Piepklein verscheen je in mijn wereld. Fragiel maar krachtig en zo mooi...
Een geschenkje voor mij van de ooievaar... of van mama en papa, maar dat begreep ik toen nog niet.
"Mijne zus", noemde ik je als 16 maanden oude peuter.
Mijn zusje, mijn schat, mijn liefste vriendinnetje voor wie ik onvoorwaardelijk zorg zal dragen en met wie ik alles mag delen en samen spelen, ontdekken, leren....
En ruzie maken, oh ja, dat ook. En wat konden wij dat goed. Vooral jij... je won steeds dankzij je sterke overredingskracht, ook al had je ongelijk. Sorry voor de plukken haar die ik je toen, uit onmacht, wel eens heb uitgerukt . Hoewel ik nu toch ook graag onschuldig pleit wegens ontoerekeningsvatbaar. Want ik begreep toen nog niet jouw "ik ben de jongste en daarom heb ik altijd gelijk-" privilege.
En nee, je was niet "jonger" dan mij. "Meizer" was je, zo verwoordde je het zelf. Veel meer meisje dan ik. Ja hoor, je hebt weer gelijk 😉
Maar ahah, nu snap ik je opeens terwijl ik dit schrijf. Jij kleine geniepigaard!
Eigenlijk oefende je toen al stiekem pleittechnieken op je (on)schuldige zus om je advocatendroom waar te kunnen maken! Betrapt...
Maar het is je wel gelukt, proficiat!
Bedankt trouwens dat je me uiteindelijk nog hebt vrijgepleit, hoewel onder voorwaarden: steeds zorg blijven dragen en opkomen voor mezelf en anderen.
Ja, ik beloof het je!, me bewust zijnde van de daarbij horende schuldstraf.
Zorg dragen voor....zorgen voor...een nuance verschil dat jij zo prachtig tot in de kleinste details kon vertalen...
Jouw kleurtjes, stofjes, combinaties, vormpjes, muziek, stijl,...zo uniek maar in kleine details overal herkenbaar. Een warm thuisgevoel dat je steeds weer in kleine geschenkjes probeerde te verpakken en overal met je meedroeg. Een veilige "thuis" voor iedereen is je grootste wens.
Maar wie jouw verpakkingen niet begreep...begreep ook niet wat jij graag aanreikte. En daardoor liep de frustratie wel eens op. Onbegrip en onrecht vonden we een moeilijk fenomeen he...
Toch gaf je nooit op...
Onbegrensd was je.... ben je nog steeds.
Onbegrensd in de wolken...
Het verhaal dat de ooievaar je bracht was misschien wel gelogen.
Maar het verhaal dat je nu door 1000 mooie en lieve kraanvogels gedragen wordt, hoog in de wolken, zullen velen met mij bevestigen.
"Mijne liefste zus" zal je altijd blijven ..."van" mij ben je nooit geweest.
Dankjewel dat jij voor iedereen diegene was die je gewoon ook echt was...bent!
