen. Laten we hopen! Wat de regering nog doet is veel undercover mensen , toeristen drugs proberen te verkopen. En zodra ze kopen gaan ze hier de gevangenis in. Vele hebben aan ons ook al gevraagd of we niks wilde kopen. Ze zijn zo vriendelijk je weet dus nooit. Wie weet zat er daar ook 1 of meer tussen. Gelukkig houden wij ons er ni mee bezig. Maar de undercovers trekken nu van de hele beruchte plaatsen naar de kleine mensen. Daar bedoel ik mee. De Spanjaarden die vroeger naar hier getrokken zijn voelen zich beter dan de mensen die eigenlijk echt van hier zijn. Zoals de miskito en Rama en vele andere stammen. Ze dwingen bijna de mensen om te kopen, stoppen het zo goed als in hun handen. En dan steken ze die ook de bak in. Hoe verschrikkelijk is da ni! Man hier is veel meer aan de gang dan wij weten. Deze man wist echt veel maar mocht niks vertellen. De drugs hier is abnormaal veel in het rond. Het is hier zotter dan ik dacht. Maar als toerist zie en merk je da niet e. En wij maar denken dat alles goed gaat. Vandaag moesten we vroeg op de bus vertrekt om 5u. We trekken nog met zijn allen naar Rama,daar gaan we splitsen. De weg lijkt een beetje op Mongolië. Ook hobbelig,dit tot 9u. Dan beslissen ze toch om allemaal naar Juigalpa te gaan. Dus we blijven weer wat samen. Deze bus duurde ook weer uren. Hier in het stadje zijn we gaan winkelen omdat het hierna duur word. Maar we hebben niks gevonden. Morgen nog is. Nog een wereldramp staat te gebeuren. Gehoord van uit België. Nu willen ze in Brazilië de grootste dam ter wereld bouwen. Brazilië en China strijden tegen elkaar op economie wie het sterkst is. China heeft net de grootste gebouwd. Dus nu gaat Brazilië in de jungle meer dan 5000 hectaren afdoen. En er zouden rond de 17.000 stammen moeten verdwijnen. Alle stammen die er leven moeten weg. Anders gaan ze dood door de vervuiling van de dam. Het ergste is dat ze eigenlijk genoeg dammen hebben maar die laten ze allemaal maar op 20 of 25% draaien. Ze doen dit puur voor te concureren tegen China. Hoe verschrikkelijk erg is dit wel ni! De mensen waren aan het huilen toen ze het nieuws vernamen. Al de dieren die er zitten gaan uitsterven want geen plaats meer. Ze trekken waarschijnlijk naar de dorpen steden waar ze een gevaar vormen omdat ze honger hebben want ze hebben geen eten genoeg meer en plaats te kort. Vissen zullen nog sneller sterven. Ze kunnen niet naar de plaats om hun eieren te leggen. De groene long van de wereld is aan het verdwijnen! Niemand houd hen tegen niemand slaat alarm. Wat scheelt er toch met de mensen! Wat moet er nog gebeuren in de wereld vooraleer er mensen aan de alarmbel trekken. Beseft niemand nog iets!? Blijft iedereen met oogkleppen lopen!? Ik denk dat ik zot ga worden.

Zo vroeg op. We trekken vandaag naar de Paerl Keys Dat zijn mini eilanden in midden van de open zee, waar niemand op woont of 1 of 2 mensen. Als het seizoen van de kreeft is  komen er wel mensen tijdelijk wonen. Nu is het geen seizoen. Toch gaan we proberen van langs daar terug naar het vaste land van Paerl Keys te gaan. Dat gaat spannend worden. We proberen daar te overnachten. Mijn Liefje en ik hebben geen eten bij. Ik ben ook nog water vergeten. Dat begint al goed. Het ene eilandje is een wit strand met 3 palmbomen op. Geweldig! Als we vertrekken keren we al snel terug,onze boot is aan het zinken. We zijn op een iets grotere boot overgestapt. Als we de eilanden zien komen worden de golven zeer hoog. We horen onrust. Maar we zijn goed toe gekomen bij het eerste eiland. Hier woonde een Amerikaan maar zijn huis was jaren geleden verwoest door een orkaan. Dat waren ze nu aan het opruimen. En er stond nog een klein huisje verstopt ook. We vinden zoveel kokosnoten,ik ben zo blij want hier moet ik het tot morgen mee doen. Ik kan het niet uithouden van de zandvlooien, word levend opgegeten. Uschi is met de werker gaan praten. Hij zou ons wel naar het vaste land willen brengen. Ik zo blij want met de vlooien was echt ni te doen. Wij trekken door naar het volgende eiland. De boot heeft 2X panne onderweg. En er zwom een grote haai langs de boot. Amai da was een beetje grellig! Ben blij dat ik ni met deze boot tertug ga. Ook op dit eiland is ne Amerikaan aan het bouwen. Een kasteel van een huis. Hij laat dit bewaken door een ventje van hier. Die hier alle dagen alleen zit. Nog een ander bootje gaat ons nu wegbrengen. Hij verteld ons dat nog eilanden zijn opgekocht door allemaal buitenlanders. En die zetten er allemaal een kast van een huis op. Vind dat zo erg. Zijn mini bootje op open zee is soms wel akelig want de golven kunnen hoog zijn. In midden zee komt er een speedboot naar ons toe gevaren. Willen die niet overstappen op mijn boot? Vraag hij aan onze chauffeur ze waren helemaal opgefokt. Wij ni weten wat er aan de hand was een beetje van stuur. Zegt onze chauffeur dat dit drugs bootjes zijn en onderweg toeristen zoeken zodat ze ongezien kunnen binnen varen. Wa was da weer. Terug in Pearl Lagoon aangekomen is het mi makkelijk een Gistel te vinden. Er zijn dit weekend de belangrijkste wedstrijden van het jaar aan de gang van baseboll. Na ons eten zijn Uschi Koran en ik gaan kijken. Amai wat een wedstrijd das iets anders als bij ons ze. Het waren maar 7 inings omdat het 10-0 was. Spijtig.

Dag 276-13april2013

Onze laatste dag samen met Uschi. We gaan met een uitgeholde boomstam met motortje naar de andere kant van het open meer die uitmond in zee. Onderweg varen we langs de rand van het meer waar iedereen jong en oud in het water zit om slakken te vangen. Dit is echt om te overleven. De families hebben anders echt geen eten. Maar ze zien er wel allemaal gelukkig uit. Maar we hebben al ondervonden dat schijn hard bedriegt. Als je de verhalen hoort van wat er soms gebeurd. Zo had een vrouw eens verteld dat ze een zoon van 18 heeft. Die zit nu in de gevangenis. Omdat hij een meisje beslaan had. Hier is de wed dat als je een vrouw slaat je voor 15 jaar in de gevangenis beland en een geld boete van 10 000 dollar. Nu hij kende die vrouw eigenlijk niet. Ze had hem gewoon aangewezen omdat ze geld nodig had. Maar de jonge bracht het geld binnen voor heel de familie. Hij was de oudste, ze hadden geen vader meer. De moeder was mager geworden omdat ze nu dagen zonder eten zit,en als ze wat heeft geeft ze het aan de kinderen. Eerst dachten we amai goeie wed. Maar als je dit dan hoort. Het word niet eens onderzocht of het wel waar is. Het boot tripje  is erg spannend,het water zo wild en zien geen einde in zicht. We zijn bijna 2u onderweg naar ons 1ste dorpje Orinoco. Ook hier is het super gezellig. Ze wonen wel dicht op elkaar en de mensen zijn iets donkerder. Spijtig dat we niet lang in dit dorpje gebleven zijn. Het was ook echt super klein. We varen verder naar een ander dorpje Kakabila. Hier nog veel mooier en veel rustiger. De mensen wonen veel verder uit elkaar. Maar ook dit dorpje is mini klein. Maar de baseboll leeft overal even hard. Ook hier moesten we dringen verder want de man die met ons mee ging had veel haast voor naar de wedstrijd te gaan kijken. Dit weekend zijn zeer belangrijke games. Voor de kampioen van het land. Zo spijtig dat alles zo snel moest dat we niet met mensen van daar konden praten. Echt erg. Als we terug zijn spurten we naar de wedstrijd. Behalve Julieke, die interesseert zich daar ni in. De wedstrijd laaide hoog op,mensen beginnen te dansen. Geweldig om is te zien. Op de avond ga ik mijn melkje halen. Uschi en ik. We komen Wilson tegen,de man die met ons de toer deed vandaag. Hij was goed beschonken,maar hielp ons direct. We kennen hem nu al een beetje. Ik vertrouwde hem nooit. Nu dacht ik,misschien moet ik mijn mening herzien. Maar was nog achterdochtig. Toen zei hij,kan je mij 500 Córdoba geven je krijgt mijn horloge en dan geef ik je dat morgen terug. Uschi zei , ik denk dat het voor u tijd is om naar huis te gaan. Hij zei ik ga jullie iets vertrouwelijk zeggen. Ik heb hier een meisje leren kennen en wil daar mee dansen. Ik zeg voor dansen heb je geen geld nodig. En je hebt thuis een goeied vrouw zitten die voor u werkt en nu op jou zit te wachten. Ja das waar zegt hij. Ik zie men vrouw graag,maar nu. Ik onderbreek en zeg, ja deze is maar voor 1 avond zeker. Ja juist zegt hij kei blij. Wij in koor dit steunen wij echt niet daaaag. Oké oké zegt hij geef dan even 20 Córdoba. Dag Wilson! En we zijn naar huis gegaan. Hier zijn de mannen echt nog van zij mogen meerdere vrouwen hebben en de vrouw mag niks. Thuis heeft Uschi, Julieke overhaalt om nog 1 dag te blijven. Ze voelde niet dat dit onze laatste dag samen was. Julieke vond dit direct oké. Maar mijn gedachten stonden al op Costa Rica en wou echt door. Maar ze haalde het onderste uit de kan om ons 1 dagje langer te laten blijven. Ze had een kokosnoot voor mij gemaakt en opgeschreven. Aub blijf 1 dagje langer amiga. Ja daar kon ik dan ni nee tegen zeggen e. Dus zullen we morgen wat drinken. Wat hou ik toch echt ni van afscheid nemen!

Dag 277-14april2013

We willen Rabby goeie dag gaan zeggen en samen met hem naar de kerk gaan. Maar wie staat ons op te wachten op de hoek van de straat. Wilson! Volgens ons is hij hier bij dat meisje blijven slapen. En nu heeft hij ons nodig om terug naar zijn dorp te gaan. Zodat zijn vrouw niet achterdochtig word,en hij zo gezegd bij ons is gebleven. En over een uurtje gaat hij naar de kerk of hij een heilige is. Man wat een 2zak is da. Bij Rabby krijgen we direct een kokosnoot en hij maakt zich klaar voor de kerk. We zien dat zijn vader de mis geeft. Hij is een hulp pastoor. Ja hier moet de pastoor ook een vrouw hebben. Omdat zijn kleren allemaal proper en net moeten zijn. Zo vreemd, maar misschien wel beter dan bij ons. In de kerk maken al de mensen vooral de kinderen zich op hun mooist. De chike kleren van de tijd van vroeger. Elke week moeten ze iets leren van uit de bijbel en dit dan voordragen in groepjes vooraan in de kerk. Erna zingen ze nog een eigen gekozen lied van de kerk. Hier word geloof er echt in gedrild. Ook iedereen mag antwoord geven als de pastoor aan het spreken is. Maar er word ook veel gezongen dan is er echt sfeer iedereen danst en zingt en klapt mee. Soms speelt er een stereoketen en een echte drummer. Hoe geweldig kan een mis zijn. Als de mis zo bij ons gegeven werden zouden de kerken veel voller zitten. Na de mis ga ik direct terug naar het andere dorp om de baseboll te kijken. Ben net op tijd om de laatste game te zien. Het ging er een paar keer heel spannend aan toe. 2 mensen zijn uit de tribune gegooid om dat ze hevige ruzie zochten. Maar de Caraiben hebben weer gewonnen. Alle wedstrijden hebben ze gewonnen. Vorig jaar waren ze ook al kampioen. 1 homerun hebben we gezien. Dat was wel de moeite. Ben heel blij dit hier mee gemaakt te hebben. Dan heb ik thuis mijn was gedaan. En sevens gaan we dus echt iets drinken voor het afscheid.

Goed geslapen dicht bij elkaar. We maken ons rustig klaar om naar het strand te gaan. Amai wat een mooie heldere zee! Ni normaal,geen afval op het parelwitte strand. Enkel wij waren er met ons 5. Ja nog 2 die we hadden leren kennen op de boot. Na een paar uur af en toe hier en daar nog iemand. Maar het was zo zalig hier toe te komen. Mijn liefje en ik gingen eten. Even later kwam Uschi en we wouden terug gaan snorkelen. We zagen al onze spullen waren weg. Dit op 10min tijd. Uschi haar snorkel mijn Liefje haar sandalen en mijn nieuw snorkelgerief mijn nieuwe sletsen en mijn nieuwe badmuts. Echt zo erg. We zijn direct beginnen zoeken. De militair dat we tegen kwamen hebben we alles verteld. Die hebben direct rond gevraagd. Een witte auto zou het mee hebben. Ze hebben er direct 2 militaire op ne brommer achterna gestuurd. Maar toelaat. Ze zijn wel naar de politie geweest voor ons. Wij moeten morgen gaan. We hebben nog lang gepraat met die man. Ze hadden recent een drugs vangst gedaan van 5ton. Hier zijn ze hard bezig met zoiets op te sporen. Hier de zee is het grote transport kanaal tussen Colombia en de US. We zijn nog gaan zwemmen rond een gezonken schip je. Daar konden we een paar vissen zien. De rest was altijd zo helder en niks te zien. Aja 1 haaike heb ik gezien. Op onze blote voeten zijn we dan terug bewandelt. Na de mooie zonsondergang. De zon zo een rode grote bol, geweldig. Nu zitten we in een mini restaurantje te eten. Het lieve meisje van de boot kwam hier toevallig voorbij. En is nu gezellig bij ons komen zitten. Ze heeft vele interessante verhalen bij. Wij gaan sevens nog gezellig een chipske eten en knorren.

Om 4u15 zijn we opgestaan. Amai dat deed pijn. Om 5u komen we bij de boot aan. Mijn Liefje en ik zijn voor de poort nog op ons matje gaan liggen. Want hebben gehoord dat de boot tussen 6&7 zou komen. Om 7u komen er nog mensen die zeggen de boot komt om 9. Ondertussen zitten we al bij de militaire aan tafel. We merken al dat we veel te weinig eten bij hebben. Het wachten duurde wel eeuwen. Maar we hebben ondertussen goed kunnen lachen met 2 kwieten die yoga deden. Ze hadden hun eigen dingen verzonnen en maakte er rare geluiden bij. Man da was belachelijk. En de ene was dan nog nen hele grote lang magere slungel denk 2m20 of 30. Tegen 12u30 mogen we op de boot. Achter de koeien en varkens. Nooit zo een groot varken gezien,wa was da. We hebben dus voor niks in de nacht zo vroeg opgestaan. We hebben 7u30 gewacht. De boottocht duurd ook langer dan ze zeggen. Zijn rond 18u aangekomen in Cornislands de grote. De boot viel ni zo goed mee voor iedereen. Het lieve meisje van op de boot zoekt mee een goedkope hostel voor ons. Mijn Liefje en ik zijn te moe om nog te douchen. We vallen als zakken op het bed. Zo een dag niks doen dan wachten is zo vermoeiend. Mijn Liefje en ik slapen in 1 klein persoonsbed zo blijft het een beetje betaalbaar. En is toch zo gezellig dicht bij elkaar e.

Niks te vertellen vandaag. We hebben inkopen gedaan want op de korns gaat het heel duur zijn. Uschi was terug iemand tegen gekomen van Rama. Hij was zo dronken als wa. Dan hebben we in Bluefield rondgehangen tot we de boot moesten nemen. Om 15u zijn we naar Bluff vertrokken. Daar hadden we een mooie grote hostel met uitzicht op zee en over het dorpje. We hebben er nog rond gewandeld en de elektriciteit was uitgevallen. Je hoorde iedereen roepen. Julieke en Uschi zijn nog naar de mis geweest. Ik ging ni mee. Ik word daar bang van hoe ze die hier geven. Ze hebben wel een daverend applaus gekregen. Dan zijn we gaan slapen want moeten om 4u op om de boot te nemen. Zeggen wel allemaal iets anders. De 1ne zegt 2u de andere 4u de andere 6 dan 7 nog 8 of 9. Frustrerend.

Op de morgen moeten we nog naar de winkel en de bank. Want op de kleine corn is het nog duurder en er zijn geen banken. Op de middag zijn we vertrokken. We hebben veel geluk met de hostel. We betalen maar 5 dollar per persoon. We hadden eerst gehoord 10 per persoon zou de goedkoopste zijn. Maar we slapen wel met 3. Op het eiland zijn we nog gaan wandelen. Hier zijn echt mooie plaatsen. Amai waar we nog helemaal alleen waren. We proberen langs de kant rond het eiland te gaan. Uschi vind een kokosnoot, die kloppen we met een steen open en eten we dan met veel smaak op. Super gezellig. We moeten verder over de rotsen soms door het water. We vinden hele mooie schelpen. Ik had een super grote gevonden. En mijn Liefje vind een snorkel met bril. Wat de zee toch allemaal kan brengen. De zon begint al onder te gaan. Een klein jongetje komt naar ons toe. Julieke geeft de snorkel aan hem. Hij is super blij. En Julieke weer zo goed! Hij zegt ik zal jullie de weg wijzen anders gaat het niet lukken voor het helemaal donker is. We moesten naar boven klimmen. Het jongetje was super lief en behulpzaam. Als hij terug gaat en we kijken achterom , zien we hem een vreugdesprong maken omdat hij de snorkel gekregen had, hoe schattig is da ni. Dan hebben we nog ne lekkere spaghetti gaan eten. Erna hebben ik en mijn Liefje op de kamer onze verbrande ruggen ingesmeerd.

273-10april2013

Al vroeg uit de veren om te gaan snorkelen. Mijn Liefje voelt zich wel ni 100% maar wil toch proberen. We gaan op 3 verschillende plaatsen. 1 naam weet ik nog. De White hole. De gids leek een beetje gehaast , da was ni echt leuk. Maar we hebben wel hele mooie vissen gezien. Ook een barracuda vlak bij ons. Mijn Liefje was zo ziek ze moest steeds boven water komen om op adem te komen. Tot op de boot moest ze wat over geven. De 2de duik was het nog erger ik nam mijn Liefje vast en ze gaf gewoon over in mijn armen. Ocharme da was zo erg. Ik had te doen met haar. Heel Nicaragua kijkt ze al uit naar het snorkelen hier. En nu nu is ze ziek, zo erg! In de namiddag heeft mijn Liefje een dutje gedaan. Toen was ze beter en zijn we nog een wandeling gaan maken. Naar de andere kant van het eiland. Ook hier zijn maar enkele huisjes. Tussen de velden van bomen. Toen zagen we allemaal bungalows bij elkaar aan de zee op een mooie plaats die nu dus ook verwoest is. Zo erg! Nu blijkt dat da ne Amerikaan is die hier aan het bebouwen is. We hebben nog naar de mooie zonsondergang gekeken. Aan het super mooie strand. De rest van deze dag en de vorige weet ik ni meer.

Dag 274-11april2013

We zijn vroeg op. Vandaag ga ik 2 duiken doen. Mijn Liefje en Uschi gaan mij mee naar daar brengen. Dat was super lief van hen. Zo ben ik met een goed gevoel vertrokken. Het was zo mooi onder water ni normaal. Echt tussen onder door de koralen gedoken man zo mooi. Ik zwom onder een brug van koraal iets verder in de brug was een gat de zon scheen er met zijn stralen door. Ik moest bijna huilen zo mooi zoveel gekleurde vissen groot en klein. Op de 2 duiken heb ik spiny lobster, electric ray, flamingo snapper,tongues, angelfish, queen gry french angelfish southern sting ray smooth trunkfish trompetfish en  barracudas gezien. Ongelofelijk was het weer. Mijn Liefje was blij mij terug te zien. Maar ze was nog steeds ziek. Ik ook ni echt super van de duik nog een beetje dronken. 2 vlak na elkaar is wat veel voor mij. Dus zijn we met zijn 2tjes maar op bed gaan liggen want ik kreeg dan nog buikpijn van mijn regels ook. We hebben oxo gespeeld en foto's gezien. Uschi is de reis verder gaan uitstippelen en gaan rond vragen voor de boot. Tegen de avond hebben mijn Liefje en ik spaghetti gemaakt in het donker want de elektriciteit is weer uit. Echt ni simpel in het donker. Erna zijn we langs de kerk gelopen. Die was in volle gang allemaal kaarsen aan de zijkant mooi en gezellig om te zien. Nog wat verder hebben mijn Liefje en ik aan het water gezeten en naar de sterren gekeken. Het waren er abnormaal veel. Ja pikdonker op een mini eiland in het midden van de zee,dat kan ook ni anders e. Nu ga ik slapen want morgen is het nog vroeger dag. En mijn kaars is uit.

Al heel vroeg verlaten we ons dorpje. Bijna in bluefield vallen we in pan. Al een geluk heeft een ander bootje ons gezien en helpt ons mee naar de bestemming te trekken. Als we daar aan het wachten zijn om geld te wisselen vliegt er een kerel langs ons die loopt onder het huis lans het water valt op de stenen toch terug verder lopen. Zien we ineens een hele groep erachter lopen met een grote steen in zijn hand. Amai da was even schrikken. Net nen actiefilm. We zijn naar onze visa laten verlengen. Want Guatemala El Salvador Honduras en Nicaragua telt allemaal samen. Het is heel relax hier zonder probleem mogen we voor 16€ 1 maand langer blijven. Uschi heeft het nieuws van hier gezien. Het klimaat verandert er zijn meer donkere dagen en kouder. In US en Europa hebben we al gezien dat dit een ziekte met zich mee kan brengen. Mensen blijven binnen en krijgen een depressie en dan leggen ze de ziekte uit. De latino's de mannen van hier zijn toch steeds meer trouw. Ze laten zien waarom het toch goed is voor de man trouw te blijven. Vrouwen hebben een clitoris en kinnen ook genieten van vrijen,dus vrouwen begin te experimenteren. Nu is er ook een pil op de markt dat als je vrijt je niet zwanger kan geraken. Je krijgt mooie haren en een schone lijn. Dus vrouwen waarom niet. Het laatste is snel geschreven geen tijd meer.

We hebben goed geslapen,en leven nog. De poes van de buren is hier in huis onder de tafel aan het bevallen. We zien er 2 geboren worden. Toch altijd raar. Zo mooi, ze zijn met 4. Ze heten Rabby Uschi Julia en Grita. Zo blijven we daar verder bestaan. Iemand verteld ons over een indianen beeld in een rivier. Niemand weet wie het beeld heeft gemaakt. Maar het zou speciale krachten hebben en de Rama Keys beschermen. Er was een buitenlander die naar het beeld kwam gelopen en wou dit wegnemen. Er kwamen opeens van alle kanten stenen naar hem gevlogen. Niemand wist van waar ze kwamen. Er woont niemand in de omtrek. Mensen kunnen het beeld niet bezoeken tenzij ze met een Rama Keys mensen gaan. Dan gebeurt er niks. Ook vertelde ze een verhaal, maar dit is misschien wel een legende, volgens hen ni. Er zouden kabouters leven in de diepe jungle. Soms verdwijnen er kinderen zonder enig spoor. Nu 1X was er een kindje na 12 jaar terug gekomen uit de jungle. Proper , en hij zei dat hij door de kleine mannetjes was terug gebracht. Nu in andere landen in zuid Amerika hebben ze  hetzelfde verhaal. Raar maar waar. In dit mini dorpje staan 150 huisjes het lijken er maar 50 en er leven 12 families. En in China zijn de onnozele geschifte mensen weer bezig. Nu steken ze baby poezen in flessen zodat ze niet groot worden. Mensen betalen er Massas geld voor! Waar gaat het toch naar toe? Hier lopen we bij mensen binnen om rijst te kopen 3 huizen verder bonen. Zo geweldig is het hier. Nu vertellen ze dat de samenleving  hier toch ook aan het verslechteren is. Eerst at iedereen waar hij in de buurt was dat gebeurt ook al minder. Er zijn sommige jongere die nu een GSM in Bluefield kopen en de mentaliteit meebrengen ook heb ik 2 TV gezien allemaal dingen waardoor alles ook hier sevens  kapot gaat. Iedereen speelt buiten om 18u springt de groep aan voor elektriciteit. Dat ene huisje zet zijn TV aan de deur gaat dicht een paar mensen kijken langs buiten mee door de gleuf van de muur. De rest speelt gewoon verder. Maar dan zie je al hoe een TV de mensen uit elkaar trek. Binnen 5 jaar heeft misschien iedere een TV en speelt er niemand meer buiten. En gaan ze hun gelukkig zorgen loos leven achter laten in onze wereld van stress! Zo erg om dit ook weer met onze ogen zien te verdwijnen. Telkens weer een sprankeltje hoop dat bij ons opkomt. En wanneer je dieper kijkt slaan ze het weer stuk!

Voor de 2de maal dat ik vandaag moet schrijven. Bijna gedaan en toen was alles weg. Dus nu schrijf ik met heel veel tegenzin en niet meer hetzelfde. Rabby heeft geen frang op zak. Zijn moeder had geen geld meer want zijn broer had niets gezonden. Dit vertelde hij ons na de bus en boot rit. We hadden hem zeker iets gegeven. Maar het is gewoon geen leuk gevoel dat ze er zomaar vanuit gaan dat wij alles betalen. Ze zien toeristen als geldschieters en denken dat Europeanen zeker Belgen allemaal veel geld hebben. Maar hij heeft het voor ons wel mogelijk gemaakt om dit te doen. Ook zijn vriend Joharly moeten we onder. Dit vind ik ni meer dan normaal. We mogen naar zijn thuis,en hij heeft alles laten vallen om met ons mee te gaan. Want hij was aan het studeren in Bluefield. Ja we hebben echt wel een buitenkans gekregen om naar dit eiland te gaan. Dit kost normaal stukken van mensen. We vertrekken met een privé bootje. Maar eerst gaan we tanken met de boot. Dat was kei tof. We komen echt op een mini klein eilandje aan Ramaki met een dorpje erop. Nog nooit hebben we op zo een klein eilandje geweest. Wat is dit een droom,zo mooi. Iedereen lijkt wel samen buiten te spelen. De mensen zijn weer anders. Meer indiaan. Ja dit zijn ook indianen e. Allemaal vuile kapotte kleren. Ze spreken hun eigen taal. Echt oers Engels wa je niet verstaat met Nederlands gemikst. De Rama Keys zitten op verschillende eilanden. Dit is het hoofdeiland. Ze hebben een heel groot gebied tot aan beneden de rivier tot Indomaiz. Ze noemen dit de groene long van Centraal Amerika. Hun natuur word wel beschermd, zonder de handtekeningen van deze mensen mogen ze niks aantasten of afbreken. Hier beheren ze ook alles van de Rama Keys. Nu willen ze een kanaal bouwen door heel hun gebiet voor handel. Dat wil zeggen hun water word nog meer vervuild en de inkomsten zijn voor de Amerikaan en Israël. Zij willen die bouwen. Maar zonder de handtekening zal dit er ni komen zolang deze regering aan de macht is FSLN want die beschermen de Rama Keys. Ze leven los van de maatschappij of toch zoveel mogelijk. Hebben hun eigen eiland om te boeren.  Hier hebben ze de tofste WC ooit. Een houten brug over het water dan een mini hutje met een gat in. Zo een WC van vroeger bij ons. En dat gaat recht het meer in. Je kan zo op de vissen kakken. Wel oppassen dat er geen krab in u poep bijt. Ze kruipen langs de palen omhoog. Uschi heeft ze al gevoeld. We zijn is rond gewandeld over heel het eiland. Een jong zat super hoog in een boom met dunne takjes. Hij plukte een soort fruit en gooide dat naar beneden ze vlogen er met zijn allen op als wilde kippen. We mochten is proeven, man wa was da voor iets degoetand,nooit meer. Een zwart, somigge halve meter lange vrucht waar zwarte schijfjes inzitten die moet je eten en daar nog de pit uithalen. De mensen zijn hier zo interessant en weten echt veel. We voelen ons zeer vereerd dat wij de eerste Belgen ooit op dit eiland waren. Ook waren we de eerste vegetariërs. Dat begrepen ze niet,dat was voor hen heel grappig. Dat vertelden ze steeds tegen iedereen. Dit zijn Belgen en eten geen vlees of vis. Elke keer moesten we dat uitleggen. Sommige begrepen het wel. De mensen hier verdienen hun geld met kreeft te vissen. De mensen worden vaak niet oud. Of sterven zelfs al heel jong aan klaplong of hersenletsels en Enzo.... Omdat deze mensen geen geld hebben voor duik materiaal. Of heel slecht. Duiken ze zonder materiaal tot 18m ze leren dit te doen van als ze kunnen lopen. Hier kunnen ze sneller zwemmen dan lopen. Maar omdat de kreeft bijna uitgestorven is moeten ze steeds dieper en dieper in de zee. Zonder materiaal. Vele mensen komen niet meer terug thuis omdat wij graag een kreeft op ons bord hebben. Zo verschrikkelijk om te zien. We zagen een man liggen op de houten vloer met niets aan als een te grote onderbroek niet meer weten in welke wereld, zich niet kunnen behelpen deze man heeft moeten duiken om zijn familie eten te kunnen geven. De mensen hier hebben geen keuze. Ze hebben anders niks echt niks. Wat mij ook opviel er komt veel vuilnis toegestroomd aan het eiland. Hier proberen ze al hun afval te verbranden. Vrouwen of sommige die nooit gedoken hebben worden hier zeer oud. Alles is hier zeer gezond. Was! Nu de laatste 10 jaar is hier plastiek op het eiland gekomen. Alles van coca cola. Hier hebben ze er nog geen besef van hoe slecht het wel ni is. Echt heel erg. Kinderen krijgen les in een huis en liggen of zitten op de vloer. Deze Commune word ook gesteund. Het geld gaat naar de verkeerde mensen. Ze sturen alles naar Bluefield en daar verdweind een deel en van de rest krijgen ze kleren. Maar das niet wat ze willen. Ze willen schoolbanken dingen om te leren. Als mijn Liefje in het donker naar het WC gaat zegt Uschi om te lachen pas op voor de tarantoelas e. Julieke vliegt uit de WC met haar broek half op. Er zit er echt ene! Ikke binnen man das verschieten zo groot zwart en behaard. Heel de slaapkamer heb ik moeten controleren. En Uschi hoorde ik steeds naast ons, O nee e , O nee e, dat was wel grappig alle nadien toch.